141 และเตรียมตัวสำหรับงานแต่งงาน
เป็นเวลาดึกดื่นแล้ว เมื่อฉันกลับสู่เมืองหลวงของแว็ง เดอ ครุช และมาถึงโรงแรม
หลังจากเดินทาง และถ่ายทำซ้ำ ๆ นานมากกว่าครึ่งวัน ทั้งฉัน ทั้งริโนกิส ทั้งสตาฟ ทั้งคริสโตซึ่งเข้าร่วมเพื่อทัศนศึกษา และคาคานะที่คอยเฝ้าระวังในฐานะผู้ดูแล ทุกคนต่างก็เหนื่อยล้าทั้งกายและใจ
พอลากร่างอันหนักอึ้งกลับเข้ามาในห้องหรูหราเมื่อวานได้ ก็รู้สึกเหมือนมีคนล้มลงทีละคน……หมายถึงล้มลงจริง ๆ
“――ยินดีต้อนรับ เหนื่อยกันหน่อยน่ะ”
เจ้าชายฮิเอโร่ออกมาต้อนรับพวกเรา แต่ไม่ใช่เวลาสำหรับเรื่องนั้นไม่ใช่หรือไง
ทุกคนเหนื่อยมากจริง ๆ นี่เป็นครั้งแรกของฉันที่ได้เดินทางไกลนานขนาดนี้เหมือนกัน
นี่เป็นตารางงานที่สามารถเรียกได้ว่าเป็นนรกอย่างแท้จริง
แม้แต่เจ้าชายคริสโตก็ล้มลงกับพื้น รู้สึกว่าเขากำลังนอนคู่กับสาวเมคอัพ พวกเขาคงหมดความสามารถในการดูแลกันและกันอย่างสมบูรณ์
ฉันเองก็เกือบล้มเหมือนกัน แต่ก็สามารถพาตัวเองไปถึงที่โต๊ะจนได้ รู้สึกได้เลยว่าถ้าหากผ่อนคลายเมื่อไหร่ จิตสำนึกจะสั่งให้หลับในทันที ริโนกิสที่ยืนอยู่ข้างหลังฉันก็ดูง่วงเช่นกัน
“ทางท่านเร็วมาก”
คาคานะที่ผ่านการฝึกฝนในสถานการณ์ที่เลวร้ายมา ภายนอกจึงยังดูสบายดี แต่เธอก็หลับไปบ้างเป็นครั้งคราว ฉันเดาว่าเธอก็เหนื่อยเหมือนกัน
“งานยังไม่เสร็จหรอกนะครับ แค่มีการเปลี่ยนตารางงานนิดหน่อย”
ใช่ ฮิเอโระและกลุ่มของเขาได้จัดแบ่งตารางงาน โดยพวกเขาจะกลับมาที่โรงแรมก่อนเวลาเล็กน้อย และทำงานตัดต่อก่อน
ยังไงก็ตาม ถึงจะพูดแบบนั้น พวกเขาก็ยังกลับมาในเวลากลางคืนอยู่ดี
จากนั้นกลุ่มที่สองจะงีบหลับและจะตื่นขึ้นแทนที่กลุ่มที่หนึ่ง
หลังจากตัดต่อเสร็จแล้ว พวกเราก็จะเตรียมตัวสำหรับงานแต่งงานในวันพรุ่งนี้ และมีแผนถ่ายทำในวันจริงด้วย
――พูดให้ชัดเจนคือ นรกยังไม่จบ โดยเฉพาะเหล่าสตาฟ
“……ยังไม่จบสินะ……”
คาคานะที่แม้ภายนอกจะดูสบายดี แต่ความเหนื่อยล้าและความเป็นปฏิปักษ์ก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธออย่างชัดเจน ดูเหมือนว่าเธอจะไม่สามารถซ่อนไว้ได้อีกต่อไป เพราะคำพูดที่ได้ยิน
“การดูแลจำกัดอยู่เพียงการถ่ายทำเท่านั้น เมื่อการถ่ายทำวันนี้จบลงแล้ว คาคานะโดโนะควรไปพักผ่อนได้เลย กวินโดโนะก็เข้าพักในห้องส่วนตัวที่แยกไว้แล้ว”
ดูเหมือนโครเวนก็พักผ่อนอยู่ในห้องส่วนตัวแล้วเหมือนกัน
“ขะ เข้าใจแล้ว ข้าก็ได้ยินว่าให้ดูแลเฉพาะช่วงถ่ายทำ แต่……”
“ถูกต้องแล้ว ……เช่นนั้นแล้วมีอะไรที่ท่านสงสัยงั้นหรือ?”
“จากนี้ไปจะทำการตัดต่อบางอย่างใช่ไหม? ข้าอยากรู้ว่าเป็นยังไง……”
“อ้า……ขออภัยด้วย แต่ส่วนนั้นไม่สามารถเปิดเผยต่อบุคคลภายนอกได้ นอกจากนี้ยังจำเป็นต้องสอนเกี่ยวกับกลไกและเทคนิคของเมจิกวิชั่นก่อนอีกด้วย”
“เป็นเช่นนั้นหรือ เป็นความลับทางการค้าสินะ”
ก็เหมือนกับที่แว็ง เดอ ครุชซ่อนความลับในการสร้างเรือเหาะไว้เป็นอย่างดี ……ง่วงนอน
“คาคานะโดโนะ หรือว่าจะสนใจในเมจิกวิชั่นถูกต้องไหม?”
“……นั่น สินะ……ข้าเคยได้ยินมาบ้าง แต่วันนี้เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นกับตาจริง ๆ ข้าได้ยินเรื่องราวที่แตกต่างกันมากมายจากทุกคน”
ทุกคนที่ว่า หมายถึงคริสโต ฉัน และเหล่าสตาฟ
หลังจากที่คาคานะเข้าใจเกี่ยวกับเมจิกวิชั่นแล้ว ท่าทีระแวงที่เธอมีในตอนเริ่มถ่ายทำก็หายไป และกลับมีความสนใจมากขึ้นแทน
“เช่นนั้น มีภาพสะท้อนที่เรานำมาเพื่อการประชาสัมพันธ์อยู่ ดังนั้นหากไม่รังเกียจก็เป็นความคิดที่ดีที่จะนำไปรับชมพร้อมกับกวินโดโนะ ――มีภาพสะท้อนของเนีย・ลิสตันรวมอยู่ในนั้นด้วย เธอมีชื่อเสียงอย่างยิ่งในอาร์ตัวร์”
คาคานะมองมาที่ฉัน ฉันที่ง่วงนอนผิดปกติเลยคิดอะไรไม่ออก จึงพูดไปแค่ว่า「ฉันปรากฏตัว」
“เช่นนั้นก็กรุณาให้ข้ายืมด้วย”
หลังจากได้รับการสอนวิธีใช้งาน คาคานะก็ออกจากห้องไปพร้อมกับชุดแผ่นวงจรเวทมนตร์บูรณาการ หินเวทมนตร์ และแผ่นคริสตัลเวทมนตร์
“ทุกคนก็ไปพักเถอะ นอกจากนี้ยังมีอ่างอาบน้ำให้บริการ หิวก็สั่งอาหารมาได้เลย คริสโตตื่นได้แล้ว อย่ามานอนตรงนี่สิฟ๊ะ
เนีย เธอควรกลับห้องไปพักผ่อนเถอะ เราไม่สามารถปล่อยให้ความรู้สึกเหนื่อยปรากฎขึ้นบนใบหน้าของเธอในวันพรุ่งนี้ได้”
……ฟู๊ว ในที่สุดงานของวันนี้ก็เสร็จสิ้นแล้วสินะ
กฎทองสำหรับการต่อสู้ระยะยาวเช่นนี้คือ การพักผ่อนเมื่อทำได้
ฉันรู้สึกแย่กับเหล่าสตาฟที่ยังมีงานต้องทำต่อ แต่ถึงฉันจะอยู่ที่นี่ต่อไปก็ไม่มีอะไรที่ฉันทำได้แล้ว และหน้าที่ของฉันคือการเตรียมร่างกายเพื่อวันพรุ่งนี้ให้พร้อมมากที่สุด
พวกเขาทำดีที่สุดแล้วในการตัดต่อภาพสะท้อน และเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับวันพรุ่งนี้
ฉันจะทำให้ดีที่สุด พักผ่อนให้เพียงพอ และเตรียมพร้อมสำหรับการถ่ายทำวันพรุ่งนี้
พวกเขาทำงานในส่วนของพวกเขา ฉันก็ทำงานในส่วนของฉัน
ไม่มากไปกว่านั้น
“เช่นนั้น หนูขอตัวไปพักผ่อนก่อนนะคะ”
ฉันปล่อยส่วนที่เหลือให้เป็นหน้าที่พวกเขา ฉันจะพักผ่อนเพื่อวันพรุ่งนี้
――กลับไปที่ห้องที่จ้องไว้ รีบอาบน้ำแล้วออกไปอย่างรวดเร็ว ฉันจะสระผมหลังจากตื่นนอน
ทันทีที่ฉันกระโดดขึ้นไปบนเตียง สติสัมปชัญญะของฉันก็ตัดการเชื่อมต่าถูกกลืนหายไปจากการหลับในทันที
วันถัดมา
วันนี้ฉันตื่นแต่เช้า อาบน้ำ สระผมที่ไม่ได้สระเมื่อคืน
หลังจากใช้เวลาผ่อนคลายและเพลิดเพลินกับชาแล้ว ฉันก็มุ่งหน้าไปยังห้องหรูหราขนาดใหญ่ที่ปัจจุบันกลายเป็นเหมือนสำนักงานของสตาฟไปแล้ว
“――ภาพสะท้อนหมายเลขยี่สิบเก้าอัพขึ้นแล้ว！ กรุณาตรวจสอบด้วย！”
“――ตัดนี่！ นี่และนี่ให้เป็นแบบนี้！”
“――เหลืออีกเจ็ดภาพสะท้อน！”
ดูเหมือนงานจะเร่งเต็มที่
ฮิเอโร่กำลังตรวจสอบภาพและให้คำแนะนำโดยละเอียด ――ตำแหน่งรักษาการผู้อำนวยการสถานีออกอากาศประจำเมืองหลวงดูเหมือนจะไม่ใช่ของไว้โชว์เท่านั้น เหล่าสตาฟรีบทำตามคำสั่งทันที
“อรุณสวัสดิ์นะคะ”
สาวเมคอัพที่เช็คอุปกรณ์เรียบร้อยแล้วและค่อนข้างว่างเป็นคนให้ฉันผ่านเข้าไปในห้อง
“อรุณสวัสดิ์เนีย ขอโทษที ถึงจะกะทันหันไปหน่อย แต่เธอช่วยถืออุปกรณ์ให้หน่อยได้ไหม?”
โอ๊ะ ดูเหมือนว่าฉันจะมีงานต้องทำทันที ……ม๊า งานถือสัมภาระ ฉันเดาว่าเขาอยากขอใช้ริโนกิสเหมือนเมื่อวาน
“เข้าใจแล้วค่ะ หนูกับสาวใช้จะเป็นคนถือให้เอง”
“ฝากด้วย เมื่องานเสร็จแล้ว ให้ทุกคนตรวจสอบขั้นสุดท้าย จากนั้นมาทานอาหารเช้ากันเถอะ ――ใกล้จะได้เวลาแล้ว เธอช่วยไปเรียกคริสโต กวินโดโนะ และคนอื่น ๆ ให้มารวมตัวกันที่ห้องอาหารที”
สาวเมคอัพได้รับคำสั่งจากฮิเอโร่ ตอบกลับว่า「เข้าใจแล้วค่ะ！」แล้วออกจากห้องไป ดูเหมือนทุกคนจะยังยุ่งอยู่
ริโนกิส และฉันขนอุปกรณ์ที่เตรียมไว้สำหรับการถ่ายทำและสำหรับงานแต่งงานที่เตรียมไว้ขึ้นเรือเล็กที่จอดอยู่ที่หน้าโรงแรม
หลังจากขนขึ้นทั้งหมดเป็นจำนวนมากพอสมควรแล้ว จากนั้นเรือเล็กก็ออกเดินทางพร้อมสตาฟหนึ่งคนบนเรือ ดูเหมือนว่ามีเพียงอุปกรณ์เท่านั้นที่จะถูกนำไปที่งานก่อน
หลังจากนั้นไม่นาน งานตัดต่อก็เสร็จสิ้น
ผู้เกี่ยวข้องทั้งหมดก็มารวมตัวกันในห้องส่วนตัวของห้องอาหาร
ผู้ที่ยังเหนื่อยล้าจากเมื่อวาน ผู้ที่ยังมีหนวดตอซังจากเมื่อวาน ผู้ที่ค่อนข้างไม่ได้รับผลกระทบจากตารางงานของเมื่อวาน และผู้ที่ฟื้นตัวในวันนี้จากเมื่อวานอย่างเต็มที่
เจ้าชาย เจ้าหญิง และผู้ดูแลต่างมารวมตัวกัน และรับประทานอาหารเช้าระหว่างที่มีการประชุม
พิธีแต่งงานเริ่มในเวลาเที่ยงวัน
ทว่าพวกเราต้องเริ่มเตรียมตัวกันตั้งแต่เช้า
ส่วนผู้ที่ทำงานถึงเช้าก็จะได้อาบน้ำหรือพักผ่อนสักพักเพื่อความสดชื่นก่อนเข้าร่วม
ผู้ที่ไม่เข้าร่วมจะต้องมีส่วนร่วมในการเตรียมการทันที
ซ้า ตอนนี้ก็ถึงเวลาสำหรับพิธีแต่งงาน
……แต่ ม๊า ถึงจะพูดแบบนั้น แต่ฉันได้ผ่านส่วนที่ยากที่สุดไปแล้ว ดังนั้นฉันจึงรู้สึกสบายใจขึ้นนิดหน่อย
