ตอนที่ 387 ให้พวกคุณ
“ด้วยความห่วงใยจากหัวหน้างาน มิตรภาพจากเพื่อนฝูง ดอกไม้สดอันสวยงาม สุราอันเลิศรส ใบหน้าแต้มรอยยิ้มของทุกคน เสียงอวยพรยินดีทั้งมวล ล้วนเป็นเสียงจากหัวใจที่มอบให้คู่บ่าวสาว!”
“พวกเราขออวยพรให้คู่รักอยู่ร่วมกันอย่างปรองดอง พวกเราขอให้ทั้งสองคนมีชีวิตที่สงบสุข พวกเราปรารถนาจากใจจริงให้ความรักอยู่คงทนถาวร พวกเราร่วมภาวนาขอพรให้พรุ่งนี้เป็นวันที่สวยงาม!”
ขอบคุณเพื่อนฝูงพี่น้อง คุกเข่าต่อหน้าพ่อแม่ สามีภรรยาให้คำสัตย์ปฏิญาณ พิธีแต่งงานอันเรียบง่ายแต่ไม่ขาดตกบกพร่องนี้กำลังดำเนินไปจนใกล้สิ้นสุด พิธีกรกล่าวนำให้แขกเหรื่ออวยพรให้คู่บ่าวสาวเป็นครั้งสุดท้าย ทำให้บรรยากาศในพิธีแต่งงานพุ่งสู่จุดไคลแมกซ์
แต่เดิมเมื่อถึงเวลานี้ พิธีกรจะประกาศให้ทุกคนเริ่มรับประทานอาหารได้ ต่อไปยังมีกิจกรรมเล่นเกมจับฉลาก แต่จู่ๆ เธอก็เปลี่ยนเรื่อง “ก่อนที่งานเลี้ยงจะเริ่มอย่างเป็นทางการ มีแขกพิเศษของเราท่านหนึ่งมีคำพูดอยากจะบอกกับคู่บ่าวสาว”
“แขกพิเศษท่านนี้เป็นเพื่อนสนิทของเจ้าบ่าว ดิฉันยังอยากให้ทุกท่านได้รู้จักกับเขาคนนี้ เขาก็คือ…”
เสียงของพิธีกรดังกังวานขึ้นมา ตะเบ็งเสียงออกมาจากปอด “คุณลู่เฉิน!”
“ขอเชิญคุณลู่เฉินค่ะ!”
ฮู้ว～
เสียงปรบมือดังกึกก้อง แขกหลายคนยืนขึ้นชะโงกหัวมองไปทางเวทีของงาน
แขกหลายคนรู้แล้วว่างานแต่งงานของเกาเฮ่อกับหวังเสี่ยวหลิงมีดาราดังมาร่วมงาน ดาราดังคนนี้ยังเป็นเพื่อนสนิทกับเจ้าบ่าวอีกด้วย
ถ้าไม่ได้อยู่ในงานแต่งงานเกรงว่าหลายคนคงจะแย่งกันเข้าไปขอถ่ายรูปและขอลายเซ็นกับลู่เฉิน ตอนนี้ลู่เฉินต้องออกฉาก ความสนใจของแขกทั้งงานหันเหไปที่เขา
แม้แต่พวกบริกรก็ไม่เว้น!
สายตานับไม่ถ้วนจับจ้อง ลู่เฉินก้าวขึ้นสู่เวทีในห้องจัดเลี้ยงใหญ่อย่างมาดมั่น
เขารับไมโครโฟนมาจากพิธีกร ยิ้มเล็กน้อยกล่าวว่า “สวัสดีครับทุกท่าน ผมคือลู่เฉิน ผมเป็นเพื่อนนักเรียนและเป็นเพื่อนสนิทของเจ้าบ่าวและเจ้าสาว งานมงคลวันนี้ ผมขอกล่าวคำอวยพรด้วยใจจริง ขอให้พวกเขารักกันยันแก่เฒ่า รีบมีลูกไวๆ!”
ทุกคนหัวเราะแล้วปรบมือ ยังมีคนเป่าปากให้ด้วย
หลายคนยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายรูปลู่เฉิน ทั้งถ่ายภาพและถ่ายวีดิโอ จากนั้นโพสต์ลงในบล็อกหรือไม่ก็โมเมนต์ของตัวเอง
เกาเฮ่อที่เพิ่งนั่งลงในที่นั่งของตัวเองยืนขึ้น ยกมือแสดงความขอบคุณลู่เฉิน
ขอบใจนะ เพื่อนรัก!
ลู่เฉินโบกมือให้เขา และเอ่ยต่อว่า “นอกจากนี้ ผมยังมีของขวัญอันแสนพิเศษชิ้นหนึ่ง นั่นก็คือเพลงที่ผมเขียนให้กับวันพิเศษวันนี้!”
ลู่เฉินยังจะร้องเพลงให้กับคู่บ่าวสาวด้วย!
ทุกคนพากันตื่นเต้น เสียงปรบมือดังสนั่น พร้อมกับเสียงเรียกร้อง
ปกติแล้วจะได้ฟังนักร้องระดับซูเปอร์สตาร์อย่างลู่เฉินร้องเพลงสด อย่างน้อยต้องจ่ายเงินหลายร้อยหยวน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าจะได้เข้าใกล้ขนาดนี้ ช่างเป็นโอกาสที่หาได้ยากมากจริงๆ
โดยเฉพาะสาวน้อยทั้งหลายที่ตื่นเต้นจนหน้าแดงกันทุกคน
ดังนั้นแม้ว่าเวลานี้บริกรจะเริ่มเสิร์ฟอาหาร กลับไม่มีคนสนใจกิน ต่อให้อยู่ในช่วงเวลาที่ทุกคนกำลังหิวไส้กิ่วก็ตาม
ลู่เฉินถือไมโครโฟน นั่งอยู่หน้าเปียโนที่ตั้งอยู่ทางด้านขวาของเวที
เปียโนหลังนี้เป็นเพียงเปียโนยี่ห้อทั่วไป ดูแลรักษาไม่ดีนัก แต่เพื่อบรรเลงดนตรีประกอบการแสดงที่ไม่ได้เตรียมการมาล่วงหน้า แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว
เขานำไมโครโฟนไปเสียบไว้บนหลังเปียโนจัดตั้งให้อยู่กับที่ จากนั้นควักมือถือของตัวเองออกมาเปิด วางเอาไว้ตรงหน้าไมโครโฟน แล้ววิดีโอคอลไปหาเฉินเฟยเอ๋อร์
เฉินเฟยเอ๋อร์รีบรับสาย จากฉากหลังเห็นชัดว่าอยู่ในบ้านของเถียนเถียน “เอ๋ นายโทรหาฉันเหรอ”
ลู่เฉินตอบ “ใช่ ผมอยู่ในงานแต่งงาน เตรียมจะร้องเพลงสักเพลง อยากให้คุณฟังด้วยกัน”
“โอ้โห! ฉันก็อยากฟัง!”
เถียนเถียนยื่นหน้าเข้ามาในกล้อง สีหน้าเธอดูตื่นเต้น “ทางนั้นดูคึกคักจังเลย!”
ลู่เฉินหัวเราะ “งั้นก็ฟังด้วยกันเถอะ!”
เขาพูดใส่ไมโครโฟนว่า “เพลงนี้มีชื่อว่า ‘ให้พวกคุณ’!”
พูดจบ ลู่เฉินก็เริ่มพรมนิ้วลงบนแป้นเปียโนสีขาวดำอย่างคล่องแคล่ว
หลังจากเสียงเปียโนดังขึ้น ท่าทีของเขาเปลี่ยนไปเป็นตั้งใจและจริงจัง ยิ้มบางๆ ในหน้าเล็กน้อย
เพลงนี้เป็นเพลงที่เขามอบให้คู่บ่าวสาว
“เขาจะเป็นเจ้าบ่าวของคุณ
ตั้งแต่วันนี้เขาเป็นคู่ชีวิตของคุณตลอดไป
ทุกอย่างของเขาจะเกี่ยวกับคุณ
ทั้งสุขและทุกข์ร่วมกันฝ่าฟัน
เธอจะเป็นเจ้าสาวของคุณ
เธอคือคนที่ฝากหัวใจเอาไว้ในมือของคุณ
คุณต้องใช้ทั้งชีวิตเพื่อดูแล
ไม่ว่าจะเศร้าหรือสุขต้องแบกรับไปด้วยกัน
นี่ต้องเป็นพรหมลิขิต
ถึงจะพาให้เดินมาเป็นครอบครัวเดียวกัน
เขารักคุณแค่ไหน
คุณก็รักตอบไปแค่นั้น
ตามหาความสุข
…”
ลู่เฉินร้องเพลงไป ดวงตาอันเป็นประกายของเขากวาดตามองไปที่คู่บ่าวสาว
เพลง ‘ให้พวกคุณ’ เป็นเพลงที่เหมาะสมอย่างยิ่งกับงานแต่งงาน ทำนองอันไพเราะ เนื้อเพลงกินใจ มาพร้อมกับคำอวยพรที่อบอุ่น ทำให้คนฟังรู้สึกถึงความงดงามในจิตใจ
แม้เป็นการแสดงที่เกิดขึ้นกะทันหัน ลู่เฉินก็ยังร้องมันออกมาได้อย่างเข้าถึงอารมณ์ เขาต้องการร้องให้คู่บ่าวสาวฟัง และต้องการร้องให้ตัวเองและคนที่เขารักฟังด้วย!
“…
ตั้งแต่นี้ไม่ใช่คนเดียวอีกแล้ว
ต้องคิดถึงคำว่าเราตลอดเวลา
คุณให้ไปมากเท่าไร
ความรักก็จะสมบูรณ์เท่านั้น!
นี่ต้องเป็นพรหมลิขิต
…”
ทั้งงานเลี้ยงเงียบสงบ ไม่มีเสียงร้องตะโกนโหวกเหวก แม้แต่เหล่าบริกรที่มาเสิร์ฟอาหารยังต้องเดินย่อง
ในวันนี้ ที่นี่ ได้ฟังเพลงแบบนี้ ช่างเป็นโชคของพวกเขาจริงๆ
หวังเสี่ยวหลิงน้ำตานองหน้า
เธอกับเกาเฮ่อคบกันตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัย มีความรักที่จริงใจต่อกัน และความรักนี้ก็ไม่ได้แยกทางกันเพราะการจบการศึกษาเหมือนที่พบเห็นได้ทั่วไป สิ่งสำคัญคือเธอทั้งอดทนและพยายาม
เธอเชื่อในความรัก และยอมแลกทุกอย่างเพื่อความรัก วันนี้เธอทั้งหวาดหวั่น ทั้งเศร้าใจ ทั้งมีความสุข บทเพลงนี้ของลู่เฉินชักนำสิ่งที่อยู่ในก้นบึ้งหัวใจของเธออกมา ทำให้เธอไม่รู้ว่าน้ำตาที่หลั่งรินเป็นน้ำตาแห่งความสุขหรือความทุกข์กันแน่
หยาดน้ำตาใสลบล้างเครื่องสำอาง จนกระทั่งมือใหญ่ที่อบอุ่นกุมมือเธอเอาไว้
หวังเสี่ยวหลิงเงยหน้าขึ้น มองดูสีหน้าอันมั่นคงของเกาเฮ่อ ความหวั่นไหวในใจทั้งหมดมลายหายไปสิ้น
เหลือแต่ความอบอุ่นมั่นคงเหลือประมาณ!
คู่รักคู่นี้อิงแอบแนบชิดกัน ฟังเสียงเพลงของลู่เฉินที่เป็นตัวแทนของคำอวยพรอย่างเงียบๆ
วันนี้เป็นวันพิเศษ ของขวัญพิเศษชิ้นนี้เป็นของขวัญที่ทั้งสองคนจะไม่มีวันลืมไปตลอดชีวิต!
ปลายสายอีกด้านหนึ่ง เฉินเฟยเอ๋อร์จ้องมองลู่เฉินผ่านหน้าจอ ฟังจนเคลิ้มตาม
เธอโชคดีอะไรขนาดนี้!
……………………………………………………
หมายเหตุ: เพลง ‘ให้พวกคุณ’ (给你们) เนื้อร้อง: สืออีหลาง (十一郎) / ทำนอง: จางอวี่ (张宇)
