ตอนที่ 791 วันวาเลนไทน์ (3)
หังโจว ไป๋ตี
ทะเลสาบซีหูยามค่ำคืน มีทิวทัศน์ที่แตกต่างไปจากตอนกลางวัน พระจันทร์ครึ่งเสี้ยวลอยอยู่บนท้องนภา ดวงดาวประดับท้องฟ้ายามราตรี ฉากทิวทัศน์ที่สวยงามของภูเขาและทะเลสาบ ทิวทัศน์ยามค่ำคืนที่เต็มไปด้วยแสงระยิบระยับส่องสะท้อนโลกมนุษย์ ทำให้ผู้คนรู้สึกดวงตาพร่าพรายโดยไม่รู้ตัว
วันนี้เป็นวันที่ยี่สิบเก้าของปีเก่าตามปฏิทินจีน ตามหลักแล้วไป๋ตีไม่ค่อยมีนักท่องเที่ยวมากนัก แต่บนสะพานขาดกลับมีคนเดินขวักไขว่ไปมา ยามที่ทอดสายตามองมองเห็นคู่รักเป็นคู่ๆ
เนื่องจากวันนี้เป็นวันวาเลนไทน์เช่นกัน คู่รักหลายคู่จึงมาเดินเล่นชมวิวที่นี่ ดื่มด่ำช่วงเวลาโรแมนติกที่เป็นของคนทั้งสอง หรือไม่ก็นั่งริมทะเลสาบ พูดจากระซิบกระซาบเคียงข้างกันใต้ต้นหลิว อากาศของที่นี่อบอวลไปด้วยกลิ่นอายที่หอมหวาน
ลู่เฉินกับเฉินเฟยเอ๋อร์เดินจูงมือกันท่ามกลางกลุ่มผู้คน
ทั้งสองคนสวมผ้าปิดปาก เฉินเฟยเอ๋อร์ยังใส่หมวกถักไหมพรมอีกด้วย ดังนั้นไม่ต้องกังวลว่าจะมีใครจำได้ ที่สำคัญที่สุดคือผู้คนที่รายล้อมอยู่ในตอนนี้ต่างสนใจคนรักที่อยู่ข้างกายมากที่สุด ไม่มีใครสังเกตเห็นว่ามีดาราดังสองคนอยู่ท่ามกลางพวกเขา
เฉินเฟยเอ๋อร์ยิ้มพราย ดึงมือลู่เฉินกระโดดโลดเต้นสองสามครั้ง ราวกับเด็กสาวที่เพิ่งตกอยู่ในห้วงแห่งความรัก ส่งรสชาติของความดีใจและความสุขแผ่กระจายออกมาจากภายใน
นี่คือวันวาเลนไทน์ครั้งที่สามที่ทั้งสองคนได้ฉลองร่วมกัน ในวันที่พิเศษแบบนี้ ระลึกถึงวันที่ทั้งสองคนได้พบกันรู้จักกัน ได้รักกัน รู้สึกว่าสิ่งที่มีความสุขมากที่สุดในชีวิตคนเราก็มีเพียงเท่านี้
“พี่ชายคนหล่อ…”
เพิ่งจะเดินผ่านสะพานขาด จู่ๆ มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งหอบช่อดอกกุหลาบไว้ในอ้อมอกโผล่ออกมาจากกลุ่มผู้คนขวางทางเดินของคนทั้งสอง เงยหน้าพูดกับลู่เฉินว่า “วันนี้เป็นวันวาเลนไทน์ แฟนของพี่สวยขนาดนี้ ทำไมพี่ไม่ซื้อดอกกุหลาบให้เธอสักดอกล่ะ!”
เธอทำสีหน้าจริงจัง เหมือนกำลังฟ้องการกระทำที่แสนชั่วร้ายของเขา
เฉินเฟยเอ๋อร์อดไม่ได้หัวเราะ ‘พรืด’ ออกมา รู้ทั้งรู้ว่าอีกฝ่ายแค่ใช้ลูกไม้ตื้นๆ ในการขายดอกไม้ แต่ก็ยังรู้สึกดีใจมาก
ลู่เฉินจงใจแกล้งเด็กผู้หญิงขายดอกไม้คนนี้ “หนูรู้ได้ยังไงว่าเธอสวยมาก!”
เฉินเฟยเอ๋อร์ปกปิดตัวเองอย่างมิดชิด เผยให้เห็นแค่ดวงตาและจมูกเท่านั้น มองไม่เห็นใบหน้าที่แท้จริง
เด็กผู้หญิงพูดอย่างจริงจังว่า “พี่หล่อขนาดนี้ พี่สาวคนนี้ก็ต้องเป็นคนสวยแน่นอน สาวสวยคู่กับคนหล่อไงคะ!”
คราวนี้ลู่เฉินมีความสุขมาก “แล้วหนูขายดอกไม้ราคาเท่าไร”
เมื่อเห็นสาวน้อยน่ารักอยู่ตรงหน้า ลู่เฉินพลางนึกถึงวันวาเลนไทน์ปีที่แล้ว
วันวาเลนไทน์ปีที่แล้วเขากับเฉินเฟยเอ๋อร์ไปฉลองที่ฮ่องกงด้วยกัน จำได้ว่าตอนนั้นเจอเด็กผู้หญิงขายดอกไม้คนหนึ่งบนถนนของฮ่องกงพอดี และได้ซื้อดอกกุหลาบมาหนึ่งตะกร้า
เด็กผู้หญิงตอบว่า “ดอกละสิบหยวน หนึ่งช่อสิบเอ็ดดอกหนึ่งร้อยหยวนค่ะ!”
ขณะที่ตอบเธอได้กะพริบดวงตากลมโต มองลู่เฉินด้วยแววตาที่คาดหวัง
เฉินเฟยเอ๋อร์สงสัย ถามว่า “สาวน้อย หนูมาขายดอกไม้คนเดียว พ่อแม่ของหนูไม่เป็นห่วงเหรอ”
เด็กผู้หญิงหันหน้าชี้นิ้วไปที่สามีภรรยาคู่หนึ่งซึ่งกำลังเข็นรถดอกไม้อยู่ตรงสะพานขาด พลางบอกว่า “พวกเขาอยู่ทางโน้นค่ะ…”
ลู่เฉินยิ้มเล็กน้อยเอ่ยว่า “งั้นหนูพาพวกเราไปที่นั่น ฉันอยากซื้อเยอะกว่านี้”
ข้างนอกอากาศหนาวเหน็บ และยังเป็นวันส่งท้ายปี ครอบครัวหนึ่งออกมาเร่ขายดอกไม้ที่สะพานขาด เพื่อประทังชีวิตอย่างไม่ต้องสงสัย มองดูใบหน้าแดงก่ำของเด็กผู้หญิง รู้สึกอดไม่ได้ที่จะสงสาร
“ได้เลยค่ะ!”
เด็กผู้หญิงรู้ว่าจะได้ทำการค้าครั้งใหญ่ ขานรับเสียงดังทันที
รถขายดอกไม้เป็นรถสามล้อคันหนึ่ง ถังพลาสติกสี่ห้าใบวางอยู่ด้านบนของแผ่นไม้ ข้างในคือดอกกุหลาบที่ห่อเป็นช่อ สามีภรรยาทั้งสองคนเร่ขายอย่างกระตือรือร้น แต่ธุรกิจไม่เป็นดั่งใจหวัง
“แม่ พี่ชายคนนี้บอกว่าจะซื้อดอกกุหลาบเยอะๆ!”
เด็กผู้หญิงขายดอกไม้พาพวกลู่เฉินทั้งสองคนเข้ามา พร้อมกับร้องตะโกนด้วยความดีอกดีใจ
ผู้ชายวัยกลางคนคนหนึ่งแสดงสีหน้าดีใจ รีบถามว่า “สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าคุณอยากได้ดอกกุหลาบกี่ดอกครับถ้าซื้อเยอะก็จะลดให้อีก และห่อฟรีครับ!”
ลู่เฉินถามว่า “คุณมีดอกกุหลาบทั้งหมดกี่ดอก”
“และราคาเท่าไรครับ”
ผู้ชายวัยกลางคนมองดอกกุหลาบที่อยู่บนรถอย่างลำบากใจ และนับดอกไม้ที่อยู่ในมือของลูกสาว นับจนมึนงงไปแล้ว
ยังดีที่ภรรยาของเขาตอบสนองไวกว่า “ห้าร้อยไม่ถึงหกร้อย ประมาณห้าร้อยเจ็ดสิบแปดสิบดอกค่ะ”
ลู่เฉินพยักหน้า “ผมเหมาหมดเลย เท่าไรครับ”
เหมาหมดเลยเหรอ
สามีภรรยาเผยสีหน้าดีใจขึ้นมาทันที…ได้พบกับเศรษฐีในตำนานเข้าแล้ว!
ผู้ชายวัยกลางคนเอ่ยว่า “ถ้าซื้อทั้งหมด คิดให้คุณห้าพันแล้วกันครับ”
ตอนที่พูดราคานี้ออกมา เขารู้สึกไม่สบายใจ อย่างไรเสียราคาที่ซื้อมาก็ไม่ถึงหนึ่งในสาม
ลู่เฉินยิ้มเอ่ยว่า “ห้าพันก็ได้ครับ แต่โอนด้วยเฟยซวิ่นได้ไหมครับ”
เขาไม่ได้พกเงินสดติดตัวเยอะขนาดนั้น แต่ตอนนี้สามารถใช้โทรศัพท์จ่ายเงินได้เป็นเรื่องธรรมดามาก แม้แต่ซื้อไข่ใบชาก็ยังสแกนคิวอาร์โค้ด
ดังนั้นโอนเงินด้วยเฟยซวิ่นจึงไม่มีปัญหา
ลู่เฉินเลือกดอกกุหลาบมาหนึ่งดอก จากนั้นพูดกับสองสามีภรรยาว่า “ผมเอาแค่ดอกเดียว ที่เหลือพวกคุณช่วยผมเอาไปแจกคนอื่นนะครับ”
ตอนที่ได้ยินลู่เฉินพูดว่า ‘เอาแค่ดอกเดียว’ สองสามีภรรยาต่างงงมาก คิดว่าตัวเองถูกแกล้ง จากนั้นก็ต้องอ้าปากค้าง…แจกคนอื่นทั้งหมดเหรอ
จนกระทั่งลู่เฉินใช้โทรศัพท์โอนเงินห้าพัน พวกเขาเหมือนเพิ่งตื่นจากฝัน รู้ว่าลู่เฉินไม่ได้ล้อเล่น จึงรีบตอบตกลงทันที
ลู่เฉินยื่นดอกกุหลาบในมือให้เฉินเฟยเอ๋อร์ พร้อมกับยิ้มเอ่ยว่า “ที่รัก สุขสันต์วันวาเลนไทน์ครับ!”
เฉินเฟยเอ๋อร์ยิ้มพราย รับดอกกุหลาบดอกนั้น แววตาเป็นประกายน่าประทับใจ!
กลุ่มผู้คนต่างเข้ามาโอบล้อม ไม่ใช่เพราะค้นพบฐานะของพวกเขา แต่เพราะเริ่มแจกดอกกุหลาบฟรีต่างหาก คู่รักที่เดินผ่านสะพานขาดจะได้รับดอกไม้สดซึ่งเป็นสัญลักษณ์แห่งความรักหนึ่งดอก
ให้ดอกกุหลาบคนอื่นเป็นของขวัญกลิ่นหอมคงค้างอยู่กับมือ ลู่เฉินจูงมือเฉินเฟยเอ๋อร์ ถอยห่างออกจากกลุ่มผู้คนอย่างเงียบๆ ไปพร้อมกับความสุข
จางเสี่ยวฟางขับรถเมอร์เซเดสเบนซ์มารอรับที่สะพานขาด หลังจากทั้งสองคนขึ้นรถแล้วจึงมุ่งหน้าไปยังสนามบินหังโจว
วันพรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายของปี เนื่องจากลู่เฉินกับเฉินเฟยเอ๋อร์จะต้องร่วมงานกาล่าเทศกาลฤดูใบไม้ผลิ ดังนั้นจึงจองตั๋วเครื่องบินกลับเมืองหลวงคืนนี้ และตอนนี้ก็ถึงเวลาพอดี
ระหว่างทางไปสนามบิน จางเสี่ยวฟางได้เปิดวิทยุ
“ยินดีต้อนรับสู่เอฟเอ็ม 103.7 วิทยุมหานคร วันนี้เป็นวันวาเลนไทน์ อืม เป็นวันที่แสนพิเศษ…”
เสียงนุ่มละมุนของพิธีกร กับเสียงดนตรีเบาๆ ดังขึ้นภายในรถ “ขออวยพรให้คู่รักทุกคู่รักกันไปนานๆ นอกจากนี้ขอมอบสองบทเพลงรักให้กับผู้ฟังที่เป็นคนโสดทั้งหลายรวมถึงตัวผมเองด้วย!”
“เพลงแรกมาจากลู่เฉิน ‘ครวญสำนวนคนโสด’[1]!”
ลู่เฉินกับเฉินเฟยเอ๋อร์ต่างสบตายิ้มให้กัน เฉินเฟยเอ๋อร์ซบที่ไหล่ของลู่เฉินเบาๆ
“ฉันไขว่คว้าความรักไว้ไม่อยู่ ได้แต่ตาละห้อยมองดูมันลอยผ่านไป บนโลกนี้คนมีความสุขมีถมไป แล้วทำไมไม่รวมฉันเข้าไปด้วยอีกสักคน ฉันดิ้นรนเด็ดเดี่ยวเพียงเพราะรัก เคยได้ลิ้มลองความเจ็บปวดของความรักมากพอแล้ว คนที่พ่ายแพ้ในความรักมีอยู่ทุกที่…”
“คิดจะรักต้องไม่กลัวผิดพลาดยิ่งผิดหวังต้องยิ่งกล้า คิดจะรักต้องรู้จักยืนหยัดมั่นคง คนโสดทุกคนโปรดจงรู้ไว้อยากรักต้องอย่ากลัวความเจ็บปวด!”
…………………………………………………………………………
[1] 《单身情歌》หรือเพลง ครวญสำนวนคนโสด เนื้อร้อง อี้เจียฝู (易家福) ทำนอง เฉินเหย้าชวน (陈耀川)
