บทที่ 164 เริ่มการประมูล [ส่งแขกกลับ]
บทที่ 164 เริ่มการประมูล [ส่งแขกกลับ]
“ผมเชื่อว่าทุกท่านได้ทราบเรื่องราวของผลงานชิ้นนี้กันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว โรงประมูลของเราได้เผยแพร่เรื่องราวของผลงานชิ้นนี้ไปไม่นาน” พิธีกรเริ่มบอกเล่าเรื่องราวให้ทุกคนรับฟัง “ผลงานนี้เป็นของหลี่ซูจือ ทั้งยังเป็นผลงานอันเป็นที่สุดของเขา ผลงานชิ้นนี้มีชื่อเสียงโด่งดังที่สุด เดิมกล่าวกันว่าถูกทำลายไปเมื่อนานมาแล้ว ช่วงเวลานั้นจึงมีผู้คนมากมายรู้สึกผิดหวัง เพราะมันถือเป็นการสูญเสียของวงการคัดลายมือพู่กันและแวดวงวัตถุโบราณ นับเป็นโชคดีที่มันไม่ได้ถูกทำลาย ทว่าไม่เพียงไม่ถูกทำลาย แต่ยังถูกนำขึ้นมาเสนอประมูลในวันนี้ หากว่าท่านใดชื่นชอบผลงานคัดลายมือพู่กัน มันคือผลงานชิ้นเอกที่ไม่ควรพลาดด้วยประการทั้งปวงครับ!”
ตอนที่ผู้คนในโถงรับฟังคำบรรยายของพิธีกร ดวงตาของพวกเขาจับจ้องไปยังภาพคัดลายมือ ราวกับพบเห็นดอกไม้งามแห่งยุค
“หากว่าท่านใดสนใจ ขอเชิญขึ้นมาตรวจสอบใกล้ ๆ ได้เลยครับ” พิธีกรกล่าวบอก
หลังจากนั้น อู๋ฝานจึงได้เห็นกลุ่มคนราวครึ่งหนึ่งของห้องโถงที่แทบพร้อมใจกันลุกขึ้นจากที่นั่ง มุ่งตรงขึ้นเวที นับได้ว่าเป็นจำนวนคนที่ขึ้นไปตรวจสอบบนเวทีที่เยอะที่สุดของงานประมูลในวันนี้แล้วก็ว่าได้
“เหมือนว่าสินค้าของพวกเราจะได้รับความนิยมไม่น้อย” อู๋ฝานเกิดตื่นเต้นขึ้นมา
“แน่นอนอยู่แล้ว” หวังจื่อหมิงตอบรับ “ผลงานของหลี่ซูจือเป็นที่นิยมมากในแวดวงมาโดยตลอด เพราะมีผลงานในวงการน้อยชิ้น ราคาของแต่ละชิ้นก็ไม่เคยต่ำเลย ทุกครั้งที่ปรากฏออกมา ย่อมสร้างความฮือฮาได้ ต่อให้ไม่ใช่คนที่อยู่แวดวงสะสมภาพคัดลายมือก็ยังสนใจ เพราะใครก็ไม่คิดพลาดผลงานชิ้นเอก พวกเขาต่างอยากชื่นชมมันด้วยตาของตัวเองกันทั้งนั้น”
อู๋ฝานพยักหน้าตอบรับ “ผมคาดหวังว่าจะได้ราคาดีนะครับ”
“การที่มันถูกวางตำแหน่งเป็นสินค้าลำดับสุดท้ายของงานประมูลประจำฤดูกาลของโรงประมูลได้ ก็หมายถึงพวกเขาเองก็คาดหวังเหมือนกัน มูลค่าการประมูลควรสูงที่สุดในคืนนี้ แต่เพราะการต่อสู้ก่อนหน้าระหว่างฉันกับเจียงอวี่เมื่อครู่ วิหคลอยล่องในขุนเขาฤดูใบไม้ผลิถูกขายออกไปด้วยราคาเกินค่าประเมิน ตอนนี้เลยไม่มั่นใจได้นักว่าพวกเราจะทำให้ผลงานชิ้นนี้ได้ราคาสูงที่สุดไหม” หวังจื่อหมิงตอบกลับ
อู๋ฝานพยักหน้ารับ พร้อมกับมองขึ้นไปบนเวที
ไม่นานทุกคนก็ชมผลงานกันจนครบถ้วน หลายคนคิดอยากลองแข่งขัน ผลงานดังกล่าวถือเป็นลำดับสุดท้ายของงานประมูล ทุกคนรู้จักกับงานชิ้นนี้กันก่อนจะเดินทางมาด้วยซ้ำ อีกทั้งหลายคนในที่นี้เตรียมตัวมาเพื่อมันโดยเฉพาะ ขณะนี้สินค้าจริงปรากฏให้เห็นตรงหน้า ไม่แปลกหากจะมีหลายคนที่ไม่อาจอดใจรอคอยได้ไหว
“ทุกท่านตรวจสอบกันเสร็จสิ้นแล้วนะครับ ผมขอเริ่มการประมูลผลงานส่งแขกกลับอย่างเป็นทางการ ณ บัดนี้!” พิธีกรเอ่ยคำตะโกนเสียงดัง สีหน้าท่าทีในเวลานี้ราวกำลังหิวกระหาย “เริ่มที่ราคาสามสิบล้าน! ทุกครั้งที่เสนอราคาเพิ่มต้องไม่น้อยกว่าหนึ่งแสนครับ!”
สามสิบล้าน!
ตอนที่ทุกคนในโถงได้ยินราคา หลายคนถึงกับอ้าปากค้างโดยไม่รู้ตัว
มันเป็นราคาเริ่มต้นที่สูงอย่างมหาศาล อย่างที่ทราบก่อนหน้านี้ว่าราคาเริ่มต้นสูงสุดคือภาพวาดที่หวังจื่อหมิงและเจียงอวี่แข่งขันกันเสนอราคา มันเพียงแค่สิบล้าน ทว่าปัจจุบันราคากลับพุ่งทะยานขึ้นไปมากถึงสามเท่า
หลายคนที่กระหายคิดอยากลองเสนอราคาประมูล ตอนนี้ต่างละทิ้งความคิด ด้วยราคาเริ่มต้นสูงล้นพ้น ราคาสุดท้ายจึงไม่มีทางต่ำเตี้ย มันไม่ใช่จำนวนที่พวกเขาจะสามารถแบกรับไหวอย่างแน่นอน
“สามสิบล้านหนึ่งแสน!”
แม้ว่ามีหลายคนถอยเพราะได้ยินราคาเริ่มประมูล แต่ก็ยังมีผู้ที่สามารถแข่งขันเสนอราคาได้ไหวอยู่ ถึงจะมีน้อยไปบ้างก็ตาม!
“สามสิบล้านสองแสน!”
“สามสิบล้านห้าแสน!”
ราคาเริ่มขยับขึ้นไปอย่างต่อเนื่อง อู๋ฝานที่เคยกังวลว่ามันจะขายไม่ออก ขณะนี้จึงรู้สึกโล่งอกขึ้นมา
ไม่ว่าด้วยเหตุผลอะไร หากมีคนเสนอราคาแล้ว ก็ถือว่ามันเป็นสินค้าที่พร้อมจะขายออก ทว่าราคาสุดท้ายยังเป็นสิ่งที่ไม่อาจทราบได้ แต่ต่อให้ขายออกด้วยราคาปัจจุบัน เขาก็ยังได้ส่วนแบ่งกว่าสิบล้านหยวน!
และเห็นได้ชัดว่าราคากำลังเพิ่มสูงขึ้น!
“วัตถุโบราณ ไม่ใช่วงการที่คนธรรมดาจะเข้ามาข้องเกี่ยวได้เลย” อู๋ฝานรำพึงรำพันอยู่ในใจ
เพียงแต่ยิ่งมีคนเสนอราคาเพิ่มสูงขึ้นเท่าใด เขาก็ยิ่งยินดีมากขึ้นเท่านั้น อย่างไรมันก็เกี่ยวข้องกับส่วนแบ่งสุดท้ายที่ตนจะได้รับ
ราคาของผลงานส่งแขกกลับกำลังพุ่งสูงขึ้น ใช้เวลาไม่นานก็เกินกว่าสี่สิบล้าน ทว่าที่น่าตกใจคือหลังจากนั้นอัตราการเสนอราคากลับยังไม่ลดลงเลยแม้แต่น้อย
“สี่สิบแปดล้าน!” ชายวัยกลางคนที่มีภาพลักษณ์เป็นนักธุรกิจใหญ่เสนอราคาดังขึ้น
ราคาปัจจุบันมันพุ่งไปสูงเกินกว่าผลงานของหลี่ซูจือที่เคยถูกประมูลครั้งล่าสุดในอดีตไปเรียบร้อยแล้ว
เพียงแต่การเสนอราคายังไม่จบลงที่ตรงนี้
“สี่สิบแปดล้านห้าแสน!”
“สี่สิบแปดล้านเจ็ดแสน!”
ไม่นานราคากลับพุ่งไปเกินกว่าห้าสิบห้าล้าน!
ด้วยเหตุดังกล่าว แม้ว่าภายหลังจะถูกหักค่าธรรมเนียมของโรงประมูล แต่จำนวนเงินที่อู๋ฝานได้รับก็เกือบจะมากพอสำหรับใช้จ่ายซื้อหน้าร้านได้แล้ว
ปัญหาเรื่องค่าธรรมเนียมที่เคยกวนใจอู๋ฝาน ขณะนี้คลี่คลายลงไปได้อย่างง่ายดายเป็นที่เรียบร้อย!
กระทั่งเขาเกิดรู้สึกว่ามันราวกับฝันไป
เห็นได้ชัดว่าวิชาตรวจสอบนั้นแข็งแกร่งและใช้งานได้จริง!
ตอนที่อู๋ฝานกำลังพึมพำในใจของตน ราคาก็เพิ่มสูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง ไม่นานก็ไปไกลเกินกว่าหกสิบล้าน ตอนนี้อาจกล่าวได้ว่าไม่ว่าราคาสุดท้ายจะจบลงที่ตรงใด ราชาแห่งการประมูลในค่ำคืนนี้จะต้องเป็นผลงานส่งแขกกลับที่อู๋ฝานเป็นคนส่งเข้าประมูลแน่นอน
เพียงแต่ตอนที่ราคาสูงเกินกว่าหกสิบล้าน อู๋ฝานก็ได้พบว่ามีผู้เสนอราคาประมูลลดน้อยลง และช่วงเวลารอก่อนการเสนอราคาก็เริ่มยาวนานมากขึ้น หกสิบล้านสมควรเป็นเพดานที่หลายคนลังเลว่าควรก้าวไปต่อดีหรือไม่
“หกสิบเอ็ดล้าน!”
แม้จำนวนผู้เสนอราคาลดลง ทว่าก็ใช่ว่าจะไม่มี ราคายังคงถีบตัวสูงขึ้น ขณะนี้พวกเขายังคงแข่งขันกันอยู่ และมีกำลังทรัพย์ยอดเยี่ยม ทั้งยังเป็นผู้ที่มีความต้องการในผลงานดังกล่าวอย่างแท้จริง ซึ่งไม่คิดปล่อยให้มันหลุดมือไปได้
“หกสิบห้าล้าน!”
ทันใดนั้นเอง เสียงหนึ่งที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นให้อู๋ฝานได้ยิน เป็นบุคคลที่ชายหนุ่มรู้จัก คนผู้นั้นก็คือผู้เฒ่าฟางที่เคยได้พบกันนั่นเอง
ผู้เฒ่าฟางชมเรื่องราวมาโดยตลอด อู๋ฝานคิดไปว่าอีกฝ่ายคงไม่ได้สนใจผลงานแนวนี้ ดังนั้นจึงไม่คิดว่าผู้เฒ่าฟางจะกระโดดเข้ามามีส่วนร่วมในช่วงท้าย หลังหลายคนถอดใจ ชายชราจึงเข้ามาร่วมเสนอราคาอย่างเป็นทางการ
“นี่สินะ คนรวยของจริง” อู๋ฝานพึมพำ
ผู้เฒ่าคนนี้ก่อนหน้าเกือบจะต้องจ่ายแปดแสนกับร้านแผงลอยข้างทางซื้อจานลายครามของปลอม แม้ว่าเป็นของปลอม แต่ก็ยืนยันได้ว่ากำลังทรัพย์เงินของอีกฝ่ายนั้นมั่งคั่ง ขณะนี้อดทนรอคอยจนเสนอราคาหกสิบห้าล้านออกมาเพื่อซื้อหาผลงานภาพคัดลายมือ จึงเรียกได้ว่าเป็นความมั่งคั่งอันแข็งแกร่ง
“หกสิบหกล้าน!”
เพียงแต่ ราคาที่ผู้เฒ่าฟางเสนอมานั้นไม่ได้ทำให้คนอื่นหวาดกลัวจนถอยหนี แม้ว่าก่อนหน้าจะเหลือคนจำนวนน้อยที่สู้แข่งขันราคา แต่พวกเขาเหล่านั้นยังไม่ถอดใจ
เจียงอวี่มองแต่ละคนที่เสนอราคาอย่างนึกอิจฉา เขาเองก็คิดอยากเข้าร่วม เพราะทราบดีว่าผลงานภาพคัดลายมือนี้เป็นสิ่งที่ยากจะมีผ่านเข้ามาอีก แต่โชคร้าย การเงินของเขาถูกใช้ไปกับการแข่งขันกับหวังจื่อหมิงไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ขณะนี้จึงแทบจะเรียกได้ว่าหมดตัว ดังนั้นจึงทำได้เพียงแค่รับชมเรื่องราว
“แค่ชนะหวังจื่อหมิงต่อหน้าผู้คนได้ คืนนี้ก็ถือว่าได้กำไรแล้ว” เจียงอวี่มองยังหวังจื่อหมิงที่อยู่ห่างไกลพลางครุ่นคิดกับตนเองในใจ
