บทที่ 309 ร่วมงานกับโหวเสี่ยวกวง
บทที่ 309 ร่วมงานกับโหวเสี่ยวกวง
“นายกำลังจะบอกว่า ผลไม้ของฉันไม่ผ่านมาตรฐานของร้านนายงั้นเหรอ?” โหวเสี่ยวกวงราวกับเข้าใจความหมายในคำพูดของอู๋ฝาน “นี่ อย่าดูถูกผลไม้ของหมู่บ้านเรานะ ถ้านายได้ลองกินด้วยตัวเอง นายจะได้รู้ว่ารสชาติดีกว่าของทั่วไปในตลาด”
โหวเสี่ยวกวงยังคงมีความมั่นใจในผลไม้ที่ปลูกอยู่ในหมู่บ้าน เขาและคนในหมู่บ้านต่างก็ทุ่มเทแรงกายแรงใจปลูกพวกมันขึ้นมา ในใจของเขานั้น ย่อมมองว่าพวกมันมีคุณภาพดี
“ถ้าเทียบกับของร้านฉันล่ะ?” อู๋ฝานส่งแอปเปิลที่วางอยู่บนโต๊ะส่งให้โหวเสี่ยวกวงพลางถาม
โหวเสี่ยวกวงรับแอปเปิลมา ลังเลเล็กน้อย สุดท้ายจึงตอบกลับ “ยังถือว่าด้อยกว่าผลไม้ของร้านนาย แต่ก็แค่นิดเดียว มันดีกว่าที่มีขายในตลาดภายนอกทั่วไป”
แม้โหวเสี่ยวกวงมีความมั่นใจในผลไม้ที่ตนเองปลูก ทว่าเขาก็ไม่กล้าที่จะออกตัว เพราะผลไม้ของอู๋ฝาน เขาเคยได้ลองมาก่อนแล้ว ในเรื่องของรสชาติ มันดียิ่งกว่าที่พวกเขาปลูกในหมู่บ้านจริง
“ฉันอยากทำร้านที่ดีที่สุดในประเทศนี้ หรืออาจถึงระดับโลก เพราะแบบนั้นฉันถึงอ่อนข้อเรื่องวัตถุดิบให้ไม่ได้” อู๋ฝานตอบกลับ “ไม่ใช่แค่ผลไม้ แต่วัตถุดิบอื่นก็เหมือนกัน ถ้าไม่ดีเยี่ยมที่สุดเท่าที่หาได้ ก็จะไม่นำมาใช้ขาย”
“ฉันเข้าใจ” โหวเสี่ยวกวงพยักหน้าตอบรับ
แม้อู๋ฝานไม่ได้ซื้อผลไม้จากเขาโดยตรง แต่ก็ยังแนะนำคนอื่นให้ เพียงเท่านั้นก็ถือว่าช่วยได้มากแล้ว ร้านของอู๋ฝานถือว่าอยู่ในระดับแถวหน้า แค่คิดก็พบว่าต้องลงทุนไปอย่างมหาศาลแล้ว เพื่อเป้าหมายอันสูงสุดที่อีกฝ่ายตั้งใจเอาไว้ เรื่องนี้ก็ถือว่าเข้าใจได้
“นายเข้าใจก็ดีแล้ว” อู๋ฝานตอบกลับ “เรื่องที่ฉันอยากจะคุยกับนายตอนนี้ ก็เป็นเรื่องวัตถุดิบนี่แหละ ฉันจะให้เมล็ดพันธุ์ของพวกมันกับนาย ไม่ว่าจะเป็นผลไม้ ผัก หรือพวกสัตว์ปีก ปลา หมู และสัตว์ปศุสัตว์ทั้งหลาย ฉันพร้อมที่จะมอบมันให้นาย นายรับไปปลูกและเพาะพันธุ์กับคนในหมู่บ้าน หลังเก็บเกี่ยวผลผลิต ฉันจะเป็นคนรับซื้อพวกมันเอาไว้เอง และนายวางใจได้ ราคาที่รับซื้อจะสูงกว่าราคาตลาดแน่นอน แต่ถ้าฉันไม่อนุญาต ของทั้งหมดที่นั้นจะต้องไม่ขายให้กับคนอื่น”
อู๋ฝานอยากช่วยเพื่อนดี ๆ ที่เคยมีและมีอยู่ เพราะร้านโลกในแหวน อู๋ฝานต้องทุ่มเทเรื่องวัตถุดิบที่โลกแห่งเกมไม่ใช่น้อย ขณะที่โหวเสี่ยวกวงทำงานด้านนี้ แม้ผลผลิตของพวกเขาจะไม่เลวแล้ว แต่หากเทียบกับของโลกในเกม ก็ยังถือว่าด้อยกว่าระดับหนึ่ง ทำให้อู๋ฝานไม่ซื้อพวกมันในนามของร้าน แต่ให้ตระกูลถังออกหน้าซื้อแทน เพราะผลไม้เหล่านั้นของโหวเสี่ยวกวงยังไม่ผ่านเงื่อนไขของทางร้านอาหาร
และหลังได้รับถุงมิติมาเมื่อคืนก่อน อู๋ฝานก็เกิดความคิดที่ทั้งจะสามารถช่วยเหลือโหวเสี่ยวกวง และช่วยคลี่คลายเรื่องที่มาที่ไปของวัตถุดิบที่ไม่อาจบอกใครได้
แค่ให้โหวเสี่ยวกวงจัดการผลผลิตทั้งหลายที่ร้านต้องการ เมื่อถึงตอนนั้นเขาก็สามารถออกหน้าซื้อหา ด้วยวิธีการดังกล่าว มันจะทำให้โหวเสี่ยวกวงและคนในหมู่บ้านจะได้ช่องทางทำเงิน และอู๋ฝานก็สามารถอธิบายที่มาที่ไปของวัตถุดิบได้
เรียกว่ายิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว
หากเป็นก่อนหน้านี้ ต่อให้อู๋ฝานคิดวิธีการนี้ขึ้นมา มันก็ไม่มีทางทำให้เป็นจริงได้ แต่ตอนนี้หลังได้รับถุงมิติมาแล้ว การขนย้ายสิ่งมีชีวิตมาสู่โลกความเป็นจริงจึงสามารถทำได้ แนวคิดนี้จึงสามารถเป็นจริงขึ้นมา
ไม่ว่าจะพืชผัก ผลไม้ หรือพันธุ์สัตว์ต่าง ๆ ต่างก็สามารถนำพวกมันออกมาเพื่อส่งให้โหวเสี่ยวกวงรับช่วงไปจัดการต่อได้
แม้ภายในโลกแห่งเกม การปลูกพืชพรรณและเลี้ยงปศุสัตว์จะทำได้สะดวกและรวดเร็วกว่า ทั้งยังประหยัดค่าใช้จ่าย แต่มันยากที่จะอธิบายที่มาที่ไปของวัตถุดิบ ตัวร้านเองนับวันก็ยิ่งมีชื่อเสียงเลื่องลือไปมาก ไม่มีอะไรรับประกันได้ว่าจะมีใครคิดร้ายพยายามหาข้อผิดพลาดหรือไม่ ดังนั้นที่ในโลกแห่งความเป็นจริง มันจะเป็นเรื่องดีกว่าหากได้แหล่งผลิตที่สามารถเชื่อถือได้
ยิ่งไปกว่านั้น การตัดสินใจนี้ยังช่วยเหลือโหวเสี่ยวกวงได้ด้วย กิจการของอู๋ฝานเริ่มเข้าที่เข้าทางมากขึ้น ในอนาคตอัตราการหมุนเวียนของเงินจะยิ่งไปมารวดเร็วมากยิ่งขึ้น มันย่อมต้องมีค่าใช้จ่ายที่เพิ่มมากขึ้นตามไปด้วย ทว่ามันไม่ใช่ประเด็นที่เขากังวล เพราะการได้ช่วยเพื่อนที่ดีและตนเองก็ได้รับ อย่างไรก็เป็นเรื่องที่คุ้มค่า
“ความร่วมมือที่นายพูดถึงคือแบบนี้งั้นเหรอ?” โหวเสี่ยวกวงเอ่ยถาม
“ใช่” อู๋ฝานพยักหน้าตอบรับ “ว่ายังไง? เอาหรือไม่เอาด้วย?”
“เอาหรือไม่เอาด้วยงั้นเหรอ?” โหวเสี่ยวกวงพลันตอบรับโดยไม่ต้องนึกคิดให้มากความ “พวกเราปลูกผลไม้ ขายแลกเป็นเงิน ตอนนี้นายต้องการซื้อโดยตรง และยังช่วยพวกเราหาคนซื้ออีก ทำให้พวกเราไม่ต้องกังวลว่าที่ปลูกไปจะหาที่ขายได้ไหม สำหรับพวกเราถือเป็นเรื่องดีเลยล่ะ ฝานจื่อ ฉันต้องขอบคุณนาย ไม่ใช่แค่จากฉัน แต่รวมถึงจากคนในหมู่บ้านด้วย”
ด้วยความช่วยเหลือของอู๋ฝานในครั้งนี้ โหวเสี่ยวกวงจึงสามารถขายผลไม้เหล่านั้นได้โดยไร้ปัญหา ทว่าครั้งนี้ผ่านไปแล้ว ครั้งถัดไปเล่า? จะพึ่งพาเส้นสายของอู๋ฝานไปตลอดก็ไม่ได้จริงไหม? ตอนนี้อีกฝ่ายเสนอเมล็ดพันธุ์และพันธุ์สัตว์ด้วยตัวเอง พร้อมทั้งจะเป็นคนรับซื้อจบในตัว สำหรับโหวเสี่ยวกวงและหมู่บ้านถือเป็นเรื่องดีอย่างไม่ต้องสงสัย พวกเขาสามารถทำงานกันได้โดยไม่ต้องกังวลเรื่องคนรับซื้อ ได้สงบใจปลูกผักทำฟาร์มกันไป อีกทั้งเขายังรับปากแล้วว่าจะให้ราคาที่สูงกว่าราคาตลาด พวกเขาไม่มีเหตุผลอะไรต้องปฏิเสธแม้แต่น้อยบราวนี่ออนไลน์
“ขอแค่นายตกลงร่วมมือด้วย พรุ่งนี้ฉันจะเอาเมล็ดพันธุ์กับพันธุ์สัตว์มาให้ สักช่วงกลางวัน นายไปจ้างรถบรรทุกเพื่อขนย้ายได้เลย” อู๋ฝานตอบกลับ “แล้วก็ขอเลขที่บัญชีของนายด้วย ฉันจะจ่ายเงินมัดจำล่วงหน้าเป็นค่าใช้จ่าย”
“ไม่ได้ ฝานจื่อ ไม่ใช่ว่าฉันไม่เชื่อใจนายสักหน่อย ไม่ต้องทำถึงขนาดนั้น” โหวเสี่ยวกวงตอบกลับ “อีกอย่างนายยังเป็นคนเสนอทั้งเมล็ดพันธุ์และพันธุ์สัตว์ให้ พวกเราต่างหากที่ควรเป็นคนจ่าย”
“นายเชื่อใจฉันก็ใช่” อู๋ฝานตอบรับ “ถ้ามันเป็นแค่นายที่รับไปทำต่อคนเดียว ด้วยสัมพันธ์ของพวกเรา ฉันก็คงไม่จำเป็นต้องจ่ายมัดจำ แต่มันเกี่ยวข้องไปถึงคนอื่นในหมู่บ้านที่จะต้องทำงานร่วมกัน นายเชื่อใจฉัน แต่พวกเขาไม่ได้รู้จักฉัน ต่อให้นายบอกว่าฉันเชื่อถือได้ ทว่าพวกเขาก็จะต้องตะขิดตะขวงใจ ยังไงมันก็เกี่ยวข้องถึงรายรับทั้งปี พวกเขาจะต้องระมัดระวังอยู่แล้ว นายเองก็ต้องอยู่กับพวกเขา ถ้าจะวางใจร่วมงานกันได้ นายก็ต้องมีอะไรให้พวกเขาเชื่อมั่น”
“อา…” โหวเสี่ยวกวงลังเลไปครู่ แม้เขาจะเชื่อใจอู๋ฝาน และไม่ต้องการให้อีกฝ่ายต้องจ่ายเงินมัดจำ แต่คำพูดของเขาถูกต้องทั้งหมด ตนเชื่อในตัวอู๋ฝานนั้นก็ใช่ ทว่าคนในหมู่บ้านไม่สามารถเชื่อได้อย่างสนิทใจ หากมีเงินมัดจำ มันก็จะเป็นอีกเรื่องหนึ่ง ผู้คนในหมู่บ้านจะสามารถวางใจ พร้อมทำงานกันอย่างเต็มที่โดยไม่ตะขิดตะขวงใจ
“ไม่ต้องพูดมากแล้ว” อู๋ฝานตอบกลับ “ถือว่าเจรจากันเรียบร้อย ส่วนเรื่องเมล็ดพันธุ์กับพันธุ์สัตว์ ปีแรกที่เริ่มทำฉันจะไม่คิดเงิน ถือเป็นการแสดงความจริงใจจากฉันกับสัญญาความร่วมมือในครั้งนี้”
“อู๋ฝาน ขอบคุณนะ” โหวเสี่ยวกวงตอบรับอู๋ฝานด้วยสีหน้าท่าทีจริงจัง
“จะมากมารยาทไปทำไมกัน?” อู๋ฝานหัวเราะตอบพร้อมตบไหล่โหวเสี่ยวกวง “อนาคตฉันมีแผนจะเปิดสาขาเพิ่มในเมืองใหญ่ที่อื่นในประเทศ เพราะแบบนั้นความต้องการวัตถุดิบจะต้องเพิ่มมากขึ้น ถ้านายมีความกล้า ไว้กลับไปเมื่อไหร่ให้ติดต่อทำสัญญาขอเช่าที่ดินให้เยอะขึ้นนะ จะได้มีพื้นที่พอสำหรับปลูกผักและเลี้ยงสัตว์”
