บทที่ 11 ดร็อปอุปกรณ์
บทที่ 11 ดร็อปอุปกรณ์
“เสร็จได้สักที!”
ภายหลังยุ่งอยู่หลายชั่วโมง อู๋ฝานก็ขุดหลุมใหญ่ลึกเกือบสามเมตรได้สำเร็จ ภายในหลุมยังเต็มไปด้วยไม้แหลมที่เหลาด้วยพลั่วขุดสมุนไพร ต้องกล่าวเลยว่าพลั่วขุดสมุนไพรของอาจารย์ปรุงยาหลี่ใช้งานได้ง่าย มันใช้ได้ทั้งรวบรวมสมุนไพร ต่อสู้ ขุดหลุม รวมถึงใช้แทนมีดในยามจำเป็น เรียกได้ว่าสารพัดประโยชน์
“จบภารกิจนี้เมื่อไหร่ คงต้องลองขอพลั่วขุดสมุนไพรนี่ดูซะแล้ว” ก่อนภารกิจจะเสร็จสิ้น อู๋ฝานเกิดคิดอยากได้พลั่วขุดสมุนไพรนี้ขึ้นมา เพราะมันทำให้เขาพึงพอใจได้ไม่น้อยเลยทีเดียว
หลังวางกับดักเสร็จสิ้น งานถัดไปคือการล่อมอนสเตอร์มา
อู๋ฝานกลับมาถึงพื้นที่ใกล้เคียงเสือร้ายลายจุดอีกครั้งอย่างเงียบงัน มันยังคงอยู่ที่เดิม แม้ผ่านไปหลายชั่วโมง มันก็ยังนอนนิ่งไร้การเคลื่อนไหว ราวกับคิดจะเฝ้าระวังผลอัคคีม่วงเอาไว้อย่างไม่ให้คลาดสายตา
“โชคดีที่ไม่ได้เสียเวลาเปล่า กับดักที่เตรียมไว้ได้ใช้งานแน่” อู๋ฝานมองไปยังเสือร้ายลายจุดพลางพึมพำกับตัวเอง
ภายหลังจากนั้น อู๋ฝานจึงใช้วิชาตรวจสอบกับเสือร้ายลายจุดอีกครั้ง และก็เป็นเหมือนที่อู๋ฝานคาดคิดเอาไว้ ภายหลังใช้งานวิชาตรวจสอบ เสือร้ายที่นอนหลับอยู่พลันตื่นขึ้น ท่าทีของมันระแวดระวัง สายตากวาดมองรอบด้าน
ครั้งนี้อู๋ฝานไม่คิดซ่อนตัวอีก แต่เลือกที่จะยืนขึ้นท้าทายเสือร้ายลายจุด “ฉันอยู่ตรงนี้ไง เข้ามาสิ ไอ้ตัวใหญ่ เข้ามาจับฉันสิ!”
เพียงจบคำ อู๋ฝานก็หันกลับวิ่งเผ่นแน่บ แน่นอนว่าเสียงคำรามย่อมไล่ตามหลังมา ทั้งป่าถึงกับสะเทือนสั่นไหว ฝูงนกต่างบินหนีออกจากป่า
อู๋ฝานเกิดใจสั่นสะท้าน การที่คิดว่าตัวเขาเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของมันนั้นเป็นเรื่องถูกต้อง เพียงเสือร้ายลายจุดคำรามดัง หัวใจของเขาก็เต้นรัวเร็ว ทั้งกายตึงเครียด หากว่าต้องเผชิญหน้าต่อสู้จริง ก็เกรงว่าคงถูกสังหารในชั่วพริบตา
นับเป็นโชคดี ที่อู๋ฝานไม่ได้ตัดสินใจโง่งมเพียงนั้น แต่เลือกที่จะไปขุดกับดักขึ้นมาแทน
อู๋ฝานวิ่งนำหน้า เสือร้ายลายจุดไล่ตามด้านหลังด้วยความเร็วสูง มันไม่แม้กระทั่งมองต้นหญ้า พงไม้ หรือกิ่งไม้ที่ขวางทางในป่า แต่มุ่งตรงมาด้วยความรุนแรง เพราะการไล่ตามล่าอู๋ฝาน จึงทำเส้นทางเละเทะวุ่นวาย
“นี่เรา ต้องเร็วกว่านี้?” อู๋ฝานหันกลับมอง พร้อมกับต้องเกิดความรู้สึกนึกทึ่ง
แม้อู๋ฝานทราบแล้วจากข้อมูลรายละเอียดของเสือร้ายลายจุดถึงความว่องไว แต่ก็ไม่เคยนึกคิดว่าความเร็วมันจะเร็วกว่าตัวอู๋ฝานถึงขนาดนี้ เสือร้ายที่อยู่ไกลห่างออกไปถูกผู้อื่นยั่วยุ ผู้อื่นหลบหนีทันทีที่ยั่วยุเสร็จ หากไม่ใช่เช่นนี้เขาคงถูกมันจับได้ไล่ทันไปแล้ว
อู๋ฝานไม่กล้าหันกลับมองอีก ทำได้แต่วิ่งอย่างสุดชีวิต เค้นเอาเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มี พร้อมกับรับรู้ได้ถึงแรงกดดันอันยิ่งใหญ่จากทางด้านหลังที่ยิ่งเข้ามาใกล้ ราวกับมันพร้อมจะตะปบตัวเขาได้ทุกเมื่อ
“เร็วเข้า เกือบจะถึงแล้ว!” อู๋ฝานมองยังตำแหน่งที่ทำเอาไว้ข้างกับดัก ร่องรอยความยินดีปรากฏขึ้นในดวงตา
ความเร็วของเสือร้ายรวดเร็ว จนขนาดอู๋ฝานรับรู้ได้ถึงกลิ่นคาวจากปากของมัน จึงยิ่งทำเขาร้อนรนมากขึ้น
นับเป็นโชคดี ในที่สุดอู๋ฝานก็อดทนจนมาถึงบริเวณกับดักได้สำเร็จ เมื่ออ้อมผ่านพ้นกับดักไป เขาจึงเร่งรีบกลับไปใช้เส้นตรงเส้นเดิม เพียงชั่วเวลาอันสั้น เสือร้ายลายจุดก็เข้ามาใกล้ จนระยะห่างจากอู๋ฝานน้อยกว่าห้าเมตร
เสือร้ายลายจุดย่อมไม่ทราบแผนการของอู๋ฝาน มันยังคงไล่ตามอู๋ฝานต่อไปเป็นเส้นตรง
“ฟุ่บ!”
เป็นดังอู๋ฝานคาดคิด ด้านหลังปรากฏเสียงอะไรตกหล่นสู่ด้านล่าง ตามมาด้วยเสียงของแหลมที่ทิ่มแทงเข้าร่างกาย ตามมาด้วยเสียงคำรามของเสือร้าย แต่เสียงคำรามในยามนี้ไม่ใช่น่าเกรงขามดังเช่นก่อนหน้า แต่เป็นโทสะเดือดแค้นที่สุมอัดแน่น
อู๋ฝานหยุดเท้า เดินกลับไปข้างหลุมกับดัก ก่อนจะมองลงไปยังเสือร้ายที่อยู่ด้านล่าง มันมองกลับมายังอู๋ฝาน เสียงคำรามยังคงดังต่อเนื่อง ราวกับคิดพุ่งตัวเข้าฉีกอู๋ฝานออกเป็นชิ้นเนื้อ
“มาสิ ถ้าทำได้ก็ขึ้นมาสิ คำรามแล้วขึ้นมาได้หรือยังไง?” อู๋ฝานเผยยิ้มภาคภูมิขณะยืนอยู่เหนือหลุมกับดัก สายตาทอดมองลงยังเสือร้ายที่อยู่เบื้องล่างด้วยความพึงพอใจ
สภาพของเสือร้ายลายจุดปัจจุบันชวนอนาถ กิ่งไม้ซึ่งถูกเหลาจนแหลมโดยฝีมืออู๋ฝาน มันแทงทะลุผ่านร่างของเสือ เลือดยังคงไหลเจิ่งนองไม่หยุด เสือร้ายลายจุดที่พยายามดิ้นรนจะหลุดพ้น ทุกครั้งที่ดิ้นรน กิ่งไม้ที่ทิ่มแทงอยู่จะแตกหักสร้างความเจ็บปวดที่มากขึ้น เลือดจึงยิ่งไหลออกมารวดเร็วมากขึ้น
กระนั้นแล้ว เสือร้ายลายจุดก็ยังคงความดุร้าย แม้ร่างกายเละเทะไม่มีชิ้นดี มันก็ยังพยายามดิ้นรนคิดโจมตีใส่อู๋ฝาน ถึงกับทำอู๋ฝานต้องใจสั่นยามพบเห็นดวงตาอันดุร้ายนั่น
อู๋ฝานหวาดเกรงว่ามันจะหลุดพ้นกระโดดพรวดจากกับดักมาเล่นงานตนเอง ดังนั้นจึงหมอบลงกับพื้น ก่อนจะยื่นมือลงไปใช้พลั่วขุดสมุนไพรตบหัวของเสือร้าย
เสือร้ายก็ยังคงเป็นเสือร้าย มันหน้าโง่ แทนที่จะหลบเลี่ยง กลับยกหัวขึ้นคำรามใส่อู๋ฝาน เป็นเหตุให้อู๋ฝานตบตีเล่นงานมันได้โดยง่ายดาย
กล่าวได้ว่าชีวิตของเสือร้ายลายจุดตัวนี้น่าอนาถเวทนา ร่างกายถูกทิ่มแทงเป็นรู เลือดไหลเจิ่งนองทั่วพื้น ยังถูกอู๋ฝานใช้พลั่วตบตี มันดิ้นรนขัดขืนอยู่ราวครึ่งชั่วโมง ภายหลังสังหารอีกฝ่ายได้เรียบร้อย อู๋ฝานที่เหนื่อยล้าจึงได้มีโอกาสสูดลมหายใจโล่งอก
“โชคดีที่ไม่เคยมีความคิดต่อสู้เผชิญหน้า ถ้าไม่งั้นคงตายไปแล้วแน่” อู๋ฝานครุ่นคิดกับตัวเอง
ด้วยกับดักช่วยเหลือ เขาจึงต่อกรกับมันได้ หากว่าไม่มีกับดัก แม้จินตนาการก็คงไม่อาจคิด
ทั้งหมดเป็นเพราะเลเวลต่ำเตี้ยของอู๋ฝาน ความแตกต่างระหว่างเลเวลสองและสิบนั้นยิ่งใหญ่ การโจมตีของอู๋ฝานย่อมไม่อาจทำลายการป้องกันของเสือร้าย สาเหตุที่เสือร้ายลายจุดตกตาย ก็เพราะบาดเจ็บจากกับดักจนตาย
ไม่ว่าด้วยอะไร เสือร้ายลายจุดก็ตายไปแล้ว ด้วยเหตุนี้ ปัจจุบันจึงสามารถเข้าไปเก็บผลอัคคีม่วง
“หือ ร่างของเสือร้ายลายจุดไม่ได้หายไปไหน” อู๋ฝานที่พักผ่อนอยู่ข้างกับดัก ย่อมได้เห็นร่างของเสือร้ายที่ติดอยู่ด้านล่าง แม้ตายไปนานแล้ว แต่ร่างกายของมันยังไม่ถูกรีเฟรช ด้วยเหตุนี้เขาจึงค่อยเอื้อมลงไป ยื่นมือไปแตะกับร่างของเสือร้ายลายจุด จนสุดท้ายร่างของมันก็ถูกเก็บเข้ากระเป๋าหลัง
ได้รับร่างของเสือร้ายลายจุด อู๋ฝานย่อมยินดี ขณะเตรียมออกจากพื้นที่ กลับได้พบ ว่าที่ก้นหลุมมีอะไรบางอย่างส่องแสงวิบวับ
มันดร็อปของออกมา?!
อู๋ฝานพลันยิ่งยินดี ก่อนหน้านี้เขาเคยคิดไปว่าในโลกนี้ สังหารมอนสเตอร์ไปก็ไม่มีอาวุธดร็อปออกมา ปัจจุบันจึงได้พบว่าตนเองคิดผิด มันไม่ใช่ว่าไม่มีโอกาสดร็อปของ แต่โอกาสมันต่ำเตี้ยน้อยนิด กับมอนสเตอร์เลเวลต่ำก่อนหน้านี้ แม้เขาสังหารพวกมันไปมาก ก็ไม่มีดร็อปอุปกรณ์อะไรแม้สักชิ้นหนึ่ง ขณะนี้เสือร้ายลายจุดเลเวลสิบ ได้เป็นผู้มอบอุปกรณ์ชิ้นแรกให้แก่เขาแล้ว
อู๋ฝานเร่งรีบกระโดดลงไป กิ่งไม้แหลมด้านล่างมากมายแตกหักเพราะเสือร้ายไปหมดแล้ว ดังนั้นจึงยังพอมีช่องให้ยืน ภายหลังอู๋ฝานลงไป จึงเข้าเก็บอุปกรณ์ชิ้นนั้นขึ้นมาโดยทันที
