ตอนที่ 378 ผูกมัดใจด้วยเล่ห์เพทุบาย
ตอนที่ 378 ผูกมัดใจด้วยเล่ห์เพทุบาย
ระบบตัวน้อยกินหม้อไฟไปดูละครไป มองสองสามีภรรยาโฮสต์หลอกนายพลหนุ่มแห่งแคว้นเป่ยที่แต่เดิมต้องการเชิญคนทำอาหารไปเพียงคนเดียวให้ตกลงพาทั้งครอบครัวเข้าไปหมด จนอุทานในใจว่ามันวิเศษมาก
นายพลหนุ่มจากแคว้นเป่ยกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อยอยู่ในลานบ้านน้อย ตอนกลับไปก็นำป้ายแสดงสถานะของครอบครัวมู่ฉินเจินกลับไปด้วย เพื่อทำเรื่องให้กับพวกเขา
บัดนี้องค์รัชทายาทมีสถานะใหม่แล้ว คือผู้ตรวจตราการสร้างหรือเรียกว่าหัวหน้าคนงาน ซึ่งปกติจะมีหน้าที่ติดตามงานก่อสร้างกำแพงเมือง
ทหารแคว้นเป่ยเหล่านี้นับว่ามีการคำนวณที่ชัดเจน ขอแค่พวกเขาเฝ้าตัวประกันดี ๆ ไม่ให้ตัวประกันหลบหนีไปได้ก็พอแล้ว ส่วนงานก่อสร้างที่เหลือจะถูกส่งมอบไปให้กับพวกคนธรรมดาที่เข้าใจเรื่องการสร้าง
เป็นแบบนี้ พวกเขาก็ไม่ต้องลาดตระเวนในสภาพอากาศหนาวเย็นแล้ว
ทหารแคว้นเป่ยพึงพอใจในความฉลาดของตนมาก แต่ไม่รู้เลยว่าการจัดการของตัวเองได้อำนวยความสะดวกให้ครอบครัวสามคนนี้ได้ทำเรื่องต่าง ๆ ง่ายดายยิ่งขึ้น
เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ครอบครัวเฉียวเยี่ยนพากันไปทำงานในสถานที่ก่อสร้าง มู่ฉินเจินผู้ได้รับหน้าที่เป็นหัวหน้าคนงานใหม่ก็เดินตรวจตรารอบ ๆ สถานก่อสร้างอย่างเข้มงวด
ส่วนเฉียวเยี่ยนกับระบบตัวน้อยทำอาหารอยู่ในครัว
แม้จะบอกว่าเป็นห้องครัว แต่จริง ๆ แล้วเป็นเพิงมุงหญ้าธรรมดา ๆ ยามลมเหนือพัดมา หญ้าที่ใช้มุงหลังคาก็ปลิวว่อนไปทั่วทุกที่
เครื่องครัวก็เรียบง่ายมาก มีเพียงเตาดินเผาสองเตา กองฟืนหนึ่งกอง แล้วก็ธัญพืชกับผักสองสามถุง
ทหารที่คุมตัวประกันมีเกือบหนึ่งพันคน เฉียวเยี่ยนคนเดียวรับผิดชอบเรื่องอาหารสำหรับพันคนคงเป็นไปไม่ได้ ท่านนายพลระดับสูงจึงส่งคนห้าคนมาให้นาง ซึ่งทุกคนคือพ่อครัวทหารที่มีหน้าที่ทำอาหารอยู่แล้ว
ส่วนอาหารของตัวประกัน นางไม่ต้องรับผิดชอบ เหล่าพ่อครัวทั้งห้าเพียงนำแป้งธัญพืชหยาบมาปั้นขนาดเท่ากำมือเด็ก โยนลงหม้อนึ่งให้สุกก็เป็นอันเสร็จ
ก้อนแป้งสีดำนึ่งสุกถูกใส่ลงในถังไม้ เมื่อถึงเวลาแจกอาหารมันก็แข็งไปแล้ว ยามกัดเข้าปากไปเหมือนกับกัดหินอย่างไรอย่างนั้น
เฉียวเยี่ยนมองดูอาหารที่ทำเหมือนอาหารหมูของตัวประกัน ก็รู้สึกหนาวเหน็บขึ้นมาในใจเป็นระลอก ๆ
รอก่อนเถิด คนพวกนี้ต้องได้รับความทุกข์ทรมาณคืนสนองทั้งหมด!
อาหารหลักของกองทัพแคว้นเป่ยคือแป้งธัญพืชหยาบที่ไม่ได้ใส่รำ และเนื้อสัมผัสก็ละเอียดกว่ามาก
เฉียวเยี่ยนตั้งใจจะนึ่งหมั่นโถว ซึ่งในตอนนวดแป้ง นางก็จงใจหลบเลี่ยงพวกทหารแคว้นเป่ย ซื้อน้ำตาลขาวสองถุงกับระบบตัวน้อย และนวดเข้าด้วยกัน
จะเสียเปรียบให้กลุ่มทหารแคว้นเป่ยแบบนี้นะหรือ?
แน่นอนว่าไม่!
ตอนนี้สถานะของพวกเขาในสถานที่ก่อสร้างยังไม่มั่นคง นางจำต้องยั่วทหารแคว้นเป่ยเหล่านี้ให้อยากอาหาร ให้พวกเขารู้สึกว่าการที่พวกเขาตัดสินใจให้นางอยู่นั้นเป็นสิ่งที่ถูกต้อง
ด้วยวิธีนี้ หลังจากที่พวกเขาค่อย ๆ คลายความระแวดระวังลง พวกเขาก็สามารถเริ่มทำอย่างอื่นได้
แป้งธัญพืชเต็มสองอ่างใหญ่ ยามใส่น้ำตาลทรายขาวสองถุงลงไปก็จะให้รสชาติหวานเล็กน้อย ซึ่งจะเพิ่มรสชาติให้หมั่นโถวนึ่ง
คนทั้งห้าคนที่ถูกสั่งไปล้างเนื้อแกะกลับมาแล้ว เฉียวเยี่ยนก็สั่งให้พวกเขาไปนึ่งหมั่นโถวต่อ นางจะเป็นคนปรุงเนื้อแกะเอง
นางพูดภาษาแคว้นเป่ยไม่ได้ ทำได้เพียงใช้มือทำท่าทาง โดยมีระบบตัวน้อยแปลอยู่ด้านข้าง
เด็กน้อยแก่แดดพูดคุยได้น่าสนใจนัก พวกทหารแคว้นเป่ยบางคนจึงชอบหยอกล้อกับนางตลอด เด็กหนึ่งผู้ใหญ่ห้าต่างเข้ากันได้เป็นอย่างดี
ระบบตัวน้อยถือโอกาสคุยกันเล่นนี้ สอบถามหาข้อมูลที่เป็นประโยชน์
อาหารเช้าวันนี้เฉียวเยี่ยนคิดว่าจะทำผักกาดขาวตุ๋นเนื้อแกะ ทำอย่างไรได้ ตอนนี้ผักที่กินได้ในสถานที่อย่างแคว้นเป่ยมีแค่ผักกาดขาวกับหัวไชเท้าเท่านั้น
ล้างผักกาดขาวเสร็จก็หั่นไว้เต็มสองตะกร้า นำเนื้อแกะที่สับเสร็จแล้วลงไปลวกก่อน แล้วนำไปใส่ลงในหม้อเพื่อต้มแกง
เมื่อตุ๋นน้ำแกงเนื้อแกะจนมีสีขาวขุ่นและเนื้อนุ่มเปื่อยแล้วก็ใส่ผักกาดขาวที่ผ่านการผัดกับหอม ขิง กระเทียมลงไป ค่อย ๆ เคี่ยวด้วยไฟอ่อน จนผักกาดขาวดูดซับกลิ่นหอมของเนื้อแกะจนหมดก็ปิดไฟ
น้ำแกงสีขาวดั่งน้ำนม เนื้อแกะถูกตุ๋นจนนุ่มเปื่อย แค่คนเล็กน้อย เนื้อก็ปริแยกอยู่ในน้ำแกง บวกกับผักกาดขาวที่ต้มจนอ่อนนุ่มเหมือนกันลงไป น้ำแกงทั้งหม้อก็ข้นเหมือนกับหูล่าทัง[1]
กลิ่นหอมของเนื้อแกะตุ๋นลอยมาแต่ไกล หอมจนทำให้คนงานที่กำลังทำอาหารอยู่ในครัวต่างก็น้ำลายไหล
มิน่าเล่าพี่น้องหลายคนในกลุ่มถึงขอให้ท่านนายพลเชิญแม่นางใบ้ผู้นี้มาทำอาหารให้ พวกเขาเทียบฝีมือของนางไม่ได้จริง ๆ !
เมื่อถึงเวลารับประทานอาหาร หัวหน้าพ่อครัวก็เคาะระฆัง เหล่าทหารถือชามของตนมาตักอาหาร
ทหารแต่ละนายได้หมั่นโถวคนละสองก้อน และน้ำแกงเนื้อแกะผักกาดขาวอีกหนึ่งชาม
เพียงได้กลิ่นหอม พวกทหารก็รู้ว่าอาหารในวันนี้ต้องอร่อยแน่นอน เมื่อนึกถึงสิ่งที่พวกเขากินก่อนหน้านี้ นั่นมันคืออะไรกัน ขนาดอาหารหมูยังเทียบไม่ได้เลย
กัดหมั่นโถวไปสองคำโต ตามด้วยกินน้ำแกงแกะไปอึกหนึ่ง ทั้งท้องก็รู้สึกอุ่นวาบขึ้นมาทันใด ในน้ำแกงเนื้อแกะยังเติมพริกไทยลงไปด้วย เมื่อดื่มเสร็จก็รู้สึกเผ็ดนิด ๆ เผ็ดจนรู้สึกร้อนไปทั่วร่าง
แต่สิ่งที่ทำให้พวกเขาประหลาดใจก็คือ หมั่นโถวในวันนี้กลับมีรสชาติหวานเล็กน้อย และยังอ่อนนุ่มกว่าที่พวกเขากินเมื่อวันก่อนไปมาก
ฝีมือการทำอาหารของแม่นางขายโร่วเจียโหมวช่างดีเลิศยิ่ง แป้งธัญพืชอย่างเดียวกัน แต่นางกลับทำออกมาได้แตกต่างนัก!
พวกนายพลของหน่วยเล็กก็ได้กินอาหารของวันนี้เช่นกัน แค่ลองชิมเพียงหนึ่งคำ ก็รู้สึกว่าคิดถูกแล้วที่ตกลงให้ลูกน้องพาครอบครัวนี้เข้ามา
อาหารของเขาแตกต่างกับทหารคนอื่นเล็กน้อย นอกจากหมั่นโถวกับน้ำแกงเนื้อแกะแล้ว เขายังมีเจียนปิ่งแป้งธัญพืชหยาบด้วย
เฉียวเยี่ยนใช้กระทะย่างแป้งโร่วเจียโหมวก่อนหน้านี้ทำมันขึ้นมา จุดประสงค์คือเอาใจปากท้องของเหล่าทหาร หากหลอกล่อหัวหน้าใหญ่ให้มาติดกับด้วยได้ ก็จะจัดการเหล่าทหารเล็ก ๆ พวกนี้ได้ง่ายกว่าเดิม
เฉียวเยี่ยนกับระบบตัวน้อยกินข้าวอยู่ในห้องครัว จุดกองไฟเล็ก ๆ อยู่ข้างเตา เนื่องด้วยอากาศหนาวจัดเกินไป การจุดกองไฟขึ้นมาจึงทำให้รู้สึกอุ่นขึ้นมาได้บ้าง
มู่ฉินเจินก็กลับมาแล้วเช่นกัน เฉียวเยียนเก็บอาหารไว้ให้เขาโดยเฉพราะ ครอบครัวสามคนนั่งล้อมรอบกองไฟ พูดคุยข่าวคราวที่สืบกันมาได้ในตอนเช้าด้วยเสียงเบา
ระบบตัวน้อยคุยกับพวกทหารได้ข่าวมาว่าอีกไม่กี่วันหลังจากหิมะตก การก่อสร้างกำแพงเมืองจะถูกระงับหยุดชั่วคราว แต่ตัวประกันกลุ่มนี้ก็มิอาจอยู่เฉยได้ จะถูกไล่ไปให้ทำเสื้อผ้ากันหนาว
ทหารแนวหน้าต้องการเสื้อผ้ากันหนาวเพื่อป้องกันความหนาวเย็น ส่วนพวกตัวประกันก็กลายเป็นแรงงานทำเสื้อผ้ากันหนาวแบบไม่ต้องจ่ายค่าจ้าง
มู่ฉินเจินเดินไปรอบ ๆ เมือง สังเกตตัวประกันที่กำลังทำงาน พบว่าพวกเขาอยู่ในสภาพที่ย่ำแย่มาก บางคนร่างกายอ่อนแอมากแล้ว อาจจะทนอยู่ได้อีกไม่นาน
นอกจากนี้ เขายังพบว่าตัวประกันเหล่านี้จัดตั้งกลุ่มขึ้นมาอย่างลับ ๆ เชื่อฟังคำสั่งของกลุ่มชายฉกรรจ์ในนั้น คาดว่าพวกเขาอาจพยายามหาวิธีช่วยตัวเองอยู่
ตราบใดที่พวกเขารวมกลุ่มกัน ก็จะมีความหวังในการมีชีวิตรอด และการเข้าช่วยเหลือพวกเขาก็จะดำเนินไปอย่างง่ายดาย
……
หลังจากทำงานในสถานก่อสร้างมาสองวัน ครอบครัวสามคนของเฉียวเยี่ยนก็ประพฤติตนอย่างซื่อสัตย์ จนพวกทหารแคว้นเป่ยที่รับผิดชอบสอดแนมพวกเขาอย่างลับ ๆ ต่างคลายความระแวดระวังลง
และในตอนที่อีกฝ่ายลดการป้องกันลง ก็ถึงเวลาที่พวกเขาจะลงมือ!
ในคืนวันที่สาม หลังจากทหารแคว้นเป่ยที่ประจำการอยู่สถานก่อสร้างหลับสนิทหมดแล้ว ครอบครัวเฉียวเยี่ยนสามคนก็แอบออกจากกระท่อมทรุดโทรม และแยกกันลงมือปฏิบัติการ
พวกตัวประกันล้วนอาศัยอยู่ในกระท่อมมุงหญ้าที่มีรูรั่ว ยี่สิบสามคนแออัดกันอยู่ในกระท่อมหลังเดียวโดยไม่มีเครื่องนอน และทำได้เพียงนอนบนพื้น เบียดเสียดกันเพื่อให้ความอบอุ่น
ในตอนที่อากาศไม่หนาวมาก หน้าประตูจะมีทหารแคว้นเป่ยเฝ้าอยู่ เมื่อถึงวันที่อากาศหนาว ทหารแคว้นเป่ยจะเปลี่ยนวิธีการเฝ้า โดยมีหน่วยลาดตระเวนผลัดกันมาลาดตระเวน ส่วนคนที่ไม่มีเวรก็จะพักในกระท่อม
นอกจากนี้ยังมีเปลี่ยนเวรเฝ้าทางออกของสถานที่ก่อสร้างอยู่ด้วย หากตรวจพบว่ามีการเคลื่อนไหวใด ๆ ก็จะถูกจับได้
เฉียวเยี่ยนกับระบบตัวน้อยไปทางเดียวกัน ในขณะที่มู่ฉินเจินนั้นไปอีกทาง ภารกิจของพวกเขาในคืนนี้คือส่งอาหารให้ตัวประกัน
ตัวประกันเหล่านี้ส่วนใหญ่มีร่างกายอ่อนแอ ถึงตอนนั้นต่อให้พาพวกเขาหนีได้ ด้วยสภาพร่างกายของพวกเขาแล้วคงหนีไปได้ไม่ไกล จึงจำต้องฟื้นฟูกำลังพวกเขาให้ฟื้นคืนกลับมาก่อน
[1] หูล่าทัง (胡辣汤) หรือที่เรียกว่าซุปพริกไทยร้อนหรือซุปรสเผ็ด เป็นซุปแบบดั้งเดิมของจีนที่สร้างขึ้นในมณฑลเหอหนาน แต่กลายเป็นที่นิยมในอาหารของมณฑลส่านซี
………………………………………………………………………………………………………………………….
สารจากผู้แปล
หลอกล่อด้วยอาหารสำเร็จไปหนึ่งภารกิจ ภารกิจต่อไปสู้ ๆ นะคะ
ไหหม่า(海馬)
