ตอนที่ 48 เทคโอเวอร์
กู้ซีเฉียวเดินมาถึงจุดที่คนอื่นๆ ยืนอยู่ กวาดตามองไปที่มู่จงซึ่งกำลังถูกคุมตัวไว้ “ปล่อยเขา”
สถานการณ์ชวนอึดอัด อินเซ่าหยวนหรี่ตาเล็กน้อย ใช้สายตาเหนือว่ามองหญิงสาว เขาเตรียมจะพูดทว่ามีเสียงใครบางคนแทรกขึ้นมาก่อน
“ตาบอดเหรอไง รีบๆ ถอยไปซะ นี่ใช่ที่ที่เธอควรมางั้นเหรอ” นั่นเป็นเสียงของชายหนุ่มหัวเกรียน เขาเหลือบมองกู้ซีเฉียวด้วยแววตาเยาะเย้ย แต่เมื่อหญิงสาวเดินเข้ามาใกล้ๆ เขาถึงกับผงะไปเพราะความงามของเธอ แต่น่าเสียดายที่เธอดันเป็นพวกไม่มีหัวคิด
กู้ซีเฉียวปรายตามองวัยรุ่นหนุ่ม วินาทีถัดมา ริมฝีปากบางสีแดงก็ยกขึ้นเล็กน้อย “นี่ไม่ใช่บ้านนาย แล้วทำไมฉันจะมาไม่ได้”
ดาราสาวคล้องแขนของอินเซ่าหยวนอยู่จนกระทั่งกู้ซีเฉียวเดินเข้ามาชายหนุ่มก็สะบัดมือเธอออก นั่นเป็นสัญญาณเตือนที่ดังขึ้นในหัวของเธอ สัญญาณนั้นฟังดูเร่งด่วน “โจวฮุยยืนบื้ออยู่ทำไม มาลากตัวผู้หญิงเสียสตินี้ไปพร้อมกันเลยสิ!”
ไม่มีใครกล้าขัดคนโปรดของคุณอิน โจวฮุยส่งสัญญาณมือให้บอดี้การ์ดในขณะที่ตามองไปที่กู้ซีเฉียว “คุณผู้หญิง ขอโทษด้วย หากจะโทษคงต้องโทษที่คุณดวงซวย!”
เดิมทีอินเซ่าหยวนหมายจะปราม ทว่าก็ฉุกคิดคำพูดของเจียงซูเสวียนขึ้นมาได้ ‘นายสิบคนยังสู้เธอคนเดียวไม่ได้เลย’
เขาอยากรู้นักว่าเธอจะเก่งกาจขนาดไหน!
แม้เขาตั้งใจจะทำเช่นนั้น แต่มือกลับกำแน่น เตรียมไว้ในกรณีที่กู้ซีเฉียวเอาไม่อยู่ เขาจะได้เข้าไปช่วยทัน เนื่องจากบอดี้การ์ดของเขาได้รับการฝึกฝนพิเศษมา ทำให้เขารู้สึกหวั่นใจเล็กน้อย…
กู้ซีเฉียวหรี่ตา โยนโทรศัพท์ขึ้นไปกลางอากาศ สองมือตั้งท่า ร่างกายเคลื่อนไหวปราดเปรียว ภาพที่คนนอกเห็นคือเธอเคลื่อนที่ไปมาท่ามกลางกลุ่มบอดี้การ์ด ใช้นิ้วมือแตะเบาๆ ที่ไหล่สองสามที และร่างของบอดี้การ์ดก็ค่อยๆ ทรุดลงกับพื้น
สู้แบบไม่มีพูดพร่ำทำเพลงเลยสักนิด!
ฉากการต่อสู้สุดแฟนซีนี้…หากไม่ได้มาเห็นเองกับตา พวกเขาคงเชื่อว่าเป็นเอฟเฟกต์ที่เห็นในโทรทัศน์เป็นแน่!
กู้ซีเฉียวกลับไปยืนที่เดิม ยื่นมือไปรับโทรศัพท์มือถือที่กำลังร่วงลงมาพลางเอ่ย “สนุกไหม”
“อะไร” อินเซ่าหยวนเผลอกล่าวออกมาทั้งที่สติยังคงล่องลอย
สิ่งที่ต่างจากมนุษย์ธรรมดา เขาสัมผัสได้ถึงพลังงานอันยิ่งใหญ่และไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยในร่างของเธอ หัวใจของเขาสั่นระรัว มิน่าล่ะ…เจียงซูเสวียนถึงพูดอย่างนั้น…
“ฉันหมายถึง ดูละครสนุกไหม” กู้ซีเฉียวชำเลืองไปที่ชายหนุ่ม “หรือว่านายก็อยากมีเรื่องกับฉันด้วยอีกคน”
“อย่า ท่านบรรพบุรุษ ผมมิบังอาจต่อสู้กับท่านหรอก…” อินเซ่าหยวนพนมมือ แสดงท่าทีประจบประแจง “กินอะไรมารึยัง ช่างเถอะ ดึกขนาดนี้แล้ว ฉันไปส่งเธอดีกว่า”
“ไม่จำเป็น ปล่อยเขาก็พอ” กู้ซีเฉียวชี้ไปที่มู่จง
“ถ้ารู้แต่แรกว่าเป็นคนของเธอ ฉันคงไม่กล้าแตะ!” อินเซ่าหยวนลูบจมูก ตั้งแต่เกิดเรื่องกับตระกูลกู้ มุมมองที่เขามีต่อกู้ซีเฉียวก็เปลี่ยนไป จากข้อมูลที่เขาสืบมาพบว่า คนตระกูลกู้รับกู้ซีเฉียวกลับมา แต่ทว่ากลับละเลยไม่ดูแล แต่นั่นก็มิใช่เรื่องแปลกนัก เพราะกู้ซีเฉียวเองก็เป็นบุตรนอกสมรส
เพียงแต่วันแรกที่ตระกูลกู้รับเธอกลับมาอยู่ด้วย พวกเขาจัดงานเลี้ยงอย่างเอิกเกริก เพื่อให้คนในวงการรู้ว่าบ้านหลังนี้มีที่หนึ่งซึ่งก็คือกู้ซีจิ่น ส่วนเธอเป็นเพียงตัวตลกให้ผู้คนหัวเราะเยาะก็เท่านั้น ในเอกสารที่เขาสืบมายังบอกอีกว่ากู้ซีเฉียวเป็นพวกปลีกตัวจากสังคมและท่าทางห่อเหี่ยวอยู่ตลอดเวลา ซึ่งแตกต่างจากที่เขาได้สัมผัสในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาโดยสิ้นเชิง คาดว่าตอนนั้นเธอคงไม่ได้ใช้ชีวิตสุขสบายอย่างที่เห็นภายนอกสินะ
มีคนล้อมวงดูเหตุการณ์มากขึ้นเรื่อยๆ กู้ซีเฉียวจึงไม่อยากอยู่ตรงนั้นนานไปกว่านี้ “ไม่รบกวนล่ะ สวัสดี”
เธอส่งสายตาให้มู่จงก่อนจะโบกมือให้อินเซ่าหยวน กลับหลังหันแล้วจึงเดินไปทางซ้ายมือ
“นี่จะไปจริงๆ เหรอ ฉันไปส่ง!” อินเซ่าหยวนปรี่เข้าไป
กู้ซีเฉียวโบกมือ “ไม่จำเป็นหรอกค่ะ คุณชายใหญ่!”
ความเปลี่ยนแปลงกะทันหันเช่นนั้นทำให้หลายคนลืมตอบสนองไปชั่วขณะ ดาราสาวยืนตัวแข็งทื่ออยู่ที่เก่า เธอขานเสียงอ่อน “คุณอิน?”
อินเซ่าหยวนชะงักฝีเท้า หรี่ตาพิศมองดาราสาว รอยยิ้มยังแขวนอยู่ที่มุมปาก เมื่อเห็นรอยยิ้มของชายหนุ่ม ดาราสาวก็ใจชื้นขึ้นมาอีกครั้ง แต่ทว่าครั้งนี้เธอกลับรู้สึกถึงไอเย็นวาบที่แผ่ซ่านขึ้นมาจากไขสันหลัง เธอรับรู้ได้ว่ามีบางอย่างผิดไปจากเดิม
ตั้งแต่อินเซ่าหยวนเริ่มสนทนากับกู้ซีเฉียว ดาราสาวก็เริ่มรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เธอกับอินเซ่าหยวนเพิ่งรู้จักกันไม่นาน แต่เธอก็รู้จักชายหนุ่มเป็นอย่างดี ปกติแล้วเวลาที่เขาสนทนากับคนใหญ่คนโต เขาจะแสดงท่าทีหยิ่งยโส ส่วนคนพวกนั้นก็จะแสดงท่าทีเคารพนบนอบต่อเขา ช่างแตกต่างจากอินเซ่าหยวนที่ดูเข้าถึงง่ายในค่ำคืนนี้โดยสิ้นเชิง
เหล่าทายาทตระกูลดังที่อยู่ตรงนั้นถูกนับว่าเป็นคนสำคัญของยอดพีระมิดเมืองเอ็น พวกเขาทราบเรื่องนี้ดีกว่าดาราสาวแถวสองของวงการเป็นไหนๆ ตระกูลอิน…ไม่เพียงแต่เป็นประตูสู่เมืองเอ็น เพราะแม้ว่าเทียบกับในเมืองหลวง ตระกูลอินก็ไม่ใช่ตระกูลที่ใครๆ จะมองข้ามได้ ฉะนั้นคนพวกนี้ถึงได้พยายามประจบอินเซ่าหยวน เพราะหากเขาถูกใจใครขึ้นมา ตระกูลนั้นก็แทบไม่ต้องลงแรงทำธุรกิจให้เหน็ดเหนื่อยไปอีกสิบปี ยิ่งไปกว่านั้นคือตระกูลอินมีโควตาฐานนั้นอยู่ในมือ ซึ่งเป็นโควตาที่คนใหญ่คนโตในเมืองเอ็นแย่งชิงกันอย่างบ้าคลั่ง!
เหตุใดดูเหมือนว่าตอนนี้ทุกอย่างดูสับสนอลเวงไปหมด? แม้พวกเขาจะไม่ใช่ลูกตาสีตาสา แต่การจะพบหน้าอินเซ่าหยวนก็ไม่ใช่เรื่องง่าย ตระกูลอินลึกลับ หากมิใช่เรื่องใหญ่จริงๆ โอกาสที่จะได้พบหน้าคนตระกูลอินก็มีน้อยนัก ฉะนั้น ครั้งนี้พวกเขาจึงพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อจะสร้างความประทับใจ
เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ สายตาจึงปรายไปทางดาราสาว รักแท้? ไร้สาระ!
ทุกคนเดินผ่านหน้าเธอไป ไม่มีใครชายตามอง พวกเขาทราบดีว่าเธอหมดความหมายแล้ว พวกเขาเองก็เช่นกัน สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือต้องตามหาผู้หญิงคนนั้น พวกเขาถึงจะมีโอกาสพลิกสถานการณ์
พวกเขาไปที่ห้องควบคุมของโรงแรมเพื่อดูกล้องวงจรปิด แต่ที่น่าแปลกคือภาพในกล้องเห็นหน้าของทุกคนชัดเจน แต่เมื่อเป็นหน้าของหญิงสาวคนนั้นกลับมัวทุกครั้งไป!
ดาราสาวยืนกำกระเป๋าอยู่ด้านนอกด้วยใบหน้าซีดเซียว เธอขบริมฝีปากแน่น จ้องมองรถอินเซ่าหยวนแล่นออกไปโดยไม่ขยับตัวไปไหน
ในใจเป็นทุกข์ว่าเหตุใดพ่อของเธอถึงให้เธอทำเรื่องเช่นนี้ ลำไส้ของเธอบิดแน่น ครั้นหวนคิดถึงเหตุการณ์ที่ตัวเองถูกอินเซ่าหยวนสลัดทิ้งเมื่อครู่ หัวใจของเธอรู้สึกราวกับว่ามีชั้นน้ำแข็งปกคลุม คล้ายกับฝันอยู่ก็ไม่ปาน
มือสั่นเทาของเธอควานหาโทรศัพท์ต่อสายหาผู้เป็นพ่อ เธอบ่นก่อนจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้เขาฟัง
เจ้าของบริษัทต้าเฉิงในขณะนี้กำลังวุ่นไม่แพ้กัน เพราะนักลงทุนที่เคยคุยกันเสียดิบดีกลับถอนตัวออกไปดื้อๆ ตอนแรกเขาไม่ได้ใส่ใจ เพราะคิดว่ามีลูกสาวอยู่ทั้งคน ถึงอย่างไรก็หาคนมาลงทุนได้ แต่เมื่อลูกสาวโทรมาบอกเช่นนี้ ผู้เป็นบิดานิ่งอึ้งไปชั่วขณะ นี่ก็หมายความว่านักลงทุนพวกนั้นอาจได้ยินเรื่องนี้ถึงได้ทยอยถอนทุนออกไปหรือ
การลงทุนคราวนี้เกิดขึ้นจากการที่หลิวเหว่ยชิ่งนำเครือข่ายโฮโลแกรมขนาดใหญ่มาเสนอ บริษัทเริ่มดำเนินการไปหมดแล้ว หากนายทุนหลักถอนทุนออกไปก็หมายความว่าพวกเขามีสิทธิ์ล้มละลายทันที หลิวเหว่ยชิ่ง เป็นเพราะหลิวเหว่ยชิ่งที่พาเขาไปลงเหว!
เขาหยิบโทรศัพท์ต่อสาย “หลิวเหว่ยชิ่ง แกรู้หรือเปล่าว่าอีกฝ่ายเป็นใคร ฉันจะบอกอะไรให้ นี่พวกเรากำลังจะล้มละลาย แกนับวันคอยหมายศาลได้เลย!”
หลิวเหว่ยชิ่งที่กำลังสำเริงสำราญโทรศัพท์ร่วงตุบ นอกจากโทรศัพท์จากเจ้าของบริษัท เขายังได้รับสายจากชายวัยกลางคนคนนั้นด้วย นิ้วมือของเขาสั่นระริก เขาพยายามควบคุมสติ เขาทุ่มเททำงานมาหลายปี ในที่สุดตอนนี้เพิ่งจะได้มีโอกาสขับรถยี่ห้อหรู ได้อยู่บ้านหลังใหญ่โต เขาจะไม่ยอมให้ทุกอย่างพังทลายไปแบบนี้ จริงสิ…มู่จง ต้องไปหามู่จง!
“ระบบ ถ้าจะซื้อบริษัทต้าเฉิงโดยเร็วที่สุดต้องใช้เวลาเท่าไหร่” กู้ซีเฉียวหาร้านกาแฟ พามู่จงและหวังปัวเข้าไป
ระบบในพื้นที่เสมือนจริงวางเกมในมือ มันเป็นระบบอัจฉริยะที่ทรงประสิทธิภาพที่สุดในโลก สิ่งที่ระบบอินเทอร์เน็ตธรรมดาทำไม่ได้ สำหรับมันกลับเป็นเรื่องง่ายเหมือนปอกกล้วยเข้าปาก [เฮ้ พวกเขาล้มละลายแล้ว ฉะนั้นไม่ต้องกังวลว่าเงินจะไม่พอ เฉียวเหม่ยเหรินรอสักครู่ ต้องใช้เวลาสักสิบนาที]
ความเร็วระดับนี้นับว่ารวดเร็วมากแล้ว กู้ซีเฉียวพอใจจนต้องยอมรับว่าระบบนี่มีประโยชน์จริงๆ
“นี่เป็นข้อมูลที่จดทะเบียนกับกรมอุตสาหกรรมและการพาณิชย์” กู้ซีเฉียวหยิบกองเอกสารพร้อมกับไมโครดิสเพลย์ที่ระบบเตรียมไว้ให้ออกมา “นี่คือซอฟต์แวร์ที่ฉันพูดถึงก่อนหน้านี้ พรุ่งนี้พวกคุณไม่ต้องไปที่กรมแล้ว ตั้งใจพัฒนาไปเถอะ ส่วนเรื่องอื่นๆ ฉันจะจัดการเอง”
มู่จงและหวังปัวประหลาดใจอย่างยิ่งยวด ทั้งคู่พลิกดูเอกสารและตรวจสอบไมโครดิสเพลย์ชิ้นนั้น พวกเขายังไม่หายจากอาการตกใจ กู้ซีเฉียวก็ทิ้งระเบิดอีกลูก
“ฉันเทคโอเวอร์ต้าเฉิงแล้ว ภายในพรุ่งนี้สัญญาของพวกเขาก็น่าจะถึงมือคุณ”
