บทที่ 308 ราชครูคนใหม่
วันรุ่งขึ้นตอนตื่นขึ้นมา จี้จือฮวนลืมตาขึ้นมาในอ้อมแขนของเผยยวน ต้องบอกเลยว่าการนอนหลับข้าง ๆ เขาทำให้นางสบายใจเป็นอย่างมาก จี้จือฮวนกำลังครุ่นคิดว่าหลังกลับไปที่หมู่บ้าน ห้องของเขาควรปล่อยว่างเอาไว้ดีหรือไม่?
เมื่อเห็นว่านางตื่นแล้ว เผยยวนจึงไปเอาน้ำมาล้างหน้าล้างตา ตอนที่จี้จือฮวนกำลังบ้วนปาก ก็ได้บอกความคิดนี้ให้เขารู้
เผยยวนเกือบจะกลืนน้ำที่บ้วนปากลงคอ ก่อนจะจ้องจี้จือฮวนเขม็ง “เจ้าจะไม่เสียใจใช่หรือไม่?”
สายตาของจี้จือฮวนจับจ้องไปที่เอวของเขาครู่หนึ่ง “ช่วงนี้เจ้าฝึกฝนให้ดีก็แล้วกัน”
เผยยวน “???”
ใช่ความหมายที่เขาเข้าใจหรือไม่?
คำพูดนี้ทำให้เขาจิตใจฟุ้งซ่าน เมื่อถึงเวลากินข้าวเช้า สายตาของเขาก็ยังจับจ้องไปที่ร่างของจี้จือฮวน
เห็นได้ชัดว่าเอี๋ยนเฉานอนไม่พอ แต่หลังจากอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว ในที่สุดก็ดูเป็นผู้เป็นคนขึ้นมา และกลับมามีบุคลิกอย่างลูกผู้ลากมากดีแล้ว
คาราวานพ่อค้าที่เพิ่งออกมาจากเมืองหลวงที่อยู่โต๊ะถัดไปกำลังพูดคุยกัน
“ยันต์ของธิดาหงส์บัญชาสวรรค์? เจ้าจ่ายไปเท่าใดกัน?”
“หนึ่งพันตำลึง อาการป่วยของแม่ข้าทำอย่างไรก็ไม่หาย ไปหาหมอมาเท่าใดก็ไร้ประโยชน์ แท่นบูชาเทพบอกว่านำน้ำมนต์นี่ไปให้แม่ข้ากินก็จะหายได้”
เอี๋ยนเฉาขมวดคิ้ว ธิดาหงส์บัญชาสวรรค์อะไรกัน เขาไม่อยู่แค่ไม่กี่วันร่างทรงจอมปลอมโผล่มาจากที่ใดอีก?
ฮวาเซียงเซียงเองก็หูผึ่งขึ้นมา อดไม่ได้ที่จะเข้าไปคุยด้วย “คุณชายทั้งสอง ธิดาหงส์บัญชาสวรรค์คือผู้ใดหรือ?”
สองคนนั้นเห็นว่าพวกเขาอยากรู้ จึงเล่าให้ฟัง “ผ่านช่วงนี้ไปพวกเจ้าก็จะได้รู้เอง แต่ตอนนี้ในเมืองหลวงไม่มีใครไม่รู้จัก ขุนนางและผู้สูงศักดิ์ต่างยอมจ่ายเงินจำนวนมากเพื่อพบสักครั้งก็ยังยากเลย”
เอี๋ยนเฉาเลิกคิ้วขึ้น “ชื่อว่าอะไร โผล่มาตั้งแต่เมื่อใดกัน? เหตุใดยันต์ของนางถึงขายแพงเพียงนี้กัน?”
หนึ่งพันตำลึง! เขาสามารถนำเงินหนึ่งพันตำลึงมาซื้อขนมอบของฮูหยินกินได้ตั้งเท่าใด
“ข้าก็ไม่รู้ชื่อเหมือนกัน จำได้แค่ว่าท่านราชครูคนปัจจุบัน บอกว่านางจะเป็นฮองเฮาคนต่อไป ผู้ใดแต่งกับนางก็จะสามารถได้นั่งบัลลังก์”
เอี๋ยนเฉานึกประหลาดใจ “ท่านราชครูคนปัจจุบัน? มีการเปลี่ยนแล้วหรือ?”
สวรรค์ เขาไม่อยู่จวนแค่ไม่กี่วัน ราชครูทำอะไรผิดกันล่ะเนี่ย?
“ใช่แล้ว นับตั้งแต่ที่ฮ่องเต้ไปรับไท่ซ่างหวงก็ป่วยหนัก เห็นว่าตอนกลางคืนมักจะนอนไม่หลับ ทั้งยังฝันร้ายได้ง่าย ให้หมอมาดูอาการกี่คนก็ไม่มีประโยชน์ วิธีอะไรก็ใช้หมดแล้ว สุดท้ายได้ราชครูคนปัจจุบันช่วยไว้จึงสามารถนอนได้ ฮ่องเต้ทรงดีพระทัยมากจึงแต่งตั้งให้เขาเป็นราชครู ยกย่องเขาเป็นท่านเซียน ทั้งยังจะสร้างวัดให้เขา เพื่อให้ราษฎรได้กราบไหว้อีกด้วย”
เอี๋ยนเฉาสูดลมหายใจเข้า “เขารักษาโรคได้เหตุใดไม่แต่งตั้งเป็นหมอหลวง ให้เป็นราชครูอะไรกัน”
“เจ้าไม่รู้อะไรเสียแล้ว ท่านผู้นี้ยังสามารถทำนายทายทักได้ด้วย แม้ดวงตาจะมองไม่เห็น แต่มีความสามารถมากจริง ๆ ธิดาหงส์บัญชาสวรรค์ก็คือธิดาเทพข้างกายเขา ได้ยินว่าตอนนี้เข้าออกวังหลวง มีหน้ามีตายิ่งกว่าองค์หญิงเสียอีก”
ฮ่องเต้ต้องการยกย่องใครแม้จะเหลวไหลเพียงใดก็ย่อมสามารถทำได้ทั้งนั้น ตอนนี้ขุนนางเหล่านั้นยังเอาตัวเองไม่รอดเลย ขอเพียงราชครูคนใหม่ไม่พูดจาไร้สาระเกี่ยวกับการแต่งตั้งองค์รัชทายาท ไม่ละเมิดผลประโยชน์ของพวกเขา จะกล่อมฮ่องเต้อย่างไรก็ย่อมได้
“แค่นักต้มตุ๋นก็เท่านั้น เงินนี้ให้ข้าเอาไปดื่มเหล้ายังน่าเชื่อถือกว่ายันต์นั่นเสียอีก” เอี๋ยนเฉาบ่นออกมา
สองคนนั้นไม่เห็นด้วย “นี่ พี่ชายท่านนี้จะพูดเช่นนี้ไม่ได้นะ ตอนนี้ในเมืองหลวงหากมีคนกล้าต่อว่าสองท่านนี้ จะเดือดร้อนทันทีรู้หรือไม่?”
“กำเริบเสิบสานเพียงนี้เชียว?” เอี๋ยนเฉาดวงตาเบิกโพลง
“ก็ใช่น่ะสิ พวกเราเองออกมาแล้วถึงได้กล้าพูด เพิ่งผ่านไปไม่นานตอนนี้กลับมีลูกศิษย์ลูกหาไม่น้อยแล้ว”
เอี๋ยนเฉาคิดไปคิดมา “ราชครูนั่นชื่อว่าอะไรหรือ?”บราวนี่ออนไลน์
“ได้ยินว่าแซ่เจียง เจียงเช่อ”
จี้จือฮวนเงยหน้าขึ้นมาทันที นักต้มตุ๋นที่ชั่วร้ายในนิยาย เสแสร้งหลอกลวงและแฝงตัวอยู่ข้างกายเซี่ยเจิน แทบจะทำให้ทั้งในและนอกราชสำนักมีแต่เรื่องชั่วร้ายเกิดขึ้น
ไม่รู้ทำไมนางกลับคิดถึงจี้หมิงซูขึ้นมาทันที
นางเป็นนางเอกที่กลับชาติมาเกิดและน่าจะรู้เนื้อเรื่องส่วนนี้ดี ดังนั้นจึงได้ไปหาเจียงเช่อก่อนล่วงหน้าหรือไม่?
เวลาที่เจียงเช่อได้พบกับเซี่ยเจินก็เร็วขึ้นด้วย
แต่หากมีจี้หมิงซูคอยช่วย ก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร
จี้จือฮวนคิดในใจ บางทีนางอาจจะรู้แล้วว่าจี้หมิงซูกำลังจะทำอะไร
…
ขณะเดียวกัน ในเมืองหลวง
ในห้องลับ เจียงเช่อกำลังนั่งขัดสมาธิ ในมือกำวันเดือนปีเกิดของจี้จือฮวนเอาไว้ ส่วนจี้หมิงซูก็กำลังนั่งอยู่บนแท่นสูงอีกด้านหนึ่ง
“หากวิธีการนี้ไม่ได้ผล มีโอกาสมากที่ของจะย้อนเข้าตัว เจ้าและข้าก็จะมีอันตราย”
“พวกเราถอยไม่ได้อีกแล้ว ตอนนี้เจ้าได้เป็นราชครูแล้ว คงไม่ได้จะไม่ช่วยข้าแล้วกระมัง” จี้หมิงซูเอ่ยด้วยความกังวล
เจียงเช่อส่ายหน้า เรื่องที่เขารับปากว่าจะทำเขาย่อมทำอย่างเต็มที่ เดิมเขาก็ไม่กลัวตายอยู่แล้ว และเรื่องนี้ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร
เพียงแต่ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด เขามักจะรู้สึกว่าเจ้าของวันเดือนปีเกิดนี้ เหมือนไม่ได้อยู่บนโลกนี้แล้ว แต่จี้จือฮวนยังมีชีวิตอยู่จริง ๆ
“แม่กุญแจทองนี่เป็นของของนางจริงหรือ?”
“อืม ข้าได้มาจากนางตอนยังเด็ก ได้ยินว่าเป็นของที่ระลึกที่แม่ของนางทิ้งไว้ให้ นี่คือสิ่งของที่เกี่ยวข้องกับนางเพียงชิ้นเดียวที่ข้าสามารถหาได้ในตอนนี้”
หากว่าจวนจี้กั๋วกงยังอยู่ นางก็คงไม่ต้องร้อนใจเช่นนี้
ตอนนี้เหลือแต่เปลือกเปล่า ๆ ราชสำนักก็ไม่มีใครดูแล ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องการขายเรือนเลย
เจียงเช่อจับแม่กุญแจทองเอาไว้แน่น “เช่นนั้นพวกเราก็เริ่มกันเถอะ”
เรื่องเช่นนี้เจียงเช่อก็เพิ่งจะเคยทำเป็นครั้งแรก เพราะการเปลี่ยนชะตาของธิดาหงส์บัญชาสวรรค์ตัวจริง ไม่ใช่โอกาสที่จะมีบ่อย ๆ
ไม่แน่ เขาอาจโค่นล้มทั้งใต้หล้าได้ ชื่อของเขาเจียงเช่อก็จะถูกบันทึกในประวัติศาสตร์เช่นกัน กลายเป็นบันทึกที่มีสีสันที่สุดของราชวงศ์ต้าจิ้น
จี้หมิงซูดีต่อเขา การยกให้นางเป็นฮองเฮา ไม่มีอะไรที่เขาจะไม่เต็มใจ
อย่างไรเสียเขาก็ไม่รู้จักจี้จือฮวน การได้ควบคุมพวกราชวงศ์เหล่านี้ไว้ในมือต่างหากที่เรียกว่าความตื่นเต้น นี่ต่างหากที่เรียกว่าความสุข
จี้หมิงซูไม่เข้าใจว่ายันต์ที่เขียนด้วยเลือดในมือของเขาคืออะไร แต่นางก็ตั้งตารอและสวดภาวนาต่อสวรรค์ด้วยใจที่จดจ่อ
นางจะเป็นฮองเฮา นางต้องอยู่เหนือสตรีทุกคน นางต้องแทนที่จี้จือฮวน
อีกทั้งพวกเขาไม่สามารถหันหลังกลับได้แล้ว คนทั้งเมืองหลวงต่างก็รู้ว่านางเป็นธิดาหงส์บัญชาสวรรค์ ต่อจากนี้ฐานะของนางก็จะถูกเปิดเผย นางจะแพ้ไม่ได้ นางคือธิดาหงส์บัญชาสวรรค์! ต่อให้ไม่ใช่ก็ต้องชิงมาให้ได้
ขณะที่ความคิดความทะเยอทะยานของนางเพิ่มมากขึ้น ตรงคิ้วของเจียงเช่อก็มีไอสีดำลอยวน
“พรวด!” ทันทีที่กระอักเลือดออกมา หัวใจของจี้หมิงซูก็เต้นแรงตามไปด้วย และรู้สึกหายใจลำบาก
“นี่มัน…นี่มันเรื่องอะไรกัน!?” จี้หมิงซูเอ่ยถาม
เจียงเช่อมีสภาพสะบักสะบอม แม้แต่ที่ครอบผมบนศีรษะก็ร่วงลงมา “ย้อนเข้าตัว ชะตา…ไม่อาจฝืน หากจะเปลี่ยนชะตาฟ้าให้ได้ เจ้ากับข้าจะต้องแลกด้วยชีวิต”
หัวใจจี้หมิงซูหนักอึ้ง “เจ้าหมายความว่าอย่างไร?”
“ชะตาของจี้จือฮวนไม่สามารถเข้าไปยุ่งได้ นางทรงอำนาจเกินไป” เจียงเช่อบอกจี้หมิงซูอย่างไม่อ้อมค้อม “เรื่องเปลี่ยนชะตาเกรงว่าคงทำไม่สำเร็จแล้ว เจ้าหาวิธีอื่นเถอะ”
จี้หมิงซูตอนนี้กระวนกระวายใจอย่างมาก เมื่อโมโหเลือดลมก็ปะทุขึ้นมา ขณะกำลังจะอ้าปากพูดก็กระอักเลือดออกมาอีกครั้ง
นางไม่ยอม เหตุใดถึงทำอะไรจี้จือฮวนไม่ได้ และทำไมจี้จือฮวนถึงกลายเป็นธิดาหงส์บัญชาสวรรค์อะไรนั่น คิดจะเป็นฮองเฮาอย่างนั้นหรือ? คนอย่างนางคู่ควรอย่างนั้นหรือ!
.
.
.
