ตอนที่ 277 เหตุระทึกขวัญยามดึก
ตอนที่ 277 เหตุระทึกขวัญยามดึก
ลุงฉูถือจดหมายไว้ในมือฉบับหนึ่ง พลางเดินไปหาเฉียวเยี่ยนที่สวน
เฉียวเยี่ยนรับจดหมายมา และรู้สึกประหลาดใจที่พบว่าองค์รัชทายาทเจียงเจี้ยนสวินแห่งรัฐเยี่ยนส่งมาให้นาง เป็นใบแสดงหนี้ทองแสนตำลึงก่อนหน้านี้ และตอนนี้เขาส่งคนมามอบเงินให้นางแล้ว
สิ่งที่มาพร้อมกับจดหมายคือกล่องไม้กล่องหนึ่ง ภายในกล่องไม้มีตั๋วเงินหนากองหนึ่ง ตั๋วเงินที่แปลงมาจากทองคำหนึ่งแสนตำลึง นำมาถือไว้ในมือค่อนข้างมีน้ำหนัก
เฉียวเยี่ยนชั่งน้ำหนักตั๋วเงิน และยิ้มเหมือนคนจอมละโมบ
มิน่าเล่าหลายคนถึงชอบรีดไถเงิน เพราะเงินที่ได้มามันหอมจริงๆ
แต่ว่า ก็รู้สึกเสียใจกับเจียงเจี้ยนสวินเล็กน้อย คนที่มาหาเรื่องนางคือเจียงอวี่เฉียน แต่เงินนี้เจียงเจี้ยนสวินน่าจะออกแทนนาง
ความประทับใจของนางที่มีต่อองค์รัชทายาทแห่งรัฐเยี่ยนถือว่าไม่เลวเลย แยกเรื่องส่วนรวมกับส่วนตัวได้อย่างชัดเจน และค่อนข้างใจกว้าง
นางสะบัดตั๋วเงินปึกหนึ่ง ก่อนอุทานกับมู่ฉินเจิน “องค์รัชทายาทแห่งรัฐเยี่ยนเป็นคนที่ไม่เลวเลย บอกจะให้ทองแสนตำลึงก็ให้จริงๆ
ดวงตาของมู่ฉินเจินมืดมนลง จับมือบางของนางไว้ และเอ่ยตรงๆ “ข้าไม่ชอบให้เจ้าชมชายอื่น”
เฉียวเยี่ยนหัวเราะออกมา ผลักหน้าอกเขาออกเบาๆ ก่อนดุด้วยรอยยิ้ม”ท่านปัญญาอ่อนหรือเปล่า? ข้าแค่เอ่ยถึงเขานิดเดียว แบบนี้ท่านก็หึงหวงด้วยหรือ?”
มู่ฉินเจินไม่รู้สึกว่าตัวเองปัญญาอ่อนเลยสักนิด เขาเชิดหน้าขึ้นอย่างเย่อหยิ่ง “ไม่ปัญญาอ่อน เจ้าชมได้แค่ข้าเท่านั้น”
เฉียวเยี่ยนรู้สึกจนใจกับสหายตัวโตคนนี้ที่ใกล้จะย่างเข้าสู่เลขสามแล้ว นางจึงคล้อยตามคำพูดเขา “ได้ เจ้าผู้หล่อเหลา รูปลักษณ์สูงส่ง มีวรยุทธ์เหนือใคร ใครเห็นใครก็รัก ดอกไม้ได้เห็นเป็นต้องบานสะพรั่ง รถได้เห็นยางต้องระเบิด…”
นางพูดยกย่องเขาออกมาเป็นพรวน เมื่อปรายตาขึ้นมองก็เห็นปากใครบางคนหยักยิ้มกว้างขึ้นเรื่อยๆ และยิ่งพบว่าคนที่มีอายุสามสิบแต่อายุจิตใจสามขวบผู้นี้ ช่างน่ารักเหลือเกิน
นางเขย่งปลายเท้า หอมแก้มเขาไปหนึ่งฟอด “ในเมื่อท่านน่ารัก ข้าหอมให้รางวัลท่านฟอดหนึ่ง”
ข้ารับใช้ที่ยืนถอนวัชพืชอยู่ในสวนผักไม่ไกลนัก เห็นภาพนี้ก็ตัวสั่นขนลุก
เอื้อก…คู่รักหลงตัวเอง อวดสามี ไร้ยางอาย คลื่นไส้!
ทองหนึ่งแสนตำลึงเข้ามาในบัญชี และแถบความคืบหน้าของคะแนนที่ไม่ได้เคลื่อนไหวมานานของระบบตัวน้อยก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
เฉียวเยี่ยนกับระบบตัวน้อยจ้องแถบความคืบหน้าตาปริบๆ ในใจก็กรีดร้องไม่หยุด
แตกสิบ! แตกสิบ!
ตัวเลขบนแถบความคืบหน้ากระโดดเพิ่มขึ้นตลอด
9.7！9.8！
สู้ๆ ! เหลือแค่อีกศูนย์จุดสองแล้ว!
ทั้งสองเหมือนลุ้นหวยก็ไม่ปาน ทั้งตื่นเต้นทั้นประหม่า จ้องแถบความคืบหน้าเขม็ง
9.9!
สู้ๆ ใกล้จะสิบแล้ว!
เฉียวเยี่ยนประสานมืออธิษฐานไม่หยุด แต่หลังจากแถบความคืบหน้ามาถึงระดับ 9.9 แล้วก็กลับหยุดค้าง นางกับระบบตัวน้อยต่างกลั้นหายใจ ในใจก็เร่งเร้าไม่หยุด
ขึ้นไปสิ! รีบขึ้นไปเร็ว!
แต่หลังจากรออยู่เนิ่นนาน ก็ไม่เห็นแถบความคืบหน้าขยับเขยื้อน
ทั้งสองเหมือนถูกน้ำเย็นสาดใส่
ไอ้ระบบขี้หมา!
เฉียวเยี่ยนชังจนขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน พลางก่นด่ายกใหญ่อย่างกลั้นไม่ไหว “ระบบนี่ใจดำอำมหิตเกินไปแล้ว ทองตั้งแสนตำลึงก็ทำให้เพิ่มขึ้นมาแม้แต่ครึ่งระดับไม่ได้!”
ระบบตัวน้อยใกล้จะร้องไห้ด้วยความโมโหแล้ว จึงต่อสายไปหาบิดาเฒ่าของตัวเองด้วยความโมโหจนน้อยใจ
นี่มันระบบบ้าอะไร? กำลังหลอกระบบตัวน้อยที่ไม่เคยผ่านการโจมตีจากสังคมอย่างนางหรือ?
ฮือๆๆ นางจะฟ้องบิดา นางไม่อยู่โลกระบบนี่แล้ว! นางจะสู้เต็มที่ไปกับโฮสต์!
มู่ฉินเจินเห็นท่าทางหงุดหงิด แถมยังโกรธเกรี้ยวสุดๆ ของเฉียวเยี่ยนที่เปลี่ยนไปอย่างฉับพลัน จึงถามด้วยเสียงเบา “เกิดอะไรขึ้นกับระบบตัวน้อยหรือเปล่า?”
เฉียวเยี่ยนเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ให้เขาฟัง แถมยังกระทืบเท้ากับพื้นไปอีกสองครั้งด้วยความโมโห จนทำให้พื้นหินชนวนใต้เท้าแตกร้าว
พื้นหินชนวน ‘…’
ข้าล่วงเกินใครรึ? ที่ควรพูดพูด ที่ควรยิ้มยิ้ม อย่าเอาการกระทืบเท้ามาล้อเล่น เจ้าไม่รู้กำลังของเจ้าหรือ?
ข้าเป็นแค่แผ่นหินที่ไร้เดียงสาและน่าสงสาร อีกทั้งยังถูกคนเหยียบย่ำ แต่เจ้ากลับกระทืบครั้งเดียวก็ทำให้ข้าแตกร้าวแล้ว!
มู่ฉินเจินได้ยินเช่นนี้ก็เงียบไปสองวินาที ไม่คิดเลยว่าทองคำหนึ่งแสนตำลึงจะยังไม่สามารถเอาคนตัวเล็กออกมาได้ เจ้าสิ่งที่เรียกว่าระบบนี้ช่างใจดำจริงๆ
เฉียวเยี่ยนก่นด่าสาปแช่งด้วยความโมโหมาตลอดทั้งเย็น ก่อนเข้านอนก็ยังมิวายก่นด่า ก่อนจะถูกมู่ฉินเจินกล่อมนอน
ระบบตัวน้อยเองก็ก่นด่าสาปแช่งเช่นกัน แง้ ๆๆ ข้าแค่อยากออกไปเอง ใยจึงทำให้ข้าลำบากใจเช่นนี้?
ระบบตัวน้อยที่โกรธจัดนอนไม่หลับจนถึงเที่ยงคืน พลันเห็นแถบความคืบหน้าบนหน้าจอแสดงผลในห้องเล็กๆ ของตัวเองสว่างขึ้นอีกครั้ง จากนั้นแสงสีขาวก็วาบผ่าน ความคืบหน้า 9.9 ค่อยๆ เพิ่มขึ้น จนเปลี่ยนเป็น 10 และแถบความคืบหน้าที่เหลือเพียงเล็กน้อยก็เต็มแล้ว
ระบบตัวน้อยกระโดดเด้งขึ้นจากเตียงด้วยความประหลาดใจ ดวงตากลมโตจ้องแถบความคืบหน้าตาไม่กระพริบ จากนั้นก็รู้สึกว่าแสงสีขาวยิ่งสว่างขึ้นเรื่อยๆ จนทำให้นางลืมตาไม่ขึ้น
นางหลับตา และหมุนไปรอบๆ ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ลืมตาขึ้น พบว่าตัวเองกำลังนั่งอยู่บนเตียงของโฮสต์กับพี่มู่คนหล่อ
ในห้องเหลือเพียงแสงเทียนเล่มเดียว ซึ่งมันมืดสลัวมาก นางกระพริบตาโตสองครั้ง ยื่นมืออ้วนๆ ของตัวเองออกมามองอย่างไม่เชื่อสายตา แล้วเตะเท้าน้อยๆ ของนางเบาๆ
หือ นางออกมาแล้วหรือ?
นางขยี้ตาอีกครั้งด้วยความไม่อยากเชื่อ แล้วลืมตาขึ้นอีกครั้ง ก็ยังคงเห็นพี่มู่คนหล่อกอดโฮสต์ของนางอยู่ ทั้งสองคนนอนหลับสนิทมาก
ทันใดนั้น นางก็มั่นใจว่าตัวเองออกมาแล้ว!
และเนื่องจากตื่นเต้นมากจริงๆ นางจึงอดหัวเราะคิกคักออกมาไม่ได้ หลังจากส่งเสียงออกมา นางก็รีบปิดปากน้อยตัวเองอีกครั้ง
ห้ามหัวเราะ ห้ามหัวเราะ นางต้องกลั้นไว้ พรุ่งนี้ต้องจัดเซอร์ไพรส์ใหญ่ให้โฮสต์
ทว่ามู่ฉินเจินได้ยินเสียงเมื่อครู่แล้วก็ลืมตาขึ้นทันที ในดวงตาฉายแววสังหาร เมื่อเพ่งมองไปที่ตุ๊กตาน้อยที่นั่งอยู่หัวเตียง เขาก็ตกใจมากจริงๆ
ในห้องมืดสลัว จู่ๆ บนหัวเตียงตัวเองก็มีตุ๊กตาปรากฏตัวขึ้น ซึ่งดูค่อนข้างน่ากลัวเล็กน้อย
เมื่อระบบตัวน้อยเห็นพี่มู่คนหล่อมองมาที่ตัวเอง ก็แสยะยิ้มหวานเผยฟันน้ำนมขาวออกมา
แต่ในสายตาของมู่ฉินเจินซึ่งสลึมสลือจากการนอนหลับ มันเหมือนผีน้อยที่แสยะยิ้มมาให้เขา วินาทีต่อไปก็จะกระโจนเข้าใส่เขา และกัดคอเขาแล้ว
ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกตัว รวบรวมกำลังไว้ในมือ หมายกวัดแกว่งไปทางผีน้อยตรงหน้า
เฉียวเยี่ยนถูกปลุกให้ตื่นจากการเคลื่อนไหวนี้ และลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย เมื่อเห็นระบบตัวน้อยที่นั่งอยู่บนหัวเตียง ในหัวพลันขาวโพลนทันใด
นางส่ายหัว พยายามปลุกตัวเองให้ตื่น แต่เมื่อมองไปอีกครั้ง ร่างนุ่มนิ่มของระบบตัวน้อยก็ยังคงนั่งอยู่บนเตียงเช่นเดิม
เมื่อระบบตัวน้อยเห็นโฮสต์เห็นตัวเองแล้ว ก็แสยะยิ้มหวานให้นางเช่นเดียวกัน
เฉียวเยี่ยนกับมู่ฉินเจินรู้สึกเช่นเดียวกับ พลันอดตัวสั่นไม่ได้
นางเรียกอย่างหยั่งเชิง “ระบบ?”
ระบบตัวน้อยตอบอย่างอ่อนหวาน “เป็นข้าเอง!”
เฉียวเยี่ยนตกตะลึงไปครู่หนึ่ง หลังจากได้สติกลับมา ก็หัวเราะเสียงดัง พลางพุ่งเข้าไปดึงคนตัวเล็กเข้ามาในอ้อมแขน และบีบแก้มนุ่มลื่นของนาง
อะฮ่าๆๆ ความรู้สึกนี้ดีจริงๆ ในที่สุดเจ้าตัวเล็กก็ออกมาแล้ว!
ระบบตัวน้อยก็มีความสุขเช่นกัน จึงปล่อยให้นางบีบ และตัวเองก็หัวเราะคิกคัก
ในที่สุดมู่ฉินเจินก็รู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น จึงลุกจากเตียงไปจุดเทียน พลันห้องก็สว่างขึ้นทันใด
เฉียวเยี่ยนรู้สึกตื่นเต้นมากจริงๆ พลางมองสำรวจคนตัวเล็กตั้งแต่บนล่าง “เจ้าออกมาได้อย่างไร?”
ระบบตัวน้อยถูกนางบีบแก้ม ก็เอ่ยอย่างอู้อี้ไม่ชัดเจน “ไม่รู้สิ ฉึบฉับเดียวก็ออกมาแล้ว”
มู่ฉินเจินยืนอยู่ข้างๆ สำรวจระบบตัวน้อย เด็กน้อยน่ารักน่าเอ็นดูจริงๆ ไม่คิดเลยว่าเด็กน้อยคนหนึ่ง กลับมีความสามารถมากเช่นนี้
…………………………………………………………………………………………………………………………
สารจากผู้แปล
เลือกเวลาออกมาได้ดีจริงๆ ระบบเอ๊ย นี่ถ้าไม่รู้ว่าเป็นระบบก็นึกว่าเป็นผีเด็กเหมือนกัน
ไหหม่า(海馬)
