ตอนที่ 602 ความฝันของอันซิน (2)
ต่อให้เป็นคนธรรมดามากแค่ไหน ก็มีความฝันเป็นของตัวเอง
ความฝันของอันซิน ก็คือยืนอยู่บนเวทีสีสันสะดุดตา เปล่งเสียงร้องเพลงให้ผู้ชมนับหมื่นนับพันฟัง
นับตั้งแต่ที่เธอเดินบนเส้นทางนักร้องสายนี้ ความฝันนี้อยู่ในใจของเธอมาตลอด ผุดขึ้นมาเป็นครั้งคราว บางทีก็ฝังอยู่ลึกมาก แต่ไม่เคยเลือนหายไปอย่างแท้จริง
ทว่าความเป็นจริงที่ไร้ความปรานี เป็นเครื่องบดความฝันอยู่เสมอ อันซินเป็นคนที่แสนจะธรรมดา เส้นทางนักร้องของเธอเดินโซเซอยู่บนทางอันมืดมิด ทางข้างหน้ามองไม่เห็นแสงสว่างใดๆ
อันซินชื่นชอบและเคารพลู่เฉิน เพราะว่าลู่เฉินก็เคยเป็นเหมือนเธอ เป็นนักร้องในบาร์ระดับล่างสุด แต่อาศัยความพยายามและความสามารถของตัวเองจนโดดเด่นไม่เหมือนใคร สุดท้ายกลายเป็นดาราดังที่ได้รับความสนใจจากผู้ชมนับหมื่น
เธอหวังว่าวันหนึ่งตัวเองจะเหมือนกับลู่เฉิน แต่เธอก็รู้ดีว่าตัวเองไม่เก่งเหมือนลู่เฉิน
และไม่ได้หน้าตาดีเหมือนลู่เฉิน
แต่พอได้ยินเพื่อนสนิทพูดว่า ‘เดอะวอยซ์ไชน่า’ มีลู่เฉินรับหน้าที่เป็นกรรมการ ความฝันที่ซ่อนอยู่ในส่วนลึกของหัวใจได้ถูกขุดค้นขึ้นมากะทันหัน อันซินรู้สึกมีความหวังบางอย่างที่พูดออกมาไม่ถูก
ลองไปดู ลองดูก็ไม่เสียหาย ไม่แน่รายการนี้อาจจะไม่เหมือนรายการอื่น ไม่แน่…
ไม่แน่อาจจะได้เจอลู่เฉินตัวจริงด้วยตาตัวเอง!
เธอกัดริมฝีปาก อ่านเนื้อหาบนหน้าเว็บที่เพิ่งเปิดด้วยโทรศัพท์อย่างละเอียดและจริงจัง บนนั้นก็คือโฆษณาของ‘เดอะวอยซ์ไชน่า’
‘เดอะวอยซ์ไชน่า’ ร่วมผลิตโดยสถานีโทรทัศน์เจ้อตงและสตาร์แฟคตอรีมีเดีย วันที่ 4-12 พฤษภาคมจะเปิดออดิชันทั่วประเทศ สถานที่ออดิชันจะจัดขึ้นในห้าเมืองใหญ่ประกอบไปด้วยเมืองหลวง ฮู่ไห่ หังโจว ซาเฉิง และเซินไห่ ไม่แบ่งการแข่งขันเขตย่อย นักร้องที่ผ่านรอบออดิชันจะได้เข้าร่วมการคัดเลือกรอบแรกโดยโค้ชอย่างเป็นทางการที่หังโจวในวันที่ 15 พฤษภาคม
สตาร์แฟคตอรีมีเดียได้ประกาศในเว็บไซต์และบล็อกทางการว่า โค้ชระดับซูเปอร์สตาร์สี่คนของ ‘เดอะวอยซ์ไชน่า’ ได้ยืนยันแล้วว่ามีลู่เฉินกับเฉินเฟยเอ๋อร์สองคน นอกจากนี้แขกรับเชิญลึกลับคนสำคัญแถวหน้าของวงการอีกสองคนจะประกาศให้ทราบเร็วๆ นี้
วิธีเรียกความอยากรู้อยากเห็นแบบนี้ผู้ชมรายการวาไรตี้ของประเทศจีนเห็นจนชินแล้ว แต่แค่มีการเข้าร่วมของลู่เฉินกับเฉินเฟยเอ๋อร์สองคนก็ทำให้ ‘เดอะวอยซ์ไชน่า’ อยู่ในจุดเริ่มต้นที่สูงมากแล้ว
ปัจจุบันในวงการเพลงป็อปของประเทศจีน ความนิยมของคู่รักที่สมบูรณ์แบบคู่นี้สูงมาก มีดาราตัวท็อปไม่กี่คนที่สามารถเทียบเคียงได้ อัลบั้มใหม่ของทั้งสองคนเมื่อปีที่แล้วได้รับความสำเร็จเป็นอย่างมาก ตำแหน่งราชินีของเฉินเฟยเอ๋อร์ไม่อาจสั่นคลอน
ไม่ใช่แค่ด้านการร้องเท่านั้น ทั้งสองคนยังขยายดินแดนไปยังด้านภาพยนตร์และละครโทรทัศน์ แฟนคลับในบล็อกเพิ่มขึ้นเกินร้อยล้าน หน้าตาในวงการบันเทิงเรียกได้ว่าทรงพลังยิ่งนัก
ที่สำคัญที่สุดคือ ลู่เฉินได้ฉายาว่า ‘มือทอง’ จากในแวดวง ถ้าหากเขาสนับสนุนใคร ก็จะดังขึ้นมาได้อย่างง่ายดายก่อนหน้านั้นก็มีตัวอย่างที่พิสูจน์ได้มากมาย
แค่โค้ชคนนี้คนเดียว ก็มากพอที่จะทำให้นักร้องมากมายนับไม่ถ้วนรู้สึกใจเต้นแล้ว
แน่นอนว่าอันซินก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น!
“เธอกำลังคิดอะไรอยู่ รีบสมัครสิ!”
เพื่อนสนิทเร่งรัด “พลาดโอกาสครั้งนี้ คงน่าเสียดายมาก!”
อันซินถือโทรศัพท์พยักหน้าอย่างแรง ใช้นิ้วมือที่สั่นเล็กน้อยคลิกไปที่คอลัมน์ลงสมัคร จากนั้นก็กรอกข้อมูลของตัวเองลงในหน้าเว็บใหม่ที่เด้งออกมา สุดท้ายก็เลือกยืนยัน
‘เดอะวอยซ์ไชน่า’ รอบออดิชันรองรับการสมัครทางโทรศัพท์และทางออนไลน์ หลังจากสมัครสำเร็จแล้วฝ่ายทางการจะส่งหมายเลขผู้สมัครและสถานที่ออดิชันมาให้ ดังนั้นตอนนี้อันซินทำได้แค่รอ
“เธอจะต้องทำได้!”
เพื่อนสาวคนสนิทพูดให้กำลังใจ “ฉันเชื่อว่าลู่เฉินไม่ใช่คนที่ดูแต่หน้าตา เขาจะต้องชอบการร้องเพลงของเธอแน่นอน”
เบ้าตาของอันซินเปียกชื้นเล็กน้อย แล้วกอดเธอในทันใด “เสี่ยวเหวิน ขอบใจนะ!”
ในเมืองใหญ่ที่ไม่คุ้นเคยเธอไม่มีเพื่อนที่ไหน เสี่ยวเหวินเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด ยอมรับเธอในยามที่เธอตกอับหมดหนทางที่สุด มอบที่พักพิงให้กับเธอ
ถึงแม้จะเล็กและแคบ แต่อบอุ่น
เสี่ยวเหวินตกตะลึง แล้วจึงกอดเธอทันที พลางเอ่ยว่า “ขอบใจอะไร พวกเราเป็นคนบ้านเดียวกัน ฉันหวังว่าเธอจะโด่งดังมีชื่อเสียง แบบนั้นฉันจะได้ติดอานิสงส์ไปด้วย เป็นผู้ช่วยของเธอดีไหม”
ขณะที่พูด เธอก็หัวเราะออกมา
“ผู้ช่วยอะไร อย่างน้อยก็ต้องเป็นผู้จัดการ!”
อันซินก็หัวเราะเช่นกัน เธอเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาจากมุมตาแล้วเอ่ยว่า “ถ้าหากฉันดังแล้ว เงินที่น้องชายต้องใช้สำหรับแต่งงานหาภรรยาฉันจะออกเองทั้งหมด!”
อันซินกับเสี่ยวเหวินมาจากสถานที่เดียวกัน แต่บ้านของอันซินอยู่ในอำเภอ ส่วนเสี่ยวเหวินอยู่ในตำบล
เสี่ยวเหวินก็เป็นพี่ใหญ่ของบ้านเช่นกัน ออกมาทำงานหาเงินนอกบ้านนานแล้ว จากคำพูดของเธอ ตัวเธอเองออกมาหาเงินให้น้องชายแต่งงาน…ฝั่งของพวกเธอมีประเพณีอย่างหนึ่ง การแต่งงานมีภรรยาหากไม่มีสองสามแสนหยวนก็จัดไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
ทั้งสองคนถือว่ามีหัวอกเดียวกัน ดังนั้นจึงกลายเป็นเพื่อนรักกัน
เสี่ยวเหวินหัวเราะเอ่ยว่า “อย่างนั้นพวกเราก็ตกลงตามนี้!”
พูดเหมือนว่าอันซินใกล้จะดังแล้ว แต่ความเป็นจริงทั้งสองคนรู้ดี ไม่มีภูมิหลังที่ดี ไม่มีความสามารถและหน้าตาดีกว่าคนอื่น ความเป็นไปได้ที่อันซินจะกลายเป็นดาราดังนั้นต่ำมากๆ ถึงมากที่สุดจริงๆ
เว้นเสียแต่ว่าเกิดปาฏิหาริย์
แต่ถ้าหากคนเราไม่มีฝัน ก็ไม่ต่างอะไรกับปลาเค็มตัวหนึ่ง
นี่คือความฝันธรรมดาของผู้หญิงธรรมดาทั้งสองคน
ติ๊ดๆ~
ในยามนี้โทรศัพท์ของเสี่ยวเหวินพลันดังขึ้นสองที เธอดูแล้วถึงกับตกใจ “เอ๊ะ ข้อความมาแล้ว”
ข้อความมาแล้วจริงๆ ด้วย ข้อความนี้คือการตอบกลับจากฝ่ายทางการของ ‘เดอะวอยซ์ไชน่า’ อันซินผ่านการตรวจสอบข้อมูลการสมัคร ได้รับหมายเลขผู้เข้าแข่งขันรวมถึงเวลาและสถานที่ออดิชันของตัวเองแล้ว
ถึงแม้จะรู้ว่าการสมัครออนไลน์เป็นเรื่องที่ง่ายมาก แต่ประสิทธิภาพการตอบกลับที่เร็วขนาดนี้ทำให้อันซินถึงกับตกใจมาก อดไม่ได้ที่จะเกิดความคาดหวังต่อ ‘เดอะวอยซ์ไชน่า’ มากยิ่งขึ้น
“วันพรุ่งนี้บ่ายสองโมง ที่สนามกีฬาวิคตอรี!”
อันซินอดไม่ได้ที่จะจับมือของเสี่ยวเหวิน “เสี่ยวเหวิน…”
เสี่ยวเหวินเข้าใจความหมายของเธอ คิดแล้วจึงเอ่ยว่า “วันพรุ่งนี้ฉันจะเปลี่ยนกะกับเพื่อนร่วมงานแล้วไปเป็นเพื่อนเธอ”
อันซินรู้สึกซาบซึ้งเป็นที่สุด “ขอบใจเธอนะ”
อันซินเคยร่วมรายการประกวดสองสามครั้งก่อนหน้านี้ แต่ไปคนเดียวตลอด หากจะพูดตามหลักแล้วก็ไม่จำเป็นต้องรบกวนคนอื่น แต่ไม่รู้ว่าทำไม เธอรู้สึกตื่นเต้นมาก
บางทีโชคชะตาอาจจะเปลี่ยนไปเพราะสาเหตุนี้
เสี่ยวเหวินกลอกตาใส่เธอหนึ่งที “ขอบใจอะไร ฉันเป็นผู้จัดการของเธอนะ!”
ทั้งสองคนหัวเราะ อันซินรู้สึกผ่อนคลายลง
…
ตอนบ่ายวันถัดมา เสี่ยวเหวินนั่งรถไฟใต้ดินมาเป็นเพื่อนอันซินรีบเดินทางไปที่สนามกีฬาวิคตอรีของฮู่ไห่
ทั้งสองคนคิดไม่ถึงก็คือ สถานที่รายงานตัวมีคนล้นหลามอยู่แล้ว นักร้องที่มาร่วมออดิชันมากมายนับไม่ถ้วน ภาพผู้คนเดินพลุกพล่านคึกคักมีอยู่ทุกที่ มีหลายคนที่แบกกีตาร์หรือไม่ก็กอดเอาไว้
บนกำแพงด้านนอกที่อยู่ไม่ไกลจากสนามกีฬาแขวนโปสเตอร์ขนาดใหญ่ของ ‘เดอะวอยซ์ไชน่า’ มือใหญ่ข้างหนึ่งถือไมค์ชูสูงขึ้น ให้ความรู้สึกที่แข็งแกร่งดึงดูดการมองเห็นของผู้คนอย่างรุนแรง
อันซินยืนอยู่ท่ามกลางผู้คนที่เดินขวักไขว่ไปมา ความฝันของเธอกำลังจะเผชิญหน้ากับความเป็นจริง
อนาคตคืออะไร เวลานี้ตอนนี้เธอไม่รู้เลยด้วยซ้ำ
…………………………………………………………………………
