ตอนที่ 586 การมาถึง (2)
กลุ่มแฟนคลับที่มาร่วมกิจกรรมเหมาโรงภาพยนตร์ดูหนังครั้งนี้ ส่วนใหญ่ไม่เคยเจอหน้ากันในชีวิตจริงมาก่อน แต่หากอยู่บนอินเทอร์เน็ต ในกลุ่มเฟยซวิ่น มีไอดีหลายชื่อที่ได้ยินก็คุ้นหู
ฉีเฮ่าเป็นหนึ่งคนในนั้นอย่างไม่ต้องสงสัย และเขายังเป็นหนึ่งในผู้ริเริ่มและผู้ก่อตั้งอีกด้วย เพราะฉะนั้นตอนที่ฉีเฮ่าปรากฏตัวในงาน ไม่ว่ารู้จักหรือไม่รู้จัก แฟนคลับมากมายต่างลุกขึ้นทักทายเขาอย่างกระตือรือร้น
“ว้าว นี่คือพี่เฮ่าจื่อเหรอ!”
“อืมๆ อย่างน้อยหล่อน้อยกว่าฉันนิดหน่อย ก็ไม่เลวแล้ว!”
“พี่เฮ่าจื่อ มานั่งที่ผมสิ ผมคือเหล่าหลีว์!”
“ฮ่าๆ ในที่สุดก็ได้เจอตัวจริง ถือว่าคุ้มค่าตั๋วมาก!”
“ที่รัก รีบมาดูพี่เฮ่าจื่อสิ…”
ทุกคนมีความกระตือรือร้นขนาดนี้ ฉีเฮ่าที่มือหนึ่งถือถังป็อปคอร์น กับอีกมือหนึ่งถือโค้กไม่อาจปฏิเสธได้อย่างสิ้นเชิง จึงได้แต่ทักทายทีละคน คนที่ไม่คุ้นหน้าก็เข้ามาให้คุ้นหน้าคุ้นตากันก่อน แล้วจึงยิ้มพูดสองสามประโยคอย่างสนิทสนม
เมื่อทักทายกันพักหนึ่ง เวลาผ่านไปไวมาก ผู้ชมที่อยู่ในโรงฉายภาพยนตร์เริ่มเยอะขึ้นเรื่อยๆ
ตอนนี้ภาพยนตร์ใกล้จะฉายแล้ว แสงไฟในโรงฉายภาพยนตร์ค่อยๆ มืดลง ฉีเฮ่าเหงื่อท่วมตัวในที่สุดก็หลุดพ้นเสียที จากนั้นจึงหาที่นั่งของตัวเองแล้วนั่งลง
ผลปรากฏว่าเพิ่งจะหย่อนก้นนั่ง ไม่ระวังทำให้ถังป็อปคอร์นที่อยู่มือหกออกมา!
“อ้าว!”
ป็อปคอร์นกระเด็นไปโดนคนที่นั่งข้างๆ อีกฝ่ายส่งเสียงร้องสดใสออกมา
นั่นเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง
ฉีเฮ่ายืนหน้ามึนงงรีบเอ่ยขอโทษติดต่อกัน “ขอโทษครับ ขอโทษจริงๆ ผม…”
ปกติเขาไม่ค่อยได้คุยกับสาวๆ อยู่แล้ว แทบอยากจะหารอยแยกมุดหน้าหนี…อับอายขายหน้าจริงๆ
“ไม่เป็นไรค่ะ…”
หญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ หัวเราะพูดเบาๆ “โชคดีที่ไม่ใช่โค้ก คุณรีบนั่งเถอะ หนังใกล้จะเริ่มแล้ว”
ฉีเฮ่าโล่งใจมาก รีบนั่งลงทันที
เวลานี้ เขาเพิ่งเห็นท่าทางของอีกฝ่ายอย่างชัดเจน
และในวินาทีนั้นเอง ฉีเฮ่าขอสาบานต่อท้องฟ้า พื้นดิน เทพยดาและพระพุทธเจ้านับพัน ว่าเขาได้เห็นนางฟ้าคนหนึ่ง!
หรือไม่ก็เป็นหญิงคนรักที่อยู่ในฝันของเขา
ผู้หญิงคนนี้อายุประมาณยี่สิบกว่าปี สวมเสื้อกันหนาวขนเป็ดสีเหลืองอ่อนตัวหนึ่ง ใบหน้ากลมมน ผมยาวประบ่าผิวขาวจั๊วะ ตาโตขนตายาว เวลายิ้มมีลักยิ้มอยู่ที่แก้มขวา
หน้าตาของเธอไม่ได้สวยงามมาก แต่น่ารักไม่เหมือนใคร กระทบหัวใจของฉีเฮ่าในชั่วพริบตา
ฉีเฮ่าตะลึงงันทันที
เมื่อเห็นท่าทางเซ่อซ่าของเขา หญิงสาวจึงหัวเราะ ‘พรืด’ แล้วถามว่า “พี่เฮ่าจื่อ พี่เป็นอะไรคะ”
ฉีเฮ่าเหมือนเพิ่งตื่นจากความฝัน รีบเอ่ยว่า “มะ…ไม่มีอะไร คุณชื่อ”
หญิงสาวแนะนำตัวเองอย่างมีมารยาทเป็นกันเอง “ฉันอยู่ในกลุ่มชื่อเวยหลันไห่”
เวยหลันไห่!
ฉีเฮ่ารู้จักจริงๆ นี่คือไอดีหนึ่งที่มีความเคลื่อนไหวบ่อยมากในกลุ่มแฟนคลับที่สนับสนุนลู่เฉิน
ทว่าเธอชอบละครของลู่เฉิน ทั้ง‘รักนี้ชั่วนิรันดร์’ และ ‘ฟูลเฮ้าส์’ ส่วนฉีเฮ่าชอบผลงานเพลงของลู่เฉิน ไม่ค่อยชอบละครโทรทัศน์แนวรักๆ ใคร่ๆ สองเรื่องนี้เท่าไรนัก ดังนั้นทั้งสองคนจึงไม่มีเรื่องอะไรให้พูดคุยกัน
อย่าให้พูดเลยว่าฉีเฮ่าเสียใจมากแค่ไหน ถ้ารู้ว่าเวยหลันไห่คนนี้เป็นสาวน่ารักขนาดนี้ อย่างไรเขาก็ต้อง…
ไม่รู้ว่าตอนนี้จะสายไปไหม
“คุณมาคนเดียวเหรอครับ…”
ฉีเฮ่าลองหยั่งเชิงถาม “หรือว่ามากับเพื่อน!”
เพิ่งจะสิ้นเสียงของเขา ศีรษะหนึ่งก็โผล่ออกมาจากด้านหลังของเวยหลันไห่ หัวเราะคิกคักแล้วพูดว่า “พี่ชอบน้องเวยหลันของพวกเราใช่ไหม ถ้าอยากจีบเธอ พี่เฮ่าจื่อต้องขยันหน่อยนะ หยิบความจริงใจของพี่ออกมา!”
เวยหลันไห่หน้าแดงทันที ตีเพื่อนที่มาด้วยกันอย่างไม่พอใจ
ฉีเฮ่ากลับรู้สึกดีใจแทบบ้า
พูดแบบนี้ เวยหลันไห่ไม่มีแฟนและโสดใช่ไหม
อย่างนั้นก็ดีจริงๆ!
เขามีความรู้สึกรุนแรงบางอย่างว่าผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างๆ คนนี้ คือคนที่เขาตามหามาตลอดอย่างยากลำบาก
โชคชะตามักเป็นเรื่องประหลาดเสมอ ถ้าหากไม่ใช่แฟนคลับของลู่เฉิน ถ้าหากไม่มี ‘โปเยโปโลเย’ ภาพยนตร์เรื่องนี้ และถ้าหากเขาไม่เสนอกิจกรรมนี้ขึ้นมาอย่างฉับพลัน ถ้าหาก…
ความรักของเขาก็คงไม่มา!
ภาพยนตร์เริ่มแล้ว
ในโรงฉายภาพยนตร์ซึ่งที่นั่งเต็มทุกที่นั่งพลันเงียบลง เสียงพูดคุย เสียงหัวเราะทั้งหมดมลายหายไปอย่างรวดเร็ว
ทุกคนที่นั่งอยู่ล้วนเป็นแฟนคลับของลู่เฉิน พวกเขาวันนี้มารวมตัวกันที่นี่ ก็เพื่อชมผลงานภาพยนตร์เรื่องแรกของลู่เฉิน และถือว่าช่วยสนับสนุนไอดอลของตัวเอง
ท่าทีการสนับสนุนเช่นนี้ ในความเป็นจริงเกินความคาดหวังที่มีต่อตัวภาพยนตร์ไปแล้ว
ทว่าไม่ได้ทำให้ทุกคนต้องผิดหวัง
เวลายาวเก้าสิบนาทีจะว่ายาวก็ยาว จะว่าสั้นก็สั้น แต่สำหรับผู้ชมในโรงหนังเจ็ดร้อยคนนี้ ถือว่าสั้นเกินไป!
ตอนที่คำบรรยายปรากฏคำว่าภาพยนตร์จบแล้ว แสงไฟสว่างขึ้นในโรงฉายภาพยนตร์ ไม่รู้ว่าใครเป็นคนนำจากนั้นเสียงปรบมือที่คึกคักก็ดังขึ้นไปทั่ว
“ไม่เลวจริงๆ!”
“มิน่าถึงทำรายได้ตั๋วหนังที่ฮ่องกงเกินร้อยล้าน เฉินของฉันสุดยอดมาก!”
“รู้สึกว่าดูไม่พอ ตอนจบทำให้ฉันเสียใจเล็กน้อย”
“ลู่เฉินแสดงเป็นบัณฑิตดูโง่นิดหน่อย รู้สึกแปลกไปอีกแบบ ปีศาจแม่เฒ่าของเฉินเฟยเอ๋อร์เยี่ยมสุดๆ!”
“เยียนชื่อเสียก็สุดยอดมาก!”
“ฉันชอบเนี่ยเสี่ยวเชี่ยนมาก ดูเหมือนจะเป็นนักแสดงหน้าใหม่ สวยมากๆ!”
“ถึงจะสวยก็สู้นางพญาเฟยของฉันไม่ได้!”
ถึงแม้จะถึงเวลาที่ต้องแยกย้ายกันแล้ว แต่หลายคนก็ยังนั่งไม่อยากกลับ พูดถึงตัวละครที่อยู่ในเรื่องกันอย่างตื่นเต้น แต่ละคนพูดจาไม่จบไม่สิ้น
เหตุการณ์เช่นนี้ ท่ามกลางผู้ชมธรรมดาทั่วไปไม่สามารถเห็นได้ หมายความว่ามีเพียงงานเลี้ยงเหมาสถานที่ของแฟนคลับแบบนี้ ทุกคนถึงจะพูดคุยกับคนที่ไม่รู้จักกันอย่างสนุกสนาน เพราะว่ามีไอดอลที่ชอบเหมือนกัน
ฉีเฮ่ารวบรวมความกล้าหลังจากที่ดูหนัง เอ่ยพูดกับเวยหลันไห่ที่กำลังลุกขึ้นเตรียมจะออกไป “ผม…ผมขอเลี้ยงคุณกินอะไรหน่อยได้ไหม ไอศกรีมดีไหมครับ”
เวยหลันไห่ร้องเสียง ‘อ๋า’ หนึ่งที
เธออยากจะปฏิเสธ อย่างไรเสียทั้งสองฝ่ายเพิ่งพบกันเป็นครั้งแรก ถึงแม้ในอินเทอร์เน็ตฉีเฮ่าจะนิสัยดีมาก แต่ผู้หญิงก็ต้องรู้จักสำรวมเล็กน้อย จะตอบรับคำเชิญของอีกฝ่ายง่ายๆ ได้อย่างไร
ฉีเฮ่ารู้สึกชอบเธอ เธอจะมองไม่ออกได้อย่างไร
ทว่าเพื่อนสนิทของเธอ เมื่อได้ยินก็รีบตะโกนว่า “ไอศกรีม ทุกคนฟังทางนี้ พี่เฮ่าจื่อบอกว่าจะเลี้ยงทุกคนกินไอศกรีม!”
เพื่อนรักคนสนิทคนนี้ผลักฉีเฮ่าลงหลุมไฟ ควรทราบว่าทั้งโรงหนังมีคนหลายร้อยคน ต่อให้เป็นไอศกรีมโคนสามหยวนต่อหนึ่งคน นั่นก็เป็นเงินสองพันกว่าหยวนเชียวนะ!
เมื่อผู้ชมที่ไม่รู้ความจริงได้ยิน ก็ฮือฮาขึ้นมาทันที “พี่เฮ่าจื่อเลี้ยง!”
ฉีเฮ่ารู้สึกอยากกระอักเลือด แต่เมื่อเห็นหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า เขาจะพูดว่าไม่ได้ได้อย่างไรกัน
แค่เงินเดือนสัปดาห์เดียวเท่านั้น เอาวะ!
“ผมเลี้ยงเอง ไอศกรีมโคนคนละอัน!”
ถึงแม้จะเป็นแค่ไอศกรีมโคนอันเดียวเท่านั้น แต่ก็ทำให้ภายในโรงฉายภาพยนตร์เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะยินดี
ฉีเฮ่าไม่รู้สึกว่าเสียเปรียบใดๆ เพราะคืนนี้เขาได้ชมภาพยนตร์ที่สุดยอดเรื่องหนึ่ง ทั้งยั้งได้พบผู้หญิงคนหนึ่งที่ทำให้เขาหัวใจเต้น!
…………………………………………………………………………
