ตอนที่ 64 ระบบ
ด้านนอกร้านรถราขับสวนกันขวักไขว่ กู้ซีเฉียวปฏิเสธมู่จงที่ขอไปส่งเธอที่บ้านอีกครั้งแล้วเดินหายเข้าไปในฝูงชน
เธอเอามือข้างหนึ่งล้วงกระเป๋า อีกมือสะพายกระเป๋าเอาไว้แล้วเดินไปหยุดรอสัญญาณไฟจราจรพร้อมคนอื่นๆ สุดท้ายยังไม่ทันที่จะเปลี่ยนเป็นสัญญาณไฟเขียวก็มีรถสปอร์ตหรูสีน้ำเงินคันหนึ่งแล่นมาจอดตรงหน้า เมื่อกระจกรถยนต์เลื่อนลงก็ปรากฏใบหน้าหล่อเหลาร้ายกาจของชายคนหนึ่ง
บรรดาคนรอบข้างพากันหวีดร้องอย่างอิจฉา เด็กวัยรุ่นหญิงชายต่างพากันกระซิบกระซาบ รถหรูขนาดนี้ปกติเห็นได้แค่ในทีวีหรือบนนิตยสารเท่านั้น แทบไม่อยากเชื่อเลยว่าพวกเขาจะได้เห็นเป็นบุญตาวันนี้
กู้ซีเฉียวมองอีกฝ่ายแวบหนึ่งแล้วรีบเปิดประตูขึ้นรถไป ในตอนนั้นใจเธอเกิดความคิดอยู่สองอย่าง
หนึ่ง คุณชายอินเปลี่ยนรถใหม่อีกแล้ว สอง เขาไม่กลัวโดนตำรวจออกใบสั่งข้อหาจอดรถตรงทางม้าลายหรอกหรือ
“เธอออกมาคนเดียวเหรอ” อินเซ่าหยวนเปิดบทสนทนา เขาเพิ่งกลับจากคุยงานก็เห็นเธอนั่งอยู่ที่ร้านกาแฟ คิดถึงเรื่องวันก่อนที่จู่ๆ กู้ซีเฉียวหายตัวไป อินเซ่าหยวนก็เป็นห่วงความปลอดภัยของเธอหากเธอต้องกลับบ้านเองตามลำพัง ดังนั้นเลยขับรถมาจอดรอเธอที่ด้านข้างร้าน
กู้ซีเฉียวที่เล่นมือถืออยู่ เมื่อได้ยินดังนั้นก็ได้แต่พยักหน้ารับเบาๆ ก่อนจะเอ่ย “ยังไม่กลับ”
“เอ๋?” อินเซ่าหยวนเหยียบเบรก “แล้วเธออยากไปไหน”
เธอบอกที่หมายให้กับเขา
“ไกลขนาดนั้นเลยเหรอ” อินเซ่าหยวนเปรยออกมา แต่ก็ยอมกลับรถไปตามที่หมายที่เธอบอก เมื่อราชินีกู้ออกคำสั่งมีหรือที่เขาจะไม่ทำตาม ที่ผ่านมาเขาเคยชินกับการทำตามคำสั่งเธอไปแล้ว หากจู่ๆ กู้ซีเฉียวมาทำดีกับเขา เขาคงจะไม่ชิน “เธอดูหุ้นอยู่ใช่ไหม”
เขาแอบเห็นเธอกำลังเสิร์ชดูกระดานหุ้นอยู่
“ใช่” กู้ซีเฉียวเอ่ยตอบ จากนั้นก็กดหมายเลขหุ้นตัวหนึ่งเข้าไป “ช่วงนี้หลานเฉินมีปัญหาทางการเงิน”
“อะไรนะ” อินเซ่าหยวนตกใจ “เธอรู้ได้ยังไง”
ดาราสาวที่เขาเคยคั่วครั้งก่อนเพิ่งโดนเขาสั่งดองไป บริษัททุ่มเงินมหาศาลเพื่อปลุกปั้นดาราสาวคนนี้ ละครเรื่องใหม่ที่เพิ่งฉายก็มีดาราสาวคนนี้แสดงด้วย แต่หลานเฉินไม่เพียงซื้อสิทธิ์ของละครทั้งยังฝืนเปลี่ยนนางเอก เดิมทีบริษัทที่ผิดสัญญาก็มีภาพลักษณ์ไม่ดีอยู่แล้ว เงินหมุนเวียนยังหายไปก้อนหนึ่ง ดังนั้นมูลค่าหุ้นจึงถูกฉุดให้ต่ำลงไปด้วย
ละครเรื่องนี้มีเนื้อเรื่องมาจากนิยายเรื่องหนึ่งที่มีแฟนคลับนักอ่านจำนวนมาก หลานเฉินสามารถสร้างกระแสวิพากษ์วิจารณ์ในอินเทอร์เน็ตได้ไม่ยาก และในระหว่างนี้ก็ใช้พวกไอโอไปช่วยปั่นให้ฮิตติดเทรนด์เท่านี้ชื่อเสียงก็พอจะโด่งดังขึ้นมาได้แล้ว
กู้ซีเฉียวรู้ดีว่าแผนการเหล่านี้อินเซ่าหยวนน่าจะคิดออก ดังนั้นเธอจึงเสนออีกไอเดียให้เขา “พวกเรามีอุปกรณ์เทคโนโลยีขั้นสูงที่ช่วยนายได้ สนไหมล่ะ”
ในเมื่อเธอเองก็มีหุ้นของหลานเฉินอยู่หกเปอร์เซ็นต์ อย่างไรเสียเธอก็ไม่มีทางปล่อยให้อินเซ่าหยวนทำอย่างขอไปทีแน่
สำหรับบริษัทเอ็นเตอร์เทนเมนต์ ดาราคุณภาพและอุปกรณ์เทคโนโลยีขั้นสูงล้วนจำเป็นอย่างมาก บริษัทไหนที่มีเงินทุนไม่มากพอย่อมไม่สามารถผลิตผลงานแห่งยุคได้ เพราะเงินทุนส่วนใหญ่จะหมดไปกับการเชิญดาราที่มีชื่อเสียงมาร่วมแสดง อีกส่วนจะเป็นค่าใช้จ่ายพวกอุปกรณ์ถ่ายทำต่างๆ อีกทั้งในตอนนี้ไม่ใช่ว่าแค่มีเงินก็สามารถซื้ออุปกรณ์เทคโนโลยีขั้นสูงได้
เขาหันมามองก็เห็นใบหน้าเรียบเฉยของกู้ซีเฉียว พลัยยิ้มออกมา “อุปกรณ์เทคโนโลยีขั้นสูงเหรอ ได้ ฉันซื้อ”
“เดี๋ยวฉันให้คนมาติดต่อกับนายอีกที” กู้ซีเฉียวหลุบตาลงไม่ได้พูดอะไรอีก
อินเซ่าหยวนนั้นไม่ขาดแคลนเงิน ที่เขาพูดแบบนั้นก็เพื่อเอาใจกู้ซีเฉียวเท่านั้น ซอฟต์แวร์ ฮาร์ดแวร์ส่วนใหญ่ของบริษัทเขาล้วนแต่ซื้อจากต่างประเทศแทบทั้งนั้นและล้วนแต่เป็นเทคโนโลยีตัวท็อประดับโลก ดังนั้นเอาเข้าจริงเขาไม่ได้ขาดแคลน ‘อุปกรณ์เทคโนโลยีขั้นสูง’ ใดๆ เลย
กู้ซีเฉียวสังเกตท่าทีของเขาก็พอรู้ถึงข้อนี้ได้จึงไม่ได้อธิบายอะไรต่ออีก
ผ่านไปพักใหญ่ รถจอดลงที่ด้านข้างโรงเรียนประถมศึกษาของเหล่าไฮโซแห่งหนึ่ง กู้ซีเฉียวเปิดประตูลงจากรถพลางเอ่ย “รอฉันสักสิบนาทีนะ”
ที่นี่เป็นโรงเรียนเอกชนราคาแพงแห่งหนึ่ง ค่าเทอมแพงมากแต่ก็สวยงามเป็นหนึ่งเช่นกัน ด้านข้างโรงเรียนมีตึกร้างสองชั้นอยู่ตึกหนึ่ง โดยปกติเด็กๆ ชอบมาผจญภัยกันในตึกนี้ และที่กู้ซีเฉียวมาที่นี่ก็เพื่อจะมาหากู้ซีจิ่น!
ที่แห่งนี้คือ ‘ฐานทัพลับ’ ที่ชาติที่แล้วกู้ซีจิ่นมักจะมาซ่อนตัวอยู่ เป็นสถานที่ของเธอกับซย่าจื่อจวิ้น ทุกครั้งที่เธอไม่สบายใจก็มักจะมาที่แห่งนี้
กู้ซีเฉียวค่อยๆ ผลักประตูเปิดออก ในห้องแทบจะไม่มีแสงไฟใดๆ รอบด้านมีแต่ความมืดอาศัยเพียงแสงยามเย็นที่สาดส่องเข้ามาจากทางหน้าต่าง เธอเดินช้าๆ พลางหลบสิ่งกีดขวางอันแล้วอันเล่าราวกับที่เท้ามีตางอกออกมาอย่างไรอย่างนั้น
แปะ เสียงหนึ่งดังขึ้นตามด้วยไฟในห้องที่สว่างขึ้น กู้ซีเฉียวมองสบเข้ากับดวงตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวคู่หนึ่ง เธอยิ้มน้อยๆ ท่าทีนิ่มนวลอ่อนโยนราวกับหยก “พี่สาว ไม่เจอกันนานเลย”
กู้ซีจิ่นตกใจราวกับเห็นผี เธออ้าปากค้างแต่กลับพูดอะไรไม่ออกราวกับมีอะไรมาติดอยู่ที่ลำคอ เธอตกใจมากที่จู่ๆ หลอดไฟก็สว่างขึ้นทั้งๆ ที่เธอรู้ดีว่าที่นี่ถูกตัดไฟไปนานหลายปีแล้ว
ความรู้สึกเย็นวาบคืบคลานขึ้นมาจากกระดูกสันหลัง ความหวาดกลัวทำให้กระดูกของเธอสั่นระริก กู้ซีเฉียวเป็นคนหรือเป็นผีกันแน่
“ไม่ต้องกลัว พวกเรามาคุยกันหน่อย” แสงจากไฟส่องสะท้อนใบหน้าของกู้ซีเฉียวจนขาวราวกับหิมะ เธอเพียงสะบัดมือ ม้านั่งเก่าๆ ก็ลอยแหวกอากาศเข้ามา “ไหนลองมาคุยกันหน่อยว่าทำไมเธอถึงทำร้ายฉัน”
กู้ซีจิ่นดวงตาเบิกโพลง เธอมองม้านั่งเก่าที่ลอยเข้ามาก็ตัวสั่นงันงก ใจตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่มพลันรู้สึกว่าตัวเองหายใจไม่ค่อยออก
“ตั้งแต่อุณหภูมิของน้ำในอ่างในวันแรกที่ฉันเพิ่งกลับบ้าน หรือวันที่สองที่เธอให้หมีกับฉัน…กระทั่งจดหมายรักของอู่หงเหวิน” กู้ซีเฉียวหรี่ตาลงเอ่ยเสียงเบาๆ ค่อยๆ โน้มตัวเข้าไปใกล้กู้ซีจิ่น “ฉันก็เป็นแค่ลูกนอกสมรสต่ำต้อยคนหนึ่ง ทำไมเธอถึงต้องพยายามทำร้ายฉันขนาดนี้ด้วย”
ครั้งนี้เธอไม่ได้รับคำตอบใดๆ เพราะกู้ซีจิ่นตกใจจนหมดสติไปแล้ว
กู้ซีเฉียวลุกขึ้นมองกู้ซีจิ่นครู่หนึ่ง รวมถึงน้ำใสๆ ที่ไหลออกมาจากท่อนล่างของเธอก็ได้แต่เอ่ยสบถออกมา “ไม่เอาไหน”
ที่เธอมาในวันนี้ไม่ใช่มาเค้นคำตอบจากปากของกู้ซีจิ่น เพราะคำตอบเหล่านี้เธอรู้ดีตั้งแต่ชาติก่อนแล้ว เพียงแต่คิดไม่ถึงว่ากู้ซีจิ่นจะไม่เอาไหนถึงเพียงนี้ กู้ซีเฉียวหยิบมือถือออกมาส่งข้อความออกไปแล้วเดินออกมาจากตัวตึก เธอหันกลับไปมองหญิงสาวที่นอนหมดสติอยู่ที่พื้นแล้วยิ้มน้อยๆ คุณหนูใหญ่ตระกูลกู้สติไม่สมประกอบ ครึ่งชีวิตที่เหลือต้องรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลจิตเวช…ฟังดูก็ไม่เลวเหมือนกัน
“เร็วขนาดนี้เลยเหรอ” อินเซ่าหยวนเอ่ยพลางดับบุหรี่
กู้ซีเฉียวเก็บมือถือ “ตอนแรกก็ไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้หรอก…ไปกันเถอะ”
ที่นี่ห่างจากใจกลางเมืองค่อนข้างไกล ใช้เวลากว่าหนึ่งชั่วโมงจึงจะกลับถึงตัวเมือง กู้ซีเฉียวหยิบกระเป๋าสะพายลงจากรถและหันไปโบกมือลาอินเซ่าหยวน
อินเซ่าหยวนพาดมือบนกระจกรถ แผ่นหลังของคนตรงหน้าเพรียวบาง เธอก้มหน้าน้อยๆ สายตาไม่แสดงความรู้สึกใด ใบหน้าด้านข้างเผยให้เห็นเพียงขนตางอนยาวและคางงามได้รูป ดูอ่อนเยาว์ เกลี้ยงเกลา ว่าง่ายแต่ไม่สูญเสียเสน่ห์ของหญิงสาว หากเทียบเธอกับ ‘ดาราสาวแสนอ่อนหวาน’ หรือ ‘นางฟ้าของประเทศ’ แล้ว คนเหล่านั้นยังห่างชั้นกับเธออีกมาก
หากเธอเข้าวงการบันเทิงคงโด่งดังเป็นพลุแตกแน่ๆ
หากแต่มีเรื่องหนึ่งที่ยังติดอยู่ในใจเขา อินเซ่าหยวนคิดพลางสตาร์ทรถ สายตาของเขาเปล่งประกาย “บริษัทจิ่วเทียน …”
หลังจากกลับมาถึงบ้านแล้วเห็นว่าเจียงซูเสวียนยังไม่กลับมากู้ซีเฉียวก็โล่งใจ เธอไม่ได้บอกเขาว่าวันนี้จะออกจากบ้านเพราะกลัวจะทำให้เขากังวล แต่พอออกไปก็กลัวว่าถ้าเขากลับมาแล้วรู้เข้าอาจจะโกรธได้ ดังนั้นโชคดีที่เขายังไม่กลับบ้าน
หลังจากที่เธอกินข้าวเสร็จแล้วก็ขึ้นห้องไปอ่านเอกสารที่มู่จงเอามาให้ อ่านไปได้ไม่นาน ในสมองของเธอก็ปรากฏเสียงบางอย่างดังก้องเป็นชุดขึ้นมา
ระบบที่หายไปนานรีสตาร์ทกลับมาอีกครั้งแล้ว
