ตอนที่ 396 (ตอนพิเศษ) เสี่ยวอวี๋เอ๋อร์ 4
ตอนที่ 396 (ตอนพิเศษ) เสี่ยวอวี๋เอ๋อร์ 4
ทว่าเรื่องบำรุงซาลาเปาลูกเล็กมันไม่ง่ายขนาดนั้น หลังกินอาหารอุดมคุณค่าทางโภชนาการมากมายก็ไม่เห็นว่าซาลาเปาจะโตขึ้นมา กลับมีเนื้อรอบเอวเพิ่มขึ้นแทน
ไม่นานก็ถึงวันแต่งงานของพี่ชาย ทั่วทั้งเมืองหลวงต่างคึกคักชึ้นมา
พี่ชายกับพี่สะใภ้เป็นคู่ข้าวใหม่ปลามัน ตัวติดกันทั้งวันยิ่งกว่าพ่อแม่ในตอนนั้นเสียอีก ทำให้ข้าที่เป็นโสดถึงกับรู้สึกหดหู่ใจ
ในเวลานี้เอง พี่สาวน้องสาวที่อยู่รอบข้างข้าก็ทยอยมีคู่กันทีละคน ทุกวันได้แต่มองพวกเขาเติมความหวานกัน มีเพียงข้าลำพังที่โดดเดี่ยว
หลังจากครุ่นคิดอยู่หลายวันหลายคืน ข้าก็ตัดสินใจเปลี่ยนสถานการณ์นี้ ก็แค่บุรุษเท่านั้นเอง พี่สาวผู้นี้จะหาไม่ได้แปดคนสิบคนเชียวหรือ!
วันนั้นข้าจึงประกาศข่าวใหญ่กับครอบครัวว่า ‘ข้าจะจัดการแข่งขันประลองยุทธ์หาคู่!’
ขอแค่สามารถเอาชนะข้าได้ และเป็นที่พอใจของข้า ข้าก็จะรับเข้าบ้าน ส่วนเจ้าสระน้ำนั่นกับแม่นางหมั่นโถวลูกโตของเขาถูกข้าลืมไปนานแล้ว
ทันทีที่ข้าพูด ท่านแม่พลันสำลักน้ำแกงออกมา ท่านพ่อมีสีหน้ามืดครึ้ม ส่วนพวกพี่น้องต่างอ้าปากค้าง
แต่เพื่อพิสูจน์ว่าข้าไม่ได้พูดเหลวไหล ข้าจึงหยิบหนังสือแผนการประลองหาคู่ที่วางแผนอย่างรอบคอบออกมา
ขอบคุณคำสั่งสอนของท่านแม่ ทุกครั้งที่ข้าทำงานใหญ่ จะต้องเขียนแผนฉบับหนึ่ง และหาเหตุผลร้อยแปดประการเพื่อโน้มน้าวให้ข้าต้องทำเรื่องนี้ให้ได้
ท่านพ่อกับท่านแม่เปิดแผนงานที่ข้าคิดอย่างละเอียดออกดู สีหน้าพลันเปลี่ยนไปจนยากจะคาดเดา
ท่านแม่ว่า “ลูกรัก เจ้าแน่ใจหรือว่ามีคนเอาชนะเจ้าได้?”
ท่านพ่อว่า “แม้แต่ลูกสาวข้ายังเอาชนะไม่ได้ บุรุษแบบนี้ไม่ต้องเอาก็ได้”
พี่ชายว่า “น้องหญิง เจ้าแน่ใจหรือว่าเจ้ากำลังหาสามีไม่ใช่กระสอบทราย?”
ข้ามีสีหน้าเต็มไปด้วยคำสาบานที่จริงใจ ข้าแค่ต่อสู้เป็นงานอดิเรกเท่านั้น หากไม่หาคนที่มีทักษะดี ต่อไปทนมือทนเท้าข้าไม่ไหว งอแงจะหย่าทุกวัน มันน่ารำคาญหรือไม่เล่า?
คืนนั้นทั้งครอบครัวยกเว้นข้าก็นอนไม่หลับกันสักคน พวกเขาแอบคุยกันลับหลังข้าทั้งคืน สุดท้ายก็ตัดสินใจจัดการประลองหาคู่นี้ขึ้นให้ข้า
ทว่าบิดาได้เพิ่มเงื่อนไขนับไม่ถ้วนต่อหน้าเกณฑ์ในการเลือกสามีของข้า
เช่น หน้าตาหล่อเหลา ชาติตระกูลขาวสะอาด นิสัยดี…
กระทั่งขนาดความเป็นชายของอีกฝ่ายยังถูกเขาเขียนลงในเกณฑ์การประเมิน
ข้าอายเล็กน้อย ทว่าก็อยากรู้นิดหน่อยว่าจะตรวจสอบความสามารถในด้านนี้อย่างไร หรือต้องถอดกางเกงออกแล้วให้คนดู?
ข้ากำลังจินตนาการถึงฉากที่ทำให้ใบหน้าผู้คนเปลี่ยนเป็นสีเหลือง โดยที่ตัวเอกชายในมโนภาพพลันกลายเป็นใบหน้าสวมหน้ากากของเจ้าสระน้ำ
ชายผู้เย็นชาและละเว้นทุกอย่าง กำลังทำบางสิ่งที่อธิบายไม่ได้…
แค่กๆ ไม่คิดดีกว่า ยิ่งคิดยิ่งร้อนรุ่ม
พี่สาวผู้นี้ไม่ใช่เด็กสาวบริสุทธิ์ไร้เดียงสา มักจะคลุกคลีอยู่ในค่ายทหารกับยุทธภพ เรื่องระหว่างชายหญิงล้วนรู้กระจ่าง กระทั่งหนังสือมหารัญจวนเล่มน้อยยังเก็บสะสมไว้ตั้งหลายเล่ม
อีกทั้งข้ายังเคยแลกเปลี่ยนวาจาหยาบโลนกับพวกชายหยาบกระด้างเหล่านั้นมาแล้ว เพียงแต่ข้าไม่ใช่คนสุดท้ายที่อาย
เพื่องานประลองหาคู่ของข้า ทั้งครอบครัวจึงวุ่นขึ้นมา มีเพียงข้าที่เป็นต้นเรื่องได้รับการปรนนิบัติราวกับเป็นสัตว์เล็กผู้น่ารักน่าทะนุถนอม
ท่านพ่อกล่าวว่างานของข้าในตอนนี้คือกินและดื่ม เติมพลัง และพยายามเอาชนะบุรุษทุกคนที่มาประลองด้วยให้ได้
ข้าหรี่ตาลง อุทานว่าบิดาช่างมีเจตนาชั่วร้ายนัก อยากให้ข้าเป็นโสดไปตลอดชีวิต
บิดาช่วยออกพระราชโองการให้ข้า เรียกคนแปลกหน้าที่มีความสามารถทั่วทั้งอาณาจักรมาเข้าร่วมการประลองหาคู่ของข้า
ทันทีที่พระราชโองการออกมา เมืองหลวงพลันเงียบสงบราวกับตายไปแล้ว เนื่องจากชื่อเสียงของพี่อวี๋นั้นเป็นที่รู้จักกันดีในเมืองหลวง แม้จะมีคนคิดอย่างอื่นกับข้า แต่ก็ไม่กล้าโผล่หัวออกมาถึงที่
โชคดีที่คนต่างถิ่นไม่รู้ความยังคงหลั่งไหลเข้ามา ถึงอย่างไรเราก็เป็นองค์หญิงคนหนึ่ง ไม่ใช่เพื่อสิ่งอื่น แต่เพื่อฐานะของข้า ย่อมมีผู้คนจำนวนมากหวั่นไหว
วันประลองหาคู่วันนั้น นอกเมืองหลวงได้สร้างลานประลองใหญ่ไว้ก่อนแล้ว และข้าก็สวมกระโปรงสีชมพูอ่อนอีกแล้ว
บิดามารดากับพวกพี่น้องต่างนั่งในที่นั่งผู้ชม รับหน้าที่ช่วยช่วยให้คำแนะนำข้า ด้านล่างลานประลองมีผู้คนมากมาย บางคนมาต่อสู้ในสังเวียน บางคนก็มาร่วมความสนุก
ข้าปรากฏตัวต่อหน้าทุกคนในชุดสีชมพู พลันมีเสียงฮือฮาตกตะลึงดังขึ้นข้างล่างลานประลอง ในขณะคนที่เคยถูกข้าสั่งสอนเหล่านั้น ต่างหวนนึกถึง ‘ความสุข’ในอดีต
เสียงกลองลั่นเป็นจังหวะรบ การประลองเลือกคู่เริ่มขึ้น ชายคนแรกที่ขึ้นมาบนเวทีมีหน้าตาเหมือนหลี่ขุยจริงๆ
ใบหน้ามีหนวดเคราดำขลับ ผิวดำราวกับถ่านหินสีดำ กล้ามหน้าอกใหญ่โตยิ่งกว่าหมั่นโถว ทั้งหมดนี้ทำให้ข้าอยากจะจิ้มตาตัวเองให้บอดนัก
และคนที่ตื่นเต้นกว่าข้าก็คือบิดาข้า บิดาที่มั่นคงดุจเขาไท่ชานกลับด่าสาปแช่ง ได้ใจความคร่าวๆ ว่า เป็นแค่ไอ้บ้าคนหนึ่งกลับริอาจหมายชื่นชมบุปผางามของข้า
“หลี่ขุย” ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามรีบพุ่งเข้ามาหาข้าพร้อมกับร้องตะโกน ต่อหน้าเขา ข้าดูบอบบางราวกับกระต่ายขาวตัวน้อย ทว่าน่าเสียดาย คนที่มีรูปร่างใหญ่เช่นนี้กลับถูกทุบตีอย่างไม่ออมมือ
ในฐานะเจ้าปลาจอมพลัง ข้าก็เตะเขาตกจากเวทีในลูกเตะเดียว ผู้ชมที่อยู่รอบๆ พลันเงียบสงบประหนึ่งล้มหายตายจาก ในขณะที่ญาติกับสหายข้าปรบมือร้องว่าเยี่ยม
หลังจากต่อสู้มาทั้งเช้า ประกอบกับทุกคนที่มาล้วนมีหน้าตาอัปลักษณ์ ข้าก็ค่อยๆ หมดความอดทน ค่อยๆ ลงมือดุดันขึ้น ทำให้คนที่เดิมทีคิดจะขึ้นมาบนลานประลองเป็นอันต้องล้มเลิกความคิดไป
เมื่อเห็นคนหน้าตาอัปลักษณ์มากเกินไป ข้าก็นึกถึงเจ้าสระน้ำอีกครั้ง ชายคนนั้นแม้จะแก่ไปหน่อย แถมยังเจ้าชู้ ทว่าฝีมือไม่มีอะไรต้องพูดจริงๆ ข้ายังคุยกับเขาได้ แต่น่าเสียดาย…
หลังจากผ่านเหตุการณ์เผชิญกับหมั่นโถวใหญ่ครั้งนั้น เจ้าสระน้ำก็ได้รับฉายาใหม่จากข้าว่า เจ้าชู้
เดิมทีการประลองหาคู่จะจัดขึ้นเป็นเวลาสามวัน แต่ผ่านไปแค่เพียงวันเดียว ข้าก็อยากจะจบงานลงแล้ว ไม่อยากทำร้ายดวงตาตัวเองอีก
บ่ายวันนั้น ข้าต่อสู้กับเฒ่าหัวงูคนสุดท้ายที่ขึ้นมาบนเวทีเสร็จ เขาแก่กว่าบิดาข้ามาก กลับยังคิดจะเคี้ยวหญ้าอ่อน ดังนั้นข้าจึงลงมืออย่ารุนแรง ในเมื่อมุ่งมั่นที่จะขึ้นมา เช่นนั้นก็ซัดให้ตกลงไปเสีย
ครั้งนี้ รอไปครึ่งเค่อก็ไม่มีใครกล้าขึ้นมาบนเวทีอีก ด้วยเหตุนี้ข้าจึงตั้งใจจะลากลับบ้าน
แต่ในตอนนั้นเอง บนน่านฟ้าได้มีคนผู้หนึ่งลอยลงมา ฉากนี้คุ้นๆ นัก!
ข้าหวนนึกถึงงานประลองวรยุทธ์วันนั้น และเป็นในช่วงสำคัญสุดท้าย เจ้าสระน้ำเน่าก็แย่งตำแหน่งผู้นำของข้าไป
คนที่มาในครานี้ยังคงสวมชุดสีขาว สวมกวานหยกบนศีรษะ ใบหน้าหล่อราวกับเทพเจ้า ดวงตาคู่นั้นที่มองมาทางข้าเผยรอยยิ้มแสร้งยั่ว
แค่มองแวบเดียว ข้าก็แน่ใจว่าเป็นเจ้าสระน้ำเน่า!
ไอ้คนบ้า หน้าตาดีขนาดนี้ยังสวมหน้ากาก ช่างขี้เก๊กจริงๆ !
ข้าก่นด่าอยู่ในใจ ก่อนค่อยๆ รู้สึกเจ็บใจเล็กน้อย เจ้าหมาบ้าไม่อยู่เป็นเพื่อนหมั่นโถวใหญ่ของเขา แล้วมาหาข้าทำไม!
เมื่อเจ้าสระน้ำปรากฏตัวบนเวที ผู้คนที่อยู่ด้านล่างต่างประหลาดใจ หลังจากดูมาหนึ่งวัน ในที่สุดก็มีสิ่งเจริญหูเจริญตามาแล้ว มีการเปรียบเทียบกับก่อนหน้านี้ เจ้าสระน้ำถูกผู้คนชมจนเหมือนดอกไม้
และในที่สุดกลุ่มญาติเพื่อนสหายก็ตื่นตัวขึ้นมา ส่งสายตาให้กัน มีความหมายคร่าวๆ คือ ‘คนนี่ไม่เลวเลย’
ทว่าสีหน้าของบิดากลับไม่สู้ดีอย่างมาก แย่ยิ่งกว่าเห็นคนหน้าตาอัปลักษณ์เหล่านั้นเสียอีก
เจ้าสระน้ำเดินมาหาข้า มองข้าราวกับแกล้งเด็กน้อยเหมือนก่อน “สหายตัวน้อย เจ้ายังโกรธอยู่หรือ?”
เขาชอบเรียกข้าว่าสหายตัวน้อยมาก ด้วยน้ำเสียงน่าหลงใหลอ่อนโยนทุกครั้ง แรกๆ ข้าโมโหจะแย่ แต่หลังๆ กลับรู้สึกชอบเล็กน้อย
………………………………………………………………………………………………………………………….
สารจากผู้แปล
ได้เห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของเจ้าสระน้ำก็ตอนนี้สินะ แบบนี้ไม่ต้องประลองแล้วมั้ง ให้หนุ่มคนนี้ไปประลองกับท่านพ่อแทน
ไหหม่า(海馬)
