บทที่ 81 สัมภาษณ์
“ผู้เล่นรักเกมนี้จากก้นบึ้งของหัวใจ และพวกเขารู้สึกถึงความจริงใจที่ผมถ่ายทอดให้พวกเขาในเกม ดังนั้นพวกเขาจึงเต็มใจจ่ายเงินเพื่อสนับสนุนผม โดยหวังว่าผมจะสร้างเกมได้มากขึ้นและดีขึ้นในอนาคต ดังนั้นผมจะไม่มีวันลืมความรักที่แฟนๆ มอบให้ผม และจะไม่นิ่งนอนใจกับสิ่งนี้แม้แต่วินาทีเดียว ผมจะสร้างเกมที่ดียิ่งขึ้นในอนาคตเพื่อตอบแทนความรักจากแฟนๆ”
ภายใน Experience Store เหวินหลิงเวยกำลังอ่านบทสัมภาษณ์ของเฉินโม่
ซูจิ่นอวี๋ “อิจฉาตาร้อนมาก! มองไม่เห็นจริงๆ”
เจี่ยเผิง “ผู้จัดการ แบบนี้คุณไม่กลัวถูกผู้เล่นฆ่าตายเหรอ”
เหวินหลิงเวยพูด “ฉันแนะนำให้ช่วงนี้พวกนายกลับไปมหาลัยเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกจับตามอง จะได้ไม่ได้รับผลกระทบ”
เฉินโม่พูดไม่ออก “ทำไม มันเขียนไม่ค่อยดีเหรอ ดูสิ ทุกคำคือความรู้สึกที่แท้จริงของผู้เล่นที่มีต่อผม”
ซูจิ่นอวี๋ “ผู้จัดการ คุณไม่กลัวโดนฟ้าผ่าเหรอถ้ายังพูดแบบนี้ต่อไป”
เจี่ยเผิงพูด “ผู้จัดการ ร้านคุณติดตั้งสายล่อฟ้าแล้วหรือยัง”
เฉินโม่พูดไม่ออก “เอาละ ทุกคนพอได้แล้ว วันนี้ผมมีสัมภาษณ์ อย่าทำให้คนที่จะมาสัมภาษณ์ตกใจกลัวเลย”
เจี่ยเผิงถาม “สัมภาษณ์เหรอ คุณรับพนักงานใหม่เหรอ”
เฉินโม่พยักหน้า “ใช่ ผมยังต้องจ้างคนเขียนโครงเรื่องและค่าตัวเลข ไม่อย่างนั้นการสร้างเกมที่ใหญ่ขึ้นจะเป็นเรื่องยาก มีแค่ปลาทองกับผมสองคนมันยุ่งยากเกินไป”
เหวินหลิงเวยพูด “ชิ แปลว่ากำลังจะมีสาวน่ารักอีกคนในเร็วๆ นี้สินะ”
“จริงเหรอ!” เจี่ยเผิงกระตือรือร้นขึ้นมา
เฉินโม่พูดไม่ออก “พวกคุณกำลังคิดอะไรอยู่ เขาเป็นผู้ชาย”
เหวินหลิงเวยพูด “ผู้ชายเหรอ ทำไมคุณถึงรับสมัครผู้ชาย รีบไล่ออกไปเลย”
เฉินโม่ “…พวกคุณวางแผนที่จะเปลี่ยน Experience Store ของผมให้เป็นสถานที่เฉพาะผู้หญิงหรือเปล่า”
เหวินหลิงเวยกลอกตา “อย่าบอกนะว่าคุณไม่คิดอย่างนั้น”
เฉินโม่ “…ช่างเถอะ ไม่คุยกับพวกคุณแล้ว เพื่อนคนนั้นน่าจะมาถึงในไม่ช้านี้”
หลังจากนั้นไม่นาน เจิ้งหงซีก็มาถึง
เขายังดูหนุ่มมาก รูปร่างผอมสูง ดูเป็นคนเงียบๆ สุภาพ เฉินโม่จับมือเขาและพาเขาไปที่ห้องประชุม
เหวินหลิงเวยพูดกับซูจิ่นอวี๋ “ฉันเปลี่ยนใจแล้ว หนุ่มหล่อคนนี้ก็ไม่เลว”
ซูจิ่นอวี๋พูดไม่ออก “คุณเก็บอาการหน่อยได้ไหมคะ! ท้ายที่สุดแล้วจะจ้างใครขึ้นอยู่กับว่าพวกเขาสามารถตอบสนองความต้องการของผู้จัดการได้หรือเปล่า!”
ภายในห้องประชุม
เฉินโม่รินน้ำให้เจิ้งหงซี “ที่นี่ไม่ใช่บริษัทใหญ่ การสัมภาษณ์เป็นเพียงการพูดคุยทั่วไป ไม่ต้องประหม่าหรอกครับ”
เจิ้งหงซีพยักหน้า “อืม ไม่ตื่นเต้นเท่าไรครับ แค่ประหลาดใจนิดหน่อย คุณอายุน้อยกว่าที่ผมคิดไว้มาก”
เฉินโม่ยิ้ม “ผมจบมหาวิทยาลัยมาหนึ่งปีกว่าแล้ว”
เจิ้งหงซีพูด “ถ้าอย่างนั้นคุณจบเร็วกว่าผมหนึ่งปี ผมเรียนจบยังไม่ถึงหนึ่งปีเลยครับ”
เฉินโม่ได้อ่านประวัติย่อของเจิ้งหงซีมาก่อนแล้ว
เจิ้งหงซี ปีนี้อายุยี่สิบสี่ เพิ่งสำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยชื่อดังในเซี่ยงไฮ้ สาขาวรรณกรรม ทำงานในบริษัทสื่อหลังเรียนจบและลาออกเพราะไม่ชอบงานที่ทำ อยากเปลี่ยนอาชีพแต่ยังตัดสินใจไม่ได้
เฉินโม่ดูผลงานก่อนหน้านี้ของเขา ส่วนใหญ่เป็นเรื่องสั้นและยังมีแฟนฟิคต่างๆ นอกจากแฟนตาซีตะวันตกแล้ว เขายังเขียนเกี่ยวกับเทพนิยาย ศิลปะการต่อสู้และแฟนตาซีตะวันออกอีกด้วย
ถึงผลงานจะไม่โดดเด่นเป็นพิเศษ แต่รูปแบบการเขียนและแนวคิดของโครงเรื่องนั้นผ่านเกณฑ์ สิ่งสำคัญที่สุดคือไม่ว่าเนื้อหาจะเป็นเรื่องอะไร โดยพื้นฐานแล้วไม่มีความรู้สึกขัด ซึ่งทำให้เฉินโม่พอใจมาก
เฉินโม่ถามว่า “คุณวางแผนเส้นทางอาชีพที่คุณจะไปหรือยัง”
เจิ้งหงซีตอบ “ยังไม่ได้คิดครับ โดยส่วนตัวแล้วผมไม่ชอบความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลในที่ทำงานแบบเดิมๆ เคยคิดที่จะเขียนบทความออนไลน์แบบเต็มเวลา แต่ระดับในตอนนี้เกินกว่าจะทำได้ มีโอกาสสูงที่ชีวิตผมจะไม่มั่นคง อีกอย่างแรงกดดันจากครอบครัวผมค่อนข้างสูงด้วย”
เฉินโม่ถามว่า “คุณเคยคิดเกี่ยวกับการทำเกมบ้างไหม”
เจิ้งหงซีพูด “เคยคิดครับ แต่พูดกันตามตรง เกมในประเทศปัจจุบันไม่ได้ให้ความสนใจกับโครงเรื่องมากนัก และความสนใจของผมก็อยู่ที่โครงเรื่องเป็นหลัก”
เฉินโม่พยักหน้า “เอาละ ผมเตรียมคำถามทดสอบไว้แล้ว คุณสามารถเขียนได้ตามใจชอบ”
เฉินโม่พูดจบก็หยิบชุดคำถามที่พิมพ์ไว้ก่อนล่วงหน้าออกมา
เจิ้งหงซีหยิบมันขึ้นมาดู คำถามทดสอบมีไม่มากนัก มีเพียงห้าคำถามเท่านั้น
คำถามแรกคือ ออกแบบเรื่องราวเบื้องหลังมุมมองโลกและสองอาชีพสำหรับเกมเล่นตามบทบาทที่มีผู้เล่นหลายคนจำนวนมาก (MMORPG) และแนะนำลักษณะของอาชีพโดยสังเขป
คำถามที่สองคือ เขียนชื่อและรายละเอียดของอุปกรณ์ประกอบฉากห้าชิ้นสำหรับเกมวางแผนกลยุทธ์ธีมสามก๊ก อุปกรณ์ประกอบฉากต้องเป็นประเภทเดียวกันและคุณภาพเรียงจากต่ำไปสูง
คำถามที่สามคือ อ้างอิงจาก World of Azeroth อธิบายความสัมพันธ์ระหว่าง Draenor และ Azeroth โดยสังเขป
คำถามที่สี่คือ เลือกเหตุการณ์เล็กๆ ใน ‘World of Azeroth’ และร่างแนวภารกิจโดยสังเขป ไม่จำเป็นต้องมีข้อความเฉพาะของงาน แค่คำอธิบายสั้นๆ ก็เพียงพอ
คำถามที่ห้าคือ เขียนภารกิจที่สมบูรณ์รวมถึงบทสนทนาระหว่าง NPC และผู้เล่น บทสรุปของภารกิจมีดังนี้ : ‘Fordring ต้องการให้คุณหาค้อนของ Taelan กลับคืนมา’ และออกแบบตัวละครตามการตั้งค่าของ ‘World of Azeroth’ นอกจากนี้ยังสามารถเปลี่ยนแปลงได้ แต่จำเป็นต้องเขียนการตั้งค่าใหม่
เฉินโม่พูด “ไม่ต้องกังวลครับ ค่อยๆ เขียนได้ หนึ่งชั่วโมงก็เพียงพอแล้ว”
เจิ้งหงซีพยักหน้า “อืม พอครับ”
เฉินโม่หันหลังเดินออกไป “ถ้าเขียนเสร็จแล้วเรียกผมได้เลยนะครับ”
เฉินโม่เดินออกจากห้องประชุม ทุกคนก็ถามเขาเสียงเบาว่า “เป็นยังไงบ้าง ผู้จัดการ”
เฉินโม่พูด “ดูโอเคอยู่นะ ผมให้คำถามทดสอบเขาไป ถ้าตอบได้ไม่มีปัญหาก็โอเค”
ซูจิ่นอวี๋ถาม “หืม คำถามทดสอบอะไรเหรอคะ”
“พวกคุณอยากทำมันด้วยเหรอ ผมเกรงว่าพวกคุณจะรับไม่ได้” เฉินโม่พูด
เหวินหลิงเวยพูด “ปลาทองเป็นคนขยัน คุณดูถูกคนอื่นมากเกินไป”
เฉินโม่พูด “เอาละ คุณสามารถลองได้ถ้าคุณต้องการ อยากทำก็ทำได้เลย”
เฉินโม่พูดจบ คำถามทดสอบก็ขึ้นในคอมพิวเตอร์ของซูจิ่นอวี๋
เมื่ออ่านคำถามแล้ว ทุกคนก็แยกย้ายกันอย่างเงียบๆ
ซูจิ่นอวี๋มองเฉินโม่เงียบๆ “ผู้จัดการคะ นี่มันอะไรกัน ไม่ยากไปหน่อยเหรอ สองคำถามแรกอาจเรียบเรียงได้ แต่ข้อหลังๆ นี่มันอะไร”
เฉินโม่พูด “เพราะคุณไม่ใส่ใจกับสิ่งเหล่านี้ แน่นอนว่ามันต้องรู้สึกยาก เอาละ ทุกคนแยกย้ายกันกลับบ้าน เห็นได้ชัดว่าพวกคุณไม่เหมาะกับงานออกแบบโครงเรื่อง”
เหวินหลิงเวยพูด “อืม ไว้อาลัยให้พี่ชายคนนั้นสามวิ”
ซูจิ่นอวี๋พูด “อย่ามองโลกในแง่ร้ายนัก บางทีเขาอาจจะตอบได้ก็ได้นะ”
อันที่จริง คำถามที่เฉินโม่ถามนั้นค่อนข้างเรียบง่าย และไม่มีอะไรมากไปกว่าการทดสอบคุณสมบัติพื้นฐานของเขาในฐานะนักออกแบบโครงเรื่อง
สิ่งต่างๆ เช่น ชื่ออุปกรณ์ คำอธิบายอุปกรณ์ สภาพแวดล้อมของโลก งาน สายภารกิจ ข้อความภารกิจ ล้วนเป็นงานพื้นฐานของนักออกแบบโครงเรื่อง
ในฐานะผู้ออกแบบโครงเรื่อง ความสามารถหลักคือการจัดแพ็กเกจเกมให้ดี เพื่อทำให้ผู้เล่นรู้สึกว่าโลกที่พวกเขากำลังเล่นอยู่นั้นเป็นโลกที่สมบูรณ์และสอดคล้องในตัวเอง อย่างน้อยก็ไม่ทำให้ผู้เล่นรู้สึกแปลกแยกซึ่งส่งผลต่อคุณภาพของการเล่นเกม
ทักษะการเขียนขั้นสูงมันคือการประสานความสัมพันธ์ระหว่างโครงเรื่องและฉาก เพื่อให้โลกทัศน์สามารถรวมเข้ากับรูปแบบการเล่นเกมได้ แล้วยังทำให้ผู้เล่นรู้สึกถึงอารมณ์บางอย่างผ่านโครงเรื่องพิเศษ
ตอนนี้เฉินโม่ขอแค่ว่าเจิ้งหงซีทำได้ในประเด็นแรกก็พอแล้ว ส่วนประเด็นหลังสามารถเรียนรู้ได้ในภายหลัง
…………………………
