ตอนที่ 63 ที่นี่อันตราย รีบออกไปจากที่นี่!
“ขนาดไม่ธรรมดาก็ยังถูกฆาตกรฆ่าตาย” เผิงซีส่ายศีรษะ สายตาคร่ำเคร่ง “ฆาตกรอาจจะไม่ใช่กลุ่มอำนาจที่อยู่ในเมือง แล้วก็ไม่มีกองกำลังอยู่ในเมืองด้วย ไม่อย่างนั้นไม่มีทางที่จะไปไล่ฆ่าทีละที่ๆ แบบนี้แน่ ถ้าเขามีกองกำลังอยู่ในมือ อีกทั้งยังเป็นกองกำลังที่สามารถทำเรื่องแบบนี้ได้ แล้วจะเป็นไปได้หรือที่พวกเขาจะไม่รู้ถึงความสัมพันธ์ของผีหง เฉาลู่ผิงกับพี่หยวนเฉิน? จำเป็นที่ต้องเที่ยวตามหาตามที่ต่างๆ ในเมืองปู๋เชวี่ยแบบนี้ด้วยหรือ?”
“ยิ่งไปกว่านั้นยังมีความเป็นไปได้สูงที่จะเป็นการสังหารโดยไม่มีการวางแผนเอาไว้ก่อน เพราะถ้าหากมีการวางแผนเอาไว้ล่วงหน้า อีกฝ่ายก็สามารถค่อยๆ สืบหาสถานที่แล้วค่อยลงมือก็ได้ ไม่ใช่ลงมือด้วยวิธีการแบบนี้”
“นี่หมายความว่าอะไร? ลงมือโดยไม่ได้วางแผนเอาไว้ ลงมือแบบกะทันหัน นี่หมายความว่าเป็นไปได้สูงที่ฆาตกรจะไม่มีผู้ช่วย แล้วก็เรื่องวิธีการทำลายศพของฆาตกรอีก เขาทำลายศพแบบไม่เหลือซาก เห็นได้ชัดว่ากำลังพยายามปิดบังอะไรบางอย่างอยู่”
“ฆาตกรที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนที่มีชื่อเสียงโด่งดังในเมืองปู๋เชวี่ยอย่างเฉาลู่ผิงอยู่ที่ไหน แสดงให้เห็นว่าเขาไม่ค่อยรู้เรื่องในเมืองปู๋เชวี่ยมากนัก แต่เขากลับไปฆ่าล้างรังของผีหงได้อย่างแม่นยำ เขารู้ได้ยังไงว่าผีหงสองสามีภรรยาจะต้องอยู่ที่รัง? ระหว่างสองเรื่องนี้มีสิ่งที่เชื่อมโยงกันอยู่ ฉันกำลังสงสัยด้วยว่ารังของผีหงอาจจะไม่ใช่สถานที่เกิดเหตุสถานที่แรก ส่วนเรื่องที่ว่าจะมีสถานที่เกิดเหตุอีกที่หนึ่งหรือไม่ ถ้ากระทั่งผู้พิทักษ์เมืองก็ยังหาไม่เจอ เมืองปู๋เชวี่ยใหญ่โตขนาดนี้ พวกเราก็คงยากจะหาเจอได้เช่นกัน ไม่มีอะไรให้ใช้เป็นหลักฐานยืนยันได้”
“และเป้าหมายสุดท้ายของฆาตกรก็คือพี่หยวนเฉิน แต่เขากลับไม่รู้ว่าพี่หยวนเฉินอยู่ที่ไหน แถมยังคงคลำหาไปทีละที่ๆ เรื่องนี้ไม่ว่าจะมองยังไงมันก็แปลก ยิ่งไปกว่านั้นยังฆ่าล้างบางขนาดนี้ จำเป็นด้วยเหรอ? นี่มันเหมือนกับการไล่ฆ่าไปโดยไม่มีเป้าหมายมากกว่า พูดอีกอย่างก็คือในตอนแรกอีกฝ่ายอาจจะยังไม่รู้เรื่องของพี่หยวนเฉิน ชิงจั๋ว นายไม่คิดว่านี่มันเหมือนกับว่าสุดท้ายฆาตรกรสืบไปจนเจอพี่หยวนเฉินหรอกเหรอ?”
ชิงจั๋วพยักหน้าเล็กน้อย แต่ยังคงมีท่าทางเหมือนไม่ค่อยมั่นใจ
เผิงซีกล่าวเสียงคร่ำเคร่ง “เมื่อวิเคราะห์จากร่องรอยต่างๆ แล้ว เป็นไปได้สูงว่านี่จะเป็นการฆาตกรที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน แล้วก็ไม่รู้ว่าพี่หยวนเฉินไปพัวพันกับอะไรเข้า ถึงทำให้ฆาตกรเกิดความคิดที่จะสังหารเขา ยิ่งไปกว่านั้นยังเหมือนเป็นการตอบสนองที่เกิดจากการถูกกระตุ้นจากส่วนลึกของจิตใจ จนทำให้เกิดการฆาตกรรมที่ไล่ตามเบาะแสไปเรื่อยๆ แบบนี้ แล้วก็มีเพียงแบบนี้เท่านั้นถึงจะสามารถอธิบายเรื่องราวทุกอย่างได้อย่างสมเหตุสมผล”
“ไปพัวพันกับอะไรเข้า?” ชิงจั๋วไม่รู้ว่าคิดถึงอะไรขึ้นมา สีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย “คุณชาย ยังจำที่พานหลิงอวิ๋นพูดเมื่อครู่นี้ได้ไหมครับ ที่เธอบอกว่าให้คุณชายเจ้าไปสืบเรื่องหลินยวนคนนั้นก่อนที่คุณชายเจ้าจะตาย หรือว่าจะเป็น?”
เผิงซีส่ายศีรษะ “ตอนที่ฉันได้ยินก็นึกสงสัยขึ้นมาเหมือนกัน แต่ว่าไม่ใช่เขา หลินยวนเคยถูกผู้พิทักษ์เมืองตรวจสอบแล้ว สภาวะของเขาแค่ขั้นปัญญากระจ่าง ไม่สามารถทำเรื่องแบบนี้ได้ นายอย่าลืมสิว่าเบื้องหลังเขาคือหอการค้าตระกูลฉิน หากหอการค้าตระกูลฉินจะหาตัวเฉาลู่ผิงกับพี่หยวนเฉินจริงๆ พวกเขาต้องทำเรื่องวุ่นวายขนาดนี้ด้วยเหรอ? สิ่งที่พี่หยวนเฉินจะสืบไม่ได้มีแค่หลินยวนเพียงคนเดียว แล้วก็ไม่รู้ว่าเขาไปพัวพันกับอะไรเข้า พวกเรามีเวลาไม่มาก ไม่สามารถไปไล่ตามสืบทีละเรื่องๆ ในระยะเวลาสั้นๆ ได้”
ชิงจั๋วครุ่นคิดก็พบว่าจริงดั่งว่า จึงพยักหน้าเล็กน้อย
เผิงซีหมุนตัวเดินไปยังตำแหน่งที่เจ้าหยวนเฉินถูกแขวนคอ มองดูคานที่อยู่ด้านบนครู่หนึ่ง “พี่หยวนเฉินทิ้งเบาะแสนิดหน่อยเอาไว้ให้ฉัน”
ทิ้งเบาะแสเอาไว้ให้? เบาะแสอยู่ที่ไหน? ชิงจั๋วจ้องมองดูคานแท่งนั้น กล่าวพึมพำถามตัวเองไปมา เขามองไม่เห็นเบาะแสใดๆ ทั้งสิ้น
เผิงซีขยับตัว เดินลงไปยังชั้นล่างอีกครั้ง
ชิงจั๋วและเชอมั่วไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไร แต่ก็เดินตามลงไป เพราะนี่เป็นหน้าที่ของพวกเขาทั้งสองคน
เผิงซีไม่ได้เดินออกไปข้างนอกหออวิ้นเสีย เขาเพียงแค่ลงมาชั้นล่างเท่านั้น จากนั้นหาผ้าขนหนูมาผืนหนึ่ง จุ่มลงไปในน้ำที่อยู่ในกะละมัง
ชิงจั๋วรีบเดินเข้าไปช่วย “คุณชายจะทำอะไรให้ผมทำก็ได้ครับ”
เผิงซียกมือห้ามไว้ จุ่มผ้าลงไปในน้ำต่อ กระทั่งผ้าขนหนูเปียกชุ่มแล้ว เขาถึงจะยกขึ้นมา บิดผ้าขนหนูเอาน้ำออกเล็กน้อย จากนั้นพันผ้าไว้บนมือข้างหนึ่ง หมุนตัวมองไปยังทิศทางที่เป็นจุดเริ่มต้นของรอยคราบเลือดตรงปากประตู ก่อนจะเดินไปยังบันไดที่จะขึ้นไปยังด้านบนอีกครั้ง หยุดฝีเท้าจ้องมองดูความเร็วของหยดน้ำที่หยดลงมาจากผ้าขนหนู คล้ายกล่าวพึมพำกับตัวเองว่า “เลือดมีความหนืดมากกว่า”
จากนั้นค่อยๆ ก้าวเดินขึ้นบันไดไป ควบคุมความเร็วในการย่างก้าว แล้วก็มองดูน้ำที่หยดลงมาจากผ้าขนหนูด้วย
เชอมั่วและชิงจั๋วที่ตามอยู่ด้านหลังเข้าใจในทันที เขากำลังจำลองเหตุการณ์ตอนที่ฆาตกรกำลังเดินขึ้นไปยังชั้นบน แล้วก็จำลองเหตุการณ์ตอนที่เลือดหยดระหว่างทาง
เมื่อเดินมาถึงชั้นบน เผิงซีก็หาได้หยุดฝีเท้าไม่ เขายังคงเดินตามรอยเลือดหยดไปต่อ เดินกลับไปกลับมา สุดท้ายมาหยุดอยู่ตรงตำแหน่งที่เลือดหยดรวมเป็นกอง
จากนั้นจู่ๆ เขาพลันสูดหายใจด้วยความตกใจ “ฆาตกรคนนี้ใจเย็นเป็นอย่างมาก เดินขึ้นมาด้านบนอย่างไม่รีบร้อน เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ แต่ยังสามารถเดินขึ้นมาได้อย่างใจเย็น สภาพจิตใจยอดเยี่ยมเป็นอย่างมาก ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปเด็ดขาด หากแต่มีความมั่นใจในตัวเองที่สูงเป็นอย่างมาก และนี่ก็พิสูจน์ให้เห็นว่าฝีมือของฆาตกรนั้นไม่ธรรมดาจริงๆ เกรงว่าชีวิตของคนที่ตายไปในคืนนั้นคงไม่ได้มีค่าอะไรเลยเมื่อเทียบกับจำนวนคนที่เคยตายด้วยน้ำมือของเขา ฆาตกรไม่ได้เห็นคนในหออวิ้นเสียอยู่ในสายตาเลย”
“เกรงว่าพี่หยวนเฉินคงจะไปหาเรื่องฆาตกรที่ไม่ธรรมดาจริงๆ เข้าแล้ว!”
“และจากตรงนี้ก็พิสูจน์ให้เห็นว่าในตอนที่ฆาตกรมาถึง ผู้คุ้มกันที่อยู่ด้านนอกก็ได้ถูกเขาจัดการไปหมดแล้ว ดังนั้นเขาถึงได้เดินขึ้นมาด้านบนอย่างใจเย็นได้”
เผิงซีก้มหน้ามองดูรอยเลือดที่อยู่บนพื้น “เลือดที่อยู่ตรงนี้น่าจะเป็นของหนิงเฟย”
หนิงเฟยก็คือผู้ติดตามคนสนิทของเจ้าหยวนเฉิน มีสถานะเหมือนกับชิงจั๋วที่อยู่ข้างกายเผิงซี
ชิงจั๋วกล่าว “ทำไมถึงเป็นของคนอื่นไม่ได้ครับ? อาจจะเป็นตัวฆาตกรที่ได้รับบาดเจ็บก็ได้นี่ครับ”
“ถ้าตัวเองได้รับบาดเจ็บจนเลือดไหลแบบนี้ เขายังเดินไปเดินมาอย่างใจเย็นได้อีกเหรอ?” เผิงซีถามกลับ ผ้าขนหนูที่อยู่ในมือถูกโยนไปตรงตำแหน่งที่เลือดจับกันเป็นกอง ส่วนตัวเขานั่งยองๆ ลงไป “ข้างรอยเลือดกองนี้มีรอยเลือดที่เกิดจากเส้นผมอยู่ เป็นเส้นผมของผู้หญิง หัวของหนิงเฟยน่าจะตกลงตรงนี้ ฆาตกรค่อยๆ เดินหิ้วหัวของหนิงเฟยมาถึงตรงนี้”
จากนั้นลุกขึ้นชี้ออกไปด้านนอกหน้าต่าง “เมื่อดูจากรอยเลือดที่สอดคล้องกันทางด้านนอก ทั้งรอยเลือดบนหน้าต่าง รอยเลือดบนกำแพงทางด้านนอก รอยเลือดที่อยู่บนพื้น นี่สามารถยืนยันและทำให้เราจินตนาการถึงเหตุการณ์ในเวลานั้นได้ ฆาตกรสามารถกำจัดผู้คุ้มกันทั้งหมดได้อย่างเงียบๆ จากนั้นไปปรากฏตัวอยู่บนหลังคา หนิงเฟยพบความผิดปกติ เธอจึงออกไปตรวจสอบดูจากทางหน้าต่าง ก่อนจะถูกฆ่าตายตรงหน้าต่าง นี่ทำให้เราจินตนาการได้ว่าในตอนที่ฆาตกรกำจัดผู้คุ้มกันทั้งหมดไป เผลอๆ หนิงเฟยอาจจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น เธอจึงอยากจะออกไปตรวจสอบดูหน่อย เพราะถ้าหากเธอรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เธอจะต้องพาพี่หยวนเฉินหนีไปในทันทีแน่”
จากนั้นเขายกมือชี้ไปยังที่ว่างตำแหน่งหนึ่งภายในห้อง “นั่นคือตำแหน่งเดิมที่เตียงตั้งอยู่ ด้วยความสามารถของฆาตกร ไม่มีทางที่เขาจะมาสู้กับพี่หยวนเฉินแน่ ตอนนั้นพี่หยวนเฉินน่าจะหลบอยู่ใต้เตียง ตอนที่ฆาตกรขึ้นมาชั้นบนมองไม่เห็นใคร จึงหิ้วหัวของหนิงเฟยเดินไปเดินมาอยู่ภายในห้อง แต่ไปหลบอยู่ใต้เตียงอย่างนั้น มีหรือที่ฆาตกรจะไม่รู้ จู่ๆ เตียงก็ถูกเลื่อนออก พี่หยวนเฉินเผยตัวออกมาตรงหน้าฆาตกร”
เผิงชีกล่าวอธิบายไม่หยุด คล้ายยืนอยู่ในเหตุการณ์อย่างไรอย่างนั้น ชิงจั๋วกับเชอมั่วสบตากัน ทำไมถึงรู้สึกเหมือนคนผู้นี้กำลังละเมออยู่เลย
ชิงจั๋วไม่เข้าใจ “ทำไมถึงต้องหิ้วหัวของหนิงเฟยขึ้นมาด้วยครับ?”
เผิงซีกล่าวว่า “ขู่ให้กลัว เพื่อทำให้พี่หยวนเฉินหวาดกลัว แล้วก็เป็นเพราะอีกฝ่ายหิ้วหัวขึ้นมา อีกฝ่ายถึงได้เดินไปเดินมาอยู่ที่นี่ อีกทั้งยังเคยพูดคุยกับพี่หยวนเฉินด้วย อันที่จริงเขาก่อเรื่องแบบนี้ขึ้นมาแล้ว ตามหลักแล้วน่าจะรีบจัดการพี่หยวนเฉินถึงจะถูก แต่อีกฝ่ายกลับไม่เร่งร้อน ไม่ได้รีบฆ่าพี่หยวนเฉินในทันที ดังนั้นพวกเขาจะต้องมีการคุยกันแน่นอน”
ชิงจั๋วกล่าว “คุยอะไรกันเหรอครับ?”
เผิงซีส่ายศีรษะ “ไม่รู้ ถ้ารู้ว่าคุยอะไร ตัวตนของฆาตกรก็คงถูกเปิดเผยออกมาแล้ว”
ชิงจั๋วนึกว่าเขาจะรู้ทุกอย่างเสียอีก “ว่าไปแล้วก็แปลก สถานที่เกิดเหตุสองที่แรกถูกฆ่าจนไม่เหลือซาก มีแค่ที่นี่ที่ไม่ได้เป็นเช่นนั้น ไม่รู้ว่าฆาตกรทำแบบนี้ทำไม”
เผิงซีกล่าว “นี่ก็คือเบาะแสที่พี่หยวนเฉินทิ้งเอาไว้ให้”
ชิงจั๋วประหลาดใจ “คนตายจะรักษาสถานที่เกิดเหตุเอาไว้ได้ยังไงครับ?”
เผิงซีกล่าวว่า “คนตายย่อมไม่อาจทำได้ พี่หยวนเฉินน่าจะพยายามทิ้งเบาะแสเอาไว้ในตอนที่ยังมีชีวิต ในเมื่อฆาตกรจะคุยกับพี่หยวนเฉิน แสดงว่าเขาอยากจะรู้อะไรบางอย่างแน่นอน อีกฝ่ายทิ้งศพของพี่หยวนเฉินเอาไว้ เห็นได้ชัดว่าพี่หยวนเฉินทำให้อีกฝ่ายพึงพอใจ พี่หยวนเฉินเองก็ไม่ใช่คนโง่ที่ไร้ความสามารถอะไร ไม่อย่างนั้นคุณน้าคงไม่มีทางส่งเขามาทำเรื่องแบบนี้”
เขาเงยหน้ามองดูตำแหน่งที่เจ้าหยวนเฉินถูกแขวนคอ “ฉันกับพี่หยวนเฉินสู้กันมานานขนาดนี้ ต่างฝ่ายต่างรู้จักกันดี การที่ต้องมาตายแบบนี้ เขาย่อมไม่มีทางยอมรับได้แน่นอน แต่คำตอบมันก็ชัดเจนอยู่แล้ว ฆาตกรไม่มีทางไว้ชีวิตเขา พี่หยวนเฉินรู้ดีว่าถ้าเขาตายไปแล้ว ฉันจะต้องมาจัดการเรื่องของเขาต่อแน่นอน เขารู้จักฉันดี เขาถึงได้พยายามทิ้งเบาะแสเอาไว้ให้ฉัน หวังว่าฉันจะสามารถช่วยเขาตามหาตัวฆาตกรได้”
ชิงจั๋วคล้ายอยากพูดอะไรแต่ก็หยุดไป “คุณชายเจ้าเหมือนจะเกลียดคุณชายนะครับ” ความหมายของคำพูดนี้คือทำไมถึงยังจะหวังว่าคุณจะมาช่วยแก้แค้นให้เขาอีก?
เผิงซียิ้มเจื่อน “นั่นน่ะสิ…ตัวเองกำลังจะตาย แต่ฉันกลับยังมีชีวิตอยู่ เขาไม่มีทางยอมรับได้แน่ ภายในหัวเขาคงจะคิดถึงแต่ฉัน ด้วยนิสัยของเขา เกรงว่าก่อนตายคงจะไม่มีทางลืมฉันแน่ ไม่แน่อาจจะคิดดึงฉันให้ติดร่างแหไปด้วย แล้วก็ไม่รู้ว่าไปพูดใส่ร้ายอะไรฉันต่อหน้าคนร้ายบ้าง ถ้าฉันสามารถหาตัวฆาตกรได้ ฉันก็มีโอกาสจะแก้แค้นให้เขา…แล้วถ้าฆาตกรสามารถทำอะไรฉันได้…นั่นไม่เท่ากับยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวเหรอ นี่ต่างหากถึงจะเป็นวิธีการทำงานของเขา ด้วยนิสัยของเขาแล้ว เขาสามารถทำเรื่องแบบนี้ได้”
ชิงจั๋วยังไม่ค่อยเข้าใจในการอธิบายของเขา แต่หลังจากติดตามอีกฝ่ายมานานหลายปี เขารู้ว่าความสามารถของคนผู้นี้เป็นอย่างไร ในเมื่อคนผู้นี้พูดแบบนี้แล้ว เกรงว่าเขาคงไม่ได้คาดเดาส่งเดช “จากที่คุณชายว่ามา การปรากฏตัวของฆาตกรคนนี้แปลกประหลาดอย่างมาก เกรงว่าคงหาตัวเขาได้ไม่ง่าย”
“ถูกต้อง ดังนั้นเราถึงต้องสร้างเงื่อนไขขึ้นมา” เผิงซีคล้ายกำลังพูดกับคนข้างกาย แล้วก็คล้ายกำลังพูดกับตัวเอง เขาค่อยๆ หมุนตัวกลับมา มองไปยังเชอมั่ว “ตอนนี้ดูแล้วนายน่าจะพอเข้าใจถึงสถานการณ์ในที่เกิดเหตุทั้งสามที่แล้วใช่ไหม”
เชอมั่วพยักหน้าเล็กน้อย
เผิงซีกลาวว่า “ด้วยสภาวะของฉัน ฉันไม่สามารถเข้าใจถึงความสามารถในการก่อคดีเช่นนี้ได้ ดังนั้นฉันอยากจะขอคำชี้แนะจากนายหน่อย ถ้านายเป็นฆาตกร นายสามารถทำแบบนี้ได้หรือเปล่า?”
เชอมั่วนิ่งเงียบไปครู่ ก่อนกล่าวว่า “ผมคิดว่านี่ไม่เหมือนฝีมือของคนคนเดียว ผู้คุ้มกันกระจายตัวอยู่รอบด้าน แล้วก็ไม่ได้รวมตัวอยู่ด้วยกัน หากมีการลงมือเกิดขึ้น คนอื่นๆ จะไม่รู้ตัวได้อย่างไร จะต้องเกิดการต่อสู้ตามมาอย่างแน่นอน แล้วคลื่นพลังอันรุนแรงก็จะทำให้คนอื่นๆ รู้ตัวเช่นกัน ไม่มีทางที่จะเงียบเชียบไร้ซุ่มเสียงได้ ความเป็นไปได้ที่มากที่สุดคือคนกลุ่มหนึ่งลงมือพร้อมกัน”
เผิงซีกล่าว “แล้วถ้าฉันเดาถูกว่าเป็นฝีมือของคนคนเดียวล่ะ?”
เชอมั่วกล่าว “ถ้าเป็นฝีมือของคนคนเดียวจริงล่ะก็ สภาวะของคนผู้นี้ก็จะต้องอยู่ในขั้นโอบสวรรค์เป็นอย่างต่ำ อย่างน้อยผมก็ทำแบบนี้ไม่ได้!”
กลัวอะไรก็เจออย่างนั้น กระทั่งเชอมั่วก็ยังรับมือไม่ได้? เผิงซีรู้สึกแผ่นหลังเย็นวาบขึ้นมา ขนตั้งชูชันด้วยความหวาดกลัว ใบหน้ากระตุกขึ้นมาเล็กน้อย เขาหันหน้าไปยังชิงจั๋ว กล่าวด้วยน้ำเสียงเด็ดขาดว่า “เก็บข้าวของ รีบออกไปจากที่นี่!”
ชิงจั๋วงุนงง “ไปไหนครับ?”
เผิงซีกล่าว “เราอยู่ที่นี่ต่อไม่ได้แล้ว กลับไปเมืองฝูปอ รีบกลับตอนนี้เลย”
ชิงจั๋วร้อง ‘ห๊า’ “คุณชายครับ เรื่องที่ท่านประธานมอบหมายว่าคุณชายยังจัดการไม่เสร็จเลย คุณชายจะไปเจอฉินอี๋คนนั้นไม่ใช่เหรอครับ?”
เผิงซีกล่าวว่า “เรื่องของท่านประธานเดี๋ยวฉันจัดการเอง ส่วนเรื่องเจอฉินอี๋ก็ยังมีโอกาสอีกเยอะแยะ ไม่ต้องรีบเจอตอนนี้ ที่นี่อันตราย รีบออกไปจากที่นี่!”
ชิงจั๋วทั้งตกใจระคนสงสัย “คุณชายหมายความว่าฆาตกรจะมาที่นี่อีกอย่างนั้นเหรอครับ?”
………………………………………………………………….
