ตอนที่ 301 ถ่วงเวลา
ตอนที่ 301 ถ่วงเวลา
เฉียวเยี่ยนได้รับรายงานจากระบบตัวน้อย นางพลันหารือแผนกับมู่ฉินเจินทันที ประตูเมืองถูกปิดหมดแล้ว คนร้ายมิอาจหลบหนีไปได้ ดังนั้นเด็กๆ น่าจะยังอยู่ในอำเภอชิงผิง
วังใต้ดินที่ระบบตัวน้อยกล่าวถึง น่าจะเป็นที่ซ่อนของพวกคนร้าย ซึ่งปัญหาในตอนนี้คือจะหาวังใต้ดินนี้ได้อย่างไร
เมื่อวานพวกเขาค้นหาทั่วทั้งเมืองมาหมดแล้ว จะต้องมีบางที่ที่พวกเขามองข้ามไป หรือไม่ก็วังใต้ดินแห่งนี้ถูกซ่อนอยู่ในสถานที่ที่พวกเขาคาดไม่ถึง
มู่ฉินเจินยื่นป้ายคำสั่งอันหนึ่งให้เจ้าหน้าที่ทั้งอำเภอชิงผิงระดมกำลังกันค้นหาอีกครั้ง ทำให้ผู้คนในเมืองต่างตื่นตระหนกตกใจ
เฉียวเยี่ยนกับสามีตามหาลูกอย่างสุดชีวิต ขณะที่ลูกๆ ทั้งสี่ก็ไม่นั่งนิ่งรอความตาย พยายามเค้นสมองอันน้อยนิดของพวกเขาคิดหาทางหนีเช่นกัน
สติปัญญาของระบบตัวน้อยนั้นเป็นผู้ใหญ่กว่าพี่น้องสามคน และได้กลายเป็นผู้นำของน้องทั้งสามคนอย่างชัดเจนในตอนนี้ พาพวกเขาหาทางออกร่วมกัน
เสี่ยวฉวนเอ๋อร์กับเสี่ยวอวี๋เอ๋อร์มีวรยุทธ์ ทว่าคนเฝ้าด้านนอกมีมากเกินไป ทั้งยังดูเหมือนจะรับมือได้ยาก มิอาจกระทำบุ่มบ่ามได้
ระบบตัวน้อยมีระบบปลั๊กอิน การสะเดาะกลอนประตูจึงไม่ใช่เรื่องยากอะไร ที่ยากคือจะหลบหนีสายตาจากกลุ่มคนที่อยู่ข้างนอกได้อย่างไร
ในเวลานี้นางหวนนึกถึงละครต่างๆ ที่เคยดูเมื่อก่อน พยายามค้นหาข้อมูลที่เป็นประโยชน์จากในนั้น แต่ก่อนที่นางจะได้คิดได้ ก็มีคนมาเสียก่อน
ชายชุดดำที่จับกุมพวกเขาเมื่อวานพาสตรีอวบอ้วนคนหนึ่งมา สตรีผู้นั้นปักดอกไม้แดงดอกใหญ่ไว้บนหัว บนตัวมีกลิ่นแป้งร่ำเข้มข้น ถือผ้าเช็ดหน้าไว้ในมือ ทุกรอยยิ้มของนางแฝงไปด้วยการประจบสอพลอ
ชายชุดดำมองเด็กทั้งสี่และเอ่ยกับสตรีคนนั้นว่า “ข้ามอบให้เจ้าดูแลพวกมันสี่คนไปก่อน ดูให้ดีๆ ล่ะ ข้าจะออกไปเสียหน่อย หากสถานการณ์เปลี่ยน ฆ่าพวกมันทิ้งทันที!”
สายตาของเขาดุร้ายดุจอสรพิษตัวหนึ่ง หากเจ้านายไม่สั่งให้ไว้ชีวิตเด็กเหล่านี้ ตอนนี้พวกเขาคงกลายเป็นศพไปแล้ว!
พวกเขาต้องรีบหนีออกจากอำเภอชิงผิงให้เร็วที่สุด อ๋องซู่นำเจ้าหน้าที่ออกค้นหาไปทั่ว คาดว่าอีกไม่นานก็น่าจะหาพวกเขาเจอแล้ว
เนื่องจากหลบหนีอย่างเร่งรีบ เขาจึงไม่ได้สังเกตว่าเชือกที่มัดเด็กถูกปลดออกหมดแล้ว หลังจากมอบหมายงานอย่างเร่งรีบเสร็จก็จากไปทันที
สตรีผู้นั้นตอบด้วยรอยยิ้ม จวบจนส่งชายชุดดำไปแล้ว นางก็สำรวจเด็กทั้งสี่ด้วยสายตาตื่นเต้น
ตุ๊กตาสี่ตัวนี้เป็นสินค้าชั้นยอดทีเดียว เด็กหญิงสามคนนั้นคนหนึ่งสวยกว่าอีกคนหนึ่ง ส่วนเด็กชายก็หน้าตาดีสุดๆ หากนางฝึกฝนดีๆ ต่อไปนางก็จะนั่งรอนับเงินอย่างเดียว
เมื่อคิดถึงเรื่องดีๆ ในอนาคต นางอดใช้ผ้าเช็ดหน้าบังปากหัวเราะขึ้นมาไม่ได้ เด็กทั้งสี่จ้องนางอย่างระแวดระวัง ความเย็นเยือกวาบผ่านร่างเล็กๆ ไป
แม่มดเฒ่าคนนี้ ไฉนถึงดูเหมือนกินคนได้เลยล่ะ
นางดูเหมือนแม่มดเฒ่าจริงๆ ใบหน้าขาววอกยิ่งกว่าผนังสีขาว ริมฝีปากทาชาดจนเหมือนเลือด แค่ขยับปาก ก็จะกินคนแล้วไม่ใช่หรือ?
ระบบตัวน้อยมองรูปร่างของแม่มดเฒ่า แล้วนึกถึงแม่เล้าแห่งหอคณิกาในละครโทรทัศน์ขึ้นมา แม่เล้าเหล่านั้นล้วนเป็นเช่นนี้
นางรีบแจ้งข้อมูลนี้ให้เฉียวเยี่ยนทราบทันที เมื่อรู้ว่าผู้ลักพาตัวพวกเขาเป็นแม่เล้าแห่งหอคณิกา ขอบเขตการค้นหาจึงแคบลงมาก
มือที่เคลือบสีทาเล็บของแม่เล้าจะสัมผัสใบหน้าเสี่ยวอวี๋เอ๋อร์ เสี่ยวอวี๋เอ๋อร์หดตัวไปด้านหลัง ดวงตากลมโตคู่นั้นจ้องมองนางอย่างดุร้าย ขณะเสี่ยวฉวนเอ๋อร์ยกแขนบังไว้หน้านางทันที
แม่เล้ามองท่าทางระแวดระวังของพวกเด็กๆ ก็ชักมือกลับ แล้วแสร้งทำเป็นยิ้มอย่างใจดี “อย่ากลัวสิ ขอแค่พวกเจ้าเชื่อฟัง จากนี้ไปติดตามแม่ รับรองพวกเจ้าได้อยู่ดีกินดี”
นางรู้ว่าตัวตนของเด็กเหล่านี้ไม่ธรรมดา ทว่าแล้วอย่างไรล่ะ?
วังใต้ดินของนางลึกลับเช่นนี้ ไม่มีใครค้นพบมาสิบกว่าปีแล้ว บุตรีของครอบครัวร่ำรวยคนใหญ่คนโตหลายคนตกมาอยู่ในมือนางแล้ว ไม่มีทางหนีไปได้สักคน
พวกเขาเกิดมาสูงส่งแล้วอย่างไร? ก็ยังทำเรื่องน่ารังเกียจนั่งขายศิลปะขายตัวอย่างเชื่อฟังไม่ใช่หรือ
เด็กทั้งสี่ได้ยินก็รู้สึกขยะแขยงเล็กน้อย จึงพากันกลอกตาตากลมโตน่ารักใส่นาง
แม่เล้าเองก็ไม่โกรธ กลับกันรู้สึกขบขันกับพวกเขามาก
นางเดาะลิ้น “หน้าตาดีกันจริงๆ หากเลี้ยงไว้อีกสักสองสามปี รับรองว่าพวกเจ้าแต่ละคนได้เป็นไพ่อันดับต้นๆ แน่ คืนหนึ่งได้ทองพันชั่ง พวกขุนนางเหล่านั้นหาไม่ได้มากเท่าพวกเจ้าหรอก”
เสี่ยวฉวนเอ๋อร์ เสี่ยวอวี๋เอ๋อร์ เสี่ยวอันอันทั้งสามคนไม่ค่อยเข้าใจสิ่งที่แม่เล้าพูด ทว่าแฟนละครอย่างระบบตัวน้อยเข้าใจมันทั้งหมด นี่คืออยากให้พวกเขาเข้าหอนางโลมไปขายตัวแสดงฝีมือนั่นเอง
นางอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจเล็กน้อย ฉากนางเอกผู้ขมขื่นในละครถูกขายเข้าหอนางโลม ไฉนมันถึงเกิดขึ้นกับพวกเขาล่ะ?
เฉียวเยี่ยนรู้สถานการณ์ทางด้านของเด็กก็โกรธกริ้วอย่างมาก นางปลอบโยนระบบตัวน้อย “ระบบไม่ต้องกลัว นางพูดอะไรพวกเจ้าตอบตกลงไปก่อน ถ่วงเวลาเอาไว้ พวกเรากำลังหาตำแหน่งของวังใต้ดินอยู่”
ตอนนี้พวกเขาเปลี่ยนเป้าหมายไปที่หอนางโลมหลายแห่งในอำเภอชิงผิง และคาดว่าอีกไม่นานก็จะพบเบาะแสแล้ว
ระบบตัวน้อยตอบรับอย่างเชื่อฟัง และรู้สึกต้องแบกภาระหนัก นางต้องช่วยโฮสต์ถ่วงเวลาแม่เล้าคนนี้ เพื่อซื้อเวลาให้แก่พวกเขา
แม่เล้ามองเด็กแสนสวยทั้งสี่เป็นสมบัติ จึงไม่รีบจากไป อยากรู้จักพวกเด็กๆ ให้มากขึ้น
นางกวักมือเรียกคนข้างนอก ก็มีคนเอาเก้าอี้มาให้ทันที แม่เล้านั่งลงบนเก้าอี้ มองเด็กๆ อย่างจดจ่อ”ว่ามาสิ พวกเจ้ามีความสามารถอะไรกันบ้าง? แสดงให้แม่ดูหน่อย”
เด็กทั้งสี่ไม่สนใจนาง แม่เล้าหุบยิ้มบนใบหน้า และเอ่ยข่มขู่ “เป็นขยะไร้ประโยชน์จะถูกฆ่านะ”
เมื่อระบบตัวน้อยได้ยินคำพูดนี้ พลันมีความคิดหนึ่งขึึ้นมา หากพวกเขาแต่ละคนแสดงความสามารถออกมา ก็เป็นการถ่วงเวลาแม่เล้าแล้วมิใช่หรือ?
เมื่อคิดได้เช่นนี้ นางก็ยกมืออวบอ้วนของตัวเองขึ้น แสร้งทำเป็นกลัวน่าสงสาร และเอ่ยอย่างหวั่นเกรง “ข้าเต้นเป็นเจ้าค่ะ”
แม่เล้าตาเป็นประกาย ริมฝีปากสีแดงขยับไปมา เอ่ยกับระบบตัวน้อยอย่างใจดี “ใช่ได้เลย เจ้าชื่ออะไร เต้นให้แม่ดูหน่อย”
ระบบตัวน้อยก้าวไปข้างหน้าสองก้าวอย่างเชื่อฟัง ในหัวก็หวนนึกถึงเหล่านังชาเขียว นังดอกบัวขาวในละคร ดวงตากลมโตน้ำตาคลอเบ้า น้ำเสียงนุ่มนวลอ่อนเบา “ข้าชื่อมู่ถง”
แม่เล้าได้ยินชื่อนี้ก็แทบสำลักน้ำลายตัวเองตาย ใครตั้งชื่อให้สาวน้อยน่ารักขนาดนี้ว่ามู่ถงกัน ช่างมีความสามารถเสียจริง!
นางโบกมือ ให้ระบบตัวน้อยเริ่มแสดง
ระบบตัวน้อยพลันเต้นและร้องเพลงไปด้วยทันที แสดงการเต้นบนลานกว้างซึ่งเป็นที่นิยมอย่างมากในหมู่คนสมัยใหม่ให้นางดู
“ฉันบินออกไปในโลกของดอกไม่ไม่ได้ ฉันเลยเป็นแค่ผีเสื้อขี้เมา” (เพลง 酒醉的蝴蝶 )
นางก้าวไปข้างหน้าสามก้าว ถอยหลังสองก้าว เตะไปทางซ้ายหนึ่งครั้ง เตะไปทางขวาอีกครั้ง ระบบตัวน้อยประสบความสำเร็จในการเรียนรู้แก่นแท้ของการเต้นบนลานกว้างแล้ว เสียงน่ารักแสนหวานร้องอย่างมีความสุข
แม่เล้าแทบสำลักน้ำลายตัวเองอีกครั้ง
เอ่อ…
เพลงนี้ การเต้นแบบนี้ นางไม่เคยได้ยินได้เห็นมาก่อน ยัยหนูคนนี้ไม่เลวเลย หากค่อยๆ สอนดีๆ ได้เลือกเป็นตัวเต็งของรุ่นแน่!
เพื่อถ่วงเวลา ระบบตัวน้อยยิ่งเต้นยิ่งมีความสุขมากขึ้นเรื่อยๆ และผสมผสานเพลงเข้าด้วยกันให้แม่เล้าดู
“ฉันรักแผ่นฟ้ากว้างใหญ่ไพศาล เนินเขาเขียวขจีทอดยาวปกคลุมด้วยมวลหมู่ดอกไม้บาน” (เพลง最炫民族风 )
……
“เธอคือสายรุ้งที่สวยที่สุดบนขอบฟ้า โปรดให้ฉันใช้หัวใจเหนี่ยวรั้งเธออยู่กับฉัน”
“อยู่กับฉัน!”
ท่วงท่าการเต้นของนางค่อยๆ กลายเป็นปีศาจ ลืมไปเสียสิ้นว่าเมื่อครู่แสดงเป็นนังชาเขียวอ่อนแอ และดูเหมือนคนโง่ที่ชักกระตุกเล็กน้อย
ทว่าในดวงตาของแม่เล้ายิ่งเป็นประกายมากขึ้น การเต้นนี้ดีมาก! เพลงนี้ก็ร้องดีด้วยเช่นกัน!
………………………………………………………………………………………………………………………….
สารจากผู้แปล
ระบบสู้ๆ นะคะ ถ่วงเวลาไว้ให้นาน ๆ เลย
ไหหม่า(海馬)
