บทที่ 12 Experience Store
Experience Store ตั้งอยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือของปักกิ่งใกล้กับวงแหวนรอบที่สี่ ซึ่งอยู่ถัดจากย่านที่อยู่อาศัยระดับกลางถึงระดับสูง สถานที่ตั้งอยู่ห่างไกลเล็กน้อย แต่ก็มีข้อดีคือค่อนข้างเงียบ และไม่ส่งเสียงดังเป็นพิเศษ
เฉินโม่ลงจากรถแท็กซี่และลากกระเป๋าเดินทางไปที่ทางเข้า Experience Store
Experience Store เป็นร้านขนาดสองชั้น พื้นที่ถือว่าไม่ใหญ่มากด้านนอกไม่มีป้าย และประตูถูกล็อค
เฉินโม่เปิดประตู Experience Store และลากกระเป๋าเดินทางเข้าไปด้านใน
ภายในค่อนข้างกว้างขวาง แต่ละชั้นมีพื้นที่ประมาณสองร้อยตารางเมตร มีโซฟาและเฟอร์นิเจอร์บางส่วนที่จัดไว้
“ค่อนข้างกว้างขวางอยู่นะ”
เฉินโม่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเดิมทีเขาคิดว่าพื้นที่ Experience Store นี้อย่างมากก็น่าจะประมาณ ร้อยกว่าตารางเมตร แต่เขาไม่คิดว่ามันจะใหญ่ขนาดนี้
พื้นที่สองร้อยตารางเมตร หากเป็นร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ทั่วไป (ร้านอินเทอร์เน็ตที่ไม่ใช่ VR) สามารถจัดวางได้ถึงสามสิบสี่สิบเครื่องเลย ส่วนพื้นที่ที่เพิ่มเติมออกมานั้นสามารถวางโซฟา ต้นไม้สีเขียว เครื่องทำเครื่องดื่มและอื่นๆ ได้
โดยพื้นฐานแล้วชั้นหนึ่งตกแต่งเหมือนร้านอินเทอร์เน็ตเพื่อให้ผู้เล่นได้สัมผัสประสบการณ์เกม ส่วนชั้นสองเป็นสตูดิโอ และห้องพักผ่อนของนักออกแบบเกม
ตอนนี้ชั้นหนึ่งยังว่างอยู่เพราะนักออกแบบเกมแต่ละคนมีการวางแผนแบบผังที่แตกต่างกัน
เช่น นักออกแบบบางคนที่มุ่งเน้นการพัฒนาเกม VR ที่ชั้นหนึ่งจึงมีไว้สำหรับตู้เกม VR ดังนั้นผู้จัดการแข่งขันจำเป็นต้องหารือกับนักออกแบบเกมอีกทีแล้วค่อยตัดสินใจ
การตกแต่งไม่มีปัญหาอีกทั้งทำความสะอาดได้เอี่ยมอ่องมาก เฉินโม่ค่อนข้างพอใจ
เมื่อขึ้นไปบนชั้นสองก็เป็นพื้นที่ของนักออกแบบเกม ภายในสตูดิโอของนักออกแบบเกมมีตู้เกม VR รุ่นมาตรฐาน คอมพิวเตอร์ระดับไฮเอนด์และโทรศัพท์มือถือยี่ห้อต่างๆ นอกจากนี้ยังมีคอมพิวเตอร์ระดับมืออาชีพ สำหรับการออกแบบ เกมและติดตั้งซอฟต์แวร์ตัดต่อเกม
นักออกแบบเกมจำเป็นต้องเล่นเกมจำนวนมากเพื่อรวบรวมแรงบันดาลใจ ดังนั้นภายในสตูดิโอจึงได้จัดเตรียม อุปกรณ์สามอย่างได้แก่ VR คอมพิวเตอร์และโทรศัพท์มือถือซึ่งของเหล่านี้ส่งมอบให้พร้อมกับ Experience Store
ภายในห้องพักผ่อนมีโต๊ะ ชั้นวางหนังสือ และเตียงขนาดใหญ่ การจัดวางโดยรวมนั้นเรียบง่าย อีกทั้งยังมีเครื่องใช้ในบ้านพื้นฐานเตรียมไว้ให้ด้วยจึงไม่เป็นปัญหาหากจะอาศัยอยู่ที่นี่เป็นเวลานาน อย่างน้อยสภาพแวดล้อมที่อยู่อาศัยก็ดีกว่าห้องที่เฉินโม่เช่าอยู่ตอนนี้มาก
นักออกแบบเกมหลายคนของโลกนี้เป็นคนบ้างานดังนั้นจึงมีห้องพักผ่อนถัดจากสตูดิโอ
การจัดวางภายใน Experience Store ทั้งหมดสามารถเปลี่ยนแปลงได้ หากมีการปรับเปลี่ยนเล็กน้อย เจ้าหน้าที่จัดการแข่งขันจะช่วยอำนวยความสะดวกให้ แต่ถ้าต้องการเปลี่ยนแปลงหลายอย่าง เขาจะต้องเป็นคนออกค่าใช้จ่ายด้วยตัวเอง และเจ้าหน้าที่จัดการแข่งขันจะตอบตกลง
เนื่องจากเฉินโม่มีเพียงสิทธิ์ในการใช้ Experience Store แห่งนี้เท่านั้น ไม่มีสิทธิ์ถือครอง ท้ายที่สุดแล้วร้านค้าขนาดใหญ่เช่นนี้อยู่ในที่ดินของเมืองปักกิ่ง ซึ่งที่ดินทุกตารางนิ้วมีราคาแพงราคาอาจสูงถึงแปดหลัก หากเป็นแฟรนไชส์ต้องมีค่าใช้จ่ายอย่างน้อยสองสามล้านหยวน และไม่ว่าผู้จัดงานจะร่ำรวยหรือมีอำนาจเพียงใด ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะมอบความเป็นเจ้าของร้านค้าให้กับเขาได้โดยตรง
แน่นอนว่าสิทธิ์ในการใช้สามารถช่วยประหยัดค่าเช่าของเฉินโม่ในแต่ละเดือนได้เป็นจำนวนมาก ดังนั้นเฉินโม่จึงไม่มีอะไรต้องไม่พอใจ
หลังจากดูสภาพภายในเรียบร้อยแล้ว เฉินโม่ก็โทรหาเจ้าหน้าที่ที่ให้คอนแทคมาก่อนหน้านี้ และเชิญเขามาช่วยจัดการ ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมาเจ้าหน้าที่ก็มาถึง
“สองในสามของห้องโถงใช้สำหรับวางคอมพิวเตอร์ หนึ่งในสามวางเก้าอี้นวดให้ผู้ที่เล่นเกมมือถือ นอกจากนี้อยากให้ติดตั้งเคาน์เตอร์บาร์ไว้ที่นี่ ส่วนเครื่องดื่มก็ใช้เป็นตู้จำหน่ายเครื่องดื่มอัตโนมัติชั่วคราวก็พอแล้ว”
“ตรงนี้เพิ่มตู้แช่แข็งแล้วก็ชั้นวางขนม”
“ตรงนี้วางชั้นหนังสือ ผมวางแผนที่จะซื้อนิตยสารและหนังสือเกี่ยวกับเกม”
“โซฟาตรงนี้อยากให้ทำเป็นห้องย่อยไว้สำหรับรับรองแขก วางโต๊ะสำหรับประชุมขนาดเล็ก แล้วก็เครื่องโปรเจคเตอร์”
“ช่วยปลูกต้นไม้สีเขียวบนระเบียงชั้นสองด้วย”
“แล้วก็ตรงนี้…”
เฉินโม่พูดไปส่วนเจ้าหน้าที่ก็จดบันทึกไปด้วย ปกติแล้วชั้นหนึ่งจะจัดในรูปแบบของร้านอินเทอร์เน็ต แต่ในส่วนคอมพิวเตอร์ไม่ต้องแออัดขนาดนั้น เว้นที่พอประมาณตามแผนของเฉินโม่ เขาอยากให้วางคอมพิวเตอร์ สิบแปดเครื่อง และเก้าอี้นวดสิบเครื่องไว้ที่ชั้นหนึ่งเป็นการชั่วคราว
เก้าอี้นวดมีไว้สำหรับผู้เล่นเกมมือถือเป็นหลักซึ่งเก้าอี้นวดแต่ละตัวจะมีโทรศัพท์มือถือ และคอมพิวเตอร์แท็บเล็ตระดับไฮเอนด์ไว้ให้
ส่วนชั้นสองนั้นเฉินโม่เป็นคนจัดเองทั้งหมดตามความชอบส่วนตัว เขาก็ไม่ขออะไรมากนักหลังจากนี้เขาค่อยๆ จัดการอย่างช้าๆ ได้ สามารถตกแต่งสไตล์อะไรก็ได้ตามความชอบด้วยตัวเอง
หลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้วเจ้าหน้าที่ก็พยักหน้า “ได้ครับ ผมจะจัดคนมาที่นี่ บ่ายนี้คิดว่าน่าจะเสร็จ อย่างช้าที่สุดน่าจะเสร็จตอนเย็น”
เฉินโม่พูด “ได้ครับ ผมฝากเรื่องนี้ไว้กับคุณด้วย คืนนี้ผมต้องกลับไปเก็บของต่อ พรุ่งนี้ค่อยกลับมาใหม่”
เจ้าหน้าที่พยักหน้า “วางใจได้เลยครับ ไม่มีการปรับเปลี่ยนอะไรมากมาย เรื่องพวกนี้แก้ไขไม่ยาก แค่อาจมีลำบากตอนย้ายของเล็กน้อย พรุ่งนี้เช้าทุกอย่างเสร็จสิ้นแน่นอนครับ”
“แล้วอีกอย่าง ผมส่งเอกสารมอบอำนาจให้คุณแล้ว คุณลองอ่านกฎระเบียบข้อบังคับดู หากคุณมีคำถามอะไรพวกเราจะได้สื่อสารให้ทันท่วงที”
เฉินโม่พยักหน้า “ครับ ผมจะตั้งใจอ่าน”
เฉินโม่ค่อนข้างสบายใจกับเจ้าหน้าที่จัดการแข่งขัน ดังนั้นเขาจึงปล่อยให้เจ้าหน้าที่อยู่ที่ Experience Store ส่วนตนเองนั่งรถไฟใต้ดินไปที่ห้องที่เขาเช่าก่อนหน้านี้
บนรถไฟใต้ดินเฉินโม่อ่านเอกสารมอบอำนาจของ Experience Store อย่างละเอียดหลายครั้ง
พูดง่ายๆ ก็คือ เฉินโม่มีสิทธิ์เพียงใช้ Experience Store เท่านั้น ไม่มีสิทธิ์ในการเป็นเจ้าของ โดยสิทธิ์ในการเป็นเจ้าของยังคงเป็นของผู้จัดงานการแข่งขัน แน่นอนว่าเฉินโม่สามารถซื้อได้ แต่โดยพื้นฐานแล้วต้องซื้อตามราคาตลาดซึ่งไม่ได้ถูกกว่ามากนัก เป็นไปไม่ได้ที่เฉินโม่จะจ่ายเงินจำนวนมากได้ในตอนนี้
สิ่งของในร้านอย่างคอมพิวเตอร์ ตู้เกม VR และอื่นๆ ไม่ได้เป็นของเฉินโม่ เขาแค่มีสิทธิ์ใช้มันเท่านั้น สิ่งเหล่านี้ถูกบันทึกไว้ในเอกสารข้อตกลง หากสูญหายจะต้องจ่ายค่าชดเชย
เฉินโม่ไม่จำเป็นต้องจ่ายค่าเช่าหรือค่าใช้จ่ายใดๆ และไม่จำเป็นต้องจ่ายค่าใช้จ่ายรายวันอย่าง ค่าน้ำ ค่าไฟ ซึ่งผู้จัดงานจะเป็นผู้รับผิดชอบทั้งหมด
อย่างไรก็ตามนี่ไม่ได้หมายความว่าเฉินโม่จะอยู่ที่นี่ได้ตลอดไป ทางผู้จัดย่อมมีเป้าหมายคือเกมที่เฉินโม่พัฒนา จะต้องรับประกันรายได้จำนวนหนึ่ง ไม่อย่างนั้น Experience Store จะถูกยึดคืน ยิ่งไปกว่านั้นข้อกำหนดสำหรับ สิทธิประโยชน์นี้ไม่คงที่ แต่จะเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องเมื่อเวลาผ่านไป
อันที่จริง Experience Store นี้เทียบเท่ากับการลงทุนของผู้จัดงานแข่งขัน หากนักออกแบบเกม ที่ได้รับรางวัลที่หนึ่งสามารถรักษาระดับการผลิตเกมที่ค่อนข้างสูงได้ตลอด ผู้จัดงานจะปล่อยให้เขาใช้ Experience Store ได้ตลอดเวลา ซึ่งถือว่าเป็นการโน้มน้าวอย่างหนึ่ง หากระดับของนักออกแบบเกมลดลงก็ทำได้แต่ริบ Experience Store คืนก็เท่านั้น
เฉินโม่รู้สึกว่าข้อกำหนดนี้ไม่เลวอย่างน้อยก็ไม่ใช่การรับเงินโดยตรง และเฉินโม่ไม่กังวลเลยสักนิด ว่ารายได้ของเกมที่เขาสร้างจะไม่เป็นไปตามมาตรฐาน
ในโลกนี้ความสามารถในการทำเงินจากการสร้างเกมหากเฉินโม่ยอมรับตนเองว่าเป็นที่สองละก็ คงไม่มีใครกล้ายอมรับว่าเป็นอันดับหนึ่ง
………………………
หลังออกมาจากสถานีรถไฟใต้ดิน เฉินโม่ก็กลับไปยังที่พักของเขา หลังจากเดินเตร็ดเตร่มาตลอดบ่าย ตอนนี้ฟ้าใกล้มืดแล้ว เฉินโม่หาอะไรกินง่ายๆ จากร้านอาหารเล็กๆ แถวนั้น เสร็จแล้วก็กลับห้องแล้วเริ่มเก็บข้าวของ
เฉินโม่ไม่มีของอะไรมากมายแค่บรรจุลงกล่องกระดาษขนาดใหญ่สี่กล่องก็เสร็จแล้ว เขาไม่มีเฟอร์นิเจอร์ ชิ้นใหญ่อะไรให้ย้าย หลังจากจองรถตู้ออนไลน์เพื่อย้ายที่อยู่ในวันพรุ่งนี้แล้ว เฉินโม่ก็นอนลงเพื่อพักผ่อน
……………………………
