Night Ranger – ตอนที่ 70 บลูมอร์ฟีน

“ไม่ใช่ผลงานของลัทธิงูแฝด”

มาร์วินชี้ไปที่หน้าผากของเวย์นและพูดว่า “ถ้ามันเป็นลัทธิงูแฝดเวย์นคงจะไม่เจ็บปวดมากเท่าไร”

“บนผิวภายนอกดูเหมือนว่าจะเป็น [การจำศีล] ซึ่งเป็นคำสาปแช่งเครื่องหมายงูของงูแฝดซึ่งทำให้เป้าหมายเข้าสู่อาการนอนไม่ได้สติอย่างถาวรแต่การจำศีลจะไม่สามารถฆ่าใครได้ “

“การเต้นของหัวใจของเขายังแข็งแรงมากและนี่ไม่ใช่อาการของการจำศีล”

คำบอกเล่าต่างๆได้ไหลผ่านสายตาของฮานเซอร์เขาไม่สามารถทำอะไรได้แต่ถามว่า “คุณรู้ได้อย่างไร?”

“ปู่ของข้าเป็นพ่อมดระดับสูง”

มาร์วินได้เตรียมเหตุผลไว้แล้ว “ก่อนออกเดินทางข้าอ่านหนังสือหลายเล่มในการศึกษาเเละเรียนรู้ความรู้มากมาย”

“คุณและเวย์นเป็นคนเก่งแต่ก็น่าเสียดายที่คุณไม่ได้มีพรสวรรค์ในการเป็นพ่อมด”

ฮานเซอร์พยักหน้า”ถูกต้อง รู้สึกว่ามีใครบางคนจงใจเลียนแบบคำสาปของลัทธิงูแฝด “

“แต่คุณรู้ว่าลูลู่เป็นคนทำได้อย่างไร? คุณเพิ่งจะมาถึง? “

มาร์วินยิ้ม “ภายใต้การปลอมของคำสาปแช่งการจำศีลเป็นคำสาปแช่งที่ระบายพลังออกมา คำสาปแช่งนี้ต้องใช้เวลาติดต่อกันเป็นเวลาอย่างน้อยหนึ่งสัปดาห์และต้องมีการสวดบทสาปแช่งอย่างต่อเนื่อง “

“เวย์นเป็นพวกชอบอยู่คนเดียวดังนั้นเขาจะไม่อยู่ใกล้ชิดกับคนจำนวนมากเป็นระยะเวลานาน นอกเหนือจากพ่อบ้านเเก่แล้วจะเป็นใครไปได้หล่ะ? “

คนเดียวที่เหลือที่มีการติดต่อกับเขาทุกวันเป็นแฟนตัวยงของเขาใช่ไหม?

การคิดอย่างสมเหตุสมผลมาก

ฮานเซอร์ยักไหล่ “คุณต้องเป็นลอร์ดที่มีความสามารถมากๆ !”

“ตั้งแต่คุณอยู่ที่นี่ด้วยคุณต้องการเข้าร่วมกับข้าในการไปเยือนผู้กระทำผิดที่อยู่เบื้องหลังสถานการณ์ของเวย์นมั้ย?”

“นี่คือสิทธิของคุณ”

…

เรือนจำสถาบันมาโกลด์ เด็กหญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ตามลำพังที่ขอบรั้วเเละดูน่ากลัวเป็นพิเศษ เรือนจำนี้ตั้งอยู่บนต้นไม้สูงเก้าชั้น ทุกกิ่งสิ้นสุดลงในห้องขังที่แขวนไว้กลางอากาศ เธอกำลังมองของเหลวสีดำกว้างใหญ่ที่ด้านล่าง ถ้าเธอตกลงไปในของเหลวสีดำนี้เธอจะละลายและไม่เหลือแม้แต่กระดูก!

มีนักโทษไม่มากนักในคุกเพราะคนส่วนใหญ่ที่มองหาปัญหาในสถาบันมาโกลด์จะต้องตาย มขณะที่เธอมองไปรอบๆกรงของนักโทษก็เริ่มขยับ!

เธอกลัวในตอนแรกแต่เธอก็ตอบสนองได้ดี ‘ใครบางคนกำลังควบคุมกิ่งนี้!’

มีเงาสองเงาจางๆอยู่บนชั้นที่ห่างไกล ภาพเงาสูงกำลังสวดมนต์และกิ่งที่ถือเธอเริ่มเคลื่อนที่ช้า ๆ ในตอนท้ายกรงของนักโทษหล่นลงบนแท่น เธอเห็นคนสองคนยืนอยู่ตรงหน้าเธอขณะที่กรงเปิดขึ้น

ลูลู่ค่อยๆออกจากคุกของนักโทษ

“ข้าไม่เข้าใจทำไมเธอทำเเบบนี้ทำไม?”

“ฉันทำอะไรผิดค่ะ?

ลูลู่แสดงออกอย่างไร้เดียงสา เธอดูไร้ความรู้สึกมากๆ

“การแสดงของผู้หญิง … ” ฮานเซอร์พูดอย่างแปลกใจก่อนที่มาร์วินจะพูดอะไรบางอย่าง

“ข้าต้องบอกว่าข้ารู้สึกประทับใจอย่างมากจากทักษะการแสดงของเจ้า”

ฮานเซอร์มีความรู้สึกขบขันที่ไม่เหมาะสมกับชุดของเขาเลย

“ในฐานะนักเล่นแร่แปรธาตุฝึกหัดทำไมเจ้าถึงทำแบบนี้? เจ้าเคยอยู่กับเวย์นมานานกว่าครึ่งปีแล้วทำไมถึงสาปแช่งเขา? คุณคิดจริงๆเหรอว่าเราเป็นอาจารย์ตาบอดอย่างงั้นเรอะ?

ลูลู่หันมาเงียบ

เธอได้เตรียมตัวไว้สำหรับเรื่องนี้แล้ว แต่เมื่อสิ่งที่เกิดขึ้นจริงเธอก็ยังงุนงงอยู่ เธอรู้ดีว่าฮานเซอร์มีหลักฐานเพียงพอตั้งแต่ที่เธอถูกขังอยู่ในคุก สิ่งที่เธอพูดจะไม่มีประโยชน์

“ฉันรักเวย์น จริงๆ”

เธอเริ่มร้องไห้ “แต่ฉันไม่สามารถทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้”

“มองไปที่เขาทุกวันฉันเจ็บปวดมากฉันยังรู้สึกเหมือนถูกมีดกรีดในหัวใจของฉัน.”

“มีคนบังคับให้ฉันทำเช่นนี้ ถ้าฉันไม่ทำ… ฉันจะตายด้วยวิธีที่น่ากลัวมาก “

“ฉันกลัว. ฉันทำในสิ่งที่เขาพูด ฉันไม่ได้คาดหวังว่าจะเป็นเรื่องร้ายแรงเเบบนี้ “

“ฉันรู้ว่าฉันผิด ฉันไม่ต้องการที่จะทำให้เขาอยู่ในสถานะเเบบนี้จริงๆๆ “

…

การร้องไห้ของหญิงสาวเริ่มโศกเศร้ามากยิ่งขึ้น ทำให้ทุกคนรู้สึกสงสารเธอแต่มันก็ทำให้มาร์วินต้องการที่จะอาเจียน ใช้รูปลักษณ์ที่น่าสงสารที่จะได้รับความเห็นอกเห็นใจพยายามที่จะออกมาหลังจากกระทำแบบนั้นกับน้องชายของเขา … หญิงสาว 11 ปีอาจจะฉลาด? โลกที่โหดร้ายนี้กำลังบังคับให้เด็กโตเร็วเกินไป

“หุบปาก!” ฮานเซอร์ขัดจังหวะการร้องไห้ของลูลู่อย่างเคร่งครัด

“ข้าแค่อยากให้เจ้าทำสองสิ่ง ขั้นแรกบอกเรามาว่าใครให้เจ้าทำเช่นนี้ “

“ประการที่สองลบคำสาปแช่งของเวย์นซะ!”

“ถ้าเจ้าทำตามที่ข้าบอกในนามของสถาบันมาโกลด์จะให้อภัยพฤติกรรมของเจ้า!”

คำพูดของฮานเซอร์มีผลทันที ลูลู่หยุดร้องไห้ทันที ดวงตาของเธอแสดงให้เห็นถึงความหวัง “จริงเหรอ?”

ฮานเซอร์เหลือบไปมองมาร์วินเงียบๆ

“แน่นอนมันเป็นความจริง” ฮานเซอร์ยืนยัน

เขาเพียง แต่ต้องการให้นักเรียนของเขาฟื้นคืนในเวลานี้ ส่วนที่เหลือ… ” อืมม หนี้จะถูกเขียนลงไปในภายหลังไม่ต้องเป็นห่วงเลย’

ลูลู่ร้องไห้และแทนที่จะเริ่มคิดถึงเธอ เธอกล่าวอย่างช้าๆว่า “ประการแรกฉันไม่รู้ว่าเป็นใครจริงๆ ฉันไม่ได้โกหกฉันไม่รู้จริงๆ ประมาณหนึ่งเดือนที่ผ่านมาฉันได้เข้าไปเล่นการพนัน … ในตอนสุดท้ายผู้คนได้วางแผนและฉันเสียเงินเป็นจำนวนมาก มันเป็นเงินจำนวนมากและเมื่อเวย์นรู้เขากล่าวว่าเขาจะคิดวิธีช่วย. “

“เขาเป็นคนดีทีเดียวฉันรู้เรื่องนี้ดี แต่เขาจะหาทางได้อย่างไร? เขากำลังดิ้นรนเพื่อจ่ายค่าสำหรับการศึกษาของเขาเอง ไม่มีอะไรที่เขาสามารถทำได้เพื่อช่วยให้ฉันจัดการกับหนี้ที่มีอยู่. “

“คนที่ฉันเป็นหนี้เป็นคนที่น่ากลัวมาก อำนาจของพวกเขาครอบคลุมทุกแห่งในสถาบันมาโกลด์ฉันคิดว่าท่านฮานเซอร์อาจจะเดาได้ “

“ฉันไม่สามารถทำอะไรเกี่ยวกับหนี้นี้และคนเหล่านี้ทำให้ฉันแทบบ้า ในที่สุดหนึ่งในกลุ่มผู้มีหน้าที่รับผิดชอบก็ให้โอกาสฉันในการชำระหนี้ของฉัน “

เธอหยุดพักหลังจากพูดแบบนี้

“มันเป็นการสาปแช่งเวย์น?” มาร์วินถาม

เธอพยักหน้าอย่างตะลึง ต้องยอมรับว่าแม้ว่าเสน่ห์ของลูลู่จะได้รับการพิจารณาแล้วแต่ลักษณะที่น่าสงสารของเธออาจทำให้คนเห็นใจกับเธอได้

“ใคร? ชื่อ.” ฮานเซอร์พูดอย่างมั่นคง

“[บลูมอร์ฟีน] … ชื่อคนนั้นชื่อเอิร์ล ” ลูลู่กล่าว

“เอิร์ล? ชื่อนี้คืออะไรกันมันเป็นชื่อเล่นมากกว่า ” ฮานเซอร์บ่นไม่พอใจ

“ฉันบอกคุณทุกอย่างที่ฉันรู้แล้วล่ะ” ลูลู่กล่าว “การกำจัดคำสาปของเวย์นนั้นง่ายมาก มีกล่องใต้เตียงของฉัน การเผามันก็เพียงพอแล้วที่จะรักษา “

ฮานเซอร์และมาร์วินมองไปที่อื่น ๆ

” บลูมอร์ฟีนคืออะไร?” มาร์วินถาม

ฮานเซอร์ตัวแข็ง”องค์กรในตึกทรีริง กลุ่มที่สร้างขึ้นจากเด็กจากครอบครัวพ่อมดผู้ยิ่งใหญ่ “

มาร์วินพยักหน้าไม่พูดอะไรอีกแล้ว แต่เขาก็จดจำชื่อเล่นเอิร์ลนี้ไว้

ลูลู่ไม่ควรโกหก เนื่องจากคนที่อยู่เบื้องหลังอยากจะทำอะไรแบบนี้พวกเขาจะไม่เปิดเผยตัวเองอย่างแน่นอน พวกเขาพร้อมที่จะใช้แผนการร้ายนี้ หลังจากที่ทั้งหมดนี้เป็นขอบเขตของพ่อมดและลูลู่ถูกตรวจสอบก็เป็นเรื่องของหลักสูตรนี้

…

“ท่านฮานเซอร์ … ” ลูลู่มองเขาเต็มไปด้วยความหวัง

“ฉันรักเวย์น! ถ้าไม่ใช่เพราะฉันถูกบังคับและไม่มีทางออกฉันจะไม่ทำอะไรแบบนี้ “

ฮานเซอร์รู้สึกรังเกียจแต่เขายังคงพูดว่า “ข้า ในฐานะสถาบันมาโกลด์จะพิจารณาการให้อภัยโทษให้กับเจ้าในตอนนี้ถ้ามีบางสิ่งบางอย่างออกมาในระหว่างการสอบสวนโดยที่เจ้าไม่ได้อธิบายมาก่อนผลที่ตามมานั้น …อืมมมม! “

“ขอบคุณค่ะ!” ลูลู่รู้สึกปลื้มใจนี่เป็นข่าวดี

แต่เธอไม่คาดหวังว่ามาร์วินจะเดินไปหาเธอ

ดูเหมือนฮานเซอร์จะมองไม่เห็นและอยากจะหยุดมาร์วินแต่ท้ายที่สุดเขาก็ยังไม่ย้ายไปใหน

” สถาบันมาโกลด์ได้มอบอำนาจให้เจ้าแต่หุบเขาริเวอร์ไวท์ไม่ใช่”

“เวย์นเป็นทายาทคนแรกของหุบเขาริเวอร์ไวท์ ข้าเป็นพี่ชายของเขาและข้ายังไม่ได้ยกโทษให้เจ้า “

เสียงของมาร์วินสงบมากแต่มันทำให้ลูลู่กลัวมาก!

“ท่านมาร์วิน! ฉันไม่ได้ทำอย่างนั้นเพราะฉันต้องการทำ “

“ฉันรักเวย์นจริงๆ! ฉันมองเขาที่ทุกข์ทรมานแบบนั้นและฉันก็รู้สึกเจ็บปวดเช่นกัน มันเป็นเรื่องจริง!? ฉันต้องเผากล่องนั้นเเละหนึ่งสัปดาห์ต่อมาเวย์นจะตื่นขึ้น พวกเขาต้องการเพียงแค่ทำให้เวย์นไม่สามารถแข่งขันได้เท่านั้นแหละ “

“และเขาก็รักฉันด้วย”

มาร์วินค่อยๆเข้ามาไกล้เธอมากขึ้น เธอเริ่มคุยอย่างไม่หยุดหย่อน ตราประทับเวทย์มนต์ได้รับการวางบนร่างกายของเธอดังนั้นเธอจึงไม่ได้จะต่อต้านใดๆ

“เจ้าบอกว่าเวย์นรักเจ้า?” มาร์วินเอนตัวไปที่หูและกระซิบ “แต่ข้าไม่คิดว่าเจ้าทั้งสองจะเข้ากันได้ดี”

วินาทีต่อมาลูลู่รู้สึกเจ็บปวดที่ท้องของเธอ!

มาร์วินได้เตะเธอและหญิงสาวร่วงลงมาจากชั้น!

เธอปล่อยเสียงอึกทึกครึกโครมก่อนที่จะตกลงไปในของเหลวสีดำ ร่างกายและกระดูกของเธอถูกกัดกร่อนในชั่วขณะหนึ่งและทิ้งให้ของเหลวสีดำอยู่ข้างหลัง

ฉากนั้นมันน่ากลัวเกินไป!

อย่างไรก็ตามมาร์วินไม่ได้กระพริบตาเเม้เเต่ครั้งเดียว

“ใครก็ตามที่เป็นอันตรายต่อน้องชายของข้ามันต้องตาย” มาร์วินพึมพำด้วยเสียงต่ำก่อนที่จะหันไปรอบ ๆ

ฮานเซอร์มองมาที่เขาเป็นเวลานานแล้วถามว่า “ทำไมถึงไม่ใช้กริช?”

มาร์วินเดินผ่านเขาไปและหยุดลง “มันสกปรกน่ะ”.