ตอนที่ 34 กฎใหม่ของระบบ (รีไรท์)
ตอนที่ 34 กฎใหม่ของระบบ (รีไรท์)
เฉียวเยี่ยนรู้สึกมีความสุขราวกับได้กินน้ำผึ้งเข้าไป นางเช็ดมือแล้วออกไปรับเด็กน้อยทั้งสอง
นางก้มลงไปกอดเด็กน้อยที่ออดอ้อนอยู่ตรงขานาง พลางถามด้วยรอยยิ้ม “มาหาแม่ได้อย่างไร ทำการบ้านเสร็จแล้วรึ?”
เสี่ยวฉวนเอ๋อร์พยักหน้า เสี่ยวอวี๋เอ๋อร์ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าตาม
เฉียวเยี่ยนเห็นเช่นนี้ก็รู้แล้วว่าเจ้าเด็กอ้วนกำลังโกหก นางบีบจมูกน้อยของเด็กน้อยและเอ่ยด้วยรอยยิ้มจนใจ “เฉียวจืออวี๋ ลูกแอบออกไปเล่นอีกแล้วใช่หรือไม่?”
เสี่ยวอวี๋เอ๋อร์ก้มหน้า บิดร่างน้อยไปมาจนเกือบจะบิดเป็นขนมเกลียว และเอ่ยอย่างออดอ้อน “ท่านแม่ ลูกมาช่วยท่านทำงาน มาคุยเป็นเพื่อนท่าน ไม่เช่นนั้นท่านอยู่คนเดียวแล้วจะเหงานะ”
เฉียวเยี่ยนลูบศีรษะเด็กน้อย และยิ้มอย่างขุ่นเคืองเล็กน้อย “ลูกนี่นะ มีเหตุผลร้อยแปดพันอย่างจริง ๆ แล้วไฉนพี่เจ้าถึงทำการบ้านเสร็จได้ล่ะ?”
เจ้าปลาอ้วนแทะเล็บหัวแม่โป้ง พลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงเด็กเล็ก “ก็ท่านพี่ฉลาด ลูกไม่ฉลาดเท่าท่านพี่”
เสี่ยวฉวนเอ๋อร์มองน้องสาวด้วยสีหน้าจนใจ น้องสาวทั้งน่ารักทั้งโง่ขนาดนี้ ต่อไปต้องดูแลนางดี ๆ แล้ว
เฉียวเยี่ยนจูงมือเด็กทั้งสองเข้าไปในเรือนเพาะกล้า ผูกผ้ากันเปื้อนให้พวกเขา ใส่ถุงมือ และสอนพวกเขาหว่านเมล็ดลงดิน
หลังจากคลุมเรือนเพาะกล้าไว้ดีแล้ว นางก็ไปหาสาวใช้ที่มีหน้าที่เย็บปักถักร้อยในตำหนักสองสามคน เย็บถุงมือกับผ้ากันเปื้อนออกมาจำนวนไม่น้อย ตอนทำงานใส่ไว้จะได้ไม่เปื้อนเสื้อผ้า
ครั้นระบบตัวน้อยเห็นเฉียวเยี่ยนพาเด็กทั้งสองหว่านเมล็ดด้วยกัน ในดวงตาทอประกายก็มีแววความอิจฉา แม้แต่อารมณ์ก็รู้สึกหดหู่ขึ้นมา
เฉียวเยี่ยนสัมผัสได้ถึงความรู้สึกของระบบตัวน้อยก็แอบถอนหายใจ
……
ห้องควบคุมหลัก ระบบกฎแห่งสวรรค์
ระบบกฎแห่งสวรรค์เห็นท่าทางหูลู่หางตกของลูกสาวก็รู้สึกปวดใจขึ้นมา
เขาดันแว่นตาบนปลายจมูก หยิบกฎของระบบที่ดูหนาออกมาจากชั้นหนังสือสูงลิ่ว พลิกอ่านอย่างละเอียด และค้นหาจากหน่วยความจำ ในที่สุดก็หาเนื้อหาที่ต้องการจนพบ
ครั้นดูตามลำดับขั้นตอนของกฎระเบียบ เขาก็ใช้สองมือเคาะลงบนคอมพิวเตอร์ควบคุมเครื่องหลักครู่หนึ่ง และเปลี่ยนโปรแกรมให้ลูกสาวทันที
ระบบตัวน้อยกำลังเอนตัวอยู่บนเก้าอี้พลางแทะมืออย่างหดหู่ จากนั้นก็พลันได้ยินเสียงแจ้งเตือนของระบบดังขึ้น
นางลุกขึ้นมาอย่างสงสัย แหงนหน้ามองข้อมูลบนภาพหน้าจอแสดงผล ยิ่งมองแววตายิ่งเปล่งประกาย พลางร้องตะโกนเสียงดัง
[ท่านโฮสต์ มีข้อมูลใหม่มา!]
เฉียวเยี่ยนเลิกคิ้วขึ้นมาทันใด
ระบบตัวน้อยอ่านเนื้อหาข่าวให้นางฟัง ใจความคือกฎคะแนนของระบบถูกแก้ไขแล้ว แต่กฎใช้คะแนนซื้อสินค้าไม่เปลี่ยน ตอนนี้มีภารกิจเพิ่มเข้ามาใหม่อีกหนึ่งอย่าง หลังจากหาเงินแลกเป็นคะแนนได้ จะทำให้ระบบปลาเค็มเพิ่มระดับอย่างต่อเนื่อง
ทั้งหมดมีสิบระดับ ทุกระดับล้วนมีรางวัลแตกต่างกัน และเมื่อเพิ่มระดับถึงระดับที่สิบ ระบบจะรับพลังร่างจริงได้ และสามารถออกมาจากทะเลแห่งจิตสำนึกได้
ระบบตัวน้อยมีความสุขมาก กระโดดโลดเต้นอยู่ในห้องเล็ก เสียงหัวเราะนั้นดังก้องไปทั่วหัวของเฉียวเยี่ยน
เฉียวเยี่ยนรู้สึกมีความสุขแทนระบบตัวน้อยเช่นกัน ในใจก็ยิ่งรู้สึกว่าระบบตัวน้อยคือบุตรสาวของพระเจ้า ไม่เช่นนั้นจะได้ในสิ่งที่คิดได้อย่างไร?
นางยกยิ้มขึ้นมา รอจนระบบตื่นเต้นจนพอแล้ว ถึงได้ถามขึ้น “ระบบตัวน้อย จากคะแนนในตอนนี้ ข้าอยู่ในระดับไหนแล้ว?”
ระบบตัวน้อยใช้มือน้อยแตะถามหน้าจอ ในที่สุดเลขศูนย์ตัวใหญ่ ๆ ก็ปรากฏอยู่บนหน้าจอ
ระดับศูนย์!
เฉียวเยี่ยนอยากกระอักเลือด ถึงอย่างไรนางก็เป็นคนมีทรัพย์สินหมื่นกว่าตำลึง ไม่คิดเลยว่าแม้แต่ระดับเดียวก็ยังไม่ถึง!
เหล่าผู้นำระบบเหนือหัวระบบตัวน้อยนี่ใจร้ายเกินไปแล้ว! แค่คิดก็รู้แล้วว่าการเพิ่มระดับแต่ละขั้นนางต้องหาเงินมากเท่าไร!
ถึงอย่างนั้นก็ตัดใจทำร้ายระบบตัวน้อยไม่ลง และคิดพาระบบตัวน้อยออกมาจากทะเลแห่งจิตสำนึกในเร็ววัน เฉียวเยี่ยนกัดฟัน พร้อมกับความศรัทธาในการหาเงินที่แข็งแกร่งขึ้น!
เด็กทั้งสองโกยดินใส่ถาดเพาะกล้าอย่างตั้งใจ พลันได้ยินเสียงท่านแม่ขบฟันกรอด จึงจ้องใบหน้าท่านแม่อย่างใคร่รู้
เสี่ยวอวี๋เอ๋อร์ถามอย่างโง่เขลา “ท่านแม่ ท่านปวดฟันหรือ?”
เฉียวเยี่ยนสาปแช่งผู้นำระบบไปประโยคหนึ่ง นางไม่เพียงแต่ปวดฟันเท่านั้น แต่ยังเหนื่อยกายด้วย
เด็กน้อยเห็นท่าทางของมารดาก็ทำตามที่มารดาสอนตามปกติ แสดงท่าทางเคร่งขรึมจริงจัง ทว่าน้ำเสียงกลับน่ารัก
“ไม่ควรกินของหวานเยอะ กินมากฟันจะกลายเป็นสีดำ แถมยังมีแมงเติบโต จากนั้นก็จะปวดฟัน”
“ท่านแม่ ท่านแอบกินขนมลับหลังพวกลูกรึ?”
เฉียวเยี่ยน “…”
ไม่ใช่แม่ แม่ไม่ได้กิน!
……
การก่อสร้างเรือนกระจกเป็นไปอย่างรวดเร็ว และเป็นไปอย่างราบรื่น ใช้เวลาเพียงห้าวัน เรือนกระจกก็สร้างเสร็จสิ้นแล้ว
เฉียวเยี่ยนตรวจสอบทุกซอกทุกมุมในเรือนกระจกก็ไม่พบอะไรผิดปกติ ไม้ไผ่ที่นำมาทำเป็นโครงนั้นแข็งแรงมาก ไม่สั่นคลอนแน่นอน
อีกทั้งประสิทธิภาพการให้ความสว่างของผ้าขาวนั้นยังเหนือจินตนาการของนาง แม้ไม่มีพลาสติกโปร่งแสง แต่มันก็ยังสว่างมาก
ด้านนอกเรือนกระจกถูกคลุมด้วยม่านหญ้าฟางที่สามารถดึงให้หดขยายได้ และบนหลังคายังออกแบบให้ใช้หญ้าฟางมาทำเป็นแผงบังแดดบังลมอีกด้วย
ประสิทธิภาพในการรักษาความอบอุ่นและอำพรางแสงแดดไม่มีปัญหา ต่อไปจะต้องทดสอบประสิทธิภาพการกันน้ำ
เฉียวเยี่ยนให้เหล่าข้ารับใช้สาดน้ำใส่บนเรือนกระจก ส่วนนางพาคนที่เหลือเข้าไปสังเกตในเรือนกระจก ประสิทธิภาพในการกันน้ำยังไม่สมบูรณ์แบบ บางบริเวณที่ทาน้ำมันตั้งอิ้ว[1]ได้ไม่เท่ากันมีรอยรั่วเล็กน้อย แต่ก็อยู่ในขอบเขตที่พอรับได้
หากทาน้ำมันตั้งอิ้วหรือกาวทับอีกชั้นตรงบริเวณที่มีน้ำรั่ว เท่านี้ก็น่าจะแก้ไขได้แล้ว
หลังจากยืนยันว่าผังออกแบบของนางใช้ได้แล้ว เฉียวเยี่ยนก็พาคนกลุ่มหนึ่งไปวัดพื้นที่ในหมู่บ้านลวี่หลัว
ชาวนาที่เช่าที่ในหมู่บ้านลวี่หลัวได้ยินว่าที่ดินใกล้แม่น้ำถูกทางตำหนักอ๋องซู่เวนคืนไปแล้วเพราะซู่หวางเฟยต้องการสร้างบ้านปลูกผักบนนั้น หลายคนจึงกังวลไม่น้อย
พวกเขาอาศัยผืนดินไม่กี่หมู่ในการหาเลี้ยงครอบครัวทุกปี ค่าเช่าที่ตำหนักอ๋องซู่เก็บนั้นต่ำกว่าค่าเช่าในหมู่บ้านอื่นมาก ทุกปีหลังจากเก็บเกี่ยวเสบียงอาหารก็จะจ่ายค่าเช่า แถมยังมีเสบียงที่เหลือ ก็จะเป็นปีที่ดีได้ แต่บัดนี้ผืนดินจะถูกยึดคืนแล้ว ต่อไปเขาจะอยู่กันอย่างไร!
ทว่าไม่นาน นโยบายของเฉียวเยี่ยนก็ขจัดความกังวลของพวกเขาไป
เฉียวเยี่ยนหาบ่าวที่พูดจาดีสองสามคนในตำหนัก เพื่อนำคำบอกกล่าวที่นางเตรียมแล้วไปอธิบายให้ทุกครัวเรือนในหมู่บ้านฟัง
พวกชาวบ้านสามารถถือหุ้นแผนการปลูกพืชในเรือนกระจกของนางได้ด้วยเงินขั้นต่ำหนึ่งตำลึง ไม่จำกัดจำนวนสูงสุด ชาวบ้านที่ร่วมหุ้นแล้ว จะถือเป็นผู้ถือหุ้นของแผนการปลูกผักในเรือนกระจก หลังจากแผนการปลูกผักในเรือนกระจกทำกำไรได้ ก็จะแบ่งตามอัตราส่วนหุ้นให้ผู้ถือหุ้นทุกคน
จะไม่เข้าร่วมหุ้นก็ได้ แต่ทุกครัวเรือนสามารถเข้าไปทำงานในเรือนกระจกได้ และคำนวณค่าจ้างเป็นรายเดือน ทุกเดือนสองตำลึง
เหล่าชาวบ้านทราบข่าวนี้ก็ดีใจอย่างมาก พวกเขาไม่เข้าใจการร่วมหุ้นอะไรนั่นมากนัก แต่เมื่อได้ยินว่าจะได้รับเงินสองตำลึงต่อเดือน ก็มีความสุขยิ่งยวด
พวกเขาทำงานหนักมาหนึ่งปี มีเงินในมือไม่เกินหกหรือเจ็ดตำลึงเท่านั้น ทว่าตอนนี้สามารถทำงานได้สองตำลึงต่อเดือน ตลอดปีก็จะได้รับยี่สิบสี่ตำลึง หากทำอีกสองปี พวกเขาก็สามารถสร้างบ้านได้แล้ว!
คนช่างคิดหลายคนกำลังพิจารณาเรื่องเข้าร่วมหุ้น แต่พวกเขาไม่เคยได้ยินการปลูกพืชในเรือนกระจกของเฉียวเยี่ยนมาก่อนเลย จึงยากจะเชื่อว่าสามารถปลูกผักในบ้านได้
สุดท้ายชาวบ้านส่วนใหญ่ก็เลือกที่จะทำงานในเรือนกระจกเพื่อหาเงินทุกเดือน บางครัวเรือนซื้อหุ้นในราคาหนึ่งตำลึง และบางครัวเรือนที่ค่อนข้างมีฐานะก็ซื้อหุ้นสี่ห้าตำลึง
ผลลัพธ์นี้เป็นไปตามที่เฉียวเยี่ยนคาดไว้ ตั้งแต่สมัยโบราณ ชาวจีนล้วนมีความคิดเหมือนชาวนา พวกเขาไม่กล้าลองในเรื่องที่เสี่ยงและเรื่องที่ไม่รู้
จากกว่าสามสิบครัวเรือนในหมู่บ้านลวี่หลัว มีราว ๆ ยี่สิบกว่าครัวเรือนได้มาเป็นคนงานในเรือนกระจก แม้คนงานแต่ละคนจะได้เงินสองตำลึงต่อเดือน และหนึ่งเดือนมีค่าใช้จ่ายมากกว่าสี่สิบกว่าตำลึง แต่นี่ก็เป็นการแก้ปัญหาการหางานพอดี และสร้างความมั่นใจให้กับประชาชนได้
[1] น้ำมันตั้งอิ้ว (桐油 ) คือน้ำมันชนิดหนึ่ง ใช้ทากระดาษเพื่อป้องกันน้ำซึม)
…………………………………………………………………………………………………………………………
สารจากผู้แปล
สู้ ๆ นะคะโฮสต์ เพื่อให้น้องระบบได้มีร่างจริงเข้าสักวัน ที่ไม่รู้ว่าจะเป็นวันไหน เพราะเควสต์ที่ท่านหัวหน้าระบบกำหนดไว้ช่างโหดหินเหลือเกิน
ไหหม่า(海馬)
