บทที่ 259 ได้รับกันทั้งสองฝ่ายอีกครั้งหนึ่ง
บทที่ 259 ได้รับกันทั้งสองฝ่ายอีกครั้งหนึ่ง
อู๋ฝานเข้าใจสถานการณ์ดีว่าสัญญาในครั้งนี้วิถีชีวิตดั้งเดิมของชาวบ้านในหมู่บ้านจะต้องไม่โดนผลกระทบหรือต้องเปลี่ยนแปลงอะไรไป การที่เขาได้รับการยอมรับและสนับสนุนจากคนในหมู่บ้าน ทำให้ต่อจากนี้เขาต้องช่วยเหลือชาวบ้านในหมู่บ้าน ให้พวกเขาได้ใช้ชีวิตกันโดยไม่ต้องลงแรงใด ๆ มากมาย เรียกได้ว่ายกระดับคุณภาพชีวิตให้ดีมากยิ่งขึ้น
อู๋ฝานไม่ลังเลมากนัก ดังนั้นจึงตอบว่า “ตกลง ข้าเข้าใจขอรับ!”
เงื่อนไขที่หัวหน้าหมู่บ้านกำหนด สำหรับอู๋ฝานนั้น มันไม่ใช่เรื่องยากเย็นแต่อย่างใด
ประการหนึ่ง เดิมชาวบ้านในหมู่บ้านนั้นก็มีจำนวนไม่ได้มากมายอะไร มีเพียงแค่สิบครัวเรือนด้วยซ้ำ ภาระนี้จึงไม่ได้หนักหนา หากเทียบเปรียบกับที่ดิน ป่าไม้ แร่ และทรัพยากรอื่นที่จะได้มา อู๋ฝานสามารถตักตวงเอามาได้อีกมากมาย
ประการที่สอง หลายคนในหมู่บ้านเป็นผู้สอนทักษะวิชาให้แก่อู๋ฝาน เรียกได้ว่าเป็นอาจารย์ของเขาก็ไม่ผิด ต่อให้ไม่มีเรื่องสัญญาที่ดินนี้มาเกี่ยวข้อง หากหัวหน้าหมู่บ้านต้องการให้เขาสนับสนุน ตนก็ไม่คิดปฏิเสธอยู่แล้ว ชายหนุ่มให้ความสำคัญกับผู้เป็นอาจารย์อยู่เสมอ
อู๋ฝานตอบรับอย่างรวดเร็ว จนทำให้หัวหน้าหมู่บ้านประหลาดใจเล็กน้อย ทว่าเขาก็มีสีหน้าพึงพอใจ ก่อนจะตอบกลับ “สัญญายังจำเป็นต้องมีค่าใช้จ่าย ข้าจะใช้เงื่อนไขเดียวกับด้านหลังภูเขา จ่ายปีละสองพันห้าร้อยเหรียญทองเป็นอย่างไร?”
“ขอรับ!” อู๋ฝานตอบรับโดยไม่ลังเล
การทำสัญญาย่อมต้องมีข้อแลกเปลี่ยน อู๋ฝานเข้าใจดี และพื้นที่ตรงหน้าหมู่บ้าน ก็ไม่ได้เล็กไปกว่าด้านหลังภูเขา ปีละสองพันห้าร้อยเหรียญทอง นับว่าเป็นราคาที่ชายหนุ่มยอมรับได้
“เพียงแต่ด้านหลังภูเขาและด้านหน้าหมู่บ้านมีความแตกต่างกันอยู่บ้าง ให้ข้าทำสัญญาได้เช่นนี้ ทางการจะไม่ตำหนิอะไรปู่หัวหน้าหมู่บ้านหรือขอรับ?” อู๋ฝานกังวล
ตามความเข้าใจของอู๋ฝาน ทรัพยากรตรงหน้าหมู่บ้านถือเป็นของสาธารณะ ที่ถูกใช้เพื่อให้ผู้เล่นได้ต่อสู้กับมอนสเตอร์เพิ่มเลเวล มันจึงเป็นพื้นที่กว้างใหญ่และอุดมด้วยทรัพยากร ไม่ว่าจะป่า แม่น้ำ หรือว่าสายแร่ ทั้งหมดล้วนมีครบถ้วน
ทว่าเขาคือผู้เล่นหนึ่งเดียวของที่นี่ ดังนั้นมันจึงดูค่อนข้างโล่งเตียนไปบ้าง
ดังนั้นสิทธิ์ในการเป็นเจ้าของสถานที่ย่อมเป็นทางการ ไม่ใช่สิทธิ์ของทางหมู่บ้าน
แต่ด้านหลังภูเขาแตกต่างออกไป มันเป็นทรัพยากรของหมู่บ้าน ทางการไม่มีอำนาจควบคุม ดังนั้น หัวหน้าหมู่บ้านจึงจัดการได้ตามใจชอบ ค่าเช่าก็สามารถคิดได้ตามใจอย่างไร้กังวล
ทว่าตอนนี้หัวหน้าหมู่บ้านคิดจะทำสัญญาแลกทรัพยากรตรงด้านหน้าหมู่บ้าน มันจึงทำให้อู๋ฝานกังวลต่อท่าทีของทางการขึ้นมา อย่างไรจากข่าวที่ทางจวนส่งมา ผู้ปกครองเทศมณฑลชิงหยวนก็ไม่ใช่คนดีที่น่าคบค้าด้วยสักเท่าใด
“ทำไม กลัวหรือ?” หัวหน้าหมู่บ้านยิ้มตอบรับ “ไม่ต้องกังวล ของของพวกเราหมู่บ้านเร้นลับ ไม่ใช่อะไรที่เทศมณฑลเล็กจ้อยจะเข้ามายุ่งเกี่ยวจัดการได้ ตราบเท่าที่เจ้าตกลง เจ้าก็สามารถเช่าตามข้อตกลงที่ว่าเอาไว้ ขอเพียงข้าพยักหน้า ก็ไม่มีใครกล้าที่จะมาต่อว่าเจ้า!”
น้ำเสียงนี้ไม่ได้ดัง ทว่ามากพอที่จะแสดงอำนาจ
“ในเมื่อปู่พูดถึงขนาดนั้น ข้าก็สบายใจแล้วขอรับ” อู๋ฝานยิ้มรับ
จริง ๆ แล้วอู๋ฝานก็พอรู้ว่าหมู่บ้านเร้นลับไม่ใช่หมู่บ้านธรรมดา ตอนที่ไปรายงานตัวที่เทศมณฑลครั้งก่อน เขาพบว่าหลายคนไม่เคยได้ยินของที่นี่เลย มันไม่ใช่เพราะผู้คนไม่ค่อยได้เดินทางไกลจากสถานที่ซึ่งพวกตนอยู่ แต่เป็นเพราะตัวหมู่บ้านเร้นลับต่างหากที่ดูลึกลับ
“วางใจและเช่าไปเถอะ” หัวหน้าหมู่บ้านตอบรับ “ไม่ใช่ว่าเจ้ากำลังจะจ้างคนมาสร้างกำแพงเมืองหรอกหรือ? เช่นนั้นก็สร้างบ้านใหม่ให้ทุกครัวเรือนในหมู่บ้านด้วยเลยเป็นไง?”
“ยินดีขอรับ!” อู๋ฝานตอบรับทันที
บ้านเดิมของผู้คนในหมู่บ้านค่อนข้างทรุดโทรมอยู่บ้าง เพียงแต่ชาวบ้านที่นี่หากไม่เฒ่าชราก็ยังเยาว์ เห็นได้ชัดว่าพวกเขาคงไม่มีเรี่ยวแรงพอที่จะสร้างบ้านใหม่ เขาจึงเข้าใจเจตนาของคำพูดหัวหน้าหมู่บ้านดี
“เห็นเจ้ารับปากด้วยดีเช่นนี้ งั้นข้ามอบนี่ให้ด้วยก็แล้วกัน” หัวหน้าหมู่บ้านโยนธงรบสีเทาให้อู๋ฝาน “รับเอาไว้เป็นรางวัลที่ช่วยสร้างบ้านใหม่ให้กับชาวบ้าน”
อู๋ฝานยิ่งฉีกยิ้มกว้าง พร้อมกับเอ่ยคำขอบคุณหัวหน้าหมู่บ้าน “ขอบคุณปู่หัวหน้าหมู่บ้านขอรับ ในฐานะคนของหมู่บ้าน ต่อให้ไม่มีรางวัล หน้าที่ซ่อมแซมหรือปรับปรุงบ้านเรือนในหมู่บ้านก็ควรต้องทำอยู่แล้ว”
“ก็ดี แสร้งทำตัวเป็นคนดีไม่หวังผลประโยชน์ คิดว่าข้าไม่รู้จักเจ้าหนูเช่นเจ้างั้นหรือ?” หัวหน้าหมู่บ้านแอบค่อนแคะ
“ฮ่า ฮ่า” อู๋ฝานเผยยิ้มเขินอายบราวนี่ออนไลน์
“ข้าเห็นแล้วว่าเจ้าจ้างคนมาไม่น้อย ข้ามอบวิชาตรวจสอบให้ไปแล้ว งั้นเจ้าก็เลือกพวกที่มีคุณสมบัติก่อสร้างดี ๆ และคนดี ส่งพวกเขามาพบข้า แล้วข้าจะสอนวิชาก่อสร้างให้พวกเขาเอง ข้ายังไม่อยากได้บ้านที่ต้องอยู่โดยไม่รู้ว่าวันใดมันจะถล่มมาทับตนเอง” หัวหน้าหมู่บ้านบอกกับอู๋ฝาน
“ขอรับ!” อู๋ฝานตอบรับด้วยความยินดี
หัวหน้าหมู่บ้านเป็นคนสอนด้วยตัวเอง เขาเชื่อว่าผู้คนเหล่านั้นจะเรียนรู้ได้อย่างรวดเร็ว รวมกับอู๋ฝานที่ได้รับสิทธิ์ในฐานะผู้เล่น เมื่อถึงเวลา ไม่ว่าจะเป็นการสร้างบ้านเรือนหรือว่ากำแพงเมือง ความเร็วในการก่อสร้างย่อมไม่มีทางเชื่องช้า
หลังได้รับผลประโยชน์ก้อนโตจากหัวหน้าหมู่บ้าน อู๋ฝานจึงเดินกลับไปด้วยอารมณ์เบิกบาน
ส่วนทางด้านหัวหน้าหมู่บ้านที่ดูแผ่นหลังของอู๋ฝานเดินห่างไกลออกไป เขาก็ยิ้มออกมา
หัวหน้าหมู่บ้านย่อมต้องเป็นคนฉลาด เขาสามารถพิจารณาจากข่าวลือที่ได้ยินมาและคาดการณ์ถึงความวุ่นวายที่ใกล้จะมาเยือนได้ เมื่อหมู่บ้านตกอยู่ในอันตราย เช่นนั้นคนแก่อย่างพวกเขากับเด็กในหมู่บ้านจะเป็นอย่างไร? ในฐานะหัวหน้าหมู่บ้าน เขาจำเป็นต้องคิดถึงความปลอดภัยและวางแผนเอาไว้ล่วงหน้า
ดังนั้นเขาจึงอนุญาตให้อู๋ฝานนำกำลังคนมาจากทางเทศมณฑล เพื่อเพิ่มความปลอดภัยให้แก่หมู่บ้าน ตอนนี้ทรัพยากรหน้าหมู่บ้านได้ทำสัญญาเช่าขายให้กับชายหนุ่มไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว มันคือการรั้งอีกฝ่ายเอาไว้ให้อยู่ที่นี่ เขาทราบดีว่าอู๋ฝานให้ความสำคัญกับทรัพยากรมากจนผิดปกติ เพื่อผลประโยชน์ด้านทรัพยากร อีกฝ่ายจะต้องตั้งใจคุ้มกันความปลอดภัยของหมู่บ้านให้เป็นอย่างดีแน่
เดิมหมู่บ้านก็มีคนไม่มาก หากไม่เฒ่าชราก็ยังเด็ก ทรัพยากรด้านหน้าหมู่บ้านเหล่านั้น พวกเขาไม่มีเรี่ยวแรงจะนำเอามาใช้งานได้หมด ตอนนี้ที่ขายเช่าให้อู๋ฝาน พวกเขาแทบไม่ได้เสียหายอะไร กระทั่งความเป็นอยู่จะดีขึ้นกว่าที่เคยเป็นโดยไม่ต้องลงแรงอะไรเลยด้วยซ้ำ
อู๋ฝานเองยังต้องจ่ายค่าเช่าปีละสองพันห้าร้อยเหรียญทอง จำนวนสองพันห้าร้อยในยุคนี้ไม่ถือว่าเล็กน้อย มันมากพอให้ผู้คนในหมู่บ้านได้ใช้ชีวิตกันอย่างสุขสบาย
ดังนั้นหลังจัดการเรื่องราวทุกอย่างเรียบร้อย แม้เหมือนว่าหัวหน้าหมู่บ้านจะยกของดีให้อู๋ฝานแลกความสะดวกสบาย แต่ความเป็นจริงแล้ว มันคือการทำให้หมู่บ้านปลอดภัยและมั่งคั่งมากยิ่งขึ้น ตัวหมู่บ้านมีแต่จะได้รับผลประโยชน์
อู๋ฝานก็พอคาดเดาเจตนาของหัวหน้าหมู่บ้านได้ไม่มากก็น้อยเช่นกัน ทว่าเขาไม่คิดใส่ใจ เพราะเรื่องนี้ ชายหนุ่มเองก็ไม่ได้เสียอะไร หมู่บ้านต้องการความปลอดภัยและเหรียญทอง ขณะที่ตนต้องการทรัพยากร ตราบเท่าที่มีทรัพยากรมากพอ ไม่ว่าจะเป็นที่โลกแห่งใด ในเกมหรือว่าในความเป็นจริง ยิ่งมีมากก็ยิ่งดีกว่า
และเพราะเหตุการณ์วันนี้ อู๋ฝานยิ่งมีความคิดแน่วแน่ที่จะทำให้หมู่บ้านเร้นลับกลายเป็นถิ่นฐานของตนเองในโลกฝั่งนี้
