ตอนที่ 500 การแต่งงานของกู้หวนเนี่ยนและฝางเหมี่ยว
“พี่ชาย ท่านจะแต่งงานอีกไม่กี่วันข้างหน้าแล้ว อย่าคิดถึงเรื่องนี้อีกเลย เตรียมตัวเป็นเจ้าบ่าวเถอะ” ถังหลี่ทักขึ้น การที่นางกลับมาค้างที่จวน เหตุผลก็คือมาช่วยงานแต่งของพี่ชายที่กำลังจะมาถึง
เมื่อพูดถึงการแต่งงาน กู้หวนเนี่ยนใบหน้าแดงขึ้นเล็กน้อย เขาตั้งตารอวันแต่งงานของเขาจริงๆ
“อืม”
“พี่กลับไปพักผ่อนเถอะ” กู้หวนเนี่ยนเดินกลับไปยังเรือนของเขาด้วยฝีเท้าที่เบาขึ้นกว่าตอนแรกมากนัก
………
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว
ชั่วพริบตาก็ถึงวันที่กู้หวนเนี่ยนและฝางเหมี่ยวจะแต่งงานกันแล้ว
จวนตระกูลกู้ถูกประดับประดาไปด้วยโคมไฟและพู่ห้อย เต็มไปด้วยบรรยากาศที่รื่นเริง ที่น่าเสียดายไปสักนิดก็เห็นจะเป็นเพราะท่านแม่ทัพกู้และกู้หวนอวี้บุตรชายคนรองไม่ได้กลับมาร่วมงานด้วย
พวกเขาวางแผนเอาไว้ว่าจะกลับในงานแต่งงานครั้งนี้ แต่กลับได้รับรายงานจากทัพหน้าว่า กองทัพของต้าฉีอาจจะมีการรวมตัวและโจมตีต้าโจวได้
ท่านแม่ทัพกู้ และกู้หวนอวี้จึงได้นำกองทัพไปยังชายแดนของแคว้นโจวและแคว้นฉีเพื่อคอยป้องกันการจู่โจม
ซานเป่าและตู้เย่อาจารย์ของนางกลับมายังเมืองหลวงเพื่อร่วมพิธีแต่งงานของท่านลุง ถังหลี่ยุ่งวุ่นวายจนเท้าแทบไม่ได้แตะพื้น
นี่เป็นงานแต่งงานของพี่ชายของนางกับฝางเหมี่ยว นางจึงไม่อยากให้เกิดข้อผิดพลาดขึ้นมา หญิงสาวเดินอย่างรวดเร็วไปยังคลังเก็บของเพื่อที่จะหยิบของบางอย่าง ตอนนั้นเองที่นางชนเข้ากับคนผู้หนึ่ง
ชายคนนั้นร้องคร่ำครวญหลังจากถูกชนเข้า แต่แล้วเขากลับเอื้อมมือมาลูบหัวของถังหลี่
“เจ็บไหม?” ฝ่ามือของเขาอบอุ่นแม้แต่น้ำเสียงก็อ่อนโยน เมื่อถังหลี่เงยหน้าขึ้นจึงเห็นแววตาที่ห่วงใย
“พี่สาม ข้าสบายดี”
แค่ชนเท่านั้นจะไปเจ็บอะไรมากเล่า?
“ถังถัง!” มีคนผู้หนึ่งยืนอยู่ข้างกู้หวนจิ่น อายุไล่เลี่ยกัน สวมชุดสีแดงหน้าตาแจ่มใส เขาคือฮั่วจีว์นั่นเองความสัมพันธ์ของหนุ่มเสเพลคู่นี้ดูแปลกไปมาก พวกเขาไม่ชอบหน้ากันตั้งแต่แรกพบ แต่เมื่อจำต้องมามีน้องสาวคนเดียวกัน หากใครกล้าเข้ามาแกล้งน้องสาวของเขา พวกเขาจะร่วมมือร่วมใจกันปกป้องนางทันที
แม้จะไม่ชอบหน้ากัน แต่ก็จะไปไหนมาไหนด้วยกัน จากสายตาของคนนอกที่เห็นพวกเขาจึงเป็นสหายร่วมก๊วนเดียวกัน ถ้าสองคนนี้อยู่ด้วยกันเมื่อไหร่เท่ากับมีพลังเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า คนอื่นได้แต่อยู่ห่างๆ ไม่กล้าเข้ามายั่วยุพวกเขาแต่อย่างใด
ถังหลี่มองฮั่วจีว์เรียกเขาอย่างอ่อนหวาน
“พี่ชาย”
“พี่ชาย ข้าจะไปทำงานต่อแล้ว ให้พี่สามดูแลท่านเถิดนะ” หลังจากพูดจบถังหลี่ก็วิ่งหนีไปราวกับลมกรรโชก ฮั่วจีว์รู้สึกได้ถึงความหวานที่แผ่กระจายไปทั่วหัวใจยามที่ได้ยินนางเรียกเขาว่า ‘พี่ชาย’
น้องสาวของเขาช่างน่ารักเหลือเกิน แต่เมื่อหันศีรษะมาเห็นกู้หวนจิ่น เขาก็อารมณ์เสียขึ้นมาทันที
น้องสาวน่ารัก แต่พี่ชายของนางกลับหน้าตาโหดเหี้ยมดูไม่ได้
เมื่อเห็นฮั่วจีว์มองเขา กู้หวนจิ่นก็กระชากเสียงเย้ยออกมาว่า
“เจ้ามองอะไร?”
“พี่สาม เจ้าไม่เจ็บหน้าอกบ้างหรือ?” ฮั่วจีว์บีบเสียงตนเองแกล้งพูดยั่วกู้หวนจิ่นให้เกิดโมโห
เขาทำสำเร็จ จนกู้หวนจิ่นเกือบจะอาเจียนออกมาด้วยอาการคลื่นไส้
“ไสหัวไปน่ะ” กู้หวนจิ่นเตะเขา หากฮั่วจีว์กระโดดหลบอย่างว่องไว
“อยากเตะข้าหรือกู้หวนจิ่น เจ้าจะต้องฝึกอีกสักสามสี่ปีนะ!”
“วันนี้ข้าจะจับเจ้าเตะให้ได้สักสองที!” กู้หวนจิ่นไล่ตามเขาด้วยความโกรธ ถ้าถังหลี่ได้มาเห็นเข้า นางจะต้องดุพี่ชายสองคนนี้เป็นแน่ พวกเขานอกจากจะไม่ช่วยงานแล้วยังทำความเดือดร้อนอีกด้วย!
ถังหลี่ยุ่งมากจนแทบไม่ได้พักผ่อนเลยทั้งวัน ตอนเย็นวันนั้นหลังจากเว่ยฉิงเสร็จงานจากกรมอาญาแล้ว เขาจึงรีบมาหานางที่จวนสกุลกู้
เขาถามบ่าวรับใช้สองสามคนว่าถังหลี่อยู่ที่ไหน? จากนั้นจึงไปที่คลังเก็บของ
เมื่อเว่ยฉิงเดินเข้าไปข้างใน เขาเห็นร่างเล็กๆ ของถังหลี่อยู่ท่ามกลางข้าวของมากมายมาย กำลังตรวจสอบบัญชีแยกประเภทอยู่ ใบหน้าเล็กๆ ของภรรยาเต็มไปด้วยเหงื่อ สีหน้าของนางจริงจังเป็นอย่างมาก เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าเห็นว่าเป็นเว่ยฉิง นางยิ้มรับทันที
เว่ยฉิงเดินเข้าไปหา แตะที่ศีรษะนางเบาๆ หยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดเหงื่อให้
“ให้บ่าวรับใช้เป็นคนทำเถอะ” เว่ยฉิงพูดอย่างเป็นทุกข์เมื่อเห็นภรรยาต้องเหน็ดเหนื่อย
“นี่เป็นของทั้งหมดที่จะต้องใช้ในงานแต่งงานพรุ่งนี้ ข้ากังวลเลยต้องมาตรวจสอบด้วยตนเองอีกครั้ง” ถังหลี่เล่าให้เขาฟัง
“สามี นั่งรอก่อนเถอะ ข้าจะทำงานเสร็จในไม่ช้านี้แล้ว”
เว่ยฉิงไม่อยากให้นางทำงานอีกต่อไป เขาหยิบบัญชีแยกประเภทขึ้นมาไว้ในมือ
“เจ้านั่งลง ข้าจะทำเอง”
“สามี ข้าไม่เหนื่อย…” ถังหลี่แย้ง
เสียงของเว่ยฉิงหนักแน่น
“ฮูหยิน ทำตัวดีๆ เชื่อฟังข้า”
ถังหลี่จึงนั่งลงพักผ่อนอย่างว่าง่าย นางไม่ได้เหนื่อยหากสนุกกับการที่สามีเอาอกเอาใจนาง
หลังจากเว่ยฉิงตรวจสอบข้าวของทั้งหมดแล้ว เขาก็พาถังหลี่ออกจากโกดังไปกินอาหารเย็น
คืนนี้สกุลกู้ตั้งโต๊ะอาหารขนาดใหญ่โดยมีฮูหยินกู้ กู้หวนเนี่ยน กู้หวนจิ่นและฮั่วจีว์ผู้ไร้ยางอาย ครอบครัวของถังหลี่ใหญ่มากขึ้นกว่าเดิม มีนางและสามี ลูกหญิงชายสี่คนและตู้เย่ รวมแล้วถึงสิบเอ็ดคนที่นั่งอยู่ในโต๊ะอาหาร
ซานเป่านั่งอยู่ระหว่างฮูหยินกู้และกู้หวนจิ่น ที่คอยแกล้งนาง
“ค่ายทหารสนุกไหม?” กู้หวนจิ่นถามซานเป่า
ซานเป่าผิวคล้ำลง แต่ดวงตากลมโต และใบหน้าเล็กจ้ำม่ำของนางยังคงน่ารักอยู่เช่นเดิม
ซานเป่าไม่ได้ตอบว่าสนุกหรือน่าเบื่อ แต่เมื่อเห็นอาจารย์ของตนมองมา นางจึงได้รีบตอบอย่างเคร่งขรึมว่า
“ลุงสาม ข้าไม่ได้ไปค่ายเพื่อเล่นสนุก แต่ข้าตั้งใจเรียนเพื่อหาความรู้”
ในขณะที่พูดนางได้เอื้อมมือไปตบไหล่ของกู้หวนจิ่น จากนั้นจึงได้เหลือบตามองตู้เย่ นางกะพริบตามองหาคำชมจากอาจารย์ของนาง
อาจารย์ ข้าพูดดีไหม?
ตู้เย่พยักหน้าเล็กน้อย
“เจ้าได้ยินไหม ตั้งใจเรียนนะ” ฮั่วจีว์ตบไหล่กู้หวนจิ่นพูดอย่างจริงจัง
“ท่านลุงฮั่วจีว์ ท่านก็ต้องเรียนให้หนักเช่นกัน” ซานเป่ากล่าว
ฮั่วจีว์ “…………”
ฮูหยินกู้ถูกความน่ารักของซานเป่าจับเข้าให้ นางหยิกใบหน้าเล็กๆ จ้ำม่ำของนาง
“ซานเป่าพูดถูก พวกเจ้าสองคนเรียนรู้ให้มากขึ้น อย่าได้เที่ยวเตร่ให้มากนัก” เมื่อมารดาเป็นคนพูดขึ้น กู้หวนจิ่นและฮั่วจีว์จึงได้แต่พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง
เมื่อเริ่มกินอาหารแล้ว ทุกคนในโต๊ะอาหารต่างพากันเงียบเสียงลงไม่มีใครคุยในโต๊ะอาหารอีก
หลังจากกินอาหารเสร็จแล้ว ถังหลี่จึงมองไปยังกู้หวนเนี่ยนผู้เงียบขรึม พี่ชายของนางไม่ค่อยพูด วันนี้เขาดูเครียดและพูดน้อยมาก
เว่ยฉิงเดินไปที่ด้านข้างของถังหลี่ เขามองไปที่กู้หวนเนี่ยนเช่นกัน
“สามี พี่ชายดูผิดปกติไปนะ”
“เขาประหม่าน่ะ” เว่ยฉิงตอบ
ตอนแต่งงานเขาก็เป็นเช่นกู้หวนเนี่ยน ตื่นเต้น ประหม่า คาดหวังและรอคอย
ถังหลี่พยักหน้า นางเข้าใจดี
กู้หวนเนี่ยนรู้สึกประหม่าจริงๆ
ในตอนกลางคืน เขาลืมตานอนไม่หลับอยู่บนเตียง จิตใจเต็มไปด้วยใบหน้าของฝางเหมี่ยว ยิ่งคิดถึงเรื่องนี้ก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้นทุกทีจนร่างกายปั่นป่วนไปหมด
กู้หวนเนี่ยนไม่มีทางเลือกจนต้องลุกขึ้นมาฝึกดาบ ให้เหงื่อออกมากๆ จนหมดเรี่ยวแรง จากนั้นจึงได้ไปอาบน้ำ และเอนหลังนอนเขาถึงได้รู้สึกง่วงนอนขึ้นมา
ในเวลาเดียวกัน ฝางเหมี่ยวที่นอนอยู่บนเตียงคลุมด้วยผ้านวมมือทั้งสองข้างจับผ้านวมแน่น โผล่ให้เห็นใบหน้าเล็กๆออกมา
พรุ่งนี้นางจะแต่งงานกับใต้เท้ากู้ และเป็นภรรยาของเขาแล้ว นางใฝ่ฝันและรอวันนี้มานาน ในที่สุดความฝันก็ได้กลายเป็นจริง
หัวใจของหญิงสาวเต้นแรงขึ้น นางมองออกไปนอกหน้าต่างภาวนาให้พรุ่งนี้มาถึงเร็วๆ
……………..
