บทที่ 23 วันที่ไม่มีแขก
เฉินโม่นั่งอยู่ที่เคาน์เตอร์ชำระเงินชั้นหนึ่งเพื่อที่จะสามารถมองเห็นลูกค้านอกร้านได้ตลอดเวลา
เฉินโม่ย้ายแล็ปท็อปไปที่เคาน์เตอร์ชำระเงินด้วย เมื่อยังไม่มีแขกมาเขาก็เล่นเกม ‘Plants vs. Zombies’ ต่อเพื่อดูว่ามีอะไรที่ต้องแก้ไขอีกหรือไม่
เกมของเฉินโม่ได้รับการพัฒนามากว่าสามเดือน ตั้งแต่ปลายเดือนสิงหาคมถึงธันวาคม และนี่ก็ใกล้ถึง ฤดูหนาวแล้ว อากาศข้างนอกเริ่มเย็นลงคนด้านนอกสวมกางเกงขายาวกับแจ็คเก็ต วันนี้อากาศดีไม่มีลม เหมาะแก่การเดินทางเป็นอย่างมาก
เฉินโม่เล่นเกม ‘Plants vs. Zombies’ เป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงและไม่พบปัญหาอะไร เขาลุกขึ้นยืนและเดินไปรอบๆ ชั้นหนึ่งของ Experience Store
ไม่มีแขกมาเลยก็รู้สึกเจ็บนิดหน่อย เฉินโม่เปิดกระป๋องโค้กและกลับมานั่งที่เคาน์เตอร์ชำระเงินอีกครั้ง
ในตอนนั้นเองเขานึกขึ้นได้ว่า ‘Flappybird’ ได้พ้นช่วงที่ให้เล่นฟรีไปแล้ว เขาสามารถนำเกมนี้เข้าสู่ App store อย่างเป็นทางการได้ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป
เฉินโม่วางแผนที่จะเปิดตัว ‘Flappybird’ และ ‘Plants vs. Zombies’ พร้อมกัน และใช้พื้นที่โฆษณาของ ‘Flappybird’ เพื่อโปรโมต ‘Plants vs. Zombies’ ด้วย
อันที่จริงช่วงเวลาที่ฮิตที่สุดของ ‘Flappybird’ คือช่วงสองสามเดือนแรกที่เปิดตัว ตอนนี้ผ่านมาสามเดือนแล้ว ผู้เล่นหลายคนที่สนใจเกมนี้ก็ได้เล่นกันไปแล้ว ความนิยมเลยลดลงเรื่อยๆ และเป็นไปไม่ได้ที่จะเล่นเกมนี้ไปตลอด ดังนั้นต่อให้ตอนนี้เปิดตัว ‘Flappybird’ ไปก็คงทำเงินได้ไม่มากนัก
สำหรับจำนวนเงินที่หายไปของเฉินโม่เป็นเรื่องยากที่จะประมาณได้เพราะเป็นที่ให้ทดลองเล่นฟรี ข้อมูลเกมทั้งหมดจะอยู่ที่ฝั่งของผู้จัดการแข่งขัน และเฉินโม่เองก็ไม่รู้ว่า ‘Flappybird’ สร้างโฆษณาไปแล้วกี่ครั้งกันแน่
“ช่างเถอะ ถือว่าฟาดเคราะห์ก็แล้วกัน”
ถึงแม้เขาจะรู้สึกว่าเขาพลาดเงินหลายร้อยล้านไปแล้ว แต่เฉินโม่ก็ไม่ผูกใจเจ็บ ยังมีโอกาสทำเงินอีกมาก ในอนาคต ดังนั้นเขาจึงไม่รีบร้อน
ในตอนนั้นเองก็มีผู้หญิงคนหนึ่งมาที่ประตู Experience Store แล้วมองไปรอบๆ
ผู้หญิงคนนี้แต่งตัวสบายๆ สวมเสื้อโค้ทตัวบางกับกางเกงยีนส์ขายาว เธอดูแก่กว่าเฉินโม่เล็กน้อย น่าจะอายุประมาณยี่สิบหกปีและเป็นคนที่ค่อนข้างสวย ผมถูกรวบเป็นหางม้ายาว ให้ความรู้สึกทะมัดทะแมง และเป็นคนมีความสามารถ
เฉินโม่เข้าไปทักทาย “สวัสดีครับ”
หญิงสาวยืนมองป้าย Experience Store ที่หน้าประตูแล้วดูการจัดสรรภายในร้าน
“คุณเป็นนักออกแบบเกมเหรอ นี่เป็น Experience Store ใช่ไหม”
เฉินโม่พยักหน้า “ใช่ครับ”
หญิงสาวตบหน้าอก “อ้อ งั้นก็ดี ก่อนหน้านี้ฉันนึกว่าเป็นร้านอินเทอร์เน็ตที่เพิ่งเปิดใหม่ เลยทำเอาประหม่าอยู่นาน”
เฉินโม่ “?”
หญิงสาวเดินเข้าไปในร้านแล้วอธิบายว่า “อ้อ ฉันเป็นเจ้าของร้าน Finger Internet Cafe ที่อยู่ตรงหัวมุมน่ะ วันนี้มาสอดแนมศัตรู”
โธ่เอ้ยไม่ใช่ผู้เล่นแต่เป็นเพื่อนร่วมสายงานซะอย่างนั้น
เฉินโม่ก็พูดไม่ออกเช่นกัน เธอคนนี้เปิดร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่เป็นของตัวเองและคงไม่ได้มาที่นี่เพื่อเล่นเกม อย่างแน่นอน เธอแค่ต้องการดูว่าร้านของเขาเป็นร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่หรือ Experience Store และจะมาแย่ง ธุรกิจของเธอหรือเปล่าก็เท่านั้น
หญิงสาวยิ้มอย่างขอโทษ “ขอโทษที แต่ในเมื่อร้านคุณไม่ใช่อินเทอร์เน็ตคาเฟ่ แต่เป็น Experience Store เช่นนั้นก็ไม่เป็นไร ในอนาคตพวกเราถือว่าเป็นเพื่อนบ้านกัน คงไปมาหาสู่กันมากขึ้น”
อินเทอร์เน็ตคาเฟ่กับ Experience Store มีหน้าที่คล้ายกัน แต่ในความเป็นจริงไม่มีการแข่งขันโดยตรง เพราะใน Experience Store ผู้เล่นสามารถเล่นเฉพาะผลงานของนักออกแบบเกมเท่านั้นซึ่งเท่ากับว่าเป็นการเข้าถึงล่วงหน้าได้
โดยทั่วไปแล้วนักออกแบบเกมจะไม่ปล่อยเกมอื่น และผู้เล่นไม่ได้รับอนุญาตให้เล่นเกมอื่นใน Experience Store ด้วย
เฉินโม่พยักหน้า “ไม่เป็นไรครับ คุณสามารถมานั่งได้ทุกเมื่อ ทางผมคงไม่ได้มีแขกมากมายอะไร”
“ได้” ผู้หญิงคนนี้เป็นกันเองมากเธอนั่งลงบนโซฟาและกำลังเปิดกระป๋องโค้ก
เฉินโม่พูด “เอ่อ…เครื่องดื่มนี้ไม่ฟรีนะครับ”
หญิงสาววางโค้กคืน “ขอโทษด้วย พอดีชินกับการอยู่ในร้านตัวเองน่ะ แหะๆ”
หญิงสาวมองการตกแต่งในห้องโถง “Experience Store ของคุณค่อนข้างกว้างขวางเลยนะ ทำไมวางอุปกรณ์แค่ไม่กี่เครื่องเองล่ะ ไม่เสียของเหรอ”
เฉินโม่พูด “อืม…Experience Store มีไว้สำหรับให้ผู้เล่นได้สัมผัสประสบการณ์ ไม่ใช่เพื่อผลกำไร เลยตกแต่งแบบสบายๆ น่ะครับ”
หญิงสาวพูดว่า “ไม่เลวเลยนะ รู้สึกอิจฉานักออกแบบเกมอย่างพวกคุณเลย อ้อ ฉันลืมแนะนำตัวไปเลย ฉันชื่อจัวเหยา”
เฉินโม่พูด “ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผมชื่อเฉินโม่ ผมมีเกมใหม่ที่ยังไม่ได้เปิดตัวด้วยคุณอยากลองเล่นไหม”
จัวเหยาโบกมือ “คงไม่ได้ ที่ร้านฉันมีงานต้องทำ นี่หาเวลาแอบออกมาเอาไว้วันหลังฉันจะมาเล่นที่นี่นะ”
เฉินโม่พยักหน้า “ได้ครับ ยินดีต้อนรับทุกเมื่อ”
จัวเหยายืนขึ้นและกำลังจะจากไป จู่ๆ เธอก็นึกบางอย่างขึ้นได้แล้วถามว่า “หนึ่งชั่วโมงเท่าไหร่เหรอ”
เฉินโม่ตอบ “ห้าหยวนครับ”
จัวเหยาพูดด้วยความประหลาดใจ “แพงไปหน่อยไหม ร้านฉันแค่สี่หยวนเองร้านคุณเป็น Experience Store เปิดใหม่ น่าจะมีแค่สองสามเกมไม่ใช่เหรอ”
เฉินโม่พูด “ตอนนี้มีเพียงเกมเดียวครับ”
จัวเหยาเตือน “ฉันคิดว่าคุณควรตั้งราคาให้ต่ำลงหน่อย ฟรีก็ได้ ร้านคุณเป็น Experience Store ไม่ต้องคำนึงถึงกำไร แต่ราคาของคุณค่อนข้าง…ไม่เป็นมิตรเท่าไหร่”
เฉินโม่ยิ้ม “ผมเข้าใจแล้ว จะเก็บไปคิดดูครับ”
จัวเหยาพยักหน้า “ได้ งั้นฉันไปละ แล้ววันหลังฉันจะมาเยี่ยม สู้ๆ นะคุณ รีบออกเกมฮิตยอดนิยม แล้วร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ของฉันจะตามคุณไป”
เฉินโม่ยิ้ม “ความคิดดีเลยครับ”
หลังจัวเหยากลับไป Experience Store ของเฉินโม่ก็กลับสู่ความเงียบอีกครั้ง
เฉินโม่ไม่รีบร้อน Experience Store เช่นนี้จำเป็นต้องสะสม อีกอย่างเฉินโม่ไม่ได้ทำการประชาสัมพันธ์ใดๆ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่จะไม่มีใครมาที่นี่
ในเรื่องของทำเล สถานที่ตั้งของ Experience Store นั้นไม่ดีไม่แย่ ทำเลที่ตั้งอยู่ค่อนข้างไกล แต่มีชุมชนอยู่ใกล้ๆ ห่างออกไปอีกหน่อยก็เป็นมหาวิทยาลัยซึ่งมีคนอยู่รวมกันเป็นจำนวนมาก
หลังจากรออีกครึ่งชั่วโมงลูกค้าคนที่สองก็มา ผมของพี่ชายคนนี้ค่อนข้างมัน ตาของเขาดูง่วงเล็กน้อย เหมือนยังไม่ตื่นเต็มที่ท่าทางดูเหมือนเด็กวัยรุ่นที่ติดอินเทอร์เน็ต
เขามาถึงประตู Experience Store เมื่อมองไปที่ป้าย ‘Thunder Game Experience Store’ เขาก็พึมพำกับตัวเองว่า “ Thunder Game ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย”
เขามองเข้าไปในร้านอีกครั้งแล้วถามเฉินโม่ว่า “นี่เป็น Experience Store ไม่ใช่ร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ใช่ไหม”
เฉินโม่พยักหน้า “อืม ไม่ใช่ร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ครับ”
“อ้อ” วัยรุ่นที่ติดอินเทอร์เน็ตรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าเขากำลังมองหาร้านอินเทอร์เน็ตอยู่ แม้ว่า Experience Store จะสามารถเล่นเกมได้ แต่ก็สามารถเล่นได้เฉพาะเกมของบริษัทนั้นเท่านั้น อีกทั้งยังมีเกมน้อยเกินไป
ยิ่งไปกว่านั้นเขายังไม่เคยได้ยินชื่อบริษัทนี้เลย
“…”
วัยรุ่นติดอินเทอร์เน็ตลังเลอยู่ครู่หนึ่งและพูดกับตัวเองว่า “ช่างเถอะ แถวนี้มีร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ไม่มากนัก ลองเล่นร้านนี้ฆ่าเวลาหน่อยก็ได้”
เขาเดินเข้าไปในร้านแล้วหยิบบัตรประชาชนกับโทรศัพท์มือถือออกมา “เถ้าแก่ หนึ่งชั่วโมงเท่าไหร่”
เฉินโม่ตอบ “ห้าหยวนครับ”
วัยรุ่นติดอินเทอร์เน็ตตกตะลึง “หะ ห้าหยวน? เอ่อ…ช่างเถอะ”
แล้วเขาก็หันหน้าเดินจากไป
“…”
เฉินโม่พูดไม่ออกพี่ชายคนนี้ตรงไปตรงมาจริงๆ! ไม่สำคัญว่าจะเล่นด้วยเงินห้าหยวนเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง แต่นี่ถึงกับหันหน้าเดินออกไปเลย
ห้าหยวน!
เด็กวัยนี้กับเงินห้าหยวนทำอะไรได้บ้างอย่างน้อยก็ไอติมสองแท่ง!
นี่ยังไม่พอสำหรับเติมเกมครั้งแรกเลยการเติมเกมครั้งแรกต้องหกหยวนด้วยซ้ำ!
…………………
ไม่มีทางอื่นเฉินโม่ทำได้เพียงรอต่อไป
………………………………
