บทที่ 204 ความรักป่วย ๆ
ฮวาเซียงเซียงดีดลูกคิดพลางจ้องเซี่ยฉงฟางไปด้วย นางกลอกตาจนลูกตาจะไปอยู่ตรงท้ายทอยอยู่แล้ว จึงได้สังเกตเห็นจี้จือฮวน
นางรีบวางลูกคิดในมือลงแล้วดึงตัวจี้จือฮวนมา “เหตุใดวันนี้เจ้าถึงว่างมาที่นี่ได้ รีบตามข้าไปข้างบนเร็วเข้า ข้ามีหลายเรื่องที่อยากจะคุยกับเจ้าอยู่พอดี”
ฮวาเซียงเซียงไม่อยากอยู่ที่ชั้นล่างและทนมองเซี่ยฉงฟางตั้งนานแล้ว ทำอย่างกับว่าร้านของพวกนางต่ำต้อยอย่างนั้นแหละ
ทั้งสองเดินขึ้นไปชั้นบน ทว่าที่ชั้นล่างเซี่ยฉงฟางเริ่มขยับนิ้วเล็กน้อย จื่อเยว่ก้มตัวลงฟังเซี่ยฉงฟางสั่งการสองสามประโยค จากนั้นจึงได้เดินไปหาสามีภรรยาคู่นั้น
ชั้นบน ฮวาเซียงเซียงถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่ขึ้นมาถึง “ตรงชั้นล่างไม่รู้ว่าเป็นนางฟ้าหรือนางสวรรค์องค์ใด วางท่ายิ่งนัก”
“ขอเพียงไม่ก่อเรื่อง ก็ไม่เป็นอะไรหรอก”
“นางไม่ได้มากินข้าวข้าจึงรู้สึกแปลก ๆ เพราะนางเอาแต่จ้องมองคู่สามีภรรยาหนุ่มสาวชั้นล่างนั่น อ่า ไม่พูดถึงนางแล้วดีกว่าเพราะไม่มีค่าให้พูดถึง”
จี้จือฮวนหยิบสีชาดและเกลืออาบน้ำออกมาจากกล่องพกพา ก่อนจะส่งให้ฮวาเซียงเซียง “ลองใช้ดู ใช้แล้วรู้สึกเช่นไรบอกข้าด้วย”
ฮวาเซียงเซียงกำลังรออยู่เช่นกัน “สีชาดทาปากครั้งก่อนของเจ้าข้ายังเสียดายไม่กล้าใช้อยู่เลย กำลังคิดอยู่ว่าเมื่อใดเจ้าจะทำอีก นี่เป็นของใหม่อะไรอีกล่ะเนี่ย”
จี้จือฮวนบอกวิธีใช้ให้กับนาง ฮวาเซียงเซียงเตรียมที่จะลองดู ทว่าจู่ ๆ ก็มีเสียงร้องไห้ของผู้หญิงดังมาจากชั้นล่าง
ทั้งสองสบตากันเล็กน้อย ก่อนจะเดินลงไปด้านล่างพร้อมกัน
ทันทีที่เดินไปถึงบันได ก็เห็นคู่รักหนุ่มสาวคู่นั้นถูกองครักษ์ของลูกค้าเรื่องมากผู้นั้นจับตัวไว้และพาไปทางด้านหนึ่ง เสี่ยวเอ้อของร้านพยายามจะเข้าไปช่วย ก็ถูกเหวี่ยงจนกระแทกเข้ากับประตู
“เสี่ยวเอ้อช่วยไปแจ้งทางการที! พวกเจ้าจะพาภรรยาข้าไปที่ใด”
ฮวาเซียงเซียงตบราวบันได พลางตะโกนขึ้นด้วยความโกรธเกรี้ยว “พวกเจ้าเป็นอันธพาลมาจากที่ใดกัน ถึงกล้าทำร้ายลูกค้าในร้านของข้า!?”
ทว่าคนกลุ่มนี้ไม่ได้สนใจคำพูดของฮวาเซียงเซียงเลยแม้แต่น้อย พวกเขาไม่แม้แต่จะหันมามอง เพียงแค่ชูมีดในมือขึ้นหมายจะทำลายใบหน้าของสตรีผู้นั้น
จี้จือฮวนเดินผ่านฮวาเซียงเซียง ก่อนจะกระโดดลงมาจากราวบันได ใช้เท้าข้างหนึ่งเกี่ยวม้านั่งยาวตรงมุมหนึ่งของร้าน และเตะใส่ร่างองครักษ์ของตระกูลเซี่ย จึงช่วยสตรีผู้นั้นมาได้
“แม่นาง!”
สตรีผู้นั้นตกใจจนทำอะไรไม่ถูกไปตั้งนานแล้ว เมื่อเห็นจี้จือฮวนจึงได้ร้องไห้ออกมา “แม่นางจี้…”
จี้จือฮวนประคองนางขึ้นมา “เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”
“ข้าก็ไม่ทราบเจ้าค่ะ ข้ากับพี่อาหลางกำลังกินข้าวกันอยู่ จู่ ๆ สตรีที่สวมชุดสีม่วงนางนั้นก็นำเงินมาให้แล้วบอกว่า ขอเพียงพี่อาหลางหย่ากับข้านางก็จะมอบเงินจำนวนนี้ให้แก่เขา และยังจะให้บ้าน คนรับใช้ รวมถึงที่นาด้วย พี่อาหลางจึงด่านางไปว่านางประสาท นางจึงจะลงมือทำลายใบหน้าของข้า และยังบอกอีกว่านางจะรอดูว่าความรักของเราจะมั่นคงเพียงใด”
นี่ไม่ใช่คนเสียสติหรอกหรือ?
“การที่นายหญิงจะทำลายใบหน้าของเจ้า ก็ถือเป็นบุญของเจ้าแล้ว วันนี้พวกเจ้าสองสามีภรรยาต้องมีใครคนใดคนหนึ่งตาย” จื่อเยว่เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา
เซี่ยฉงฟางเกลียดสามีภรรยาที่รักใคร่กันที่สุด และเผอิญว่านางดันมาพบกับพวกเขาเข้า ถือว่าเป็นความซวยของสามีภรรยาคู่นี้จริง ๆ
จี้จือฮวนได้ยินดังนั้นก็หันหน้าไปสบตากับจื่อเยว่ตรง ๆ เดิมจื่อเยว่คิดว่านางคงเป็นคนที่ไม่กลัวตายที่โผล่มาอีกคนเท่านั้น ทว่าตอนที่นางเห็นใบหน้าของจี้จือฮวนชัด ๆ ดวงตาก็พลันเบิกโพลง ชั่วขณะหนึ่งนางรู้สึกไม่อยากจะยอมรับว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้านี้เป็นใคร
จี้จือฮวนไม่สนใจว่านางจะมีปฏิกิริยาเช่นไร นางพุ่งตัวเข้าไปเตะทันที จื่อเยว่ได้สติขึ้นมา นางหมุนกายและดึงกรงเล็บเหล็กในมือออกมาหมายจะกระชากร่างของจี้จือฮวน
แน่นอนว่าจี้จือฮวนไม่ให้โอกาสนั้นกับนาง อาศัยตอนที่จื่อเยว่พุ่งตัวเข้ามาโจมตี กระชากสายรัดเอวของนาง จากนั้นก็พลิกตัวตีลังกากลางอากาศโจมตีที่หัวของจื่อเยว่ ก่อนจะทุ่มคนลงกับพื้นทันที แล้วดึงข้อมือของจื่อเยว่มาก่อนจะเล็งไปที่ดวงตาของนาง
จี้จือฮวนแย่งกรงเล็บเหล็กของจื่อเยว่มาได้ ก่อนจะหมุนกายเอาชนะท่าโต้กลับของจื่อเยว่ได้อย่างราบคาบ
เดิมทีจื่อเยว่คิดว่าจี้จือฮวนจะเผชิญหน้ากับนางตรง ๆ ด้านหลังก็จะไร้การป้องกัน นางจึงอาศัยโอกาสนี้สะบัดปลายมีดที่ซ่อนไว้ตรงหัวรองเท้าและแทงไปยังกลางหลังของจี้จือฮวน แต่คาดไม่ถึงว่าจี้จือฮวนจะใช้วิธีของนางตอบโต้กลับมา จี้จือฮวนใช้กรงเล็บเหล็กกรีดลงบนน่องของนางจนเป็นรอยยาวรอยหนึ่ง
“ข้าว่าเจ้าไม่เห็นโลงศพคงไม่หลั่งน้ำตาสินะ!” จี้จือฮวนเอ่ยเสียงเย็นจบ ก็ใช้เท้าเหยียบลงบนมือของจื่อเยว่อย่างแรง พร้อมกับดึงแขนอีกข้างไปทางด้านหลังจนมีเสียงกระดูกหักดังกร๊อบ
หลังจากมือทั้งสองข้างของจื่อเยว่ใช้การไม่ได้แล้ว จี้จือฮวนจึงนำกรงเล็บเหล็กอีกข้างของนางออกมา สวมเข้าที่มือของตัวเอง อาวุธนี้นางยังไม่เคยลองมาก่อน เอาองครักษ์พวกนี้มาเป็นหนูทดลองเล่นก็แล้วกัน
“มัวอึ้งอยู่ทำไม ยังไม่รีบสับชาวบ้านชั้นต่ำผู้นั้นเป็นหมื่น ๆ ชิ้นอีก!” เซี่ยฉงฟางเดิมคิดจะแยกคู่รักคู่หนึ่งออกจากกัน ไหนเลยจะรู้ว่าจะมีแขกไม่ได้รับเชิญโผล่มา เมื่อเห็นองครักษ์เหล่านั้นไม่กล้าสู้ นางจึงตบโต๊ะและตะโกนด้วยความเกรี้ยวกราดทันที
เหล่าองครักษ์ย่อมกลัวความเจ้าอารมณ์ของเซี่ยฉงฟาง หากวันนี้ไม่ทำตามที่นางสั่ง เกรงว่าทุกคนคงแบกรับผลที่ตามมาไม่ไหวเป็นแน่ ครั้งนี้พวกเขาจึงไม่สนใจสามีภรรยาคู่นั้นอีก ต่างพุ่งเข้าใส่จี้จือฮวนโดยพร้อมเพรียงกัน
“รีบพาคนออกไปให้หมด” จี้จือฮวนสั่งการฮวาเซียงเซียง จากนั้นก็ขยับกรงเล็บเหล็กเล็กน้อย และคว้ากระบี่ที่แทงเข้ามาเอาไว้
คิดไม่ถึงว่ากรงเล็บเหล็กนี้จะเป็นอาวุธที่ดีทีเดียว คล่องแคล่วปราดเปรียว พลังโจมตียังรุนแรงมากอีกด้วย
ฮวาเซียงเซียงและเสี่ยวเอ้อจึงรีบพาแขกทั้งหมดออกไป เสียงกรีดร้องจากด้านหน้าเรียกความสนใจจากลานด้านหลัง ทันทีที่พวกหลิวเฟิงพุ่งตัวออกมาก็เห็นเหล่าองครักษ์ของตระกูลเซี่ยลงมือกับฮูหยินอยู่
ความแค้นทั้งเก่าและใหม่จะได้สะสางพร้อมกันทีเดียว พวกเขาจึงรีบเข้าไปช่วยทันที
เดิมเซี่ยฉงฟางคิดว่าในตำบลเล็ก ๆ ที่ห่างไกลและต่ำต้อยจนยากจะรับได้แห่งนี้ จะมีเพียงชาวบ้านชั้นต่ำแค่ไม่กี่คน ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรที่จะจัดการใครสักคน วันนี้นางจะต้องทำให้สองสามีภรรยาคู่นั้นใครคนใดคนหนึ่งต้องตายให้ได้ แต่คิดไม่ถึงว่าเค่ออวิ๋นไหลเล็ก ๆ แห่งนี้จะมียอดฝีมือซ่อนตัวอยู่
ถึงกับสามารถทำให้จื่อเยว่ที่ติดตามข้างกายนางมาหลายปีบาดเจ็บได้!
นางจึงจำเป็นต้องเปิดเผยตัวตน เพื่อให้คนเหล่านี้ยอมคุกเข่าขอร้อง เซี่ยฉงฟางเดินอ้อมฉากบังลมออกมา ก็พลันเห็นภาพที่ชาตินี้ยากจะลืมเลือนได้
องครักษ์ทั้งหมดที่นางพามาล้วนถูกทำร้ายจนล้มลงไปกองกับพื้น สตรีที่กำลังยกร่างของจื่อเยว่มาตรงกลางห้องโถง มีใบหน้าเหมือนกับเซี่ยชิงหรูที่ตายไปแล้วอย่างกับแกะ ไม่สิ สวยกว่าเซี่ยชิงหรูเสียด้วยซ้ำ เป็นความงามที่ดูเย็นชาทว่ากลับดูแข็งกร้าว
ส่วนคนที่รายล้อมอยู่ข้างกายของสตรีผู้นั้น คือองครักษ์ที่ติดตามข้างกายของเผยยวนมาตั้งแต่เด็ก
เซี่ยฉงฟางจึงคาดเดาตัวตนของสตรีตรงหน้าผู้นี้ได้แทบจะทันที
ลูกสาวของเซี่ยชิงหรู สตรีอัปลักษณ์อันดับหนึ่งของเมืองหลวง จี้จือฮวน
นางยังมีชีวิตอยู่อย่างนั้นหรือ? เผยยวนถึงกับยอมให้พวกหลิวเฟิงมาคอยดูแลนาง? ใบหน้าของนางกลับมาหายเป็นปกติได้อย่างไร? พิษนั่นหาใช่พิษธรรมดาไม่
เซี่ยฉงฟางยิ่งมองใบหน้านั้น ความโกรธแค้นและความโมโหในใจก็ยิ่งรุนแรงขึ้น
นางจะทำลายใบหน้านั้นซะ เป็นเพราะใบหน้านั้นที่ทำให้ความสุขทั้งชีวิตของนางถูกทำลาย หากไม่ใช่เพราะใบหน้านั้น นางกับเผยเกอจะกลายเป็นคู่ที่ไม่สมหวังได้อย่างไร
เป็นนางที่รู้จักกับเผยเกอก่อน เป็นนางที่รักเผยเกอก่อน แต่เผยเกอกลับไม่เห็นนางอยู่ในสายตา? แต่กลับไปชอบเซี่ยชิงหรู นางนับเป็นตัวอะไรกัน
ใบหน้าของเซี่ยฉงฟางบิดเบี้ยว เวลานี้นางมองจี้จือฮวนเป็นเซี่ยชิงหรูไปแล้ว
ข้าจะฆ่าเจ้า! ฆ่าเจ้าซะ
