บทที่５ตอนที่２６
เงาสีดำขนาดใหญ่คำรามอยู่กลางท้องฟ้าและพุ่งเข้าหาโนโซมุ
ด้วยความอ่อนไหวต่อพลังที่โนโซมุปลดปล่อยออกมามันปล่อยคลื่นลมใส่ไอริสและมาร์ที่อยู่ตรงนั้น และพยายามเข้าหาโนโซมุ
ร่างของโนโซมุปลิวไปเพราะแรงกระแทก เขาพุ่งชนกระท่อมของชิโนะขณะที่ร่างกระแทกกับพื้นไปหลายครั้ง จนเกิดรูขนาดใหญ่บนกำแพง
วินาทีถัดมากระท่อมก็พังทลายด้วยเสียงอันดัง อาจเป็นเพราะเสาค้ำที่พังลงมา ตัวโนโซมุโดนกระท่อมหล่นทับลงมา
ไอริสและคนอื่นๆต่างตกตะลึงเพราะไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้น
เมื่อเหล่าสาวๆที่อยู่ด้านหลังจ้องมองเงาขนาดใหญ่ที่พุ่งเข้าหาโนโซมุ มันก็กระทืบเท้าที่เหมือนท่อนซุงลงบนพื้นและกางปีกแสดงให้เห็นถึงความสง่างาม
มังกรแห่งความตายที่ได้รับการฟื้นฟู มีเกล็ดที่แตกร้าว บาดแผลมากมายและกลิ่นเน่าปกคลุมทั่วทั้งร่าง
「ทำไม…หมอนี่ถึงมาอยู่ที่นี่ได้……」
มาร์พึมพำด้วยท่าทางหงุดหงิด
ข้างหน้าพวกเขา มีมังกรแห่งความตายที่น่าจะโดนจิฮัดจัดการไปแล้วอยู่
ปีกข้างหนึ่งที่น่าจะหายไปกลับถูกสร้างขึ้นใหม่ แต่ว่าเป็นมังกรแห่งความตายไม่ผิดแน่
「กูรูลูลู……」
เมื่อมังอ้าปากค้างและสูดลมหายใจก็มีเพลิงสีแดงรั่วไหลออกมาจากด้านหลังคอของมัน
ลมหายใจที่แผดเผาที่พ่นออกมาและโจมตีไปทางกระท่อมของชิโนะ
กระท่อมอันแสนเรียบง่ายถูกไฟนั่นเผาในทันทีและโนโซมุที่อยู่ในนั้นก็โดนเปลวเพลิงเข้าปกคลุม
「โนโซมุ！！」
ไอริสส่งเสียงอันแสนเศร้าออกมา
อย่างไรก็ตามมันไม่ได้สนใจไอริสมันยังคงจ้องไปที่กระท่อมหลังนั้น
「บ้าเอ้ย！！」
「แย่แล้ว！ ต้องรีบเข้าไปช่วยแล้ว！」
ไอริส ซีน่า และมาร์พยายามเข้าไปช่วยโนโซมุโดยไม่สนใจมังกรแห่งความตายรีบวิ่งไปยังกระท่อมที่กำลังลุกไหม้
อย่างไรก็ตามมันป้องกันไม่ให้พวกเขาทำเช่นนั้น และเตรียมพ่นลมหายใจลูกถัดไป
「กร๊าซซซซซซซซ！」
ลมหายใจที่แผดเผาที่ปล่อยไปทางพวกไอริส
อย่างไรก็ตามเกิดบาเรียแห่งแสงบดบังทิศทางของลมหายใจนั่น
「……ไม่รู้หรอกนะว่าทำไมแกถึงยังมีชีวิตอยู่ แต่อย่ามาขวางกันสิ！」
มันเป็นยันต์ของฟีโอเองที่เข้าไปป้องกันลมหายใจของมัน
บางทีอาจจะใช้อันเดียวไม่ได้ผล ฟีโอเลยใช้ยันต์ทั้งห้าใบในการสร้างบาเรียแห่งแสงขึ้นมา
อย่างไรก็ตามดูเหมือนขีดจำกัดของบาเรียจะพอแค่กันลมหายใจไว้ได้ บาเรียแห่งแสงหายไปในทันทีหลังจากทำหน้าที่ของมันเสร็จ
ซื้อเวลาได้เพียงเล็กน้อย แต่เวลานั้นมีค่ามากกว่าสิ่งใด
「ทุกคนช่วยล่อมังกรตัวนั้นที！ คุณทิม่า！ ดับไฟด้วยเวทย์ที！」
「นอร์น～！ ไปหาโนโซมุคุงเถอะน้า～。เค้าจะอยู่กับพวกซีน่าตรงนี้เอง～！！」
「เข้าใจแล้ว！ อย่าฝืนเกินไปละอันริ！」
ในช่วงเวลาสั้นๆที่ฟีโอซื้อเวลาให้ อันริและนอร์นก็ได้สติและส่งคำแนะนำไปให้ทุกคน
ในขณะที่ให้คำแนะนำแก่ทุกคน ทุกคนก็เริ่มทำตามคำแนะนำที่ได้รับทันที
เวทย์จำนวนมากถูกยิงใส่มังกรแห่งความตาย และแส้ของอันริก็ฟาดเข้าไปที่มัน
ในขณะเดียวกัน ฟีโอและมิมุรุก็เข้าใกล้มังกรด้วยความรวดเร็ว ฟาดกระบองและคมดาบใส่เกล็ดที่กำลังจะหลุดออกเผยให้เห็นเนื้อหนัง
อย่างไรก็ตามมันได้ผลเพียงเล็กน้อย สำหรับมังกรที่ไร้ความเจ็บปวดใดๆ มังกรแห่งความตายสลัดพวกฟีโอและมิมุรุราวกับแมลงวันอันแสนน่ารำคาญ
กระบองของฟีโอที่เสริมพลังและมีดสั้นของมิมุรุแทงทะลุผิวหนังของมัน เวทย์ของทอมก็เผาไหม้ร่างกายของมัน แต่ก็หยุดมันไม่ได้ แส้ของอันริไม่ได้ผลกับมันเลย
「โนโซมุ！ ได้ยินรึเปล่า！」
「อึกก！ ไฟมันแรงเกินไป！」
ในขณะเดียวกันไอริสและคนอื่นๆพยายามเข้าไปที่กระท่อม พวกเขาพยายามจะดับไฟ แต่ว่าไปได้ไม่สวย
ไอริสยังคงสร้างเวทย์ธาตุน้ำออกมาต่อเนื่อง แต่ว่ามันก็ไม่รุนแรงพอที่จะดับไฟได้ และธาตุลมของมาร์ก็ยิ่งทำให้ไฟมันโหมกระหน่ำมากขึ้น
ซีน่าพยายามใช้เวทย์วิญญาณ แต่ว่ามันใช้เวลามากกว่าที่เธอคิด
「ทุกคน！ ได้โปรดใจเย็นๆก่อนนะ！！」
เสียงเศร้าๆของซีน่าที่พยายามสื่อถึงเหล่าวิญญาณ เธอพยายามเอาใจเหล่าวิญญาณ แต่พวกเขาก็ทำได้แต่แอบมองและอยู่รอบๆซีน่า พวกเขาไม่ยอมฟังสิ่งที่เธอพูด
สัญญาณของเทียแมทที่โนโซมุปลดปล่อยออกมา ทำให้พวกเขาหวาดกลัวพลังอันแสนยิ่งใหญ่นั่น ทำให้เหล่าวิญญาณกลัวกันไปหมด
ในขณะเดียวกันมาร์ก็พยายามฟันหลังคาที่พังทลายและพยายามยกเศษหินขึ้น
「โอววววววววววววว！！」
อย่างไรก็ตามตรงกันข้ามกับความต้องการของมาร์ที่จะยกหลังคาเพื่อช่วยโนโซมุ มันไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย
หลังคาที่ทับโนโซมุที่หมดสติหรือติดอยู่ในนั้นก็ตาม เขาจะต้องได้ยินเสียงระเบิดและเสียงไฟที่กำลังลุกไหม้ แต่ว่าไม่มีร่องรอยของโนโซมุโผล่ออกมาเลย
ถ้าปล่อยไว้แบบนี้ก็ทำอะไรไม่ได้ โนโซมุจะถูกเผาตายแน่ๆใต้นั้น
แม้ว่าจะหนีออกมาจากมันได้แต่อาจจะสูดดมควันและสำลักควันตาย
สาเหตุการตายส่วนใหญ่ก็เพราะสำลักควันไฟ
ไม่ว่าโนโซมุจะมีความสามารถมากแค่ไหน หากหายใจได้ลำบาก เขาก็เคลื่อนไหวไม่ได้ และหลังจากนั้นอาจจะถูกไฟคลอกหรือขาดอากาศหายใจ
「มาร์คุง！ อย่าเคลื่อนไหวแบบนั้นสิ！」
ในเวลาเดียวกันนอร์นก็บอกมาร์แบบนั้นและกระสุนลมที่ถูกบีบอดัดก็พุ่งไปด้านข้างของมาร์
กระสุนลมนั่นปลิวไสวพุ่งทะลุหลังคาที่ถล่มโดยไม่ทำให้เพลิงไหม้และพังลง
「เอาล่ะ！ ถ้าเป็นแบบนี้！」
ตกใจอยู่หรอกกับกระสุนลมที่พุ่งมาอย่างกระทันหัน แต่หลังคากระท่อมก็ถูกแบ่งครึ่งแล้ว จึงย้ายมันออกได้
นอกจากนี้ทิม่ายังสร้างมวลน้ำขนาดใหญ่ด้วยการร่ายเวทย์
ขนาดของมวลน้ำนั่นใหญ่เท่ากับกระท่อมของชิโนะ
「มาร์คุง！ฉันจะดับไฟแล้ว หลบไปที！」
「เข้าใจแล้ว！」
มาร์ออกจากพื้นที่แห่งนั้นด้วยคำพูดของทิม่า น้ำจำนวนมากเพียงพอที่จะดับไฟ
ช่วงเวลาที่มวลน้ำกำลังพองตัวในอากาศและกำลังจะตกลงไปที่กระท่อมที่ถูกไฟไหม้
「ก๊าซซซซซซซซซซซซซซ！！」
มังกรก็พุ่งเข้าหามวลน้ำนั่น
ร่างยักษ์กระพือปีกและบินไปตรงนั้น มันไม่สนใจการโจมตีที่มันได้รับเลยแม้แต่น้อย
「เอ๋！？」
มวลน้ำที่มีขนาดเท่ากับกระท่อมกระจัดกระจายไปทั่วเพราะร่างของมังกรที่ใหญ่กว่า
「ไม่จริงน่า……」
「บ้าเอ้ยยยยยยยยยย！！」
เสียงตะลึงหลุดออกมาจากปากของทิม่า
มาร์กัดฟันแน่นเมื่อเห็นการกระทำของมัน และเมื่อเขากลับไปที่กระท่อมก็เอาดาบใหญ่แทงลงไปอีกครั้งและพยายามยกหลังคาที่พังลงมา
ไอริสยังคงใช้เวทย์ธาตุน้ำอย่างต่อเนื่องแต่ว่าไฟก็ยังไม่ดับลง วิญญาณรอบๆตัวซีน่าเองก็ยังคงหวาดกลัวอยู่
ไอริสและซีน่าตัดสินใจแล้วว่าคงทำแบบนี้ต่อไปก็เปล่าประโยชน์เลยพยายามช่วยมาร์อีกแรง
「ฮะเฮ้ย！」
「อูวววววววววววววววว！」
「อึกกกกกกกกกกกก！！」
ความร้อนแผดเผาและความเจ็บปวดก็แล่นไปทั่วทั้งมือ
มาร์ตกใจที่เห็นพวกไอริสพุ่งเข้ามาด้วยท่าทีอันเลิ่นเลอ ซีน่าเองก็เหมือนกัน
ในอัตรานี้โนโซมุอาจจะตายได้
สำหรับไอริสที่กังวลว่าเขาจะหายไป สิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้เปรียบเสมือนฝันร้ายนั่น
สำหรับซีน่าแล้วโนโซมุที่กำลังโดนแผดเผามันทับซ้อนกับภาพของครอบครัวเธอเมื่อ 10 ปีก่อน
ป่าที่ล้อมรอบไปด้วยเปลวเพลิงและบ้านที่ถูกไฟไหม้ ครอบครัวของเธอที่กลายเป็นโครงกระดูก
เขาอาจจะเป็นเหมือกับทุกคน……。
เมื่อคิดอย่างนั้นความเจ็บปวดที่มือมันก็ไม่เท่าไร
「โนโซมุ โนโซมุ……！」
「ขอร้องล่ะ……ทันเวลาทีเถอะ……」
ไอริสและซีน่าพยายามอย่างเต็มที่ที่จะเอาเศษหินและอิฐออกพร้อมกับอธิษฐาน อย่างไรก็ตาม ราวกับว่ากำลังเหยียบย่ำความตั้งใจของพวกเธอ มังกรแห่งความตายก็เข้ามาโจมตี
「บ้าเอ้ยยยยยยยย！ เกิดบ้าอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย！！」
มาร์เองก็ได้แต่ส่ายหัวมังกรแห่งความตายมันเล็งไปที่ไอริสด้วยเหตุผลบางอย่าง แทนอันริที่โจมตีอย่างหนักหน่วง มันพยายามพุ่งเข้าหาไอริส
วินาทีถัดมา กรงเล็บของมันก็พุ่งลงมาพัดเอาเศษดินตรงที่ไอริสและคนอื่นๆอยู่ฝังลึกลงไป
นอกจากนี้หางของมันยังฟาดมาทางไอริสที่กำลังหนี
「อ๊าาาาาาาาาา！！」
「ชิ！」
ตอนนั้นเองมาร์ก็ยกดาบเล่มใหญ่ของเขาไอริสเองก็กางบาเรียเวทย๋ หางของมันก็พุ่งเข้ามาชน
ไอริสและมาร์พยายามต้านเอาไว้ต่อแรงกดดันมหาศาลอย่างสุดกำลัง
ทั้งสองคนป้องกันการโจมตีของหางขนาดใหญ่ได้
「ไอ้นี่！」
ซีน่าอัดพลังเวทย์เข้าไปในลูกธนูแล้วเล็งไปที่หางของมัน แต่ว่าก็ทำอะไรมันไม่ได้
「กูรูาาา！」
อย่างไรก็ตามมันใส่แรงมาที่หางมากขึ้น ไอริสและมาร์ที่รับแรงกดดันมหึมาก็ทนไม่ไหวและทั้งสามคนก็ปลิวไป
ทั้งสามคนที่ปลิวไปก็พยายามลุกขึ้น อย่างไรก็ตาม มังกรแห่งความตายไม่ได้ไล่ตามพวกเขาไป และยืนนิ่งอยู่ตรงกระท่อมที่ถูกไฟไหม้
มันเหมือนกับกันไม่ให้เข้าไปช่วยโนโซมุ
「ฮะ ไม่อยากให้พวกเราเข้าไปช่วยโนโซมุงั้นเหรอ！」
ด้วยเหตุผลบางอย่าง มังกรแห่งความตายไม่ยอมให้พวกเราไปช่วยโนโซมุ
ในการต่อสู้ครั้งก่อน มังกรแห่งความตายไร้ซึ่งความคิด ดวงตาสีขาวขุ่น ซึ่งบ่งบอกว่ามันตายแล้ว มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเคลื่อนไหวตามสัญชาตญาณ
「หนอย！！ทนไม่ไหวแล้วนะ！ ทำไมถึงต้องมาขัดขวางกันด้วย！！」
ไอริสอัดพลังเวทย์ทั้งหมดเพื่อเปิดใช้งาน “คืนจันทร์คราส(月食夜)” ซีน่าเองก็บีบคันธนูแน่นและพยายามจะใช้ “การลงทัณฑ์จากดวงดวงดาวแห่งท้องทะเล(星海の天罰)”
ดาบนั้นส่องแสงตอบสนองต่อไอริสและลูกศรที่เปรียบเสมือนดาวตก
ไอริส มาร์ ฟีโอ มิมุรุ รีบวิ่งไปที่มังกรแห่งความตาย ซีน่านำพลังเวทย์ทั้งหมดเพื่อปลดปล่อย”การลงทัณฑ์จากดวงดวงดาวแห่งท้องทะเล” ทิม่า อันริ และทอมก็เริ่มร่ายเวทย์
มังกรแห่งความตายยังคงยึดมั่นและกางปีกออกเพื่อแสดงให้เห็นถึงจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้
ในเวลาต่อมาไอริสและคนอื่นๆก็พุ่งเข้ามามังกรแห่งความตายในทันที และมังกรก็พุ่งเข้าหาพวกเขา พร้อมกับลมหายใจที่แผดเผา
◇◆◇
เมื่อการต่อสู้ระหว่างไอริสและมังกรเริ่มต้นขึ้น ดวงตาของโนโซมุที่ติดอยู่ในกระท่อมที่พังทลาย เห็นเปลวเพลิงสีแดงระยิบระยับตามที่ต่างๆ ในทัศนวิสัยที่มืดมิด เศษหินที่สะท้อนอยู่ในแสงมีเพียงเงาที่สะท้อนออกมา
「อาาาาาาาาาาาาาา！！ ………อึก！」
โนโซมุคร่ำครวญในซากปรักหักพังที่ล้มทับร่างกายเขา
ร่างกายของเขาถูกหลังคาที่พังทลายกดทับและไม่สามารถเคลื่อนไหวได้
อย่างไรก็ตาม นอกจากเคลื่อนไหวไม่ได้ ยังมีควันจากเปลวไฟโจมตีโนโซมุอย่างไร้ความปราณี
โนโซมุพยายามสูดลมหายใจเข้าอย่างสิ้นหวัง แต่ไม่ว่าจะสูดมากแค่ไหน ก็ได้แต่สูดควันเข้าไป และมันก็ทำให้ร่างกายเจ็บปวด
ความร้อนที่รู้สึกได้ค่อยๆเพิ่มขึ้นและพยายามเผาร่างกายของโนโซมุ
「อั่ก！………อะ แค่ก แค่ก……」
ในพื้นที่ๆการมองเห็นค่อยๆมืดลง โนโซมุพยายามยื่นมือไปขอความช่วยเหลือ แต่แขนของเขาที่ประกบระหว่างหินก็ไม่ขยับ
ภายใต้จิตสำนึกอันเลือนลาง สิ่งที่อยู่ในความคิดของเขาคือภาพของเพื่อนๆที่ยอมรับเขาในตอนนี้
ความผูกพันที่ได้รับการเติมเต็ม ไม่อยากจะสูญเสียใครไปอีกแล้ว
มังกรแห่งความตายยังคงอยู่ด้านนอก ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่อย่างน้อยมังกรมันก็ไม่อยู่เฉยแน่ๆ
ใบหน้าของไอริสและเพื่อนๆ ลอยเข้ามามันหลั่งไหลราวกับความโกรธที่อยู่ด้านหลังเปลือกตาของโนโซมุ ความทรงจำที่ได้ผ่านสิ่งต่างๆมาด้วยกัน
ภาพแห่งความทรงจำที่จะไม่มีวันลืม ทำให้จิตใจเขายิ่งร้อนรน
ในที่สุดก็ได้รับมันมาแล้ว กลัวเหลือเกิน แต่ผมก็ได้แสดงความรู้สึกที่มีทั้งหมดออกไปแล้ว……。
ไม่อยากจะตาย！ จะตายตอนนี้ไม่ได้！！
ด้วยความมุ่งมั่นนั่น ร่างกายของโนโซมุจึงมีพลังมากขึ้น
เป็นการแสดงสัญชาตญาณการเอาตัวรอดอันแข็งแกร่ง เจตจำนงที่จะมีชีวิตอยู่ ครั้งหนึ่งที่สู้กับชิโนะและเทียแมท
โนโซมุรวบรวมพลังทั้งหมดไว้ที่มือซ้ายซึ่งโดนซากปรักหักพักประกบอยู่
กล้ามเนื้อถูกยกขึ้นด้วยเสียงไม่พึงประสงค์ ทำให้เศษหินที่เกาะแขนขยับเล็กน้อย
「อ๊าาาาาาา！อั่กกกกกก！ ฮึกย๊าหหหหหห์！」
อย่างไรก็ตาม จนกระทั่งถึงเวลานั้น โนโซมุหายใจออกลำบากและสติก็ค่อนข้างเลือนรางทำให้เขารู้สึกไม่ค่อยสบายเท่าไร
ตรงกันข้ามกับความคิดอันแสนสิ้นหวัง ร่างกายไม่เคลื่อนไหวตามที่ต้องการ ราวกับเป็นท่อนเหล็กอยู่ใต้น้ำ
ในขณะนั้นก็มีเสียงหนึ่งดังก้องเข้ามาในหู
“อยากจะรอดยังงั้นเหรอ? อยากจะช่วยคนพวกนั้นใช่ไหม？”
เสียงนั้นดังก้องในใจของโนโซมุ โนโซมุได้ยินเสียงของเทียแมทชัดเจนกว่าปกติ อาจเป็นเพราะปลดปล่อย “พันธนาการ”
เทียแมทที่โนโซมุมองไม่เห็น แต่น้ำเสียงเหล่านั้นกำลังดูถูกโนโซมุที่ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้
“ถ้าช้าเกินไป แม้ว่ามันจะตายไปแล้ว แต่ว่ามนุษย์เหล่านั้นก็ไม่สามารถเอาชีวิตรอดจากมังกรตัวนั้นได้ พอถึงเวลาก็จะถูกบดขยี้และกลายเป็นซากศพที่น่าสมเพช”
คำเตือนของเทียแมทดังก้องแทงทะลุหน้าอกของโนโซมุ
“และตัวเจ้าที่ทำอะไรไม่ได้เลย ท้ายที่สุดแล้ว นั่นก็คือขีดจำกัดของมนุษย์อย่างพวกเจ้า……”
เทียแมทบอกเช่นนั้น คำพูดนั้นกระตุ้นเหตุผลในการต่อสู้ของโนโซมุมากขึ้นไปอีก
อย่ามาพูดบ้าๆนะ！ อยากจะให้ผมทำแบบนั้นเหรอไง！
ชีวิตของเหล่าเพื่อนๆที่อาจจะจากไป ข้อเท็จจริงนั่นยิ่งกระตุ้นความโกรธของโนโซมุและจุดไฟแห่งการเอาชีวิตรอดในตัวเขา
สิ่งนั้นอยู่เหนือการควบคุมของโนโซมุ
「โอววววววววววววววววววววววววววววววววว！！」
ประโยคที่แสนโหดร้ายของเทียแมทพุ่งเข้ามาในใจ เขาพยายามปฏิเสธความจริงเหล่านั้นและกรีดร้องออกมาโดยไม่คำนึงถึงตัวเอง
จิตวิญญาณที่ถูกปลดปล่อยทำให้เกิดช่องว่างเล็กน้อยระหว่างซากปรักหักพังที่กังขังร่างกายโนโซมุเอาไว้
ก่อนที่ช่องว่างนั้นจะถูกปิดอีกครั้ง โนโซมุดึงมือซ้ายกลับมาและกระแทกมันลงอย่างสุดกำลัง โดยไม่สนใจผิวหนังที่ฉีกขาดและเลือดที่พุ่งออกมา
เทคนิค คิ“ระเบิดทำลายล้าง”
ลานสายตาของผมเต็มไปด้วยแสงสว่าง และซากปรักหักพังก็ปลิวไป
ในขณะเดียวกันด้วยเหตุผลบางอย่างโนโซมุก็ยิ้มขึ้นมา
เมื่อถูกปลดปล่อยจากการโดนทับโนโซมุเช็คสภาพร่างกายของตัวเอง
ความเจ็บปวดที่แล่นไปทั่วร่างและพลังที่ท่วมท้นยังคงไหลเวียนอยู่
“……เห็นไหม ว่าได้ผล！”
ขาและแขนที่ประกบกันอยู่ระหว่างซากปรักหักพักตอบสนองต่อเจตจำนงของโนโซมุและเคลื่อนไหว
โนโซมุมองไปข้างหน้าและจดจ่อกับคู่ต่อสู้ตรงหน้า
「……เอ๊ะ？」
อย่างไรก็ตามเมื่อกระแสพลังที่ปล่อยออกมาจากตัวเขาสงบลงและการมองเห็นก็กลับมา โนโซมุก็ตกตะลึงกับภาพตรงหน้า
ทำไมผมถึงมาอยู่ที่นี่？
โนโซมุอยู่ตามลำพังในพื้นที่สีแดงสด
ในสายตาของเขามีเปลวไฟสีแดงเข้มและเศษซากบ้านเรือนหลายหลังที่กระจัดกระจาย อาคารที่ถล่มลงมา เป็นภาพที่โนโซมุเห็นบ่อยๆ
ใช่ต่อหน้าเขา ที่ควรจะอยู่ในป่า กลับมายืนตรงหน้าเมืองอาร์คาซัมที่กำลังพังทลายลง
「ทำไมกันล่ะ…ควรจะอยู่ในป่าก่อนหน้านี้นี่……」
“ถ้าช้าเกินไป แม้ว่ามันจะตายไปแล้ว แต่ว่ามนุษย์เหล่านั้นก็ไม่สามารถเอาชีวิตรอดจากมังกรตัวนั้นได้ พอถึงเวลาก็จะถูกบดขยี้และกลายเป็นซากศพที่น่าสมเพช”
คำพูดของเทียแมทวนกลับมาในใจ
เมืองอาร์คาซัมที่กำลังถล่มทลายบ้านเรือนลุกไหม้และตรงหน้ามีเปลวเพลิงที่แผดเผา และเสียงของใครบางคนที่ขอความช่วยเหลือ
ใช่ ไม่มีเวลาแล้ว ต้องกลับไปหาทุกคน！
「อา！！ ทุกคน！ อยู่ที่ไหนกัน！！」
โนโซมุตะโกนและพยายามตามหาทุกคน
แต่ว่าได้ยินแต่เสียงโอดครวญ เสียงของไฟที่ปะทุและเสียงของอาคารที่ถูกเผาไหม้และไม่สามารถหาใครได้เลย
「ไอริส！ มาร์！ ซีน่า！！」
ทุกครั้งที่สูดลมหายใจ อากาศร้อนๆจะแผดเผาคอและร่างกายจะร้อนขึ้น จากนั้นส่วนหน้าอกก็จะเย็นลงเรื่อยๆ ตามร่างกายที่ร้อนอบอ้าว และเต็มไปด้วยความรู้สึกสูญเสียราวกับมีรูอยู่ตรงนั้น
ไม่มีทาง……。
ราวกับจะสลัดความหวังอันแย่ที่สุดออกไป โนโซมุพยายามตามหาพวกพ้องวิ่งตามหาเต็มที่
อย่างไรก็ตามเงาดำปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา
ยิ่งกว่านั้นไม่ใช่เงาเดียว เงาหลายเงาปรากฏขึ้นหน้าโนโซมุ
เงาขนาดใหญ่เป็นพิเศษ ความสูงกว่าโนโซมุหลายเท่า แขนขาอันทรงพลังที่เหยียบย่ำพื้นดินที่กำลังลุกไหม้ และเงารูปปีกที่งอกขึ้นที่ด้านหลังซึ่งดูเหมือนจะเป็นปีกที่แผ่สยายออกไปอย่างกล้าหาญ
ความสง่าผ่าเผย เป็นที่สยดสยองให้แก่ผู้คนที่เห็นมัน พูดถึงขนาดและเงาของมัน
ด้านหลังเงายักษ์นั่นจะเห็นเงาของร่างมนุษย์เกือบ 10 คน
ขนาดนั้นแตกต่างกันไป แต่ทุกคนที่เป็นเงามีอาวุธครบมือ
「……อย่ามากวนกันจะได้ไหม……」
เพราะเขากังวลเรื่องของเพื่อนๆ โนโซมุจึงส่งสายตาอาฆาตไปทางเงามืดนั่น
เงานั่นดูน่ากลัวมาก มีพลังทางกายภาพ เงานั่นหยุดเล็กน้อยเพราะแรงอาฆาตที่โนโซมุปลดปล่อย
อย่างไรก็ตาม เงายักษ์ไม่แม้แต่จะถอย และพยายามขู่โนโซมุ
「……ไม่มีเวลามาเล่นด้วยหรอกนะ ถ้ามาขวาง จะจัดการทิ้งเดี๋ยวนี้ล่ะ！！」
ในขณะเดียวกันเขาก็เสริมความแข็งแกร่งทางร่างกาย
พลังที่มากจนเอ่อล้นออกมาจากการปลดปล่อยพันธนาการ
อย่างไรก็ตามเขาหงุดหงิดและไม่ทันสังเกต
ที่ด้านหลังเงามนุษย์เหล่านั้นมีบางอย่างที่ผมรู้จักดี
ปากของเงานั่นพยายามเรียกชื่อใครบางคน
และก่อนที่จะมาที่แห่งนี้ ปากของหมอนั่นที่อยู่ในใจผมก็บิดเบี้ยว
◇◆◇
ขณะที่การต่อสู้ระหว่างไอริสและคนอื่นๆ พยายามช่วยโนโซมุและมังกรแห่งความตายที่ป้องกันทางนั้นด้วยเหตุผลบางอย่าง ทันใดนั้นเสียงคำรามก็ดังก้องไปทั่ว
กระแสไฟปะทุขึ้น ควันเองก็ลอยขึ้นมา เมื่อเศษหินและอิฐที่ถูกเผาก็แตกออก ประกายไฟก็ปลิวไปท่ามกลางท้องฟ้า
ตรงกระท่อมนั้นท่ามกลางเปลวไฟที่กำลังลุกไหม้มีเงาหนึ่งลุกขึ้นยืนท่ามกลางเปลวไฟ
「……โน โซมุ？」
เสียงของไอริสก้องกังวานราวกับจะยืนยัน
แน่นอนเป็นโนโซมุที่ค่อยๆลุกขึ้นอย่างช้าๆ อย่างไรก็ตาม ตัวตนเขาดูเปลี่ยนไปอย่างมาก
เสื้อผ้าที่สวมใส่ไหม้เกรียม และมีร่องรอยบาดแผลทั่วร่างร่วมทั้งมีเลือดไหลออกจากหัว
ดาบถืออยู่ในมือขวาแกว่งไปมาท่ามกลางเปลวเพลิงที่รายล้อมอยู่
แต่เหนือสิ่งอื่นใดไอริสสงสัยบรรยากาศของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก
จิตสังหารที่ปล่อยไปไม่เลือกหน้า บรรยากาศของนักดาบที่ฆ่าทุกคนที่เข้าใกล้ และดวงตาที่ย้อมเป็นสีแดงเข้มที่แทงทะลุหัวใจของทุกคน
「อ๊ากกกกกกกก……」
ดวงตาสีแดงสดของโนโซมุจ้องไปที่ไอริสและคนอื่นๆ
จนกระทั่งไม่นานมานี้บรรยากาศที่บ่งบอกว่าเขาแข็งแกร่งแค่ไหน ตอนนี้ไม่เหลืออีกต่อไป แววตานั่นเร่าร้อนพร้อมจะทำลายทุกสิ่ง
「กูวววววววววววววววว……」
มังกรหันไปหาโนโซมุ
บางทีมันเลิกสนใจไอริสแล้วและจ้องมองไปที่โนโซมุ
โนโซมุและมังกรแห่งความตายเผชิญหน้ากัน
เมื่อประกายไฟระยิบระยับและเปลวเพลิงอันร้อนระอุ ไอริสและคนอื่นๆก็จ้องมองกัน
สิ่งที่เขาเห็นคือโนโซมุที่ยืนอยู่ในทะเลเพลิง
วังวนและจิตสังหารของลมที่พัดกระจายไปทั่วทั้งร่างกาย ดวงตาสีแดงเข้มเป็นประกายเจิดจ้าและแววตาที่จ้องมองนั้นทำให้อีกฝ่ายต้องตื่นกลัว
「นั่นมันอะไรน่ะ？ มีอะไรผิดปกติกับโนโซมุกันแน่……」
เสียงของมาร์มลายหายไปแผดเผาทั่วพื้นที่
เกิดอะไรขึ้นกันแน่
นั่นคือสิ่งที่ทุกคนรู้สึก
「กร๊าซซซซซซซซซซ……」
ร่างของซีน่าที่อยู่ถัดจากไอริสก็ทรุดลงทันที
ไอริสซึ่งอยู่ข้างๆเธอคอยพยุงร่างของเธอเอาไว้ แต่รูปลักษณ์ของซีน่าผิดปกติอย่างชัดเจน
ผิวของเธอขาวซีดราวกับคนตาย ดวงตากลวงและหมดสติไปแล้ว
「ซีน่าา！ เป็นอะไรไป……」
ไอริสที่เห็นซีน่าทรุดลงไปก็เรียกเธอและพยายามเงยหน้าขึ้นด้วยความตกใจ
ภายใต้สายตาของเธอมีแต่ความฟุ้งซ่าน
「โนโซมุ……」
ซีน่าตกใจกับพลังของโนโซมุและตอนนี้อาการเธอหนักกว่าเดิม โนโซมุเริ่มมีบรรยากาศแปลกๆต่อหน้าเขา เป็นการมีอยู่ของ “เจตจำนงอื่นที่ไม่ใช่ตัวเขา” ที่โนโซมุบอก
「ไม่มีทาง……」
สิ่งต่างๆที่เคลื่อนไหวไปเชื่อมต่อกันในหัวของไอริส
ปากของมังกรแห่งความตายเปิดออกและแสงสีแดงก็ปล่อยออกมา
「กร๊าซซซซซ！」
มังกรแห่งความตายคำรามออกมา มันปลดปล่อยลมหายใจไปทางโนโซมุ
「ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกห์！！」
โนโซมุกรีดร้องออกมา โนโซมุปลดปล่อยพลังงานทั้งหมดที่มีออกไป
วินาทีถัดมาเท้าของเขาเหยียบพื้นดินและจ้องมองมังกรที่อยู่ข้างหน้าเขาด้วยดวงตาสีแดงเพลิง โนโซมุวิ่งด้วยล้มลุกคุกคลานไปด้วยประกายไฟที่ลุกโชน
โนโซมุที่วิ่งด้วยความเร็วหลังจากเปิดใช้ ก้าวพริบตา-ดาบเริงระบำ- ทันทีที่เปลี่ยนทิศทางของเขา เลียบพื้นไป วิ่งผ่านด้านข้างของมังกรและแทงลงไปที่ตัวของมัน
「โอวววววววววววววววววววว！」
โนโซมุเดินลัดเลาะไปทั่วๆร่างของมังกร ขณะที่ใส่พลังคิลงไปบนมีด
โนโซมุซึ่งเข้ามาใกล้พื้นที่โจมตีของตัวเอง ล้อมรอบด้านข้างของมังกรและฟันมันตามที่เป็นอยู่และฟาดฟันไปทั่วร่างของมังกร
ใบมีดที่อัดคิแน่นจนถึงขีดสุด เจาะลึกเข้าไปในเท้าขวาของมังกรแห่งความตาย และในขณะเดียวกันก็ใช้เทคนิค คิ “ปัดฝุ่น” ใบมีดจำนวนมากมหาศาลขูดกล้ามเนื้อเท้าขวาของมังกรแห่งความตายและบดขยี้เป็นเสี่ยงๆ
「ก๊าซซซซซซซซซซซซซซซซซซ！」
มังกรแห่งความตายล้มลงเพราะกล้ามเนื้อเท้าถูกตัดออกไปจนเกือบหมด
โนโซมุย่องเข้าไปใต้ท้องของมังกรแห่งความตายพยายามฟันผ่านหน้าท้องอันอ่อนนุ่มของมัน
“ปัดฝุ่น”ที่ใช้ถูกกระตุ้นอีกครั้งและฟันเข้าไปร่างของมังกรจนอวัยวะภายในฉีกขาด
「ก๊าซซซซซซซซซซซซซ！！」
เสียงกรีดร้องของมังกรดังขึ้นมา
อวัยวะภายในที่หลุดออกมามีกลิ่นเน่าเหม็น
อย่างไรก็ตาม ถึงแม้ว่าจะมีอวัยวะภายในหลุดออกมามันก็ยกหางขึ้นสูงแล้วส่ายหางไปทางโนโซมุที่พุ่งไปอีกฝั่ง
หางของมังกรแห่งความตายแหวกลมเหมือนกับแส้
โนโซมุหันร่างและฟันดาบไปหางขนาดใหญ่ที่เข้าใกล้จากด้านข้าง
โนโซมุฟันใบมีดลงไปอีกครั้งและอัดคิจนแน่นจากนั้นก็ฟันลงที่หางของมัน
มังกรที่โดดเด่นที่สุดในหมู่สัตว์อสูร
การดำรงอยู่ของสัตว์อสูรที่มีพลังมากพอจะทำลายป้อมปราการ หางของมันที่สามารถทำลายบ้านเรือนได้เพียงการตะวัดเพียงครั้งเดียว
เกล็ดมังกรที่เป็นเหมือนกำแพงเหล็กและหางขนาดใหญ่ที่ปกคลุมไปด้วยกล้ามเนื้ออันแข็งแกร่งซึ่งรับการโจมตีรุนแรงได้
การโจมตีที่เป็นไปไม่ได้ของมนุษย์เพียงคนเดียวที่จะทำบาดแผลให้ศัตรู
อย่างไรก็ตามโนโซมุตัดหางของมังกรที่ถูกฟันจนขาดสะบั้น
หางขนาดมหึมาแหลกเป็นชิ้นๆ และลอยไปในอากาศ
ดาบของโนโซมุที่ใช้ “แฟนท่อม -ชั่วพริบตา-” ฟันเกล็ดหนาๆของมังกรเหมือนกระดาษและการฟันนั่นยืดหยุ่นและตัดผ่านกระดูกได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว
โนโซมุฟัดดาบของเขาและพุ่งต่อไปโดยไม่ปล่อยให้เสียเวลา
เขาเปิดใช้งานก้าวพริบตาอีกครั้งและขึ้นไปอยู่บนร่างของมังกร
ขณะที่เขาฟันขาหลังซ้ายของมังกร วิ่งเข้าไปใต้ท้องอีกครั้งและฉีกกระชากเท้าขวาออกไป
มังกรแห่งความตายที่เสียเท้าขวาไป อย่างไรก็ตามมันพยายามรักษาสมดุลด้วยขาหน้าขวาและขาหลังที่เหลือ
อย่างไรก็ตาม โนโซมุถอยกลับด้วย “ก้าวพริบตา-โค้งกลับ-”ตามที่เป็นอยู่ขณะวิ่งผ่านดวงตาของมังกรแห่งความตาย ขาหน้าซ้ายที่รับน้ำหนักไม่ไหวก็ลอยไป
มังกรแห่งความตายที่สูญเสียเท้าข้างหนึ่งไปกำลังเสียปลายเท้าอีกข้าง มีรูปร่างผิดแปลกอย่างมาก
อย่างไรก็ตาม โนโซมุยังไม่หยุด
นอกจากนี้เขายังกระโดดไปทางขาหน้าซ้ายของมัน ซึ่งล้มไปแล้วและเหวี่ยงดาบของเขาขณะวิ่งขึ้นไปบนร่างของมันราวกับกระโดดขึ้นไป
เทคนิค “ปัดฝุ่น”ถูกใช้ออกอีกสองสามครั้งขูดเนื้อและเลือดจนกระจายเหมือนสายฝน
「……นะ โนโซมุ」
ไอริสและเหล่าเพื่อนๆต่างจ้องมองด้วยดวงตาเบิกกว้าง
ต่อหน้าเธอ ร่างของโนโซมุที่กำลังฆ่ามังกรอยู่ฝ่ายเดียว ซึ่งเป็นสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งที่สุด มันเป็นภาพที่น่าเหลือเชื่อ
โนโซมุสะบัดเลือดและเนื้อของมันออกจนปลิวไปรอบๆ
「……นี่มัน……สิ่งนั้นมัน……」
เมื่อมาถึงจุดนั้นก็เข้าใจได้ถึงความวิตกกังวลที่โนโซมุมี
มังกรแห่งความตายที่ถูกโนโซมุฉีกกระชากเป็นชิ้นๆ ในแง่ของความจริงโนโซมุควรจะเป็นฝ่ายโดนขยี้
“พลังของเทียแมทในตัวผม หากถูกพลังนี้กลืนกิน ตัวผมอาจจะฆ่าทุกคนด้วยมือของตัวเอง……”
「อาาา！！」
คำพูดของโนโซมุลอยขึ้นมา ไอริสกัดลิ้นของเธอโดยไม่ได้ตั้งใจ มือที่อุ้มซีน่าไว้ก็แข็งขึ้น และนิ้วสีขาวของเธอ ก็เริ่มกลายเป็นสีแดง
“……ผมกังวลและไม่สบายใจมากๆ……”
โนโซมุสารภาพถึงความแข็งแกร่งของตัวเองในขณะที่ทำใบหน้าบิดเบี้ยว และหงุดหงิดใจ ในเวลานั้น ฉันคิดว่าจะสามารถเริ่มต้นใหม่กับเขาได้แล้ว และดีใจมากที่ได้พบเขาอีกครั้ง
อย่างไรก็ตาม โนโซมุยังกวัดแกว่งดาบต่อไปในทะเลสีเลือด
ภาพที่ไอริสและคนอื่นๆเห็นต่างเป็นความเจ็บปวด
โนโซมุยังคงแกว่งดาบต่อไปขณะที่ไอริสและเพื่อนๆยังคงเจ็บปวด
โนโซมุซึ่งแกะสลักร่างของมังกรวิ่งขึ้นไปที่คอของมันและเมื่อมาถึงหัว เขาก็ฟาดฝักไปที่สมองของมันและเก็บดาบไว้ในฝัก
คลื่นกระแทกทำลายล้างจากเทคนิค “ปืนใหญ่” ทำลายสมองของมังกรแห่งความตายและเป่าหัวไปครึ่งหนึ่ง
ขณะที่มันกำลังโซเซ โนโซมุกระโดดลงพื้น อย่างไรก็ตามมังกรแห่งความตายจับจ้องไปที่โนโซมุ
「กีก้าซซซซซซซซซซซ ก๊าซซซซซซซซซ！！」
ปากของมังกรกลายเป็นสีแดง แม้ว่าจะกรีดร้องไม่ได้แล้วก็ตาย
ลมหายใจสีแดงที่ถูกปล่อยออกมา
ระเบิดทั้งร่างที่ทุ่มเทชีวิตที่เหลืออยู่เปลวไฟแห่งนรกหลอมละลายแม้กระทั่งเหล็กโจมตีใส่โนโซมุ
「โอวววววววววววววววววววววว！！」
อย่างไรก็ตามโนโซมุไม่ได้หลีกเลี่ยงเปลวไฟนั่น
ขณะที่ฟาดดาบที่อยู่ในฝักเต็มกำลังเขาสูดลมหายใจเข้าไปเต็มที่
หลังจากนั้นก็ชักดาบออกมา
คมดาบแห่งคิที่ถูกปลดปล่อยออกไป “แฟนท่อม” ตัดลมหายใจของมังกรและเปิดเส้นทางเป็นทางตรงและโนโซมุก็พุ่งเข้าไป
โนโซมุย่นระยะเข้าหามันในทันที
「ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกห์！」
ใบมีดสีขาวที่ถูกฟันกลับมา คมดาบที่เปล่งประกายที่เต็มไปด้วยคิเข้าไปในปากของมังกร
คิ“แฟนท่อม-หวนคืน－”
ดาบแสงแวววาบเหนือกรามของมังกร
ร่างของมังกรพังทลายลงมา ในไม่ช้ามันก็หยุดเคลื่อนไหว
「…………」
โนโซมุชำเลืองมองดูซากศพของมังกรที่กำลังนอนอยู่และจ้องไปที่ไอริสและคนอื่นๆ
การจ้องมองนั่นแทงทะลุจิตใจพวกเขา
เขาไม่ได้มุ่งเป้าไปที่เพื่อน มันเป็นแววตาที่เฉียบคมและเป็นนักดาบอย่างแท้จริง ราวกับว่ากำลังเล็งหาศัตรู
「อาาา！ โนโซมุ！！」
เสียงอันแสนเจ็บปวดของไอริสดังก้องไปทั่วป่า
คำทำนายที่แย่ที่สุดที่คิดไว้ในใจ และเสียงเศร้าๆของฉันที่ไม่อยากยอมรับมัน
อย่างไรก็ตามความปรารถนาของฉันคงพังทลายไป และเขาก็ก้าวเข้ามาสวมจิตวิญญาณแห่งความอาฆาตที่จะตราตรึงกระดูกสันหลังของทุกคนเอาไว้
◇◆◇
แสงสลัวส่องประกายในป่าที่มืดมิด ราวกับเกาะร้างในมหาสมุทร
มีคนสวมหมวกคลุมหน้าขณะที่ต้นไม้รอบๆปกคลุม
「เริ่มแล้วยังงั้นเหรอ……」
บุคคลนั้นพึมพำด้วยน้ำเสียงเล็กๆ ที่แม้แต่แมลงยังไม่ได้ยิน
โฟโตสเฟียร์ทรงกลมลอยอยู่ตรงหน้าของคนๆนั้น
ในมุมมองนั่น มีมนุษย์และมังกรกำลังสู้กัน
เด็กชายถือดาบและฟันมังกรที่อยู่ข้างหน้าด้วยดวงตาสีแดงก่ำ
เด็กชายคนนั้นเผชิญหน้ากับมังกรแห่งความตายซึ่งเป็นหนึ่งในสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งที่สุด
แม้ว่ามันจะถูกทำลาย แต่มันก็ได้รับการรักษาและลมหายใจที่แผดเผาทุกคนได้
ถ้าคิดตามปกติเด็กชายนั่นไม่มีทางชนะ
อย่างไรก็ตาม มันคือฝ่ายมังกร ไม่ใช่ฝ่ายเด็กชาย
ภาพที่ฉายอยู่บนหลอดไฟที่ลอยอยู่ในอากาศ เป็นเด็กชายที่วิ่งวนไปรอบๆและทุกครั้งที่เขาฟาดฟันดาบ ร่างกายขนาดใหญ่ก็ขาดสะบั้น
มังกรกลายเป็นซากศพ อย่างไรก็ตามดวงตานั่นจ้องมองเด็กชายอีกครั้ง
ความหยิ่งทะนงของมังกร ความกลัวต่อสัตว์อสูรรูปร่างมนุษย์ตัวนี้
ไม่ว่าในกรณีใดมันก็ไม่ยอมตายง่ายๆ
มันพ่นลมหายใจครั้งสุดท้าย
อย่างไรก็ตาม การโจมตีครั้งสุดท้ายของซากศพมังกรถูกดาบของเด็กชายฉีกขาด
เขาจ้องมองโดยไม่แสดงความประหลาดใจใดๆ
แนวสายตาที่จ้องมองโนโซมุจากโฟโตสเฟียร์ ดวงตาของเขายังแดงก่ำ และรู้สึกหนาวสั่นแม้จะมองผ่านสิ่งนี้ก็ตาม
「แต่ว่าต่อจากนี้ไปต่างหาก……」
เขาคนนั้นสั่นแขนพร้อมกับหัวเราะ จากนั้นก็เกิดประกายแสงนับไม่ถ้วนที่ปลายเท้าเขา
วงเวทย์แผ่กระจายไปทั่วพื้นที่และผสมกันเป็นหลายๆชั้นดูเหมือนดาวหกแฉกและมันค่อยๆใหญ่ขึ้น
ที่ใจกลางวงเวทย์ซึ่งซับซ้อนมีชายคนนั้นยืนอยู่คนเดียว
ด้วยดวงตาอันเบิกกว้างเขาจ้องมองไปในโฟโตสเฟียร์ข้างหน้าเขา
「ไว้จะไปตรวจสอบให้นะ……」
เสียงพึมพำละลายเข้าไปในความมืดมิดของป่า
