ตอนที่ 41 ลำดับคะแนนสอบ
เมื่ออู่หงเหวินเห็นว่ากู้ซีเฉียวเดินขึ้นไปแล้ว เขาจึงหันไปเลิกคิ้วใส่จงหย่งซือ “ทำไม อยากมีเรื่องกับฉันงั้นเหรอ”
“เปล่า…ช่วยบอกแทนฉันทีว่า ขอโทษ” จงหย่งซือหลุบตาพร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงเศร้าหม่น
“หึ…” อู่หงเหวินสะพายกระเป๋าขึ้นหลัง แววตาเย้ยหยัน “คำขอโทษจากคนอย่างนาย เธอไม่ต้องการหรอก!”
ถึงสิ่งที่จงหย่งซือทำในตอนนั้นทำให้เขารู้สึกโกรธมาก แต่เขาก็ไม่คิดจะแก้แค้นหรือทำเรื่องไม่ดีลับหลัง เขาตั้งใจว่าจะหาโอกาสพลิกแพลงสถานการณ์ ถึงขนาดนัดพบสื่อไว้เรียบร้อยแล้ว แต่ดูเหมือนว่าเรื่องนี้จะไม่ต้องการความช่วยเหลือจากเขา กู้ซีเฉียวเองดูไม่ได้รับผลกระทบใดๆ แต่กลายเป็นกู้ซีจิ่นที่หาเรื่องใส่ตัว
เมื่อเห็นว่ากู้ซีเฉียวไม่ใส่ใจเรื่องเหล่านี้ เขาจึงถอยออกมา
แต่ว่าจะขอโทษงั้นเหรอ…ฝันไปเถอะ!
จงหย่งซือเห็นว่าอู่หงเหวินกำลังจะเดินหนีไป มือที่จับกระดานวาดรูปกระชับแน่นอย่างช่วยไม่ได้ เขาหลุบตาเดินไปที่ห้องศิลปะเงียบๆ
ขณะที่กู้ซีเฉียวเดินมาถึงห้องเรียน คนกลุ่มใหญ่กำลังยืนล้อมโพเดียม เมื่อเช้าครูประจำชั้นของแต่ละห้องเพิ่งได้รับใบคะแนน พวกเขาจึงนำมาวางไว้ที่โพเดียมเพื่อให้นักเรียนมาดูคะแนนของตัวเอง นักเรียนในห้องคู่ขนานมองกระดาษแผ่นนั้นแล้วส่งเสียงอื้ออึงขึ้นมาทันที
คนที่สอบได้คะแนนสูงสุดของห้องคือกู้ซีเฉียว เรื่องนี้ไม่มีใครสงสัย แต่ลำดับการสอบจากทั้งโรงเรียนก็เป็นเลข “1”
สอบได้ที่หนึ่งของโรงเรียน?
ในโรงเรียนอีจง ห้องคู่ขนานเป็นห้องเรียนธรรมดา หากเปรียบเทียบกับห้องหัวกะทิและห้องทดลอง ห้องคู่ขนานยิ่งดูธรรมดาสามัญยิ่งขึ้นไปอีก ในประวัติศาสตร์ที่ผ่านมา ห้องคู่ขนานเป็นตัวถ่วงของโรงเรียนอีจง ดังนั้นจึงไม่เคยได้รับของดีๆ ครูอาจารย์เก่งๆ ไม่เคยมาเหยียบที่ห้องนี้ แม้แต่ข้อสอบของห้องคู่ขนานยังง่ายกว่าห้องหัวกะทิ
ดังนั้นเมื่อมีนักเรียนใหม่ที่คะแนนไม่ดีย้ายเข้ามากลางคัน ห้องอื่นๆ จะไม่ยอมรับ ฝ่ายวิชาการจึงจัดให้นักเรียนเหล่านั้นมาอยู่ที่ห้องคู่ขนาน
แต่นักเรียนใหม่ที่เพิ่งย้ายเข้ามากลางคันกลับสอบได้ที่หนึ่งของโรงเรียน และเอาชนะลั่วเหวินหลั่งอย่างนั้นหรือ
เรื่องนี้ดูเหลือเชื่อเกินไป พวกเขามองมาที่กู้ซีเฉียวด้วยแววตาที่เปี่ยมไปด้วยศรัทธา
“เธอได้ที่หนึ่ง ของโรงเรียนด้วย…” เซียวอวิ๋นประหลาดใจไม่แพ้กัน ความจริงแล้วเธอยังช็อกไม่หาย เธอรู้มาตลอดว่ากู้ซีเฉียวเป็นคนเก่ง ทว่าไม่คิดว่าเธอจะเก่งขนาดที่ได้คะแนนเกือบเต็ม “เธอทำได้ยังไง”
กู้ซีเฉียวพลิกหน้าหนังสือ “ก็ไม่ยังไง ไม่ใช่เรื่องใหญ่ซะหน่อย”
เมื่อชาติก่อน ภาษาอังกฤษของเธอไม่ดี แต่เพราะคะแนนสอบเข้าวิชาคณิตศาสตร์ของเธอเข้าตาศาสตราจารย์ที่มหาฯลัยบี ฉะนั้นเมื่อได้กลับมามีชีวิตอีกครั้งหนึ่ง คะแนนเช่นนี้น่าแปลกใจตรงไหนหรือ
“พระเจ้า มันต่างกันขนาดนี้เลยเหรอ” เซียวอวิ๋นมองกระดาษคำตอบวิชาคณิตศาสตร์ของตัวเองในมือก่อนจะชำเลืองไปมองคะแนนของคนอื่นๆ “บอกมานะว่าโจทย์เลขพิสดารแบบนั้น เธอได้คะแนนเต็มได้ยังไง”
คะแนนวิชาคณิตศาสตร์ของเธอดีอยู่แล้ว เป็นความภูมิใจของเธอมาตั้งแต่ไหนแต่ไร แต่ตั้งแต่ที่กู้ซีเฉียวมานั่งโต๊ะข้างเธอ เธอก็ถูกโจมตีอย่างหนัก สอบคราวนี้ เธอคำนวณไว้แล้วว่าหากกู้ซีเฉียวสอบได้คะแนนสัก 140 ก็นับว่าเหนือความคาดหมายมากแล้ว ไม่คิดไม่ฝันว่าเธอจะได้คะแนนเต็ม!
ความต่างนี้มันช่าง…
“สอบคราวนี้ ทุกคนมีพัฒนาการที่ดีขึ้น” กู้ซีเฉียวมองคนที่ยืนล้อมเธอ ส่งยิ้มพลางกล่าว “คะแนนเฉลี่ยวิชาเลขห้องของพวกเราอยู่ในอันดับที่สอง รองจากห้องหัวกะทิเท่านั้น ต้องบอกว่าทุกคนเก่งขึ้นมาก อีกยี่สิบวันต่อจากนี้ เรามาสู้ไปด้วยกัน!”
“สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือ เธอไม่ได้แค่เรียนดี แต่ยังสอนดีด้วย!” หัวหน้าห้องเดินแทรกเข้ามาพลางกล่าว “ตอนที่เห็นเธอแก้โจทย์ บางครั้งฉันอดคิดไม่ได้ว่าเธอไม่ใช่คน ความคิดของเธอมันเป็นระบบระเบียบเกินไป!”
“ใช่ๆๆ…” เมื่อเอ่ยถึงเรื่องนี้ เพื่อนผู้หญิงที่นั่งโต๊ะข้างหลังก็ส่งเสียงเห็นพ้อง “ทุกครั้งที่ฉันถามโจทย์ฟิสิกส์ เธอมองปราดเดียวก็ตอบได้ แถมยังตอบถูกด้วย! ฉันนี่นั่งงมมาทั้งบ่าย เธอมองแวบเดียวก็ตอบได้เลย พวกเธอเข้าใจความทุกข์ของฉันมะ!”
“เอะ นี่เธอกำลังขิงใช่ไหม กว่าฉันจะไปขอให้เธอช่วยแก้โจทย์ได้ก็ลำบากแสนเข็ญ หนำซ้ำยังต้องติดสินบนไอ้คนก่อนหน้า! แม่มันเถอะ คนอย่างเธอสมควรเอาไปเข้าเครื่องประหารหัวสุนัข!”
“…” หัวหน้าห้องเห็นว่าคนในห้องกำลังลุกฮือ เขาจึงยกมือขึ้นปราม “เอาล่ะทุกคนเงียบก่อนๆ เที่ยงนี้ฉันจะเลี้ยงเนื้อเสียบไม้ทุกคนเอง เพื่อเป็นการฉลองที่กู้เหม่ยเหรินของพวกเราสอบได้ที่หนึ่ง และเป็นการฉลองที่ห้องคู่ขนานของพวกเรามีพัฒนาอย่างก้าวกระโดด”
ห้องคู่ขนานพัฒนากว่าเดิมมาก คะแนนเฉลี่ยห้องของการสอบจำลองเดิมทีเคยอยู่ที่ 35 คะแนน นี่นับว่าเป็นพัฒนาการที่น่ากลัวที่แม้แต่ครูประจำชั้นยังไม่อยากเชื่อ! แม้ว่าคะแนนจะสู้ห้องหัวกะทิไม่ได้ แต่ก็สูงกว่าคะแนนของห้องทดลอง
เมื่อคะแนนสอบออก ครูหัวหน้าชั้นเชื่อว่าห้องคู่ขนานโกงข้อสอบ ไม่ใช่แค่ครูหัวหน้าชั้นเท่านั้น แต่ยังหมายถึงนักเรียนห้องอื่นๆ ด้วย ในเมื่อที่หนึ่งของโรงเรียนอยู่ในห้องนี้ การที่พวกเขาจะโกงข้อสอบคงไม่ใช่เรื่องยาก
แต่นักเรียนในห้องคู่ขนานกลับไม่ได้ใส่ใจ เพราะคิดว่าสุดท้ายแล้วผลการสอบเข้าของจริงจะช่วยยืนยันความบริสุทธิ์ได้ใช่หรือไม่
พวกเขาไม่ได้เชื่อมั่นในตัวเอง แต่พวกเขาเชื่อมั่นในตัวกู้ซีเฉียวมากกว่า
ช่วงพักกลางวัน นักเรียนห้องคู่ขนานรวมตัวกันอยู่ที่ร้านแผงเนื้อเสียบไม้ข้างโรงเรียน คนหน้าไม่อายอย่างอู่หงเหวินก็ยืนกรานจะมาด้วย “ไหนใครปิ้งปลาอยู่ เอาให้ฉันไม้หนึ่ง… เฮ้ เซียวอวิ๋นเธอแน่มาก ช่างเถอะ เอามะเขือมาแทนก็ได้!”
“รู้อะไรไหม” กู้ซีเฉียวกินอย่างไม่รีบร้อน “นายทำตัวแบบนี้เหมือนหมาไซบีเรียนอ๊องๆ ที่หลุดจากกรงเลย”
“…” อู่หงเหวินชะงักไปก่อนจะมองมาที่หญิงสาว “ไซบีเรียนก็ไซบีเรียน แต่ว่าคราวนี้เธอสอบได้ที่หนึ่งของโรงเรียนไปแล้วก็แล้วไป แต่เธอรู้หรือเปล่าว่าการเอาชนะลั่วเหวินหลั่งมันน่ากลัวขนาดไหน ฉันจะบอกอะไรให้ ตอนมอต้นมีผู้เชี่ยวชาญมาวัดไอคิวของลั่วเหวินหลั่ง บอกว่าไอคิวของเขาเกือบร้อยห้าสิบห้า ตอนนั้นข่าวนี้ดังไปทั่ว นั่นเกือบจะเป็นครั้งแรกที่มีคนไอคิวสูงขนาดนั้น แต่ว่าไม่รู้ทำไมถึงไม่มีใครยอมช่วยเขาเลย ไม่พูดเรื่องนี้ดีกว่า ประเด็นสำคัญคือเธอชนะเขาไปแล้ว เธอคงไม่ใช่พวกไอคิวต่ำแน่ๆ หรือไอคิวอาจจะมากกว่าร้อยห้าสิบห้าของเขาไปแล้วก็ได้!”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับไอคิวเล่า พวกนายต่างหากที่บื้อ” กู้ซีเฉียวชำเลืองมองชายหนุ่ม กัดอาหารคำสุดท้ายพลางเอง “ฉันมีธุระ ขอตัวก่อน เชิญทุกคนสนุกกันให้เต็มที่”
กู้ซีเฉียวนัดเจอกับมู่จงตอนเที่ยงของวันนี้ เธอคิดพลางลูบกระเป๋าเป้ ในนั้นมีเอกสารที่เธอเตรียมไว้ขณะที่อยู่ในพื้นที่เสมือนจริงเมื่อคืนนี้
ฝีมือเก่งกาจของกู้ซีเฉียวบวกกับวิสัยทัศน์ล่วงหน้าไปอีกสิบปีของเธอ หากเธอจะแทรกแซงเข้าไปในตลาด…เธอก็เป็นคู่แข่งที่น่ากลัวไม่ต่างจากที่หนึ่งของโรงเรียน!
สถานที่นัดพบกับมู่จงอยู่ไม่ไกลจากโรงเรียน มู่จงคอยเธออยู่นาน
“แล้วถงถงเป็นยังไงบ้างคะ” กู้ซีเฉียวนั่งลงฝั่งตรงข้าม
“ระบบภูมิคุ้มกันของเธอยังไม่ดี ไม่สามารถออกมาข้างนอกนานๆ ได้ ตอนนี้ต้องอยู่ในห้องแยก” ปีนี้มู่จงอายุเพียงสามสิบปีเท่านั้น เป็นช่วงวัยแห่งความรุ่งโรจน์ แต่เพราะคนชั่ว ทำให้น้ำพักน้ำแรงที่เขาทุ่มเทสร้างมาตลอดสิบปีพังทลายลงในชั่วข้ามคืน ประกอบกับลูกสาวที่ล้มป่วยกะทันหัน ส่วนภรรยาก็หอบทรัพย์สินหนีไป พนักงานในบริษัทกระจายกันไปคนละทิศคนละทาง ซ้ำร้ายกว่านั้นคือหอบหิ้วแผนของบริษัทเขาไปให้บริษัทคู่แข่ง
บนโลกใบนี้ใครต่างก็ยินดีจะแต่งเติมให้ดอกไม้ที่งามอยู่แล้วงามยิ่งขึ้นไป แต่ทว่าคนที่จะให้ถ่านกลางหิมะแก่คนอื่นกลับมีเพียงน้อยนิด ประสบการณ์ที่ผ่านมาทำให้เขาปิดตัวเอง และตั้งตัวเป็นปฏิปักษ์ต่อโลกใบนี้โดยสมบูรณ์ แต่สิ่งที่กู้ซีเฉียวกล่าวเมื่อวานทำให้เขาหวั่นใจ เขาเป็นคนฉลาด เก่งกาจในด้านการบริหาร และเป็นคนที่รู้ว่าเมื่อไหร่ควรจะคว้าโอกาส
เขาแอบคิดว่า โอกาสนี้จะเปลี่ยนชีวิตของเขาไปตลอดกาล
