ตอนที่ 364 วางเพลิงเผาเสบียง
ตอนที่ 364 วางเพลิงเผาเสบียง
กลางดึก เสียงในค่ายทหารก็เงียบสงบลง อีกทั้งทหารลาดตระเวนกันน้อยลง ย่างก้าวไม่มีแรงเหมือนอย่างตอนเริ่มแรก เพราะง่วงกันแล้ว ทั้งยังลาดตะเวนไปพลาง หาวไปพลาง
เมื่อสบโอกาสแล้ว เฉียวเยี่ยนก็ปลุกเด็กน้อยในตื่น คืนนี้พวกนางมีภารกิจใหญ่ นั่นคือการแอบขโมยเสบียง!
หลังใช้โอกาสสำรวจในตอนกลางวันแสกๆ ไปแล้ว ระบบตัวน้อยก็ยืนยันตำแหน่งที่เก็บเสบียงของทหารแคว้นเป่ยเจอ มีกระโจมสิบกว่าหลังที่ถูกเฝ้าอย่างแน่นหนา ซึ่งด้านในนั้นน่าจะเป็นเสบียง
ทว่ามิติว่างของระบบตัวน้อยมีจำกัด ก็คือเท่าห้องน้อยที่นางพักอยู่ในทะเลแห่งจิตสำนึกก่อนหน้านี้ สามารถใส่เสบียงได้อย่างจำกัด ในเมื่อแอบขโมยไม่ได้ พวกนางทำได้เพียงหาวิธีทำลายมัน
เสียงกรนของทหารแคว้นเป่ยในกระโจมแว่วดังสนั่น แสดงว่าหลับลึกกันมาก เฉียวเยี่ยนกับระบบตัวน้อยพากันหลบเลี่ยงหน่วยลาดตระเวนเข้าไปในเขตชั้นในค่ายทหารได้สำเร็จ และตรงไปยังกระโจมเสบียงกับหญ้าเลี้ยงม้า
นอกกระโจมเสบียงกับหญ้าเลี้ยงม้ามีทหารเฝ้าอย่างแน่นหนา แม้พวกเขาจะง่วงมาก กระนั้นก็ยังฝืนความง่วงงุนเฝ้าอยู่นอกกระโจมเสบียงกับหญ้าเลี้ยงม้า
อีกฝ่ายมีจำนวนมากเกินไป เฉียวเยี่ยนกับระบบตัวน้อยจึงคอยสังเกตการณ์อยู่ไม่ไกลนัก
ครั้นเฉียวเยี่ยนนึกถึงยาสลบฤทธิ์แรงในร้านค้าของระบบตัวน้อยขึ้นมาได้ ก็คิดได้วิธีหนึ่ง
นั่นคือจุดยาสลบและทิ้งไว้ไม่ไกลจากเหล่าทหารเฝ้าเสบียง คืนนี้ลมตะวันตกเฉียงเหนือจะพัดมา ซึ่งสถานที่เฉียวเยี่ยนทิ้งยาสลบไว้ตรงกับทิศทางลมพอดี ทำให้สายลมยามดึกพัดเอาควันไร้สีเหล่านั้นโชยไปทางทหารเฝ้าเสบียง
ยาสลบนี้เป็นสูตรปรับปรุงใหม่ ครั้นคนที่ง่วงงุนอยู่แล้วสูดดมเข้าไป ไม่นานก็จะหลับสนิท
เป็นตามที่คาดไว้ ไม่นานทหารนอกกระโจมเสบียงหลังหนึ่งก็หลับไป
เฉียวเยี่ยนกับระบบตัวน้อยที่ทำสำเร็จในครั้งแรกก็จุดยาสลบอยู่นอกกระโจมเสบียงอีกสิบกว่าหลัง หลังจากทำให้คนหลับไปพอประมาณแล้ว พวกนางก็เริ่มแผนการใหญ่
ภายในกระโจมคือเสบียงอาหารเป็นกระสอบๆ เฉียวเยี่ยนให้ระบบตัวน้อยเก็บใส่ไว้ในช่องมิติ แต่น่าเสียดายที่ช่องมิติเล็กเกินไป ใส่เสบียงไปได้แค่สองกระโจมก็ยัดไม่ได้อีก พวกนางจึงทำได้เพียงกลั้นใจเผาเสบียงทิ้ง
ต้องทำลายทิ้งเท่านั้น ไม่ควรให้ทหารแคว้นเป่ยกลุ่มนี้ได้กินเข้าท้อง!
เฉียวเยี่ยนราดน้ำมัน ระบบตัวน้อยจุดไฟ คนหนึ่งราด คนหนึ่งจุด เข้าขากันได้ดีเป็นอย่างมาก
หลังจุดกระโจมหลังหนึ่งเสร็จ ก็รีบไปอีกกระโจมหนึ่งต่อ
กระโจมที่ถูกราดน้ำมันไว้ติดไฟและลุกโชนอย่างรวดเร็ว ไม่นานไฟก็ลุกโชติช่วง หน่วยลาดตระเวนที่เห็นเปลวเพลิงสว่างจ้าทางด้านนี้ก็ลั่นฆ้องทันที
“ไฟไหม้แล้ว! ไฟไหม้เสบียงแล้ว!”
สิ้นเสียงฆ้องกับเสียงตะโกน ทหารที่หลับไหลอยู่ในกระโจมอื่นๆ ก็รีบลุกขึ้นมาอย่างลนลาน ครั้นเห็นกระโจมที่ไฟยังลุกลามไปไม่ถึง หัวใจของเฉียวเยี่ยนก็สั่นไหว ก่อนสาดน้ำมันที่เหลือลงบนพื้น
น้ำมันสาดกระจายไปทั่ว เมื่อจุดไฟอีกครั้ง เปลวไฟก็ลุกโชนขึ้นมา จนกระโจมบริเวณใกล้ๆ ได้รับความเสียหายไปด้วย และลุกไหม้อยู่ท่ามกลางทะเลเพลิง
ทหารแคว้นเป่ยเริ่มรุกไล่มาทางนี้แล้ว เฉียวเยี่ยนคว้าระบบตัวน้อยมาอุ้มไว้ แบกนางไว้บนหลัง และหลบหนีออกไปอย่างรวดเร็ว วิ่งกลับไปที่นอนหลังก้อนหินใหญ่ทันที
ในค่ายทหารเกิดความโกลาหลขึ้น เปลวไฟลุกท่วมขึ้นสูง แม้แต่รองเท้าที่ทหารแคว้นเป่ยบางคนสวมใส่ยังถูกไฟลามเลีย
ริมแม่น้ำตั้งอยู่ในเขตรอบนอกของค่าย ห่างจากกระโจมเสบียงอยู่ช่วงหนึ่ง เมื่อพวกเขาหิ้วถังวิ่งไปตักน้ำที่ริมแม่น้ำกลับมาดับไฟ กระโจมก็ถูกเผาไหม้จนไม่เหลือรูปร่างเดิมแล้ว
แม่ทัพใหญ่ซางต๋าที่นำทัพแคว้นเป่ยมาครั้งนี้ได้ยินว่าเสบียงถูกไฟไหม้จนไม่เหลือหรอ ก็เร่งรุดมาสถานที่เกิดเหตุทันที
เมื่อเห็นสภาพเปลวไฟที่กำลังลุกท่วม หัวใจของซางต๋าก็หนาวสะท้าน
เสบียงของเขา! ชีวิตของเขา!
คนในค่ายทหารถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมา แม้แต่พวกเฉียวเยี่ยนที่ถูกเกณฑ์มาเป็นคนงานก็ไม่เว้น
ในมือพวกนางถือถังไว้ วิ่งไปมาระหว่างแม่น้ำกับสถานที่ไฟไหม้ เฉียวเยี่ยนกับระบบตัวน้อยเองก็เข้าร่วมกองทหารดับไฟด้วย เพียงแค่รอยยิ้มบนใบหน้าพวกนางดูสดใสเล็กน้อย
การเคลื่อนไหวในคืนนี้สำเร็จลุล่วงเป็นอย่างมาก เผาทำลายเสบียงส่วนใหญ่ของทหารศัตรูได้แล้ว แถมยังไม่ถูกจับได้ด้วย
ติดเพียงว่าไม่สามารถทำลายเสบียงทั้งหมดของพวกเขาไปได้ เฉียวเยี่ยนกับระบบตัวน้อยจึงรู้สึกเสียดายมาก ตั้งใจว่าครั้งหน้าจะพยายามอย่างไม่หยุดยั้ง
เหตุไฟไหม้ครั้งนี้เกิดขึ้นตั้งแต่เที่ยงคืนยันรุ่งสาง พวกทหารต่างหมดแรงจนไม่เป็นผู้เป็นคนแล้ว ทำเพียงฝืนทนคัดแยกเสบียงบางส่วนที่ไหม้ไปแล้วแต่ยังพอกินได้ออกมา
ที่ค่ายทหารของพวกเขามีทหารทั้งหมดสามหมื่นนาย เสบียงอาหารที่บริโภคแต่ละวันนับได้เป็นปริมาณมหาศาล การสูญเสียเสบียงไปกว่าครึ่งในชั่วพริบตาเดียวนี้จึงทำให้ท่านแม่ทัพซางต๋าโกรธกริ้วจนแทบจะกระอักเลือด
ปริมาณเสบียงอาหารของแคว้นเป่ยพวกเขาย่อมเทียบกับฝ่ายเทียนลี่ไม่ได้อยู่แล้ว ตอนนี้ยังมาได้รับความเสียหายอย่างหนักอีก เรื่องนี้ไม่เป็นผลดีต่อการทำสงครามอีกครึ่งหลังแน่
เฉียวเยี่ยนกับระบบตัวน้อยยังคงแสดงเป็นคู่แม่ลูกอัปลักษณ์ผู้ซื่อสัตย์สุจริต เบื้องบนสั่งให้ทำอะไร พวกนางก็ทำตาม
ซางต๋าสงสัยว่ามีไส้ศึกอยู่ในค่าย และออกสืบหาอย่างเต็มกำลัง แม้แต่กลุ่มทาสอย่างพวกเฉียวเยี่ยนก็ยังถูกพาไปซักถาม แต่เพราะรูปลักษณ์ทั้งอัปลักษณ์และขี้ขลาดของเฉียวเยี่ยนกับระบบตัวน้อยไม่ได้แทรกซึมไปอยู่ในใจคน จึงไม่มีใครสงสัยว่าเหตุไฟไหม้เมื่อคืนจะเป็นฝีมือของพวกนาง
ทหารที่เฝ้าเสบียงเมื่อคืนถูกเผาตายไปพร้อมกับเสบียงแล้ว ส่วนพวกที่มีชีวิตรอด ก็ได้รับโทษอย่างแสนสาหัส
เนื่องจากเมื่อคืนเกิดไฟไหม้ใหญ่โต วันนี้เหล่าทหารเฝ้าเสบียงจึงเพิ่มความเข้มงวดกวดขันขึ้น อยากจะเคลื่อนไหวอีกครั้งก็เป็นเรื่องยากลำบากแล้ว
ซางต๋าสั่งให้ปิดข่าว ห้ามแพร่งพรายเรื่องเสบียงถูกเผาออกไป ไม่เช่นนั้นเทียนลี่อาจจะใช้โอกาสนี้มาปลิดชีพพวกเขา
เฉียวเยี่ยนกับระบบตัวน้อยยังคงตั้งใจซักเสื้อผ้า ครั้นถึงเวลากลางวัน ก็เห็นซางต๋าพาคนขี่ม้าออกไปนอกค่าย
ระบบตัวน้อยสืบหาข้อมูลข่าวสารไปทั่ว ได้ยินคนอื่นในค่ายคุยกันว่าองค์รัชทายาทแห่งเทียนลี่มาถึงด่านหลานเยว่แล้ว ซางต๋าจึงออกไปร้องท้าทาย
เฉียวเยี่ยนได้ยินข่าวนี้ก็ไม่เข้าใจเล็กน้อย องค์รัชทายาทของนางมีชื่อเสียงในด้านความน่าเกรงขาม ซางต๋าผู้นี้กินยาผิดหรือไม่ เมื่อคืนเสบียงเพิ่งถูกเผาไป วันนี้กลับมีความกล้าไปร้องท้าทาย ไม่กลัวกองทัพของเทียนลี่ปราบปรามเอาหรือ?
แต่ไม่นานนักนางก็รู้สาเหตุว่าคืออะไรแล้ว
พวกท่านป้าบางคนที่ซักผ้าด้วยกันกับนางซักไปด้วยคุยกันไปด้วย ระบบตัวน้อยที่อยู่ข้างๆ ฟังเรื่องซุบซิบอย่างตั้งใจ พร้อมกับแปลให้เฉียวเยี่ยนฟัง
เหตุที่ทหารแคว้นเป่ยพวกนี้อวดดีเช่นนี้ เป็นเพราะพวกเขาจับราษฎรเทียนลี่มาเป็นตัวประกันได้หลายคนหลังจากที่เข้าไปโจมตีทำลายเมืองหน้าด่านของเทียนลี่ไปสองเมือง
ใช้ชีวิตของคนหลายพันคนมาข่มขู่กองกำลังของเทียนลี่ ดังนั้นพวกทหารที่เฝ้าด่านหลานเยว่ตอนนี้ถึงได้รั้งทัพไว้ไม่บุกเข้าไปเผชิญกับแคว้นเป่ย
ตอนนี้มู่ฉินเจินพากองกำลังใหญ่มาถึงแล้ว อยากจะตีแคว้นเป่ยให้แตกพ่ายจึงไม่ใช่เรื่องยาก ทว่าพวกเขาจะไม่สนใจชีวิตของราษฎรนับพันไม่ได้
เฉียวเยี่ยนฟังจบแล้วก็คิดว่าแผนจุดไฟเผาเสบียงของพวกเขามันยังน้อยไป!
เห็นทีนางต้องหาวิธีจัดการเสียแล้ว!
……
ขณะเฉียวเยี่ยนกับระบบตัวน้อยคิดหาวิธีต่างๆ นานาจัดการเรื่องบางอย่าง ครอบครัวในเมืองหลวงก็ใกล้จะเป็นบ้ากันแล้ว!
ฮ่องเต้ ฮองเฮา จวนสกุลเฉียวแล้วก็พวกเด็กๆ ได้รับจดหมายของเฉียวเยี่ยนที่เขียนไว้ล่วงหน้า เนื้อหาประมาณว่านางออกเดินทางไปหาบุรุษของนางที่ด่านหลานเยว่แล้ว ให้พวกเขาไม่ต้องเป็นห่วงมากเกินไป
ไม่เป็นห่วง? พวกเขาจะไม่เป็นห่วงได้อย่างไร!
คนชราสองคนในวังกับซูเนี่ยนหว่านแทบอยากถือกระบองไว้ในมือ อยากหิ้วเด็กดื้อมาตีสักยกหนึ่ง
เฉียวเยี่ยนเขียนจดหมายนั้นเสร็จก็เอาไปเก็บไว้ที่อื่นก่อน หลังจากนางออกเดินทางไปได้สิบวัน ก็ให้คนนั้นช่วยส่งจดหมายให้
ลูกๆ แต่ละคนได้รับจดหมายที่มารดาเขียนให้พวกเขา แต่ละคนก็ร้องไห้ด้วยความโกรธ โดยเฉพาะเสี่ยวอวี๋เอ๋อร์
เด็กน้อยปรารถนาอยากไปรบมาตลอด ทว่าบิดาไม่พานางไปด้วย ตอนนี้แม้แต่มารดาก็แอบตามไป เด็กน้อยจึงเสียใจจนร้องไห้เสียงดังออกมา
………………………………………………………………………………………………………………………….
สารจากผู้แปล
แผนสำเร็จไปแล้วขั้นหนึ่ง แผนต่อไปจะทำยังไงดีน้า
ไว้โตกว่านี้แล้วค่อยไปนะเจ้าปลาอ้วน สงครามจริงน่ะมันมีแต่ความสูญเสีย ไม่ใช่เรื่องน่าตื่นเต้นหรือน่าสนุกเลย อยู่กับความสุขให้เต็มที่ก่อนค่อยเผชิญกับความโหดร้ายของชีวิตนะ
ไหหม่า(海馬)
