ตอนที่ 687 รอคอยและเดินผ่าน
จินหลิง ห้องคาราโอเกะหวงเฉิง
ห้องวีไอพีขนาดใหญ่ที่สามารถจุคนได้มากกว่าร้อยคนมีคนนั่งเต็มทุกที่นั่ง มีทั้งชายและหญิงทั้งหมดล้วนเป็นคนหนุ่มสาว ทุกคนนั่งเกาะกลุ่มสามถึงห้าคนพูดคุยกัน บ้างก็ถ่ายรูปคุยโทรศัพท์ บรรยากาศคึกคักสนุกสนานเป็นอย่างมาก
แต่โทรทัศน์หน้าจอขนาดใหญ่บนกำแพง ไม่ได้เล่นเอ็มทีวีของเพลงใดเพลงหนึ่ง แต่เป็นโฆษณาของสถานีโทรทัศน์ และไมค์ไร้สายสี่ห้าอันก็ยังเสียบไว้ที่ขาตั้งไมค์ ไม่มีใครเข้าไปยึดครอง
เหตุการณ์เช่นนี้ ไม่ว่าร้านคาราโอเกะที่ไหนก็แทบจะมีให้เห็นน้อยมาก แต่บรรดาลูกค้าที่อยู่ในห้องวีไอพีไม่มีใครรู้สึกว่าผิดปกติอะไร เพราะพวกเขาเป็นสมาชิกกลุ่มแฟนคลับสนับสนุนลู่เฉินประจำเมืองจินหลิง เย็นนี้ได้มารวมตัวทำกิจกรรมกันที่นี่
และการรวมกลุ่มสมาชิกครั้งนี้มีเนื้อหาที่สำคัญมากอย่างหนึ่ง นั่นก็คือการรวมตัวกันเพื่อดูละคร ‘ยัยตัวร้ายกับนายต่างดาว’ ที่ออกอากาศครั้งแรกทางสถานีโทรทัศน์ผ่านดาวเทียมสองแห่งใหญ่อย่างสถานีโทรทัศน์เจ้อตงและสถานีโทรทัศน์ปักกิ่ง!
ละครเรื่องนี้เรียกได้ว่าเป็นการรอคอยของผู้ชมนับหมื่น แฟนๆ ของลู่เฉินรอจนทนไม่ไหวแล้ว โดยเฉพาะพวกแฟนละครของเขา ไม่รู้ว่าไปเรียกร้องในบล็อกกี่ครั้งแล้ว
โดยเฉพาะคราวที่แล้วที่บัญชีทางการประกาศว่าวันออกอากาศครั้งแรกเลื่อนจากวันที่ 15 เป็นวันที่ 18 เป็นผลทำให้คนบ่นมากมายนับไม่ถ้วน
ตอนนี้ในที่สุดก็สมความปรารถนาแล้ว!
“เหลืออีกห้านาทีจะเริ่มแล้ว…”
ฉีเฮ่าดูเวลา แล้วถามหวังเวยเวยแฟนสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ “ผมไปซื้อขนมให้พวกคุณดีไหม หรือไม่ก็เครื่องดื่ม”
การรวมตัวครั้งนี้ในคืนนี้ฉีเฮ่าเป็นคนจัดขึ้นมาเอง จริงๆ แล้วเขาไม่ค่อยชอบละครโทรทัศน์ของลู่เฉินเท่าไรนัก ไม่ค่อยชอบละครที่รักกันจะเป็นจะตายของชายหญิงแบบนั้น
แต่เพื่อทำให้แฟนสาวมีความสุข ตัวเองชอบหรือไม่ชอบก็ไม่สำคัญ
ในกลุ่มแฟนคลับสนับสนุนลู่เฉินประจำเมืองจินหลิง ฉีเฮ่าหรือ ‘พี่เฮ่าจื่อ’ เป็นตัวตั้งตัวตีที่มีอิทธิพลมากที่สุด พลังในการเรียกรวมตัวของเขาแข็งแกร่งมาก คนที่อยากร่วมกิจกรรมมีหลายร้อยคน สุดท้ายจึงจับฉลากรายชื่อผ่านทางคอมพิวเตอร์ ทำเหมือนกับจับฉลากแจกรางวัลไม่มีผิด
ฉีเฮ่าแอบเปิดประตูหลังแง้มเอาไว้ ชื่อของเพื่อนรักสองสามคนที่หวังเวยเวยพามาถูกจับฉลากได้ทั้งหมด
ขี้โกงไม่ว่า เขายังต้องรีบไปประจบเอาใจ เพราะไม่อยากให้แฟนสาวที่กว่าจะจีบติดต้องหนีไป
หวังเวยเวยกอดแขนของฉีเฮ่ายิ้มเอ่ยว่า “ไม่ต้องค่ะ คืนนี้พี่ทำได้ดีมากพอแล้วค่ะ”
เพื่อนๆ ของเธอต่างชื่นชม ทำเอาฉีเฮ่ามีความสุขจนยิ้มไม่หุบ
“เริ่มแล้ว!”
ภายในห้องวีไอพีมีใครไม่รู้ร้องตะโกน จากนั้นความสนใจของทุกคนได้ถูกดึงดูดเข้าไป
คนที่พูดคุยกันก็ไม่พูดแล้ว คนที่กินขนมก็หยุดกิน คนที่โทรศัพท์ก็ปิดเครื่องไปเลย สายตาของทุกคนจ้องมองไปที่โทรทัศน์ที่แขวนอยู่บนกำแพง ภายในห้องวีไอพีเหลือเพียงเสียงที่ดังออกมาจากลำโพงโทรทัศน์
ขณะเดียวกัน แฟนคลับผู้ซื่อสัตย์นับหมื่นนับพันของลู่เฉินกับเฉินเฟยเอ๋อร์ และยังมีแฟนคลับขาจรอีกจำนวนมาก กับแฟนละครอีกเยอะแยะ ทั้งหมดกำลังนั่งอยู่หน้าโทรทัศน์
พวกเขาและพวกเธอกำลังรอ การแสดงที่น่าอัศจรรย์!
…
เมืองหลวง ถนนหวังฝู่
ที่นี่เป็นย่านธุรกิจที่รุ่งเรืองที่สุดในเมืองหลวง ถนนยาวหนึ่งพันแปดร้อยเมตรสองข้างทางเต็มไปด้วยห้างสรรพสินค้า พลาซ่า ร้านขายเครื่องประดับ ร้านสินค้าแบรนด์เนม สามารถเห็นยี่ห้อดังระดับโลกได้ทุกที่ ไม่เสียแรงที่สถานที่นี้ได้ฉายาว่าทำเลทอง ‘เงินเข้ากระเป๋าทุกวัน’
เนื่องจากเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ และยังเป็นเวลาสองทุ่ม ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ถนนหวังฝู่ครึกครื้นที่สุดของวัน ถนนสายหลักมีการจราจรที่แออัด ทางเท้าสองข้างทางผู้คนราวกับสายน้ำเดินเบียดเสียดกัน แสงไฟนีออนมากมายนับไม่ถ้วนส่องสะท้อนโลกให้พร่ามัว ทำให้นักท่องเที่ยวที่มาเยือนเป็นครั้งแรกเหล่านั้นรู้สึกมึนงงได้อย่างง่ายดาย
ลู่เฉินกับเฉินเฟยเอ๋อร์อยู่ด้านหลังนักท่องเที่ยวกลุ่มหนึ่ง จูงมือกันเดินเล่นบนถนนหวังฝู่ คนที่ไม่รู้คิดว่าทั้งสองคนเป็นคนในกลุ่มนักท่องเที่ยวนี้เหมือนกัน!
วันนี้เป็นวันที่ ‘ยัยตัวร้ายกับนายต่างดาว’ ออกอากาศวันแรก เนื่องจากกองถ่ายปรับปรุงหน้าเซ็ตถึงได้หยุดพัก ลู่เฉินกับเฉินเฟยเอ๋อร์นานๆ จะได้ใช้ชีวิตในโลกที่มีแต่เราสอง เย็นนี้ถึงได้ออกมาเดินเล่นและดูภาพยนตร์
สำหรับคู่รักธรรมดาทั่วไปเป็นการเดตที่แสนเรียบง่าย แต่สำหรับคนทั้งสองกลับไม่ง่ายเลย เพื่อหลีกเลี่ยงการรุมล้อมของผู้คน ลู่เฉินกับเฉินเฟยเอ๋อร์จึงแต่งตัวอย่างตั้งใจและละเอียดรอบคอบ ไม่ให้คนอื่นจำได้ง่ายๆ
“ทุกคนเดินตามมาเร็วๆ นะ…”
ไกด์เดินนำทางอยู่ข้างหน้า และหันกลับมาดูลูกทัวร์ที่อยู่ข้างหลังบ่อยครั้ง
นักท่องเที่ยวกลุ่มนี้เน้นผู้สูงวัยเป็นหลัก ในเมืองหลวงซึ่งเป็นหนึ่งในเมืองท่องเที่ยวที่ใหญ่ที่สุดในประเทศสามารถพบเห็นได้ทั่วไป คุณลุง คุณป้า คุณตา คุณยายที่มาจากเมืองอื่นทุกสารทิศตอนกลางวันถูกลากไปเที่ยวที่พระราชวังฤดูร้อน ตอนเย็นก็มาเดินชอปปิงซื้อเครื่องประดับที่ถนนหวังฝู่ ซื้อเครื่องประดับพวกเงินๆ ทองๆ
คุณป้าคนหนึ่งที่อยู่ในกลุ่มนักท่องเที่ยวสังเกตเห็นลู่เฉินกับเฉินเฟยเอ๋อร์เดินตามมาข้างหลังตลอด จึงถามอย่างสงสัยว่า “พวกคุณสองคนอยู่ในกลุ่มของพวกเราด้วยใช่ไหม”
กลุ่มท่องเที่ยวกลุ่มนี้เป็นกลุ่มที่แชร์กัน หลักๆ เน้นผู้อาวุโส แต่ก็มีคนหนุ่มสาวสองสามคน
ลู่เฉินอธิบายว่า “ไม่ใช่ครับ พวกเราอาศัยอยู่ที่เมืองหลวง เย็นนี้ออกมาเดินเล่น กำลังจะไปข้างหน้าเหมือนกันครับ”
“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง…”
คุณป้าเป็นคนคุยเก่ง และสนิทกับคนง่าย จึงเริ่มพูดคุยกับลู่เฉินเสียเลย “อยู่ที่เมืองหลวงก็ไม่เลวนะ ไม่เหมือนเมืองเล็กๆ ที่นั่นของพวกเรา แม้แต่ห้างดีๆ สักที่ก็หาไม่เจอ สถานที่เที่ยวตอนเย็นก็ไม่มี มากสุดก็แค่ลานเต้นรำ”
ลู่เฉินหัวเราะเอ่ยว่า “เมืองเล็กๆ ก็มีข้อดีของมันครับ คุณภาพอากาศดี การแข่งขันก็ไม่ดุเดือด”
คุณป้าส่ายหน้า กล่าวว่า “พื้นที่ของพวกเราหาหนุ่มหล่อๆ อย่างคุณยังไม่ได้เลย…”
เฉินเฟยเอ๋อร์ที่สวมผ้าปิดปากหัวเราะหึๆ
ลู่เฉินถูกชมจนรู้สึกอาย “ไม่หรอกครับ”
คุณป้าเอ่ยว่า “ฉันพูดจริงๆ นะ ฉันดูคุณแล้วดูเหมือนคุณจะเป็นดาราดัง แถมนิสัยก็ดี แฟนของคุณโชคดีมากจริงๆ!”
ลู่เฉินหัวเราะฮ่าๆ ยกนิ้วชมคุณป้า
หลังจากคุยกันสองสามประโยคแล้ว กลุ่มท่องเที่ยวก็มาถึงร้านขายทองแห่งหนึ่ง ลู่เฉินกับเฉินเฟยเอ๋อร์จึงโบกมือลาคุณป้านักท่องเที่ยวผู้กระตือรือร้นคนนี้
ลู่เฉินหัวเราะเอ่ยว่า “คุณดูสิ คนอื่นบอกว่าคุณโชคดีมาก!”
เฉินเฟยเอ๋อร์กลอกตาใส่เขาอย่างไม่พอใจ ถามว่า “นายรู้สึกได้ใจมากใช่ไหม”
ลู่เฉินหัวเราะฮิๆ
พอดีว่ามีสาวน้อยหอบดอกไม้สดวิ่งมาขายของทางนี้ ลู่เฉินจึงจ่ายเงินไปสิบหยวนซื้อดอกกุหลาบหนึ่งดอกให้เฉินเฟยเอ๋อร์ เพื่อให้คนหลังเผยรอยยิ้มกว้างๆ ออกมา
เสียดายที่ใบหน้าส่วนใหญ่ของเธอถูกบดบังด้วยผ้าปิดปาก
ทั้งสองคนเดินเคียงกันท่ามกลางผู้คนที่เดินขวักไขว่ไปมา สองมือประสานหัวใจสื่อถึงกัน ราวกับสามารถอยู่ด้วยกันชั่วฟ้าดินสลาย เพลิดเพลินกับสิ่งที่เป็นของคู่รักเท่านั้น เป็นความสุขที่เรียบง่ายและหวานชื่น
ส่วน ‘ยัยตัวร้ายกับนายต่างดาว’ ที่ออกอากาศครั้งแรกพร้อมกันทางสถานีโทรทัศน์เจ้อตงและสถานีโทรทัศน์ปักกิ่ง ไม่ว่าจะเป็นลู่เฉินหรือเฉินเฟยเอ๋อร์ต่างก็ไม่สนใจเรตติ้งและอย่างอื่น
เพราะเวลานี้ คนทั้งสองมีกันและกัน อย่างอื่นจึงไม่สำคัญ
…………………………………………………………………………
