ตอนที่ 213 แปรงขนม้าปัดฝ่าเท้า
ตอนที่ 213 แปรงขนม้าปัดฝ่าเท้า
เมื่อโจรหญิงถูกเฉียวเยี่ยนจัดการจนหมดสภาพ เฉียวเยี่ยนก็กอดอกด้วยความพึงพอใจ ก่อนเอ่ยกับพวกคนที่อยู่บนหลังคาที่ยังคงดูความสนุกอยู่ “มานี่ มาเอาตัวนางไป!”
พวกองครักษ์เขย่งปลายเท้าเบาๆ ทันที และโฉบบินลงมาจากหลังคา จับกุมโจรหญิงผู้มีผมเผ้ากระเซอะกระเซิงและยังไม่ได้สติกลับมาเต็มร้อยไปขังไว้ในคุกใต้ดินของตำหนักอ๋อง
ก่อนจะจากไป เฉียวเยี่ยนก็สั่งกำชับเป็นพิเศษ “อย่าลืมเลี้ยงอาหารเครื่องดื่มให้ดีๆ ล่ะ ปฏิบัติตัวต่อแม่นางผู้นี้ให้ดีๆ ด้วย”
โจรหญิงที่คิดว่าในที่สุดตัวเองก็หลุดพ้นแล้วได้ยินเช่นนี้ถึงกับตกใจจนซวนเซ ก่อนถูกพวกองครักษ์คุมตัวออกไปโดยไม่หันกลับมามอง
ไฉนนางจึงรู้สึกขนลุกแปลกๆ ล่ะ?
หลังจากวุ่นวายตั้งแต่ยามจื่อมาจนถึงกลางดึก คืนนี้ในจวนสกุลเฉียวนอกจากเด็กน้อยสองคนที่หลับสนิทไม่โดนสิ่งใดรบกวนแล้ว คนอื่นๆ ต่างนอนไม่หลับ
เฉียวจิ่นย้ายไปพักอยู่ในลานบ้านอี่น โดยมีเกาจัวหยวนสวมรอยเป็นเขารอให้โจรเข้ามา ส่วนซูเนี่ยนหว่านก็สวดมนต์ต่อหน้าพระพุทธรูปตลอดทั้งคืน ภาวนาแค่ว่าให้ทุกอย่างราบรื่นจากนี้ไป
เฉียวเยี่ยนกับมู่ฉินเจินกลับไปนอนที่ห้อง แต่ทันทีที่เข้าห้องไป นางก็ถูกมู่ฉินเจินจับมือจุ่มลงในอ่างน้ำ
มือใหญ่ของเขากำรอบมือเล็กของนางไว้ และค่อยๆ ล้างมือให้นางเบาๆ จนเฉียวเยี่ยนงงงวย จ้องมองมือตัวเอง “มือของข้าก็ไม่สกปรกนี่”
มือนางออกจะขาวนุ่มนวลเนียน ไม่สกปรกเลยจริงๆ!
แต่มู่ฉินเจินกลับมีหน้าเคร่งขรึมจริงจัง ราวกับจะล้างมือของนางให้สะอาดทุกรูขุมขน “เจ้าสัมผัสสิ่งที่ไม่ควรสัมผัส”
เจ้ามืออยู่ไม่สุขสองข้างนี้ต้องล้างให้สะอาดๆ เลย!
เฉียวเยี่ยนเข้าใจความหมายของท่านอ๋องทันที และบุ้ยปากอย่างจนใจ อยากจะบอกว่า นางแค่สัมผัสโดนเสื้อผ้าของอีกฝ่าย หาใช่สัมผัสโดนสิ่งที่มิควรโดนเสียหน่อย
กระนั้นเมื่อมองใบหน้าบูดบึ้งของเขาแล้ว นางก็เลือกที่จะหุบปากดีกว่า ใครใช้ให้เขาเป็นที่รักของนางกัน
ในเมื่อโจรขโมยยาถูกจับได้แล้ว วันต่อมาหลังจากรับประทานอาหารเช้าเสร็จ ครอบครัวเฉียวเยี่ยนก็กลับไปยังตำหนักอ๋องซู่
โจรหญิงถูกขังอยู่ในคุกใต้ดิน โดยแยกไปขังห้องเดี่ยวและได้รับอาหารเครื่องดื่มเลิศรส เมื่อเทียบกับนักโทษคนอื่นๆ นางเพียงเข้าไปเพื่อรับความเพลิดเพลินเท่านั้น
แต่กระนั้นนางก็ระวังตัวมาก ไม่ยอมกินอาหารที่ผู้คุมนำมาให้เลย ตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้ น้ำสักหยดก็ไม่ดื่ม
หลังจากฟังรายงานของข้ารับใช้แล้ว เฉียวเยี่ยนก็ยิ้มอย่างขี้เล่น
ไม่กินข้าวงั้นเหรอ? นางก็มีวิธีเหมือนกัน!
นางให้ฮุ่ยเซียงไปเอาวัตถุดิบมาจากห้องครัวใหญ่ เตรียมทำอาหารโต๊ะหนึ่ง นางไม่เชื่อหรอกว่าอีกฝ่ายที่หิวมาตั้งแต่เมื่อวานจะไม่อยากกินข้าว
ฮุ่ยเซียงเห็นว่าหวางเฟยไม่ได้ระบุว่าต้องการอะไร นางจึงนำเนื้อไก่ เป็ด และปลาที่จัดการเสร็จแล้วในครัวใหญ่กลับมา แล้วยังหิ้วตะกร้าผักไปเก็บผักสดในสวนด้วย
เฉียวเยี่ยนตั้งท่าต่อสู้กับกองวัตถุดิบ สวมผ้ากันเปื้อนและเริ่มทำงาน
ล้างขาเป็ดและขาไก่ให้สะอาด นำลงหม้อเจียวน้ำมันจากไขมันใต้ผิวหนังออกมา จากนั้นนำต้นหอม ขิง สมุนไพรกับโต้วป้านเจี้ยงลงไปผัด แล้วใส่ถุงเครื่องเทศปรุงอาหารลงไป เสร็จแล้วเติมน้ำลงในหม้อ
สุดท้ายใส่ขาไก่ขาเป็ดที่ทอดเสร็จลงในหม้อตุ๋น ราดด้วยน้ำซอส เคี่ยวด้วยไฟอ่อน ให้เนื้อค่อยๆ ซึมซับรสชาติ
หลังตุ๋นเนื้อหมักในหม้อแล้ว เฉียวเยี่ยนก็หยิบอกไก่อีกสองชิ้นออกมาผ่าครึ่งและใช้สันมีดตบเบาๆ จากนั้นโรยด้วยเครื่องปรุงรส ห่อด้วยแป้งแล้วนำลงไปทอด จนไก่เป็นสีเหลืองทอง
หั่นไก่ทอดเป็นเส้นยาวและแบ่งเป็นสองส่วน ส่วนหนึ่งโรยด้วยผงเครื่องเทศห้าชนิด พริกป่น ทำเป็นรสเผ็ดร้อน อีกส่วนราดด้วยซอสมะเขือเทศ
นอกจากเนื้อหมูสับกับไก่ทอดแล้ว เฉียวเยี่ยนยังทอดถั่วลิสงปรุงรสหนึ่งจาน และผัดข้าวผัดหยางโจวหนึ่งหม้อ
แตงกวาที่เก็บมาสดๆ ในเรือนกระจกนั้น ทั้งกรอบทั้งหวาน นำมาทำยำแตงกวาสักเล็กน้อย ก็เพียงพอที่จะตัดเลี่ยนได้พอดี
หลังจากทำอาหารเสร็จ เนื้อในหม้อตุ๋นก็เกือบจะได้ที่ จึงปิดไฟแล้วปิดฝาไว้ครู่หนึ่ง เพื่อให้รสชาติซึมเข้าเนื้อมากยิ่งขึ้น
ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลากลับบ้านของมู่ฉินเจินกับเด็กๆ เฉียวเยี่ยนจึงเก็บอาหารไว้ให้พวกเขา จากนั้นก็หิ้วกล่องอาหารเดินไปทางคุกใต้ดิน
ก่อนจะไป นางก็ซื้อสไปรท์ขวดใหญ่กับระบบตัวน้อยอีกหนึ่งขวด เทลงในไหจนหมดขวดและใส่น้ำแข็งสองสามก้อนลงไป
ฤดูร้อนที่ทั้งร้อนทั้งอบอ้าว ช่างเหมาะกับการดื่มสไปรท์เย็นสดชื่นสักขวดที่สุด
ตั้งแต่งานเลี้ยงวันเกิดครั้งก่อน มู่ฉินเจินมักจะนำดินประสิวกลับมาบ้านเป็นครั้งคราว ซึ่งตอนนี้พวกเขาทำก้อนน้ำแข็งได้อย่างอิสระแล้ว
เมื่อเข้าไปในคุกใต้ดิน เฉียวเยี่ยนก็ตรงไปยังห้องขังของโจรหญิงภายใต้การนำของผู้คุม
ส่วนนอกสุดของคุกใต้ดินคือห้องทรมาน ตามด้วยห้องขังธรรมดา แม้สภาพจะดูทุรกันดาร แต่ก็ยังสามารถรองรับคนได้ หนึ่งห้องขังสามารถขังได้หกหรือเจ็ดคน
ตรงกลางเป็นห้องขังนักโทษประหาร นักโทษทุกคนถูกขังแยกเดี่ยว บนมือบนเท้าล้วนมีโซ่ตรวนล่ามไว้
นักโทษประหารเห็นเฉียวเยี่ยนเดินผ่านไป ก็เผยรอยยิ้มหยาบโลนใส่นาง บ้างก็พูดจาไร้สาระ ผิวปากใส่นาง และหยอกเย้านางอย่างเปิดเผย
“แม่สาวน้อยคนงาม อยากมาอยู่ในคุกใหญ่ของพี่หรือไม่ พี่จะเลี้ยงดูเจ้าเป็นอย่างดีเลย?”
เฉียวเยี่ยนหันหน้าไปแสร้งทำเป็นยิ้ม พลางวาดมุมปากเล็กน้อยให้เขา ใบหน้าอันเย้ายวนใจนั้นทำให้พวกนักโทษประหารหลงใหลจนน้ำลายไหลมุมปาก
ทว่าวินาทีต่อมา รอยยิ้มของเฉียวเยี่ยนก็หายไปทันใด และแทนที่ด้วยใบหน้าที่จริงจังเต็มเปี่ยม
“เห็นทีชีวิตในห้องขังจะทำให้ทุกคนมีความสุขมาก ในเมื่อเป็นเช่นนั้น เปิ่นเฟยคนนี้จะให้ของขวัญชิ้นใหญ่แก่พวกเจ้า!”
นางเรียกผู้คุมมา และลดเสียงลงกระซิบกับเขา ผู้คุมฟังจนมีสีหน้าตกตะลึง
พวกนักโทษประหารไม่จริงจังอะไรอยู่แล้ว นังตัวเล็กๆ คนหนึ่งจะทำอะไรได้!
ทว่าพวกเขาคิดผิด การลงโทษที่ตามมาทำให้ชีวิตของพวกเขาเลวร้ายยิ่งกว่าความตาย กระทั่งรู้สึกว่าการถูกเฆี่ยนตีนั้นสบายกว่าที่เป็นอยู่มากโข
เฉียวเยี่ยนให้ผู้คุมมัดพวกนักโทษประหารไว้กับไม้กางเขน จากนั้นใช้แปรงขนม้าปัดฝ่าเท้าของพวกเขา
แปดในสิบคนนั้นล้วนกลัวจั้กจี้ เห็นชัดว่าพวกเขาต่างหวาดกลัว ยามแปรงขนม้าอันแข็งกระด้างปัดอยู่ใต้ฝ่าเท้า ความรู้สึกระคายระคนเสียวซ่านก็พลันแล่นขึ้นไปถึงศีรษะ
มือและเท้าทั้งสองถูกจองจำ อยากหดหนีแต่กลับขยับไม่ได้ ทำได้เพียงงอนิ้วแข็งเกร็งอ้าปากทั้งร้องทั้งหัวเราะเท่านั้น
“ฮ่าๆ…ฮ่า นายหญิง ข้าผิดไปแล้ว! ข้าผิดไปแล้ว!”
เฉียวเยี่ยนพอใจกับผลลัพธ์ที่ได้มาก ก่อนหิ้วกล่องอาหารเดินตรงไปข้างในต่อ และปล่อยให้พวกผู้คุมดูแลพวกเขาดีๆ
พวกผู้คุมได้ลองวิธีการเช่นนี้เป็นครั้งแรก มิเพียงสนุกสนาน ทว่าไม่เหนื่อยอีกด้วย
เมื่อก่อนเวลาคนโดนเฆี่ยน ก่อนที่นักโทษจะเปิดปากสารภาพ พวกเขาก็เหงื่อแตกพลั่กไปก่อนแล้ว
เสียงครวญครางโหยหวนเสียดแทงหัวใจของพวกนักโทษประหารดังก้องไปทั่วคุกใต้ดิน สร้างความหวาดกลัวให้กับผู้คนในห้องขังอื่นๆ ที่ไม่รู้สถานการณ์
ทั้งร้องไห้ทั้งหัวเราะแบบนี้ คงไม่ได้จะเดินทางไปลงนรกหรอกใช่ไหม?
ส่วนในสุดของคุกใต้ดินเป็นห้องขังชั้นหนึ่ง ในห้องขังมีอุปกรณ์ครบครัน ทั้งเตียงเตาพร้อมเครื่องนอนสะอาดเอี่ยม ข้างเตียงยังมีโต๊ะสี่เหลี่ยมเล็กๆ กับม้านั่งสองตัว สภาพเทียบเท่ากับห้องพักในโรงเตี๊ยมชั้นเลวแห่งหนึ่ง
โจรหญิงนั่งขัดสมาธิหันหลังให้ประตูราวกับกำลังนั่งทำสมาธิอยู่ โดยที่หน้าประตูห้องขังยังมีอาหารเช้าวันนี้ที่ส่งเข้ามาวางอยู่
เฉียวเยี่ยนไม่พูดอะไร ให้ผู้คุมที่ตามมาเปิดประตูให้ และเดินเข้าไปพร้อมกล่องอาหาร โจรหญิงได้ยินเสียงเคลื่อนไหวก็ไม่ลืมตา นั่งทำสมาธิต่อโดยไม่เอ่ยอะไรสักคำ
เฉียวเยี่ยนวางกล่องอาหารไว้บนโต๊ะ แล้วหยิบอาหารในนั้นออกมา
ครั้นนำเนื้อตุ๋นออกมา กลิ่นหอมก็อบอวลไปทั่วห้องขัง ลำคอของโจรหญิงที่ไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เมื่อคืนจวบจนบ่ายนี้ก็ขยับเล็กน้อย
เฉียวเยี่ยนนั่งลงบนม้านั่ง หยิบน่องไก่ขึ้นมาแทะอย่างไม่สนใจใคร ก่อนเอ่ยอย่างไม่แยแส “เอาสักหน่อยไหม ข้าคนเดียวคงกินไม่หมดหรอก”
…………………………………………………………………………………………………………………………
สารจากผู้แปล
ท่านอ๋องจะกินน้ำส้มพร่ำเพรื่อแบบนี้ไม่ได้นะคะ ไม่ยอมให้ใครแตะเสี่ยวเยี่ยนเลยจริงๆ
วิธีทรมานของหวางเฟยแต่ละวิธีนี่ทรงประสิทธิภาพทั้งนั้นเลย ๕๕๕ หิวๆ อยู่ต้องมีตบะแตกมั่งแหละ
ไหหม่า(海馬)
