<> ภาษาอังกฤษครับ >3
“” บนสนทนา
“ฟุเอ๊…”
ฉันมองดูทั้งสองคนตอบโต้กันอย่างเป็นปกติมันก็ทำให้ฉันใจเย็นลง.
หรือจะให้พูดตรงๆก็ ฉันก็แค่ปรับอารมณ์ได้แค่นั้นแหละน้าาา.
ดูเหมือนว่าพี่อาเนะจะไม่ค่อยเก่งภาษาอังกฤษเท่าไหร่.
ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ถึงแม้พี่เขาจะไม่เข้าใจความหมายหลายๆคำ แต่พี่เขาก็ยังประคองบทสนทนาให้ไหลลื่นได้.
และก็ดูเหมือนแองกุจัง จะเข้าใจภาษาญี่ปุ่นได้นิดหน่อยๆเองด้วย
ฉากการสนทนาของทั้งสองคนมันดูน่าสนใจมากเลยนะ ถึงแม้บางทีจะไม่เข้าใจว่าคุยอะไรกัน… แต่สงสัยฟังคำอะไรแบบนั้นออกละมั้ง เลยโกรธ?
นั้นเป็นเหตุการ์ณที่เกิดขึ้นต่อตาทั้งสองข้างของฉัน.
แองกุจัง : <นี่ๆ อิโรฮะจัง เป็นแฟนคลับของฉันใช่ไหม ฉันมีความสุขมากเลยนะ!>
อิโรฮะ : <ว้าว.. ขอบคุณมากๆเลยนะคะ สตรีมของพี่เองก็ช่วยให้กำลังใจหนูตลอดด้วย >
แองกุจัง : <ดูเหมือนว่าผู้ชมหลายๆคนตกใจที่อิโรฮะจังพูดภาษาอังกฤษได้เก่งมาก นี่ได้อาศัยอยู่ในประเทศที่ใช้ภาษาอังกฤษเป็นหลักหรอ?>
อิโรฮะ : <ไม่ใช่ค่ะ คือ ภาษาอังกฤษของหนูเกิดจากการเรียนด้วยตัวเอง กับที่โรงเรียน แล้วก็… แองกุจังเดริเวอรี่ด้วยแหละค่ะ>
แองกุจัง : <จริงๆหรอ การออกเสียงของอิโรฮะจังเป็นธรรมชาติมากเลยนะ นี่พวกคนดูห้ามไปซิ้มอิโรฮะจังเด็ดขาดเลยนะ ไม่งั้นฉันกัดขาดหมดแน่!>
อาเนะ : “ฉันก็อยากให้อิโรฮะจังอยู่นานกว่านี้หรอกนะ แต่อิโรฮะจังยังเป็นผู้เยาว์อยู่นะแล้วก็ต้องกลับบ้านก่อนพระอาทิตย์ตกดินด้วย”
>> นี่เธอเป็นเด็กจริงๆหรอ..?
>> งั้นเธอก็เหมือนน้องของอาเนะใช่ไหม
>> มันโครตเจ๋งเลยนะ ไอการพูดภาษาอังกฤษได้โดยที่ยังอยู่แค่ประถมเนี่ย..
อาเนะ : “งั้นเดียวเราจะอยู่ตรงผู้ตอบนะ และก็เดียวรูปจะอยู่ตรงโต๊ะของผู้เข้าแข่งขันนะ”
>>น่ารัก!
>>นี่เธอไปเตรียมรูปมาเพื่อการนี้เลย?
>>นี่เป็นรูปที่เธอวาดในสตรีมก่อนใช่ไหม?
อิโรฮะ : “เอ๊… นี่มันฉันนี่ จะพูดยังไงดีละ มันน่ารักสุดๆเลยค่ะ”
เด็กสาวที่สวมชุดครุยสีขาว.
มีลวดลายของนางฟ้าอยู่ตรงขอบของเสื้อ
ฉันเองก็เห็นไลฟ์วาดรูปนี่อยู่ด้วยนะ
ชื่อมันอะไรนะ.. “นางฟ้าลงมาเรียนรู้เกี่ยวกับมนุษย์?”
อาเนะ : “อ่ะ ใช่ คือฉันไม่มีเวลาจะวาดให้เสร็จ ยังไงก็ให้อภัยด้วยนะ มันมีแค่นี้อ่ะ”
>>…นางฟ้า!
>>อิโรฮะตันเป็นนางฟ้าตัวจริงล่ะ
>> อิโรฮะตัน wwww
อาเนะ : “อืม งั้นก็มาเริ่มกันเถอะ”
อิโรฮะ : “โอเคค่ะ”
ฉันไอออกมาครั้งหนึงและกลับมายังสถานการณ์ปกติ
พี่อาเนะจะเป็นคนอธิบายในส่วนภาษาญี่ปุ่นส่วนฉันก็เป็นในฝั่งภาษาอังกฤษ
อิโรฮะ : <คำถามแรกคือออ>.
เหตุการ์ณต่างๆได้ผ่านไปตามปกติ.
แต่ยังไงก็เถอะแฟนคลับ ของ อาเนะกะซากิ โมเนะ คำถามที่ส่งมามันเยอะเกินไปแล้ววว.
ถึงฉันจะรู้ว่าพี่เขาเป็นคนช่างพูด ด้วยความสามารถที่ทำให้คนที่ฟังพี่เขายิ้มได้ตลอด
แต่นี่มันเยอะเกินไปแล้วนะคะ!
และมากไปกว่านั้น พี่เขาก็ยังมีเพื่อนอีกคนที่อยู่ในสตรีมกับเราด้วย..
แองกุจังเป็นเพื่อนของพี่อาเนะ เธอเป็นพวกขี้แกล้ง เธอสร้างปัญหาพอๆกับพี่อาเนะเลยล่ะ
อิโรฮะ : <เมื่อกี้คุณโกงใช่ไหมคะ? แองกุจัง>
แองกุจัง : <นี่พูดถึงเรื่องอะไรหรออออ ผู้ชมของฉันยังบอกเลยนะว่าก็ไม่รู้เหมือนกานนนนน>
อิโรฮะ : <ฉันหันไปมองคอมเม้นแล้วค่ะ.. โดนแฉหมดเรียบร้อยแล้วค่ะ>
แองกุจัง : <ชิ ถ้าเป็นอาเนะ มันคงง่ายกว่านี้เยอะเลย!>
อาเนะ : “ห๋าาาา นี่เธอเรียกฉันหรอ? ฉันเตรียมของที่น่าสนใจมาด้วย จะเพิ่มคำถามหน่อยไหม?”
อิโรฮะ : “…พี่คะ ไอเดียนั้นมันไม่ดีเลยนะ!>
….และก็นะ สุดท้ายมันก็ผ่านไปได้ด้วยดีแหละนะ
แค่ฉันเหนื่อยสุดๆหลังจากสตรีมแค่ชั่วโมงเดียว
ฉันพึ่งรู้เลยนะคะ ว่าแค่ตอบโต้คำถามมันจะเหนื่อยขนาดนี้.
อาเนะ : “หนึ่ง สอง งั้นก็ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาดูมากๆเลยนะ บายๆ!”
แองกุจัง : <“ในที่สุดก็จบบบ” >
อาเนะ : “จบแล้ววว เหนื่อยสุดๆเลยยย ขอบคุณที่ทำงานหนักจ้า!”
แองกุจัง : <ฮ่าๆ! “เหนื่อยจริงๆนั่นแหละ” >
สตรีมได้ถูกปิดลง
ฉันไม่รู้ว่าฉันได้พูดอะไรแปลกๆตอนท้ายหรือเปล่า เพราะตอนนี้ฉันเหนื่อยสุดๆไปเลย
อาเนะ : “ขอบคุณสุดๆเลยนะ อิโรฮะจังช่วยได้เยอะมากเลยล่ะ”
แองกุจัง : <ขอบคุณที่่ทำงานหนักจ้า! ฉันชอบตอนท้ายๆสุดๆเลยนะ อิโรฮะจังพูดผิดด้วยแหละ ‘โอซุคาเรตะ อาริกาตะ’ wwwww >
[ M : มาจากคำว่า โอซุกาเรซามะเดชิตะนั่นแหละคำที่แปลว่า ขอบคุณที่ทำงานหนัก แค่น้องพูดผิดเฉยๆ>
อิโรฮะ : <แองกุจังดูเหมือนว่าจะชอบเล่นมุขนั้นในสตรีมตลอดเลยนะคะ.. ฉันภูมิใจมากเลยนะที่ทำให้แองกุขำได้>
อาเนะ : “ถึงอย่างนั้นก็เถอะนะ ไลฟ์นี้ประสบความสำเร็จมากเลยนะ แถมมันไม่ได้เป็นไลฟ์วันครบรอบอีก”
อิโรฮะ : “ดีใจที่ได้ยินแบบนั้นนะคะ”
อาเนะ : “ดูเหมือนว่าเวลาจะใกล้หมดแล้ว ดูเหมือนว่าฉันต้องไปส่งอิโรฮะจังก่อนนะ”
แองกุ : <เวลาหรอ..? เข้าใจแล้วล่ะ ถึงฉันจะอยากคุยต่อก็เถอะ แต่อิโรฮะจังเดียวมาคุยกันอีกนะ!>
อิโรฮะ : <อะไรนะคะ..? ฉันกับแองกุจัง ฉันมีความสุขสุดๆเลยค่ะ แต่ว่า…!>
อืมมมมมมม ฉันอยู่ระหว่างทางว่าจะเลือกคุยกับแองกุจังต่อไป หรือ จะเป็นแฟนคลับของเธอมันมีเส้นกันอยู่นะสิ
อาเนะ : “จ้าๆ เดียวค่อยกลับมาคุยกันครั้งหน้านะ ฉันต้องไปส่งแล้วล่ะ อิโรฮะจังวันนี้คงเหนื่อยมากๆใช่ไหม ขอบคุณพี่อีกรอบก็ได้นะ”
อิโรฮะ : “ขอบคุณที่ช่วยค่ะ พี่อาเนะ แต่ว่าฉันยังไม่ให้อภัยที่ปิดบังว่าเป็นวีทูบเบอร์อยู่นะคะ!”
อาเนะ : “ยังโกรธอยู่หรอ ฉันแค่กลัวว่าอิโรฮะจังจะไม่เข้าใจว่าวีทูบเบอร์คืออะไรนะสิ..”
แองกุจัง : <เจอกันจ้า อิโรฮะจัง!>
อิโรฮะ : <บายๆค่ะ แองกุจัง!.>
แองกุจัง : <อซุคาเรตะ อาริกาตะ~~>
เสียงนั้นได้ถูกตัดไป.
ดูเหมือนว่าเธอจะชอบประโยคนั้นจริงๆเลย
สำหรับฉันแล้วตอนนี้เป็นเวลากลางคืนเรียบร้อยแล้ว และฉันก็ได้เปิดประตูห้องจองพี่อาเนะ
และฉันก็ได้เห็นเงาของผู้หญิง..
หรือว่านี่มัน… เรื่องผีหลอกวิญญานหลอน?
ไม : “นี่พี่คะ! อิโรฮะ!”
มันเป็นไมที่อยู่ตรงนั้นเอง.
ฉันลืมไปเลย
ไม : “หนูรออย่างนานเลย ทำอะไรกันเสร็จแล้วใช่ไหมคะ แล้วเราสามคนจะทำอะไรกันต่อ?”
อิโรฮะ : “ไม่อ่ะ อยากกลับบ้านแล้ว”
ไม : “แงงงงงง”
ไมเป็นเด็กที่น่าสงสารจังน้าาา
ฉันคิดอยู่ในใจ “เดียวพรุ่งนี้ ตามใจเธอที่โรงเรียนซักหน่อยดีกว่า”
* * *
วันต่อมา ล้อแห่งโชคชะตาได้เริ่มหมุนอีกครา
สิ่งแรกในตอนเช้า คือ ฉันรับสายของพี่อาเนะ.. มีขอบคุณย้อนหลังหรอคะ ฉันตอบกลับไป
อาเนะ : อิโรฮะจัง ติดเทรนต์แล้วนะ
อะไรนะคะ..??
ฉันรีบเปิดมือถือ แล้วเปิด X ขึ้นมา [Twiiter]
ฟุเออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ๊!!!
เย้… แปลเสร็จแล้วครับ นี่เป็นในไม่กี่ตอนที่แปลแล้วผมเหนื่อยสุดๆเลยครับ เปิดทั้งภาษาญี่ปุ่น ทั้งภาษาอังกฤษ มีคำที่ผมไม่รู้เต็มไปหมดเลยครับwww
ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ <3
ยังไม่ได้ตรวจคำผิด
