บทที่ 10 กับดัก
บทที่ 10 กับดัก
สัตว์อสูรที่อู๋ฝานเคยฆ่าก็มีแค่กระต่ายอสูร ทว่าตัวเขาที่ฆ่ากระต่ายอสูรไปกว่ายี่สิบตัวนั้น ภายหลังพวกมันตาย ร่างของพวกมันรีเฟรช สุดท้ายบนพื้นไม่เหลืออะไร แต่ไม่ใช่กับสองจิ้งจอกอสูร ร่างหนึ่งรีเฟรชไปแล้ว ขณะที่อีกร่างหนึ่งยังไม่รีเฟรช
อู๋ฝานพยายามนำร่างของจิ้งจอกอสูรใส่เข้ากระเป๋าด้านหลัง และที่ทำเขาต้องประหลาดใจ คือมันสามารถทำได้
“ถ้าเป็นแบบนี้ ศพของมอนสเตอร์บางตัวก็สามารถเก็บรวบรวมได้ ต่อให้จิ้งจอกอสูรกินไม่ได้ แต่ขน ฟัน และกรงเล็บ รวมถึงส่วนอื่นของร่างกายน่าจะพอมีประโยชน์ โชคร้ายที่เรายังไม่รู้วิธีการชำแหละ แต่ก่อนอื่นก็เอากลับหมู่บ้านแล้วค่อยว่าอีกทีก็แล้วกัน” อู๋ฝานครุ่นคิดกับตัวเอง
ภายหลังเก็บร่างของจิ้งจอกอสูร อู๋ฝานสำรวจมองรอบด้านอีกครั้ง พร้อมได้พบว่าจิ้งจอกอสูรทั้งสองไม่ได้ดร็อปอุปกรณ์แต่อย่างใด ถึงกับทำเขานึกผิดหวัง
“ไม่น่าจะเป็นแบบนี้ ในเมื่อโลกนี้คือเกม หลังมอนสเตอร์ตายก็น่าจะดร็อปอุปกรณ์อะไรบ้าง ทำไมถึงไม่มีอะไรเลยล่ะ? ก่อนหน้านี้กระต่ายอสูรก็ไม่ได้ดร็อปอะไรมาเลย จิ้งจอกอสูรสองตัวนี้ก็ไม่มีอะไรดร็อป เพราะมอนสเตอร์ไม่ดร็อปอะไรอยู่แล้ว หรือเพราะโอกาสมันน้อยกันแน่ เพราะแบบนั้นมันเลยยังไม่ดร็อป?” อู๋ฝานกำลังครุ่นคิด
กระนั้นแล้ว ตัวเขาก็เป็นเพียงแค่ ‘ผู้เล่น’ หนึ่งเดียวของที่นี่ ดังนั้นจึงไม่มีคนอื่นให้ถาม หรือจะถามหัวหน้าหมู่บ้านกับคนอื่นก็ไม่ได้ เพราะในจิตสำนึกของพวกเขา โลกแห่งนี้คือโลกจริงที่พวกเขาอาศัยอยู่
อู๋ฝานที่ไม่มีทางครุ่นคิดจนทราบ จึงต้องออกเดินเท้าต่อ ไม่ว่ามอนสเตอร์ที่นี่จะดร็อปของหรือไม่ เมื่อฆ่าไปให้มากพอก็คงได้ทราบเอง หากว่าไม่ดร็อป เขาก็คงทำได้เพียงยอมรับต่อโชคชะตา มีหรือจะบ่นหรือร้องเรียนอะไรได้? ต่อให้คิดอยากร้องเรียน ก็ไม่มีที่ให้ร้องเรียนอยู่ดี
การสังหารจิ้งจอกอสูรสองตัว มันไม่ได้รับประกันว่าการเดินทางต่อไปของอู๋ฝานจะปลอดภัย ตัวเขายังเลเวลเพียงแค่สอง หากพบเจอมอนสเตอร์ที่ระดับสูงจนเกินไป แค่ชั่ววินาทีเขาก็คงถูกมันจับตัวได้
ดังนั้นแล้ว อู๋ฝานจึงยิ่งต้องระมัดระวัง
โชคดีที่ก่อนอู๋ฝานจะพบเจอสมุนไพรชนิดแรกที่ตามหา ตัวเขาไม่ได้พบเจอมอนสเตอร์อื่นใดอีกเลย
[หญ้าหวายสีเขียว : สมุนไพรระดับกลาง ใช้เป็นยาได้]
คำอธิบายนั้นเรียบง่าย แต่กระนั้น อู๋ฝานก็หาได้สนใจไม่ ภายหลังยืนยันได้ว่าเป็นเป้าหมายที่ตามหา เขาจึงเร่งรีบขุดมันขึ้นมาด้วยพลั่วขุดสมุนไพร ก่อนจะส่งมันไปเก็บในกระเป๋าหลัง ใกล้เคียงหญ้าหวายสีเขียว อู๋ฝานยังได้พบอีกรวมแล้วสิบต้น มันมากพอให้ภารกิจของนักปรุงยาหลี่เสร็จสิ้นได้
โชคดีที่หญ้าหวายสีเขียวสามารถจับมัดรวมเข้าด้วยกันในยามส่งเข้ากระเป๋าหลัง หากไม่แล้วคงมีปัญหาเรื่องการนำสมุนไพรเหล่านี้กลับไป
บางทีอาจเป็นเพราะโชคดีของอู๋ฝาน ภายหลังพบเจอหญ้าหวายสีเขียว เขายังได้พบสมุนไพรชนิดอื่นที่นักปรุงยาหลี่ต้องการอย่างแล้วอย่างเล่า กระบวนการขุดค้นดำเนินอย่างราบรื่น โดยไม่พบเจอมอนสเตอร์แม้สักตัว
“ที่ยังขาดก็เป็นผลอัคคีม่วง ถ้าเจอมันเข้า ก็ถือว่าสิ้นสุดภารกิจ” อู๋ฝานสำรวจมองรอบ เดินไปมาเพื่อดูว่าจะพบสิ่งที่ตามหาหรือไม่
“เจอแล้ว!” เพียงไม่นาน อู๋ฝานจึงได้พบสมุนไพรยาที่ต้องการ เพียงแต่สีหน้าไม่อาจแสดงความยินดีออกมา เพราะด้านข้างของผลอัคคีม่วง มันมีมอนสเตอร์ที่คล้ายเสือ ขณะนี้ยังหลับตา ราวกับว่ากำลังนอนหลับ ทว่าต่อให้มันหลับอยู่จริง อู๋ฝานก็ยังรับรู้ถึงออร่าจากตัวมัน
มันจะต้องไม่ใช่มอนสเตอร์ระดับต่ำอย่างแน่นอน!
อู๋ฝานซ่อนตัวอยู่ด้านหลังพุ่มไม้ และจึงใช้วิชาตรวจสอบกับเสือ
[เสือร้ายลายจุด : เลเวล10]
[มอนสเตอร์ประเภทจู่โจมก่อน ความว่องไวสูง พละกำลังเยี่ยม การโจมตีแข็งแกร่ง การป้องกันแข็งแกร่ง ทักษะ???]
แน่นอนว่า มอนสเตอร์เลเวลสิบ สำหรับอู๋ฝานถือว่าเป็นระดับที่สูงกว่ามาก ตัวเขาไม่คิดว่าตนเองจะมีความสามารถสะกิดมอนสเตอร์เลเวลสิบได้
กระนั้นแล้ว อู๋ฝานก็คิดไม่ออกว่าจะเก็บผลอัคคีม่วงมายังไง ภายหลังอู๋ฝานใช้วิชาตรวจสอบจนแน่ใจ เสือร้ายลายจุดพลันยกศีรษะขึ้นและลืมตา หันมองมา หันมองไป ท่าทีระแวดระวัง ออร่าอันแข็งแกร่งจากกายของมันเริ่มแผ่ขยายออก
อู๋ฝานเร่งร้อนหมอบลงกับพื้น ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ เพราะกลัวจะถูกเสือดุร้ายพบเจอ
โชคดีที่พื้นหญ้าตรงหน้าอู๋ฝานสูงมากพอ ทำให้พอจะบดบังร่างกายเอาไว้ เสือร้ายลายจุดยังไม่พบเห็นอู๋ฝาน ภายหลังสำรวจมองแต่ไม่พบเจอศัตรู เสือร้ายลายจุดจึงหมอบลงอีกครั้ง หลับตาลง และหลับไปทั้งอย่างนั้น
“อันตราย อันตรายเกินไปแล้ว” อู๋ฝานที่พบเห็นเสือร้ายลายจุดหลับตาลงอีกครั้งหนึ่ง จึงผ่อนลมหายใจลากยาวออกมา
กระนั้น เสือร้ายลายจุดเกิดความระมัดระวังแล้ว เขาจะเข้าไปขุดค้นเอาผลอัคคีม่วงออกมาได้ยังไง? เกรงว่าทันทีที่เข้าไปใกล้ มันก็รู้ตัวแล้วหรือไม่ใช่?
อีกทั้ง ยามพบเห็นอาการตอบสนองเสือร้ายลายจุดเมื่อครู่ อู๋ฝานฉุกใจคิดถึงในตอนที่ใช้วิชาตรวจสอบกับหลิ่วเหยียนเอ๋อร์ที่สนามกีฬาเมื่อช่วงกลางวัน เธอมีท่าทีตอบสนองด้วยความระมัดระวัง เห็นได้ชัดว่าเป็นเหมือนดังเสือร้ายลายจุดเมื่อครู่นี้
“หรือว่าตอนที่ใช้วิชาตรวจสอบ เป้าหมายจะรับรู้อะไรได้? งั้นตอนที่ใช้วิชาตรวจสอบกับคนชื่อหลิวกวงก่อนหน้านี้ เขาไม่เห็นตอบสนองอะไรเลยกันล่ะ” อู๋ฝานเกิดสงสัยขึ้นมา
ความแตกต่างที่พบเจอนี้ทำเอาตัวเขานึกสงสัย “ไว้กลับไปค่อยถามหัวหน้าหมู่บ้าน เดี๋ยวก็คงได้รู้กัน”
วิชาตรวจสอบนั้นได้รับมาจากหัวหน้าหมู่บ้าน เขาย่อมต้องรู้สถานการณ์อย่างแน่นอน
กระนั้นแล้ว สิ่งสำคัญตอนนี้คือการขุดผลอัคคีม่วงภายใต้การคุ้มกันของเสือร้ายลายจุด
ด้วยความแข็งแกร่งเลเวลสองอย่างอู๋ฝาน คิดเผชิญหน้ากับเสือร้ายลายจุดย่อมเป็นเรื่องยาก ส่วนเรื่องไปเพิ่มเลเวลแล้วค่อยกลับมา อู๋ฝานมองว่าไม่จำเป็นแม้แต่ต้องคิด เพราะการเพิ่มเลเวลที่นี่เป็นเรื่องยาก ภายหลังสังหารมอนสเตอร์ ตัวเขาก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าได้รับค่าประสบการณ์เท่าไหร่ การจะเพิ่มให้ถึงเลเวลสิบยิ่งเป็นเรื่องยากคาดเดาเวลา หากปล่อยเอาไว้นานจนเกินไป อาจารย์ปรุงยาหลี่ย่อมไม่พอใจ หากเป็นแบบนั้นไม่ใช่ภารกิจสูญเปล่าหรอกหรือ?
จำเป็นต้องคิดแผนการให้เร็วเท่าที่จะเร็วได้
อู๋ฝานมองพลั่วขุดสมุนไพรในมือตัวเอง ก่อนดวงตาจะเกิดประกายขึ้น
ก็มีนี่!
ในเมื่อที่นี่มีความใกล้เคียงกับโลกจริงอย่างถึงที่สุด งั้นก็ต้องไม่มองว่ามันเป็นเกม หากคิดแก้ไขสถานการณ์ ก็ใช้มุมมองของโลกจริงได้
ในเมื่อไม่อาจเอาชนะเสือร้ายลายจุด แต่ถ้าแค่ต้องการกักขังมันเอาไว้ หรือมองแค่การฆ่า มันก็ยังมีวิธีการอื่น
ยกตัวอย่างเช่น การใช้กับดัก!
อู๋ฝานบังเอิญมีพลั่วขุดสมุนไพรอยู่ในมือพอดี มันเหมาะสำหรับใช้ขุดหลุมกับดัก ด้วยกับดักช่วยเหลือ การจะกักขังเสือร้ายลายจุดหรือฆ่ามัน ก็ไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้
คิดและลงมือทำ! อู๋ฝานเริ่มถอยห่างออกไปด้วยความระมัดระวัง เมื่ออยู่ระยะไกลจากเสือร้ายลายจุดมากพอแล้ว จึงเริ่มการขุดหลุมกับดัก ตัวเขาไม่กล้าที่จะเข้าใกล้เสือร้ายจนเกินไป เพราะเกรงว่าหากทำอะไรเข้า จนอีกฝ่ายรู้ตัว เมื่อนั้นคงไม่อาจรอดพ้นจากกรงเล็บอสูรร้าย
