นักผจญภัยไม่มีอะไรจะทำในตอนนี้มีกฎหนึ่งข้อในการหาสิ่งของเพื่อต่อสู้ในถิ่นทุรกันดาร ซึ่งมันง่ายมากผู้ที่มีส่วนร่วมจะได้รับผลประโยชน์ ในการต่อสู้ครั้งก่อนนักผจญภัยไม่ได้มีส่วนร่วมดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้รับสิ่งใดเลย แต่ภายใต้คำสั่งของแอนนาพวกเขาก็เริ่มทำลายค่ายของพวกโนลล์ที่อยู่รอบๆเหมือง
“ทำไมพวกโนลล์ถึงทำค่ายอยู่ที่ขอบของเหมือง?มันจะง่ายกว่าที่จะปกป้องค่ายของมัน “
แคทตั้งคำถามที่ค่อนข้างสงสัย ไม่มีใครสามารถตอบเขาได้และพวกโนลล์ตายหมดแล้วไม่มีใครรู้ว่าพวกมันเหล่านี้คิดอะไรอยู่หลังจากที่การนองเลือดในครั้งนี้ความโกรธของรักษาการณ์ของหุบเขาริเวอร์ไวท์ได้ระบายออกมาระดับหนึ่ง พวกเขาสุมซากศพของโนลล์และเผาพวกมันหลังจากนั้นเริ่มหาของที่พอใช้ประโยชน์ได้ ในความเป็นจริงพวกโนลล์เหล่านี้ยากจนมากพวกมันไม่มีอะไรที่คุ้มค่ากับพวกเราเลย ค่ายมีเพียงของที่หาได้ง่ายและหยาบเกินไป ส่วนใหญ่เป็นอาหารแต่อาหารนั้น … เฉพาะโนลล์, โคโบลต์, ก๊อบลิน และเชื้อชาติดังกล่าวถึงจะกินอาหารประเภทนี้ได้
ในช่วงยุคที่สองของมนุษยชาติก็เหมือนกับพวกมัน เพื่อที่จะปรับตัวให้เข้ากับสภาพที่โหดร้ายพวกเขาจะกินอาหารที่พวกเขากินได้แต่หลังจากการเพิ่มขึ้นของมวลมนุษยชาติและพวกเขามีอาหาที่รอร่อยพวกเขาไม่ก็จำเป็นต้องกินของเเบบนีหรือสิ่งต่างๆอีกต่อไป อย่างน้อยก็ไม่มีใครจะกินอาหารเหล่าเเบบนี้ในช่วงเวลาตอนนี้ แอนนามีสมาชิกกองกำลังทหารสองคนทำด้านการขนส่งที่เหมาะสม พวกเขามีอาหารเพียงอซึ่งประกอบด้วยขนมปังหอมและหวาน เนื้อแห้งและน้ำเพียงพอ สิ่งของของพวกโนนล์ถูกทิ้ง
สิ่งที่มีประโยชน์คือบันทึก บันทึกเหล่านี้สามารถสร้างป้อมปราการง่ายๆได้ ถ้าคนถูกจับได้จริงๆและตกลงไปในกับดัก ป้อมปราการเหล่านี้จะลดเเรงกดดันให้กับทุกคน
…
เวลาเดินทางเร็วมาก ดวงอาทิตย์ตกและตอนนี้เย็นเเล้ว ทุกคนทำงานร่วมกันเพื่อจัดตั้งค่ายใหม่ อย่างน้อยก็ดูดีขึ้นกว่าของที่พวกโนลล์ทำ
“ดูเหมือนว่าจะต้องมีการเปลี่ยนแผนครั้งแรก”
ผลัดกันสำหรับเป็นเวรกะกลางคืน ใครจะไปรู้ได้ว่าหมอผีโนลล์จะเปิดฉากการโจมตีในคืนนี้หรือไม่ ทุกคนต่างก็เริ่มตัดสินใจกันมามากมายและนักสู้ร็อคก็ตัดสินใจด้วยการเปลี่ยนแปลงครั้งแรก ในเวลานั้นมาร์วินก็เดินขึ้นไปและนั่งอยู่บนก้อนหินที่อุโมงค์เหมือง
“ข้าจะเฝ้าระวังให้เอง”
ร็อคดูเปลี่ยนไป ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ ทุกคนมองมาร์วินอย่างแปลกประหลาด แต่ในท้ายที่สุดเนื่องจากแอนนากระตุ้นให้พวกเขาส่วนใหญ่ไปพักผ่อน พวกเขารู้ว่าในวันพรุ่งนี้อาจจะมีสงครามขนาดใหญ่ แม้ว่ามาร์วินจะสัญญาว่าเขาสามารถจัดการกับหมอผีโนลล์ได้แต่นักสู้คนอื่นๆก็ไม่ควรวางใจ แม้ว่าจะไม่เหมาะสำหรับนักผจญภัยในวงการเดียวกันแต่ก็จะยุ่งยากหากมีเพียงพอ พวกเขาต้องเก็บพลังงานเพียงพอเพื่อให้สามารถตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันในสนามรบ!
…
ได้ยินเสียงรบกวนจากแคมป์ไฟ ร็อคและมาร์วินนั่งเงียบๆอยู่ตรงข้ามกันและกัน ร็อคกำลังเฝ้าดูการเคลื่อนไหวของมาร์วินอย่างระมัดระวัง ความซื่อสัตย์ของร็อคไม่สามารถมองผ่านมาร์วินได้ ครั้งสุดท้ายที่โรงแรมร็อกได้บอกทุกคนว่าเขาสนใจในหัวของมาร์วิน นี่เป็นปัญหาจริงๆ สามก้าวนั้นเพียงพอที่จะฆ่ากรีนที่แข็งแกร่งกว่าร็อคได้ในการต่อสู้ ความแข็งแก่รงชนิดนี้น่ากลัวมากถ้ามียากินเพื่อเสียใจแน่นอนเขาจะกินมันเพระาไม่ได้กระตุ้นผู้ชายที่น่ากลัวคนนี้ แต่ในความเป็นจริงมาร์วินไม่ได้ใส่ใจกับร็อคเลยแม้แต่น้อย แรงจูงใจของเขาที่ทำให้เกิดความขัดเเย้งเมื่อตอนนั้นเป็นเพียงเพื่อความปลอดภัยของเขาและไม่มีอะไรเพิ่มเติมมันแปลกมาก พวกโนลล์เหล่านี้ไม่ใช่คนโง่ทำไมพวกมันจึงสร้างค่ายของพวกมันไว้ที่ขอบอุโมงค์เหมือง?
‘มันจะง่ายกว่าที่จะปกป้องเหรอ?
คนอื่น ๆ อาจจะกลัดกลุ้มความสงสัยของพวกเขา แต่มาร์วินรู้สึกว่าเขาติดอะไรได้บางอย่าง เขารู้สึกเหมือนกับว่าเคยมีประสบการณ์มาก่อน แต่เขาจำไม่ได้ตอนนี้ ความรู้สึกแปลกๆแบบนี้ทำให้เขารู้สึกรำคาญมาก เขานั่งอยู่ที่นั่นนิ่งงันพยายามอย่างหนักที่จะนึกขึ้นมาให้ได้ แต่น่าเสียดายที่มันไม่ได้ผล
“มันเกิดอะไรขึ้น?”
ในตอนที่มาร์วินกำลังคิดอย่างหนักในขณะที่เขาขมวดคิ้วเขาได้ยินเสียงถอนหายใจเบาๆที่ข้างหู เสียงนั้น!
มาร์วินก็รู้สึกตกใจ
‘นี่เป็นทักษะความกลัวใช่ไหม?’
เขาตอบโต้ทันที มันถูกเขียนไว้อย่างชัดเจนในบันทึกการต่อสู้เขาเพียงแค่มีประสบการณ์การตรวจสอบความกลัว! ผลที่ได้คือเห็นได้ชัดเนื่องจากเขาได้รับของขวัญจากเด็กหญิงหัวขาดเขาต่อต้านความกลัวได้อย่างง่ายดาย และในเวลานี้มาร์วินสังเกตเห็นเงาดำที่ลอยอยู่ในอุโมงค์เหมือง มันเป็นเช่นนี้นี่เอง มาร์วินเข้าใจในที่สุด! เขารู้ว่าเกิดอะไรขึ้น!
“ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมโนลล์ไม่สร้างค่ายโดยอุโมงค์ในเหมือง”
‘ไม่ใช่ว่าพวกมันไม่เต็มใจแต่พวกมันไม่กล้า!’
สำหรับร็อคที่นั่งอยู่ตรงหน้าเขาดูเหมือนว่าเขาไม่ได้สังเกตอะไร นั่นเป็นเรื่องปกติ ความรู้สึกของร็อคในการได้ยินไม่คมพอที่จะรู้สึกถึงความเคลื่อนไหวที่ลึกลับเหล่านี้ภายในอุโมงค์
‘มันเป็นจริงพวกที่ อ่า …ฮ่าๆๆๆๆ !ดูเหมือนว่าข้าจะโชคดีมาก”
ขณะที่มาร์วินคิดเขาเปิดหน้าต่างสถานะขึ้นมา ในส่วนของเรนเจอร์ยังมีเเต้มทักษะ 46 เเต้มที่ไม่ได้ใช้ เขาใส่ 25 SP เข้า [การฟัง] ในทันที! ในความเป็นจริงเขาไม่เต็มใจที่จะอัพเกรดสกิลนี้ แต่การคิดถึงสถานการณ์ในปัจจุบันโดยไม่ต้อง [การรับรู้ขั้นสูง] [การฟัง] เป็นหนึ่งในทักษะที่สำคัญที่สุดในคลาสที่ใช้ซ่อนตัว 25 เเต้มในการฟังก็เพียงพอที่จะทำให้มาร์วินเคลื่อนไหวได้สมบูรณ์มากยิ่งขึ้น
เสียงที่ได้ยินเบาๆที่เขาได้ยินนั้นก็แตกต่างกันมาก! แถวของการตรวจสอบความกลัวปรากฏตัวในบันทึกการต่อสู้ เขาผ่านการตรวจสอบความกลัวไปได้อย่างราบรื่น ความกลัวเเบบนี้ค่อนข้างอ่อนแอ มันไม่ได้เป็นภัยคุกคามต่อมาร์วิน ในทางตรงกันข้ามมาร์วินสนใจพวกเขา
…
“คุณวางแผนจะทำอะไร?” ร็อคตกใจกับหน้ากากมีดคู่ในทันที
“ข้าจะไปดูภายในเหมืองเจ้าดูต่อไป พวกโนลล์อาจยังคงขุดอุโมงค์อยู่ข้าจะไปตรวจสอบอย่างรวดเร็ว. “
มาร์วินตั้งใจโกหกทิ้งร็อคไว้ที่แคมป์ เงาของเขาหายไปอย่างรวดเร็วในความมืดของอุโมงค์เหมือง
“ไปในอุโมงค์เหมืองในตอนกลางคืน? เขาไม่กังวลเรื่องการวิ่งผ่านพวกผีเลยเหรอ? เขาไม่รู้แน่นอน … “ร็อคพึมพำ แต่ไม่สนใจ
ไฟในเเคมป์ยังคงเผาไหม้
…
ในอุโมงค์เหมืองมืดมนมาร์วินกำลังยกคบไฟด้วยมือข้างหนึ่งและถือกริชไว้ที่อีกข้างหนึ่ง อากาศภายในอุโมงค์ไม่เลวร้ายนักและเปลวไฟของคบไฟก็ค่อนข้างใหญ่ เขาก้มลงบางครั้งเพื่อหยิบดินขึ้นมาเเละดูกระเเสลม จากนั้นเขาก็จะไปในทิศทางที่แน่นอนเขาแน่ใจแล้วว่ามีบางอย่างอยู่ในเหมืองนี้ ทันทีที่มาร์วินเข้ามาในหุบเขาริเวอร์ไวท์คนงานได้รายงานว่ามีมอนสเตอร์อยู่ในเหมือง แต่กองทหารรักษาการณ์ไม่พบมอนสเตอร์ใด ๆ ในระหว่างการตรวจสอบ หลังจากนั้นเมื่อคนขุดแร่กำลังทำงานบางครั้งพวกเขาก็จะพบกับสถานการณ์แปลก ๆ แต่ไม่มีอะไรที่จะทำให้พวกเขาเสียชีวิตดังนั้นสิ่งที่อยู่ในนี้เมื่อตอนนั้นจนถึงวันนี้.
มาร์วินเคยคาดเดาสิ่งที่อยู่ในเหมือง อย่างไรก็ตามเขารู้เรื่องมอนสเตอร์ทุกตัวในเฝยหนาน
‘แต่ … มันแปลก’
“พวกมันปกติจะไม่โจมตีมนุษย์หรือสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ .นี่”
‘ถ้าข้าจำไม่ผิด … จะมีแหล่งของความขัดเเย้งอยู่ใกล้ๆเเถวนี้ใช่มั้ย?’
คิดอย่างนี้มาร์วินก็เร่งตัวขึ้นแหล่งที่มาของความขัดเเย้งมักมีผลประโยชน์อื่นๆด้วยเมื่อมาร์วินหันมาใบหน้าแปลก ๆ ออกมาจากรูบนภูเขาและวิ่งไปหามาร์วินเพื่อจะกัดเขาอย่างไร้ความปราณี ไม่มีการเปลี่ยนแปลงในการแสดงออกบนใบหน้าของมาร์วิน เขาเดินกลับไปครึ่งก้าวและรีบยกคบไฟไปด้านหน้าแต่หน้าแปลกๆนั้นไม่กลัวที่จะโดนไฟมันเปิดปากและกินไฟเข้าไป!
“พรึ่บบบ!”
แหล่งกำเนิดแสงเพียงแห่งเดียวในเหมืองจางหายไปคู่ดวงตาสีแดงเข้มที่ส่องผ่านความมืด ดวงตาทั้งสองข้างอยู่บนใบหน้าแปลก ๆ มาร์วินเอนตัวลงเหยียดตัวให้ใกล้กับพื้น เขาชะลอการหายใจและเอาของออกจากหอยสังข์มิติ
