16 พี่ชายที่น่ารักตัดสินใจไม่สามารถปล่อยผ่านได้
วันถัดมาหลังจากที่ตัดสินใจกันว่าฉันจะปรากฎตัวบนเมจิกวิชั่นอีกครั้ง สิ่งต่าง ๆ ก็เริ่มคืบหน้าไปอย่างรวดเร็ว แต่――เรื่องนั้นขอพักไว้ก่อน
ก่อนที่จะเดินหน้าต่อ ฉันต้องการรู้ข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับสถานการณ์โดยร่วมของแผ่นคริสตัลเวทมนตร์ และเมจิกวิชั่น
เพราะบทบาทของฉันยังคลุมเครือและยังไม่เข้าใจ
จริง ๆ แล้วป้ายโฆษณาคืออะไรกันแน่ ฉันควรทำยังไงดี
ฉันควรแสดงการประจบประแจงที่เป็นเอกสิทธิ์เฉพาะของเด็ก ๆ ดีหรือเปล่า หรือฉันควรครองโลกด้วยศิลปะการต่อสู้ดีหรือเปล่า หรือควรใช้พลังบังคับบรรดาผู้มีอำนาจและผู้มีอิทธิพลทีละคนดีหรือเปล่า อะ อยากลอง อยากลองสุด ๆ เลย
ในขณะที่มีหัวใจที่แน่วแน่ แต่การที่ฉันคิดได้แต่เรื่องใช้ความรุนแรงเกือบหมดแบบนี้ ฉันคิดว่าตัวฉันในชาติก่อนคงทำอะไรไม่เป็นเลยนอกจากการต่อสู้
ถึงอย่างงั้น ฉันก็ไม่สามารถละทิ้งเรื่องที่ต้องทำในฐานะของเนียด้วยแรงจูงใจแบบนั้นได้
แบบนั้นแล้ว ฉันควรทำยังไงดี
――เมื่อมีคำถามค้างคาใจแบบนี้ ฉันจึงตัดสินใจถามพี่ชายในเช้าวันรุ่งขึ้นหลังเบนเดริโอ้มา
พี่นีลรู้เรื่องของดินแดนลิสตันมากกว่าที่ฉันคิด
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ดูเหมือนว่าเขาจะคุ้นเคยกับพื้นที่ใกล้เคียงที่ตอนนี้พ่อแม่ใช้ทุ่มเทแรงกายแรงใจให้กับเมจิกวิชั่นเป็นอย่างดี
อย่างไรก็ตาม พี่ชายของฉันเลิกคิ้วเมื่อฉันถามคำถามเขา
“ท่านพ่อกับท่านแม่ ไม่อยากให้เนียเป็นห่วงเกี่ยวกับเรื่องนี้มากเกินไปน่ะ………”
“สายไปแล้วค่ะ โอนี่ซามะที่กล่าวสุนทรพจน์อย่างเร่าร้อนในตอนนั้น ทำไมจู่ ๆ มาเกรงใจกันคะ?”
ทั้ง「เวลานี้ตอนนี้ต้องเป็นเนีย」ทั้ง「นี่คือช่วงเวลาของเนีย」
ทั้ง「เพราะกลัวแฟนคลับของตัวเองจนต้องใช้น้องสาวเป็นเกราะกำบัง」
สรุปคือเขาพูดประมาณนั้นแล้วผลักฉันออกมาอย่างโจ่งแจ้ง
“……แต่ถึงจะให้บอกก็เถอะ พี่เองก็ไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญหรอกนะ”
“อาร๊า เป็นอย่างนั่นหรือคะ?”
“อืม เรื่องนี้พี่ไม่ได้ยินมาจากท่านพ่อหรือท่านแม่หรอกนะ พี่ได้ลองตรวจสอบมาด้วยตัวเองดูบ้างแล้ว
เหตุผลจริง ๆ แล้ว ―― “
จากข้อมูลที่รู้มาอย่างคลุมเครือ ว่ากันว่าตระกูลลิสตันกำลังลงทุนจำนวนมหาศาลอย่างเกินคาดในอุตสาหกรรมเมจิกวิชั่น
ตามการคาดคะเนของพี่ชาย ดูเหมือนจะมีการทุ่มเงินจำนวนมากในระดับสร้างผลกระทบต่อตระกูลไปแล้ว
“แต่เดิมเป็นการเข้าร่วมเพื่อหาทางช่วยเหลือเนียที่ร่างกายอ่อนแอ
เพราะมีการคาดเดาว่าเนียจะล้มป่วยด้วยโรคร้ายแรงในที่สุด จึงตัดสินใจเข้าร่วมโดยเร็วที่สุด เพื่อหาทาง『ขอความช่วยเหลือ』ในวงกว้าง แต่……
สำหรับพี่แล้ว นอกเหนือไปจากนั้น พี่คิดว่าพวกท่านมองเห็นถึงผลกำไรมหาศาลที่เมจิกวิชั่นจะสร้างได้”
ก็ควรจะเป็นเช่นนั้น
แผ่นคริสตัลเวทมนตร์ขนาดเล็กเพียงแผ่นเดียวก็มีราคามากพอสำหรับที่จะทำให้คนธรรมดาสามารถมีชีวิตอยู่ได้หลายปี
ไม่ว่าตระกูลลิสตันจะเป็นชนชั้นสูงขนาดไหน ก็ไม่ใช่ว่าพวกเขาจะมีทรัพย์สินมากมายไม่รู้จักหมดสิ้น และอย่างที่คาดไว้ พวกเขาคงไม่สามารถใช้จ่ายเงินจำนวนมากถึงขนาดสั่นคลอนตระกูลเพียงเพื่อช่วยชีวิตลูกสาวเพียงคนเดียวได้
ทรัพย์สินของตระกูลลิสตันควรใช้ในการคุ้มครองและพัฒนาดินแดน
บางทีแม้แต่ภาษีเลือดของประชาชนที่ไม่ควรใช้ก็อาจถูกนำมาลงทุนในอุตสาหกรรมเมจิกวิชั่นไปแล้วก็ได้
……สรุปคือ บุญคุณที่ต้องตอบแทนนั้นใหญ่หลวงจนยากที่จะทดแทนคืนได้ง่าย ๆ
“ถ้าอย่างงั้น สถานะทางการเงินตอนนี้ไม่เป็นไรใช่ไหมคะ?”
“พี่ไม่รู้ ดูเหมือนว่าเกาะลอยฟ้าบางแห่งในดินแดนลิสตันถูกขายให้กับพ่อค้าไปแล้ว แต่พี่ไม่คิดว่าจะเป็นจากหนี้หรอกนะ
คิดว่าอาจจะเป็นหนี้ของท่านปู่ก็ได้ แต่……ม๊า พี่ก็ไม่คิดว่าจวนตัวถึงขนาดล้มละลายลงในปีหรือสองปีหรอก”
กล่าวคือ
“ในทางกลับกัน หากไม่สามารถทำกำไรจากธุรกิจที่เกี่ยวกับเมจิกวิชั่นได้ภายในหนึ่งหรือสองปีตามที่คาดหวัง ตระกูลลิสตันก็จะตกอยู่ในอันตรายสินะคะ”
” ―― เนียไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงหรอกนะ”
และพี่ชายที่ประกาศอย่างมีความหวัง ที่จริงกำลังหลบตา ―― ส้อมที่กำลังจิ้มสลัดเริ่มสั่นอย่างเห็นได้ชัด
“พะ พี่มีแฟนคลับที่เป็นเศรษฐีอยู่หลายคน……ถ้าเลือกภรรยามาสักคน หรือแต่งเข้าสักตระกูล ก็คงจัดการปัญหาเรื่องเงินได้……โชคดีที่พี่ไม่มีคู่หมั้น ถ้ายอมเสียสละตัวเองสัก……”
“หยุดเลยนะคะ”
ฉันพูดออกไปโดยไม่ได้คิด
แน่นอนเพราะ ฉันไม่สามารถทนฟังจนจบได้
ฉันรู้สึกเหมือนเข้าใจเหตุผลที่แท้จริงแล้วว่าทำไมพี่ชายถึงกลืนไม่เข้าคายไม่ออกกับจดหมายของแฟนคลับ
การที่ฉลาดเกินไปก็กลายเป็นปัญหาได้สินะ
เด็ก ๆ ไม่ควรคิดที่จะขายตัวเช่นนั้น ฉันไม่ต้องการที่จะปฏิเสธอย่างรุนแรง เพราะผู้คนมีสถานการณ์ของตัวเอง แต่ถึงอย่างนั้น แม้แต่ผู้ใหญ่ก็ไม่ค่อยได้รับคำชมเพราะเรื่องนี้
“โอนี่ซามะเป็นทายาทของตระกูลลิสตันไม่ใช่หรือคะ? ในกรณีนั้นก็ควรเป็นหนูมากกว่า ถ้าถึงเวลา ――”
ฉันก็จะไปเป็นนักผจญภัย บุกเกาะลอยฟ้าที่ยังไม่มีใครสำรวจ และล่าสัตว์อสูรที่ทำเงินดี พอชั่งน้ำหนักในโอกาสนี้แล้ว …….หืม? ก็ไม่ได้แย่อย่างที่คิดเลยนิ?
ระหว่างที่กำลังคิดถึงเส้นทางการใช้ชีวิตแบบนั้น คำดุของพี่ชายก็ลอยเข้ามา
“ไม่ได้นะ！ ใครจะยอมกลายเป็นพี่ชายที่ปกป้องน้องสาวไม่ได้กัน！”
…………
“โอนี่ซามะน่ารักจังเลยน๊า”
จากการคุยเรื่องเมจิกวิชั่น ริโนกิสที่รออยู่กระสับกระส่าย
ตั้งแต่หัวข้อการเงินของตระกูลลิสตัน พ่อบ้านเฒ่าเจย์ที่รออยู่ก้มหน้าลง
「ยอมเสียสละตัวเอง」หลังจากพูดอะไรแบบเด็ก ๆ ลินเนตต์สาวใช้ส่วนตัวของเขาก็พึมพำอันตรายสั้น ๆ ว่า「ถ้ามีเงิน…… 」และปล่อยออร่าอันตรายออกมา
และพวกเขาก็ยิ้มให้กับความเป็นลูกผู้ชายของพี่นีล
ฉันไม่ได้ตั้งใจจะเยาะเย้ยความมุ่งมั่นหรือคำพูดของเขา แต่ยังไงเขาก็น่ารักมาก ๆ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าจำนวนแฟน ๆ จะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วหากได้ออกอากาศบนเมจิกวิชั่น หวังว่าจะได้ออกอากาศ
“เธอนี่บางครั้งเหมือนชอบทำตัวเหนือกว่าจังเลยนะ”
ก็ช่วยไม่ได้
ถ้ารวมชาติที่แล้ว แน่นอนฉันจะมีชีวิตอยู่มามากกว่าอย่างน้อยสองเท่า
――ยังไงฉันก็ต้องหาทางออกให้พี่ชายที่น่ารักของฉันอยู่ดี
คืนวันที่เราคุยกันนั้น เบนเดริโอ้ก็กลับมาพร้อมใบหน้าที่เคร่งขรึมอีกครั้ง
นี่เท่ากับสองคืนติดต่อกัน
“ตอนนี้ที่สถานีออกอากาศ ยังมีการถกเถียงอยู่อย่างต่อเนื่องว่าจะให้เนียจังปรากฎตัวในภาพสะท้อนเนื้อหาแบบไหนดีล่ะ”
ในห้องรับแขกที่เจอกันเมื่อวาน มีพ่อแม่ พี่ชาย และเบนเดริโอ้อยู่ด้วยกัน ส่วนฉันนั่งอยู่หน้าพวกเขาพร้อมกับเอกสารมากมาย
“เราเรียกสิ่งนี้ว่า『โปรเจค』แต่ว่า…….ถึงจะได้ออกมาจำนวนหนึ่งก็ยังยากที่จะตัดสินใจน่ะ ที่เอามาด้วยในครั้งนี้ก็เพราะอยากฟังความคิดเห็นของเจ้าตัวด้วย
มึอะไรที่สงสัยไหม?”
เข้าใจล่ะ
ฉัยเลือกได้สินะ
ฉันหยิบบางส่วนขึ้นมาดูเนื้อหาอย่างรวดเร็ว บางครั้งก็ขอให้พี่ชายที่อยู่ข้าง ๆ ช่วยอ่านบ้าง
――ออกอากาศโชว์อวดร่างกายชุ่มเหงื่อจากการปะปนทำงานไร่กับชาวบ้าน
――ออกอากาศโชว์แสดงร่วมกับนักผจญภัยที่มีชื่อเสียงในฐานะลูกศิษย์เป็นเวลาหนึ่งวัน และโฆษณาเชิญชวนนักผจญภัยด้วย
――ออกอากาศโชว์ทำความสะอาดโกดังของร้านค้าขนาดใหญ่ที่ถูกทิ้งร้างมานานหลายปี และจัดแสดงของหายากและโบราณวัตถุ
――ออกอากาศโชว์เยี่ยมบ้านเศรษฐี และเข้าใกล้เพื่อวัตถุประสงค์ในการขอรับบริจาคจากเศรษฐี
เป็นต้น
……อืม
เพราะตอนแรกฉันไม่ได้ตั้งใจจะปรากฎตัวบนเมจิกวิชั่น ดังนั้นจึงไม่เคยคิดเรื่องพวกนี้มาก่อน
เลยบอกไม่ได้ว่าอันไหนดีหรือไม่ดี
―― ถ้าอย่างนั้น
ฉันวางเอกสารกลับบนโต๊ะ และประกาศ
” ―― มาทำทุกอย่างกันเถอะค่ะ หนูคิดว่าทั้งหมดเลย”
เพื่อชดเชยความมั่งคั่งของตระกูลลิสตัน การปรากฎตัวบนเมจิกวิชั่นแค่ หนึ่งครั้ง สองครั้ง ก็เหมือนกับหยดน้ำบนหินร้อน
เหนืออื่นใด ฉันไม่เข้าใจว่าสิ่งนี้จะนำไปสู่ผลกำไรได้อย่างไร แต่พ่อแม่และพี่ชายของฉันควรจะเข้าใจเรื่องวุ่นวายพวกนี้ได้
สิ่งที่ฉันทำได้ตอนนี้คือออกบนเมจิกวิชั่น และเผยแพร่วัฒนธรรมนี้ให้เป็นที่นิยมมากขึ้นกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้
