บทที่ 603 จับชู้
จ้าวชูกวาดสายตาไปทั่วบริเวณด้านล่างเพื่อหาทางขึ้นไปยังชั้นสอง ชายชราและเด็กสาวอีกสองคนกระโดดเข้ามามาขวาง ป้องกันไม่ให้เขาขึ้นไปด้านบน จ้าวชูผลักผู้หญิงออกไป เตะคนที่ขวางเขาเอาไว้ มีเสียงกรีดร้องดังออกมาจากห้องๆหนึ่ง จ้าวชูหันไปมองตรงไปยังที่นั่นทันที
เมื่อเข้าไปในห้องริมสุดจ้าวชูสังเกตว่าบ่าวสุนัขรับใช้เหล่านั้นพากันกระวนกระวายเป็นอย่างมาก เสียงกรีดร้องของพวกเขาดังกว่าเสียงที่เกิดขึ้นในห้องจนแทบจะทะลุหลังคาด้วยซ้ำ เขาเม้มปากเปิดประตูห้องแต่กลับไม่พบใครที่ด้านในเลย ชายชราผู้นั้นถอนหายใจอย่างโล่งอกขึ้นมา
“ท่านอ๋อง ไม่มีใครอยู่ในห้องพะย่ะค่ะ” เขากล่าว
“เหตุใดประตูถึงลงกลอนจากด้านในหากไม่มีใครอยู่?” จ้าวชูหันไปมอง
เป็นไปได้หรือไม่ว่าหลู่เหนียงพยายามใส่ร้ายจินเซ่อ
แต่แล้วตอนที่เขากำลังหันหลังจากไปนั้น เท้าของเขาบังเอิญไปเตะของที่บนพื้นเข้า สายตาจ้าวชูจับจ้องไปยังวัตถุที่หล่นอยู่กับพื้น
มันคือปิ่นปักผมของจินเซ่อ!
จ้าวชูหยิบขึ้นมาพร้อมกับมองไปรอบๆ ที่แห่งนี้มีห้องลับซ่อนอยู่
“หาให้ทั่ว!”
องครักษ์ทั้งสองคนพยายามค้นหา ไม่นานนักพวกเขาพบกับช่องลับที่นำทางไปสู่ห้องลับด้านล่าง! ท่าทีของจ้าวชูเปลี่ยนไปกะทันหันเมื่อได้ยินเสียงจากห้องลับ
“ออกไป” จ้าวชูกล่าว แม้แต่ในช่วงเวลานี้เขาก็ยังกังวลเกี่ยวกับชื่อเสียงของตัวเอง
จ้าวชูเข้าไปในช่องลับแห่งนั้น ภายในห้องมืดมากแต่เขายังมองเห็นโครงร่างที่เลือนลางของคนสองคน จ้าวชูหยิบไข่มุกราตรีออกมาจากแขนเสื้อของตัวเอง ภายในห้องลับพลันสว่างขึ้น
ในไม่ช้าเขาเห็นร่างของคนสองคนที่กำลังกอดก่ายกันอยู่อย่างชัดเจน
ไม่น่าดูสักนิด! หนึ่งในนั้นคือจินเซ่อ!
หัวของจ้าวชูเกือบจะระเบิดด้วยความโกรธ
ช่างกล้าดีเหลือเกิน!
เมื่อจินเซ่อเห็นจ้าวชูนั้น สติของนางเหลืออยู่น้อยนิด แต่เมื่อได้ยินเสียงหวีดร้องของบ่าวรับใช้ นางจึงได้สติขึ้นมา
ห้องแห่งนี้มีไว้รับแขกจึงได้มีห้องลับซ่อนอยู่ เมื่อสับกลไกที่เตียง ทั้งคู่จึงได้ตกลงมาสู่ห้องลับนี้ แต่เมื่อฮ่าวตุ้นครอบครองนาง จินเซ่อจึงหมดสติไป หญิงสาวมองจ้าวชูด้วยใบหน้าซีดเซียว นางอยากผลักคนที่อยู่บนตัวของตนเองออกไป แต่จินเซ่อไม่มีแรงเลยสักนิด…
จ้าวชูเดินเข้าไปกระชากจินเซ่อออกมา
ฮ่าวตุ้นยังอยู่ในสภาวะสับสน เขารู้สึกตัวว่ามีคนฉกชิงผู้หญิงออกจากอ้อมกอดของตนไป พลันเขาก็ดุร้ายขึ้นมาราวกับสัตว์ป่า เขาเหวี่ยงกำปั้นไปที่จ้าวชู
แต่ตอนนี้ฮ่าวตุ้นอ่อนแอมากทำให้ถูกจ้าวชูล้มอย่างรวดเร็ว
หมัดและเท้าของจ้าวชูกระแทกร่างฮ่าวตุ้นอย่างแรงจนเขาแทบขยับกายไม่ได้
จ้าวชูมองจินเซ่อด้วยความขยะแขยงราวกับนางเป็นเพียงขยะไร้ค่า แต่ไม่ว่าอย่างไรนางก็คือพระชายาของเขา หากออกไปสภาพนี้ย่อมทำให้เขาต้องอับอายขายหน้าเป็นแน่ เขาถอดเสื้อคลุมของตัวเองออกนำไปห่อร่างจินเซ่อไว้ จากนั้นจึงได้อุ้มนางออกจากห้องลับแห่งนั้น
จวนรุ่ยอ๋อง
องค์ชายสามจ้าวชูกลับเข้าจวนด้วยความโกรธ เขาไล่ทุกคนออกไปจากตำหนัก ในห้องของเขามีอ่างน้ำอยู่ จ้าวชูกดใบหน้าของจินเซ่อลงไปในน้ำหลายต่อหลายครั้งจนหญิงสาวได้สติ
นางมองจ้าวชูด้วยแววตาว่างเปล่า เมื่อความทรงจำที่ยุ่งเหยิงค่อยๆ ประกอบเป็นรูปร่างขึ้นมา ใบหน้าของจินเซ่อซีดลงทันที
“องค์ชาย..หม่อมฉันถูกคนวางแผนร้าย” น้ำเสียงของนางสั่นเครือ
ต้องมีคนวางยาในห้อง!
นางพาองครักษ์เงาไปด้วย พวกเขาซ่อนอยู่บนหลังคา หลังจากที่จินเซ่อโดนมอมยา องครักษ์ไม่ได้มาช่วยนาง เป็นไปได้ว่าอาจจะโดนสังหารไปเสียแล้ว
นี่เป็นแผนที่ได้ถูกใครบางคนเตรียมเอาไว้!
จ้าวชูมองนางด้วยใบหน้าเฉยชา
“เป็นแผน? ถ้าเช่นนั้นการที่เจ้านอนกับฮ่าวตุ้นก็เป็นเรื่องที่อยู่ในแผนอย่างนั้นหรือ?”
จ้าวชูมองไปที่เรือนร่างของจินเซ่อด้วยแววตารังเกียจ ทำให้นางรู้สึกหนาวเย็นยะเยือก นางห่อไหล่อย่างไม่รู้ตัว
มีคนวางยานางเพื่อให้องค์ชายรองข่มขืน นี่เป็นการกระทำที่โหดร้ายราวกับต้องการฆ่านางทางอ้อม..
การที่นางโดนชายที่รักมองด้วยแววตารังเกียจ ทำให้จินเซ่อหายใจไม่ออกราวกับปลาที่กำลังเกยตื้น เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง แต่นางจะปล่อยให้ตนเองพ่ายแพ้เช่นนี้ไม่ได้
จินเซ่อสงบท่าทีลงอย่างรวดเร็ว จิตใจนึกคิดของนางเปลี่ยนไป ตอนนี้ร่างกายของนางไม่สะอาดบริสุทธิ์อีกต่อไปแล้ว แต่การทำให้ตนเองมีประโยชน์ย่อมทำให้นางยังสามารถอยู่เคียงข้างเขาได้
ความคิดของนางแน่วแน่มาก
“องค์ชาย หลังจากวันนี้ฮ่าวตุ้นจะอุทิศตนเพื่อข้าอย่างแน่นอน และเขาจะตอบสนองทุกคำขอของข้า” จ้าวชูขมวดคิ้ว เขามองนางอย่างรังเกียจและปฏิเสธทันที
“ในอดีตตอนที่ฉินโจมตีอี้ฉู่ ตอนนั้นฮองเฮาเสวี่ยนพาฮ่องเต้ของอี้ฉู่เข้าไปในวัง ล่อลวงเขาด้วยความงามของนาง จากนั้นจึงได้ฆ่าเขาทิ้งเพื่อทำลายอี้ฉู่ การที่หม่อมฉันตกอยู่ในสถานการณ์นี้ช่างเลวร้ายยิ่งกว่าฮองเฮาเสวี่ยนยิ่งนัก แต่ถ้าหากทำให้องค์ชายได้รับสิ่งที่ต้องการ สิ่งที่หม่อมฉันทำลงไปย่อมคุ้มค่า” จินเซ่อกล่าว
ตราบใดที่ฮ่าวตุ้นได้เป็นข่าน นางยังมีประโยชน์ต่อจ้าวชู! สีหน้าของจ้าวชูอ่อนลง
“พระชายาเหนื่อยมามาก เจ้าพักผ่อนเถอะ”
หลังจากพูดจบจ้าวชูหันหลังเดินออกไปจากห้อง เขายังต้องพึ่งพาจินเซ่อเพื่อใช้งานฮ่าวตุ้น จินเซ่อยังจำเป็นต้องอยู่ในตำแหน่งพระชายารุ่ยอ๋อง แต่เขาจะไม่แตะต้องสตรีผู้นี้อีก เพราะในความคิดของเขา สตรีที่ถูกชายอื่นแตะต้องไปแล้วย่อมสกปรก!
หลังจากที่จ้าวชูจากไป ร่างกายของจินเซ่อก็โอนเอน สาวใช้รีบวิ่งเข้ามาประคอง
“เป็นอย่างไรบ้างเพคะ”
“เอาน้ำมา ข้าอยากอาบน้ำ”
จินเซ่อนั่งอยู่ในอ่างอาบน้ำ นางกำลังสงสัยว่าใครวางแผนนี้ขึ้นมา เพราะในจวนแห่งนี้เต็มไปด้วยคนของนาง
เมื่อจินเซ่อได้ไต่ถามจึงพบว่า หลู่เหนียงคือคนที่เอาความไปทูลองค์ชายว่านางมีการพบปะลับๆ กับฮ่าวตุ้น! หรือว่าจะเป็นหลู่หนียงที่เป็นคนวางแผนเรื่องนี้?
หลู่หนียงรู้ว่าจินเซ่อนัดพบฮ่าวตุ้นจึงวางแผนให้คนนำยาไปมอมนางและกำจัดองครักษ์เงา แต่หลู่เหนียงเป็นเพียงนางบำเรอตัวเล็กๆ นางย่อมไม่มีความสามารถถึงเช่นนั้น
หลู่เหนียงเป็นคนของหวังกุ้ยเฟยเป็นไปได้หรือไม่ว่านี่คือคำสั่งของนาง? เพียงเพราะว่าจินเซ่อไม่อนุญาตให้สตรีคนอื่นตั้งครรภ์ทายาทองค์ชายสามหรือ? เหตุใดหวังกุ้ยเฟยจึงรังเกียจนางถึงเพียงนี้ อีกทั้งไพ่ตายของจินเซ่อคือหมอเทวดาที่อยู่ในวังหลวง หวังกุ้ยเฟยไม่กลัวว่าหมอเทวดาจะหันมาต่อต้านนางหรือ? จินเซ่อครุ่นคิดเรื่องนี้ แต่ทว่ามีอีกเรื่องที่นางหวาดกลัวที่สุด แต่นางยังไม่กล้าคิด
“พระชายาเพคะ”
ทันใดนั้นเองมีเสียงดังขึ้นที่หน้าประตู
“นี่เป็นโอสถที่องค์ชายมอบให้พระชายาเพคะ พระองค์กล่าวว่าพระชายาทำงานหนักมากต้องบำรุงร่างกายเพคะ”
คนส่งยาบำรุงเป็นคนของรุ่ยอ๋อง สาวใช้ยื่นถ้วยยาให้นาง จินเซ่อถือถ้วยไว้ในมือ เป็นยาที่นางส่งให้สตรีที่รุ่ยอ๋องหลับนอนด้วย นางจะไม่รู้เชียวหรือว่ามันเป็นยาอะไร?
สาวใช้ยังคงมองจินเซ่อ เห็นได้ชัดว่านางต้องการเห็นจินเซ่อดื่มลงไปด้วยตาของนางเอง
หญิงสาวดื่มลงไปจนหมดในครั้งเดียว
เมื่อสาวใช้ออกไปจินเซ่ออดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกมา นี่คือความกลัวที่ซ่อนอยู่ภายใต้จิตใจลึกๆ ของนาง องค์ชายสามเห็นตอนที่ฮ่าวตุ้นข่มขืนนาง เขาจะไม่แตะต้องจินเซ่ออีก
นางได้สูญเสียสิ่งที่สำคัญที่สุดคือความรักขององค์ชายไปแล้ว จินเซ่อร้องไห้คร่ำครวญด้วยความเศร้าโศกด้วยเสียงอันดังมากขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้
