ตอนที่ 33 สองหัวหน้าคนงานตัวน้อย (รีไรท์)
ตอนที่ 33 สองหัวหน้าคนงานตัวน้อย (รีไรท์)
เช้านี้เป็นวันแรกของการก่อสร้าง ซึ่งตามธรรมเนียมของเมืองหลวงจำต้องดูแลเหล่าคนงานให้ได้กินอาหารดี ๆ มื้อหนึ่ง เฉียวเยี่ยนจึงนำกลุ่มสาวใช้และพ่อครัวไปทำงานในครัวตั้งแต่เช้าตรู่
สิ่งที่เหล่าคนงานทำล้วนเป็นงานหนัก จึงต้องจัดเตรียมอาหารเครื่องดื่มให้เพียงพอ
วางขาหมูที่เพิ่งเชือดสด ๆ ลงบนไฟและเผาสักครู่ แล้วนำมาขูดล้างให้สะอาด จากนั้นลวกน้ำร้อนและเช็ดให้แห้ง เสร็จแล้วก็นำลงหม้อทอดจนหนังสุกเหลืองแกมดำ
หลังจากนั้นก็เทน้ำปรุงรสที่ผัดเสร็จแล้วลงในหม้อตุ๋น ใส่ขาหมูทอดแล้วลงไป รอจนสุกพอประมาณ แล้วใส่ถั่วเหลืองที่แช่น้ำค้างคืนลงไป
หัวถุ่ยที่นำมาจากบ้านไร่ยังเหลืออีกสองชิ้น นางจึงสับมันเป็นชิ้นใหญ่ ๆ และใช้น้ำร้อนล้างเกลือบนผิวนอก ฝานเป็นแผ่น ๆ แล้วผัดเนื้อรมควันกับต้นกระเทียม
นางทำอาหารสองอย่างและนึ่งหมั่นโถวสองเข่งใหญ่ การทำหมั่นโถวนั้นง่ายมาก นางผสมแป้งไว้เมื่อเช้านี้ ใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วยามแป้งก็ขึ้นฟู ก้อนแป้งถูกแบ่งเป็นขนาดพอเหมาะ จากนั้นก็นำไปนึ่งในเข่ง เท่านี้ก็เสร็จสิ้นแล้ว
หมั่นโถวที่นึ่งเสร็จแล้วมีขนาดเท่ากำปั้นของผู้ใหญ่ มันมีสีขาวนวลนุ่มนิ่มและมีควันร้อนกรุ่นออกมา ครั้นกัดกินเข้าไปคำหนึ่งและลงแรงเคี้ยวก็ยิ่งรับรู้ถึงความหวาน
ส่วนอาหารที่เหลือ นางยกให้เป็นหน้าที่ของเหล่าพ่อครัวใหญ่ในห้องเครื่องที่เข้ามาทำกับข้าวในตำหนักอ๋อง ซึ่งฝีมือการทำอาหารของทุกคนล้วนไม่เลวเลย มีไก่ผัดหน่อไม้เปรี้ยวหม้อใหญ่โรยด้วยผงพริกที่เฉียวเยี่ยนให้จนมีสีแดงแวววาว ดูแล้วชวนให้น้ำลายไหล
นอกจากอาหารหลักสองสามอย่างแล้ว เฉียวเยี่ยนยังทำซอสพริกและไข่ผัดซีอิ๊วด้วย ซึ่งสามารถทากินกับหมั่นโถวได้
นางนำพริกไปย่างในเตาถ่านให้เปลือกสุกมีสีอมดำ จากนั้นแกะส่วนที่ไหม้ทิ้ง ใส่พริกลงโขลกในครกหิน ตั้งน้ำมันในหม้อให้ร้อน ใส่กระเทียมสับจำนวนมากลงไปเจียว จากนั้นเทพริกที่โขลกแล้วตามลงไป ใส่เกลือ ซีอิ๊วเล็กน้อยเพื่อให้มีรสชาติ
ซอสพริกที่เพิ่งทำเสร็จใหม่ยังส่งไอร้อนออกมา กลิ่นหอมของน้ำมันร้อนโชยเป็นระลอก ยามได้ตักราดลงบนหมั่นโถวหนึ่งช้อนก็ทั้งอร่อยทั้งเผ็ด
เหตุผลหลักที่นางทำไข่ผัดซีอิ๊วด้วยก็เพราะกลัวว่าบางคนไม่กินพริก ถึงอย่างไรนี่เป็นครั้งแรกที่เหล่าคนงานได้สัมผัสกับพริก จึงไม่พ้นที่จะมีบางคนทนไม่ได้
ลูกทั้งสองตื่นแต่เช้ามาแต่ไหนแต่ไรแล้ว วันนี้หลังจากตื่นนอนก็เกาะติดเฉียวเยี่ยนไม่ห่าง จากนั้นก็จูงมือพากันตามลุงฉูไปลานทิศตะวันตกเพื่อดูเหล่าคนงานก่อสร้าง
เสี่ยวฉวนเอ๋อร์เอามือไพล่หลังเสมือนผู้คุมตัวน้อย มองดูเหล่าคนงานทำงานด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ในขณะที่เสี่ยวอวี๋เอ๋อร์เข้าไปคลุกคลีกับกลุ่มชายชรา เด็กน้อยถกแขนเสื้อขึ้นอวดแขนเล็กขาวเนียน และอยากจะแบกท่อนไม้ร่วมกับเหล่าคนงาน
ชายกลุ่มหนึ่งเห็นท่าทางน่ารักนุ่มนิ่มของเด็กน้อยก็ใจอ่อนระทวย ไยจึงมีเด็กน้อยน่ารักขนาดนี้ ดวงตากลมโตคลอหยาดน้ำ ใบหน้าเล็กอวบขาว โดยเฉพาะปากหวานเล็ก ๆ ที่เรียกพวกเขาว่าท่านน้าท่านลุง และกล่อมเกลาจิตใจผู้คนได้อย่างไม่ยากเย็น
มิน่าเล่าในเมืองหลวงถึงมีข่าวลือว่าอ๋องซู่หลงลูกมาก มีลูกสาวน่ารักใส่ใจขนาดนี้จะไม่ให้หลงได้อย่างไร พวกเขาเห็นแล้วก็อยากกลับบ้านไปทุบตีเจ้าเด็กบ้าที่รู้จักแต่ปีนต้นไม้จับนกและลงน้ำจับปลาเหลือเกิน
เด็กชายตัวเล็กคนนั้นก็น่ารัก แม้จะไม่ชอบยิ้ม แต่ท่าทางจริงจังเคร่งขรึมนั้นเหมือนท่านอ๋องซู่ฉบับเด็กน้อย อยากจะเข้าไปบีบขยี้นัก
เหล่าคนงานกำลังขุดฐานราก เสี่ยวอวี๋เอ๋อร์ก็วิ่งไปที่ห้องเครื่องควานมือหาจอบน้อยของนาง และขุดตามอย่างขะมักเขม้น ทำให้เหล่าคนงานเอ็นดูจะแย่แล้ว
ครั้นเสี่ยวฉวนเอ๋อร์เห็นน้องสาวขุดอย่างจริงจังก็ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหยิบจอบน้อยของตนออกมาและเข้าร่วมขุดด้วย
ลุงฉูยืนดูนายน้อยทั้งสองอยู่ด้านข้างอย่างภาคภูมิใจยิ่งนัก!
ยามมองทั่วทั้งเมืองหลวง ใครจะมีทักษะเทียบเท่านายน้อยของเขาบ้าง? อายุยังน้อย ยังใช้จอบเล็กชำนาญกว่าผู้ใหญ่ทั่วไปเสียอีก
เมื่อมู่ฉินเจินกลับมาจากว่าราชกิจก็ไปดูความคืบหน้าของเหล่าคนงานที่ลานทิศตะวันตกเป็นอันดับแรก แต่กลับพบว่าเด็กสองคนใกล้จะกลายเป็นหัวหน้าคนงานแล้ว และทำให้กลุ่มคนงานยอมจำนนต่อความน่ารัก
หลังจากพาเด็กทั้งสองกลับไปเรือนหลักแล้ว เหล่าคนงานก็เริ่มกินข้าว
ลุงฉูพาพวกเขาตรงไปยังห้องครัวใหญ่ ในห้องครัวใหญ่จัดโต๊ะไว้สองโต๊ะ แต่ละโต๊ะวางอาหารเต็มไปหมด และอาหารทุกจานล้วนอุดมไปด้วยน้ำมัน
เหล่าคนงานพากันตะลึงเมื่อเห็นอาหารบนโต๊ะใหญ่ทั้งสอง นี่คืออาหารที่จะให้พวกเขากินกันน่ะหรือ? นี่มันอาหารสำหรับผู้ดีมีเงินชัด ๆ บรรดาเจ้าขุนมูลนายคงจะกินกันเช่นนี้สินะ!
เฟิงเฉียนอันก็ไม่คิดเลยว่าจะได้รับการต้อนรับเช่นนี้ จึงรู้สึกนับถือในตัวเฉียวเยี่ยนมากขึ้น
เหล่าพ่อครัวใหญ่ในครัวไม่ลืมที่จะสร้างความประทับใจดี ๆ ให้กับหวางเฟยเหนียงเหนียงด้วยการพยายามบอกว่าอาหารที่เฉียวเยี่ยนทำนั้นอร่อยเพียงใด ครั้นเหล่าคนงานรู้ว่าอาหารบนโต๊ะเหล่านี้เป็นฝีมือของหวางเฟยก็ยิ่งตกตะลึง
ขาหมูในน้ำปรุงรสชุ่มฉ่ำ เพียงใช้ตะเกียบจิ้มเบา ๆ ก็หลุดเป็นชิ้น ทั้งนุ่มอร่อยละลายในปาก สิ่งที่กลืนลงไปคือตีนหมูที่นุ่มเป็นพิเศษ ไม่มีความเลี่ยน แม้แต่ถั่วเหลืองยังชุ่มไปด้วยรสเนื้อ เหมาะที่จะกินกับข้าวยิ่งนัก
ลุงฉูกินข้าวร่วมโต๊ะกับเหล่าคนงาน และสอนวิธีกินหมั่นโถวให้แก่พวกเขา
ฉีกหมั่นโถวออก คีบซอสพริกป้ายลงบนนั้น กินสองหรือสามคำ หมั่นโถวลูกหนึ่งก็ลงไปอยู่ในท้อง
นี่เป็นครั้งแรกที่เหล่าคนงานกินพริก หลังจากทำตามที่ลุงฉูสอนและกัดไปหนึ่งคำก็รู้สึกแสบร้อนทั่วลิ้น ไม่นานก็เริ่มมีอาการน้ำหูน้ำตาไหล เป็นความรู้สึกยากจะอธิบายทว่าสดชื่นมาก!
ไม่นานซอสพริกหนึ่งถ้วยก็ถูกเหล่าคนงานจัดการเรียบ
หลังจากกินอาหารอิ่มไปหนึ่งมื้อ ตกบ่ายเหล่าคนงานต่างก็ทำงานหนักเป็นพิเศษ นอกจากหยุดดื่มน้ำแล้วก็ไม่พักอีกเลย ด้วยกลัวว่าจะไม่คุ้มค่าแรงกับอาหารที่เฉียวเยี่ยนทำให้
เฉียวเยี่ยนเองก็พอใจกับคนงานที่ซื่อสัตย์และมีความรับผิดชอบกลุ่มนี้มาก ในใจแอบจดคะแนนความดีความชอบของมู่ฉินเจินไว้เงียบ ๆ
……
ขณะที่พวกคนงานกำลังสร้างเรือนกระจก เฉียวเยี่ยนก็ไม่ได้อยู่เฉย ๆ ถาดเพาะกล้าชุดแรกที่นางสั่งทำมาถึงแล้ว เหมาะที่จะลองปลูกต้นกล้าดูผลลัพธ์พอดี
เรือนเพาะกล้าที่สร้างขึ้นในตอนแรกนั้นเรียบง่ายมาก รักษาความอบอุ่นได้ค่อนข้างเสถียร แต่ยังแย่กว่าเรือนกระจกมากนัก
ในเรือนเพาะกล้าสร้างชั้นวางไว้เก็บต้นกล้า ต้นกล้ามันเทศสีเขียวแต่ละแถวเติบโตอวบอ้วนน่ารัก เมื่อใดที่เรือนกระจกสร้างเสร็จสิ้นแล้ว พวกมันก็พร้อมลงปลูก
มันเทศเจริญเติบโตโดยไม่เลือกสภาพดิน พวกมันจึงสามารถอยู่รอดได้ดี ไม่เพียงใช้รากในการปลูกได้เท่านั้น แม้แต่เถามันเทศก็สามารถใช้ขยายพันธุ์ได้
ตัดเถามันเทศให้ยาวสิบกว่ากงเฟิน เด็ดใบออกบางส่วนแล้วปักลงในดิน รดน้ำให้เพียงพอ และรอให้เถาแตกราก เท่านี้ก็อยู่รอดได้แล้ว
นางนำต้นกล้าชุดปัจจุบันนี้ไปปลูกในเรือนกระจก รอเริ่มฤดูวสันต์ก็ใช้เถามันเทศขยายพันธุ์ในปริมาณมากได้
ถาดเพาะกล้าทำออกมาได้อย่างมีมาตรฐาน ถาดหนึ่งมักมีเจ็ดสิบสองหลุม ขณะที่ถาดส่วนน้อยมีขนาดหลุมใหญ่กว่า และมีจำนวนสามสิบสองหลุมต่อหนึ่งถาด
นางผสมดินดำอันร่วนซุยกับปุ๋ยคอกเข้าด้วยกันตามสัดส่วน กรุลงในถาดเพาะกล้า รดน้ำเล็กน้อยให้ดินชุ่มแล้วหว่านเมล็ด จากนั้นก็กลบดินบาง ๆ คลุมเมล็ดอีกชั้น และรดน้ำให้ทั่ว
วางถาดเพาะกล้าที่หว่านเมล็ดแล้วไว้บนชั้นวางอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย จากนั้นก็ดูแลตามปกติ
ระบบตัวน้อยรู้สึกเบื่อ นางนอนอยู่บนเก้าอี้แคะมืออย่างเบื่อหน่าย
หลังจากละครจบลงก็ไม่มีใครมาหาเรื่องโฮสต์อีกเลย ละครดี ๆ ของนางก็ไม่ได้ดูแล้ว เฮ้อ ชีวิตของปลาเค็มไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ เลย
ในระหว่างที่เฉียวเยี่ยนหว่านเมล็ดพืช ก็ได้ยินเสียงระบบตัวน้อยถอนหายใจ นางจึงถามอย่างขบขัน “เจ้ามีเรื่องรำคาญใจอะไรอีกล่ะ?”
ระบบตัวน้อยถอนหายใจอีกครั้ง พลางบ่นอย่างน่าสงสาร
[ท่านโฮสต์ ระบบค้นพบว่า ปลาเค็มตัวน้อยที่ไม่มีอะไรทำก็เบื่อมากเช่นกัน]
[ละครก็ไม่น่าดูแล้ว และไม่มีใครเล่นกับระบบด้วยสักคน…]
เฉียวเยี่ยนฟังเสียงเด็กน้อยของระบบก็รู้สึกสงสารเล็กน้อย เด็กน้อยถูกขังอยู่ในพื้นที่เล็ก ๆ ตลอดชีวิต แม้จะมีพลังมหาศาล แต่มิอาจไปเล่นทุกที่เหมือนอย่างเด็กทั่วไปได้ นางจึงไม่รู้จะปลอบเจ้าตัวน้อยอย่างไร
เด็กทั้งสองทำการบ้านที่ท่านแม่มอบหมายให้เสร็จแล้วก็วิ่งไปหานางที่เรือนเพาะกล้า และเปิดปากตะโกนเรียกท่านแม่ด้วยเสียงหวานมาแต่ไกล
………………………………………………………………………………………………………………………
สารจากผู้แปล
ระบบเหงาแล้ว หาอะไรให้น้องทำหน่อยค่ะ
ไหหม่า(海馬)
