ตอนที่ 254 การยั่วยุ เด็กๆ รับศึก
ตอนที่ 254 การยั่วยุ เด็กๆ รับศึก
ระบบตัวน้อยกลับดูการแสดงอย่างสนุกสนาน ทุกครั้งที่ดูการแสดงจบ ก็จะแสดงความคิดเห็นเหมือนนักวิจารณ์ตัวน้อย
[หากคนเหล่านี้ไปแสดงละครแนววีรบุรุษย้อนยุคได้คงจะดีไม่น้อย ตอนนี้ตลาดละครแนววีรบุรุษย้อนยุคไม่มีอะไรน่าดูแล้วจริงๆ ]
ในฐานะแฟนละครตัวเล็กๆ คนหนึ่ง การหาละครน่าดูไม่ได้ สำหรับนางแล้วมันช่างเจ็บปวดสุดๆ
เฉียวเยี่ยนไม่รู้จะตอบว่าอย่างไร นางไม่ได้ดูทีวีมานานหลายปีแล้วตั้งแต่มายังสมัยโบราณ ตอนนี้คิดๆ ดูแล้วก็คิดถึงมันมาก
ในระหว่างที่ทั้งสองสนทนากัน เจียงอวี่เฉียนที่กำลังเขม่นใส่เฉียวเยี่ยนก็ขึ้นมาบนลานแสดง
นางเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดผ้าโปร่งสีแดงงดงาม มือถือแส้ยาวดูสง่าผ่าเผย กลองขนาดใหญ่หลายใบถูกผลักไปที่กลางเวที เสียงปี่แตรก็บรรเลงขึ้น
ยามดนตรีโหมโรง นางก็ร่ายรำไปพร้อมกัน แส้ยาวในมือเหมือนมังกรแหวกว่ายโบกสะบัดไปมา กวัดแกว่งลงกลอง ตอบรับเสียงดนตรี เคาะตีจนเกิดเสียงออกมา
เสียงกลองกับเสียงดนตรีบรรเลงสอดคล้องกัน ควบคู่กับท่วงท่าการร่ายรำอันแข็งแรงและกล้าหาญของนาง ทำให้ผู้ชมในลานกว้างประหลาดใจไม่น้อย
เฉียวเยี่ยนดูการแสดงอย่างจริงจังเช่นกัน ดวงตาของนางเผยความชื่นชมออกมา องค์หญิงแห่งรัฐเยี่ยนผู้นี้มีความสามารถจริงๆ
การแสดงจบลง หลายคนยังคงไม่หนำใจ ฮ่องเต้เฒ่าดำเนินงานในหน้าที่ด้วยรอยยิ้มอีกครั้ง ชมเชยไปยกหนึ่ง ก่อนให้รางวัลไข่มุกเครื่องประดับเล็กน้อย
แต่เห็นได้ชัดว่าเป้าหมายของเจียงอวี่เฉียนไม่ได้อยู่ที่อัญมณีกับคำชมเล็กน้อยเหล่านั้น นางมองไปยังเฉียวเยี่ยนและเอ่ยอย่างหยิ่งยโส
“ตั้งแต่เปิ่นกงจู่มาถึงเทียนลี่ คนที่ข้าได้ยินมากที่สุดคือซู่หวางเฟย ดังนั้น วันนี้ข้าจึงอยากประลองกับซู่หวางเฟย เพื่อดูว่าคนในข่าวลือจะคู่ควรกับชื่อเสียงนี้หรือไม่”
เฉียวเยี่ยนรู้อยู่แก่ใจ ที่แท้ก็รอนางอยู่ตรงนี้นี่เอง
เหตุใดสตรีโบราณเหล่านี้ถึงได้ชอบยั่วยุคนอื่นในงานเลี้ยงจริงนะ? เมื่อก่อนอี้จื่อจิ้นก็เป็นเช่นนี้ ตอนนี้ก็มีองค์หญิงแห่งรัฐเยี่ยนมาอีกคน นี่นางมีแรงดึงดูดสิ่งชั่วร้ายหรือ?
หลังจบคำพูดของเจียงอวี่เฉียน ทุกคนก็หันไปสนใจเฉียวเยี่ยน ดูว่านางจะตอบโต้อย่างไร และแน่นอนว่ามีบางคนอยากเห็นนางปล่อยไก่ด้วย
ลูกทั้งสองเห็นว่าคนอื่นๆ มองมารดาตัวเอง ใบหน้าอ่อนเยาว์ก็จริงจังขึ้นมา ก่อนไปยืนปกป้องอยู่หน้มารดา
มู่ฉินเจินเองก็จะพูดปรามแทนนาง ทว่าถูกเฉียวเยี่ยนรั้งไว้
ถูกทั้งสามพ่อลูกปกป้องเช่นนี้ นางรู้สึกหวานซึ้งในใจอย่างมาก
เสี่ยวฉวนเอ๋อร์จ้องหญิงไม่ดีที่ยั่วยุมารดาพวกเขา ในใจก็คิดวิธีดีๆ หนึ่งขึ้นมาได้ เขาดึงมือน้อยของน้องสาวไว้ แล้วกระซิบกระซาบข้างหูนาง
เจ้าปลาอ้วนพลันมีดวงตาเปล่งประกาย พยักหัวพร้อมยิ้มตาหยี
เฉียวเยี่ยนได้ยินวิธีเล็กน้อยของพวกเขาอย่างชัดเจน ก็ทั้งประหลาดใจทั้งพอใจ จึงปล่อยไปตามพวกเขา
เด็กน้อยทั้งสองเดินจูงมือกันออกมาจากที่นั่ง และยืนอยู่หน้าเจียงอวี่เฉียน ประหนึ่งไก่ชนน้อยสองตัว ที่เอามือเท้าเอวแล้วเชิดหัวขึ้นเล็กน้อย
เจียงอวี่เฉียนหยิ่งยโส เสี่ยวอวี๋เอ๋อร์ยิ่งหยิ่งยโสมากกว่านาง นางตะโกนอย่างดุเดือดแบบเด็กน้อย “หากอยากจะแข่งกับท่านแม่เรา ก็ต้องเอาชนะพวกเราให้ได้ก่อน หากท่านไม่แม้แต่จะเอาชนะเด็กน้อยอย่างเราสองคนได้ เช่นนั้นก็ไม่มีคุณสมบัติจะแข่งกับมารดาเรา!”
เจียงอวี่เฉียนไม่คาดคิดเลยว่าหญิงคนนั้นจะส่งลูกสองคนออกมาเพื่อเอาตัวรอด จึงเอ่ยอย่างหมดความอดทน “เปิ่นกงจู่ไม่มีเวลามารับมือกับเด็กเล็ก ในเมื่อซู่หวางเฟยไม่กล้าแข่ง เช่นนั้นก็ยอมรับว่าแพ้เถิด!”
เฉียวเยี่ยนเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ก่อนเอ่ยอย่างเย็นชา “นายพลที่ดีไม่ได้เท่ากับว่ามีวิชาเก่งกาจแค่ไหน แต่เป็นการทำให้ทหารที่อ่อนแอใต้บังคับบัญชาปลดปล่อยความแข็งแกร่งออกมาต่างหาก”
“ลูกทั้งสองเป็นทหารที่เปิ่นเฟยฝึกฝนมา ในเมื่ออยากต่อกรกับเปิ่นเฟย เช่นนั้นก็ชนะทหารของเปิ่นเฟยให้ได้ก่อน!”
“ดี! พูดได้ดีมาก!”
สิ้นเสียงเฉียวเยี่ยน เว่ยอวิ๋นซูที่นั่งอยู่ในมุมก็ปรบมือร้องว่าดีเยี่ยม ไม่สนใจสายตาแปลกประหลาดของคนรอบๆ เลยแม้แต่น้อย
อันซีโหวฮูหยินรีบจับลูกสาวตัวเองไว้ และส่งสายตาตักเตือนให้นาง
บรรพบุรุษตัวน้อยนี้ท้าทายความอดทนของนางในเวลานี้จริงๆ ต่อหน้าผู้คนมากมายยังบังอาจ และไม่กลัวว่าจะยั่วยุฝ่าบาทให้ขุ่นเคืองเลย
เฉียวเยี่ยนมองไปทางเว่ยอวิ๋นซูและยิ้มให้กัน เว่ยอวิ๋นซูแลบลิ้นใส่นางอย่างทะเล้น พลางตบหน้าอกตัวเองเพื่อแสดงการสนับสนุนนาง
เจียงอวี่เฉียนถูกรังแกจนพูดไม่ออก แม้ในใจจะไม่ยอม ทว่าก็ทำได้เพียงตอบตกลง แต่แม้ว่านางจะชนะ เกียรติของนางก็ไม่ค่อยดีนัก และไม่แน่อาจได้รับชื่อเสียงเรื่องกลั่นแกล้งเด็กอีกด้วย!
หญิงคนนี้มีเจตนาไม่ดีจริงๆ !
เจียงเจี้ยนสวินไม่คิดเลยว่าไม่ทันได้รั้งน้องสาวเอาไว้ นางก็สร้างปัญหาใหญ่ให้กับเขาแล้ว
เขานึกเอือมระอาสุดขีด เย็นนี้กลับไปต้องจัดการนางดีๆ เสียแล้ว!
สถานการณ์การแข่งขันระหว่างผู้ใหญ่กับเด็กเล็กนี้ดึงดูดสายตาของทุกคน ฮ่องเต้กับฮองเฮาต่างก็เหงื่อตกเพราะเด็กน้อยทั้งสอง
ยังไม่ทันได้เริ่มแข่ง หลายคนก็คิดว่าเด็กสองคนจะแพ้ เด็กซนเช่นนี้ จะไปทำอะไรได้? ขึ้นไปก่อเรื่องก็เท่านั้น
เสี่ยวฉวนเอ๋อร์เอามือหนึ่งไพล่หลัง ยืนตัวตรง สีหน้าเคร่งขรึมจริงจัง ก่อนเริ่มลงมือก่อน “พวกเราเป็นเด็ก หัวข้อการแข่งขันพวกเราจะเป็นคนเสนอเอง ท่านคงจะไม่ถือสานะ?”
เจียงอวี่เฉียนรู้สึกเสียหน้า นางจะกล้ามีความเห็นหรือ? แค่นางบอกว่ามี ต่อให้นางชนะ มันก็น่าขายหน้า
“เปิ่นกงจู่ไม่คิดเล็กคิดน้อยกับเด็กน้อยอย่างพวกเจ้าหรอก อยากจะแข่งอะไรก็รีบๆ พูดมา อย่ามาทำให้เปิ่นกงจู่เสียเวลา!”
แม้องค์หญิงผู้นี้จะชั่วร้าย แต่เด็กทั้งสองไม่มีอาการประหม่าเลยแม้แต่น้อย โดยเฉพาะเสี่ยวอวี๋เอ๋อร์ที่ยังคงกลอกดวงตากลมโตสุกใสของตัวเองให้นาง
ฮึ เจ้าดุเป็นคนเดียวหรือไร ข้าดุกว่าเจ้าอีก!
ท่าทางน่ารักนั้น ทำให้หลายคนที่มองดูอยู่หัวเราะเสียงดังออกมา เฉียวเยี่ยนเองก็เม้มปากยิ้ม
ลูกรัก เจ้าแน่ใจว่าไม่ได้ไปเล่นตลกนะ?
ในขณะที่ทุกคนหัวเราะ มีเพียงมู่ฉินเจินเท่านั้นที่ตั้งตัวเตรียมพร้อม จ้องมองไปยังลูกทั้งสองบนลานเขม็ง เพียงหญิงคนนั้นกล้าทำร้ายลูกของเขา เขาจะพุ่งออกไปปกป้องพวกเขาทันที
เฉียวเยี่ยนดูความกังวลของบุรุษด้านข้างออก จึงนำมือตัวเองไปวางไว้บนมือใหญ่ของเขา ก่อนเอ่ยปลอบด้วยรอยยิ้ม “ไม่ต้องห่วง เชื่อเด็กๆ เถิด พวกเขาฉลาดจะตาย”
หลังจากทุกคนหัวเราะ ก็เงียบสงบลง รอให้เสี่ยวฉวนเอ๋อร์เสนอหัวข้อออกมา
เด็กน้อยเอ่ยอย่างเชื่องช้าราบเรียบ “ในเมื่ออยากแข่ง เช่นนั้นก็แข่งบุ๋นกับแข่งบู๊เถิด”
“แข่งบุ๋นยี่สิบข้อ เพื่อความยุติธรรม เจ้ากับข้าแต่ละฝ่ายส่งคนออกมาหนึ่งคน ให้ออกคำถามมาคนละสิบคำถาม และยกมือแย่งตอบ ตอบถูกได้หนึ่งคะแนน ตอบผิดหักหนึ่งคะแนน สุดท้ายใครได้คะแนนสูงสุดเป็นฝ่ายชนะ”
“ส่วนแข่งบู๊ เราสองพี่น้องจะประลองกับเจ้า ว่าอย่างไร?”
ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นไม่คาดคิดเลยว่า เด็กชายวัยหกขวบคนนี้จะกล่าวออกมาอย่างสุขุมขนาดนี้ และท่าทางสงบนิ่งของเขานั้นก็แสดงให้เห็นว่าเขาไม่ได้ธรรมดาเหมือนเด็กทั่วไป
เจียงอวี่เฉียนส่งเสียงหัวเราะออกมา นางคิดว่าเด็กน้อยคนนี้จะเสนอคำถามปลิ้นปล้อนเสียอีก ไม่คิดเลยว่าจะปล่อยโอกาสมาถึงนาง
นางเริ่มฝึกวรยุทธ์มาตั้งแต่อายุห้าขวบ สิบขวบเชี่ยวชาญด้านบทกวี ถูกเรียกขานว่าเป็นสตรีมีความรู้ความสามารถยอดเยี่ยมในรัฐเยี่ยน คิดจะแข่งบุ๋นแข่งบู๊กับนางงั้นเหรอ?
น่าขันนัก!
เจียงเจี้ยนสวินก็ไม่คาดคิดเช่นกันว่าเด็กคนหนึ่งจะเสนอหัวข้อออกมาเช่นนี้ เห็นทีการทดสอบนี้น้องสาวของเขาจะชนะแล้ว
แม้น้องสาวจะดื้อรั้นซุกซน หยิ่งยโสโอหัง กระนั้นนางก็มีสิทธิ์เย่อหยิ่งจริงๆ นางเป็นสตรียอดเยี่ยมหายากที่พร้อมด้วยทักษะทั้งด้านบุ๋นด้านบู๊
ก่อนการแข่งขันเริ่มขึ้น เจียงอวี่เฉียนเอ่ยด้วยรอยยิ้มเย่อหยิ่ง “เด็กน้อย เจ้าแน่ใจนะว่าไม่เปลี่ยนหัวข้อแล้ว อีกเดี๋ยวแพ้ขึ้นมาก็อย่ามาร้องไห้ขี้มูกโป่งนะ”
เสี่ยวฉวนเอ๋อร์ยังคงตีหน้าขรึมเช่นเคย ก่อนเอ่ยอย่างใจกว้าง “ลูกผู้ชายหนึ่งคำหลุดจากปาก สี่ม้ายากตามกลับคืน เมื่อข้าเอ่ยออกมาแล้วก็จะไม่เสียใจ อีกอย่างท่านก็อย่าด่วนดีใจเร็วจนเกินไป ใครแพ้ใครชนะก็ยังไม่แน่เลย!”
…………………………………………………………………………………………………………………………
สารจากผู้แปล
น้องๆ สู้ๆ ค่ะ ให้รู้ไปว่าต่อให้เป็นเด็กก็สู้ผู้ใหญ่ได้เหมือนกัน
ไหหม่า(海馬)
