ตอนที่ 231 สุขสันต์วันปีใหม่
ตอนนี้จี้เจี้ยนเหอเป็นเพียงก้อนอิฐก้อนหนึ่งเท่านั้น เขาไม่มีหน้าที่ประจำและต้องทำแทบทุกงาน เมื่อถึงเวลาที่จี้เจี้ยนอวิ๋นบอกให้ไปจับปลาในอ่างเก็บน้ำเขาก็ต้องไป บางครั้งถูกเรียกให้ไปลาดตระเวนเขาก็ต้องทำ แม้กระทั่งงานจำพวกส่งของก็ต้องทำตามคำสั่ง
ช่วยไม่ได้ ใครใช้ให้ลูกพี่ลูกน้องของเขาคนนี้มีความสามารถขนาดนั้นกัน?
เมื่อเขาอยากโวยวายออกมา จี้เจี้ยนอวิ๋นมักจะบอกว่า หลังปีใหม่เขาจะได้เพิ่มเงินเดือนเท่าไหร่?
เพิ่มขึ้นเป็น 40 หยวนต่อเดือน!
แค่ประโยคเดียว ความคิดเดิมของจี้เจี้ยนเหอก็หมดไป เงิน 40 หยวนนั้นเยอะมาก พวกเขาสองสามีภรรยาใช้เงินเพียง 15 หยวนต่อเดือน ดังนั้นพวกเขาจะมีเงินกินเนื้อได้ตลอด
ตอนนี้เขาปรับปรุงตัวแล้ว ถือว่ามีอนาคตแล้วใช่ไหม? ที่สุดท้ายแล้วเขาก็มีเงินเดือนที่มั่นคง
ดังนั้นในทุกวันนี้ภรรยาของเขาจึงปฏิบัติต่อเขาเป็นอย่างดี ไม่พูดถึงเรื่องหย่าเหมือนก่อนหน้านี้ และไม่ทำหน้าบึ้งตึงใส่เขาแล้วด้วย ทั้งยังบอกว่าเมื่อเก็บเงินได้ต่อไปค่อยมีลูก พวกเขาจะได้มีชีวิตที่ดี ตัวหล่อนเองเคยลำบากมามาก จึงไม่อยากให้ลูกต้องใช้ชีวิตแบบนั้น
เขาไม่ค่อยมีเวลาได้สนใจเรื่องลูก เนื่องจากตอนนี้งานยุ่งมาก จี้เจี้ยนอวิ๋นไม่ต้องใช้เขาไปส่งของให้แล้ว แต่ให้ซูอันปังกับเพื่อนในวัยเด็กอีก 2 คนทำหน้าที่ส่งของ และให้ตัวเขาขึ้นภูเขาไปทำอาหารหมูแทน ช่วงนี้เขาจึงเหน็ดเหนื่อยเป็นพิเศษ เมื่อกลับถึงบ้านก็อยากจะนอนอย่างเดียว
แต่โชคดีที่ภรรยาของเขาเป็นคนเอาใจใส่ครอบครัว หล่อนจึงเตรียมอาหารดี ๆ เอาไว้และรอเขากลับมากิน
ซูเจวียนยังไม่ลืมที่จะเหยียดหยามแม่สามี “ฉันไม่ใช่คนแบบแม่คุณนี่คะ เมื่อก่อนคุณพ่อก็ทำงานหนัก กลับมาถึงบ้านยังเหลือข้าวให้แทบไม่พอกิน ไม่แปลกใจเลยว่าทําไมตอนนี้คุณพ่อถึงไม่ค่อยอยากให้เงินหล่อนเท่าไหร่”
หล่อนคิดว่าตัวเองยังเห็นใจสามีอยู่บ้าง รู้ว่าเขาทำงานหนัก อาหาร 3 มื้อจึงไม่เคยขาด แถมเมื่อไม่นานมานี้ซูเจวียนก็มีเรื่องให้ไม่พอใจอย่างมาก
หากไม่ใช่เพราะแม่สามีตัวดี ตอนนี้หล่อนคงแบ่งหมูมาได้แล้ว!
แต่ครั้งนี้นับว่าในเรื่องร้ายยังมีเรื่องดี การที่ไม่มีแม่สามีคอยตามใจจนเคยตัว ทำให้สามีของหล่อนเติบโตขึ้นมาก แม่ของหล่อนพูดถูกแล้วว่าเป็นผู้หญิงไม่จำเป็นต้องเก่งกาจมากนัก สิ่งสำคัญคือผู้ชายต้องมีความสามารถ ดังนั้นแค่ดูแลเอาใจใส่ครอบครัวให้ดีก็พอ
จี้เจี้ยนเหอคร้านจะสนทนาเรื่องนี้ หลังจากกินอาหารเสร็จ เขาก็ทิ้งตัวลงนอนทันที แค่นี้ก็เหนื่อยแทบขาดใจแล้ว
วันรุ่งขึ้น จี้เจี้ยนอวิ๋นได้เริ่มทำการเชือดหมู เขายังคงเรียกคนขายเนื้อหลี่มาช่วย ตอนนี้พวกเขานับว่าเกี่ยวดองกันแล้ว คนขายเนื้อหลี่จึงไม่ยอมรับเงินและพูดด้วยรอยยิ้ม “ขอแค่หัวหมูก็พอ อย่างอื่นไม่ต้องแล้ว”
“ได้ครับ” จี้เจี้ยนอวิ๋นก็ยิ้มเช่นกัน
ครั้งที่แล้วหลังจากกลับมาจากปักกิ่ง เขายังส่งเป็ดปักกิ่งไปให้ครอบครัวนี้ด้วย
เนื่องจากราคาเนื้อหมูเพิ่มสูงขึ้น ราคาเชือดหมูเองก็เพิ่มเช่นกัน แต่การเชือดหมู 29 ตัวนั้น ไม่ถือว่ามากเกินไป
วันเชือดหมูวันนี้ตรงกับวันที่ 20 เดือนสิบสอง ซึ่งวันก่อนหน้าเขาเชือดหมูไปได้ 7 ตัว เหล่าฉินและซูจิ้นตั๋งมารอตั้งแต่เช้าตรู่ เมื่อเชือดหมูเสร็จแล้ว พวกเขาต่างก็รีบเอาไปขายกันคนละตัวเพื่อความสดใหม่
หมูครึ่งหนึ่งถูกขายให้คนในหมู่บ้าน ส่วนที่เหลือทั้งหมดถูกนำไปขายในเมืองมหาวิทยาลัย
เลือดหมูบางส่วนถูกนำไปแจกจ่ายให้ชาวบ้าน จี้เฟิงก็ได้รับไส้หมูกับเลือดหมูเช่นกัน เขาจึงกลับบ้านไปอย่างมีความสุข
คนอื่น ๆ ก็ได้รับการแบ่งปัน แต่ไม่มากนัก
อีกไม่กี่วันต่อมา จี้เจี้ยนอวิ๋นก็เชือดหมูอีกครั้ง หมู 29 ตัวดูเหมือนจะมาก แต่พวกมันก็ไม่ได้ถูกเชือดในคราวเดียว
เขาแบ่งเนื้อหมูที่ถูกเชือดในวันสุดท้ายไว้เป็นจำนวนมากเพื่อแจกจ่ายให้กับคนงานประจำของเขา มีเนื้อหมู 2 ชั่ง ทั้งยังมีไต หัวใจ ปอด และไส้แป้งอีกไม่น้อย นอกจากนี้แต่ละครอบครัวยังได้รับไข่ไก่ครึ่งตะกร้า น้ำตาลทรายแดงและน้ำตาลทรายขาว ซึ่งอุดมสมบูรณ์กว่าปีก่อน ๆ เล็กน้อย!
คนอื่น ๆ ไม่พูดอะไรมาก แต่ซูเจวียน จี้เจี้ยนเหอ ซูอันปังและเพื่อนในวัยเด็กของเขาตื่นเต้นมากเมื่อได้รับของพวกนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้รับของขวัญปีใหม่ ถึงแม้จะไม่ซื้ออะไรเลย ก็มีของกินฉลองปีใหม่ได้สบาย!
“ปีหน้าคุณต้องตั้งใจทำงานให้ดีรู้ไหมคะ? ถ้าคุณไม่ขยันทำงาน ต่อไปจะไม่มีวันได้สุขสบายแน่!” ซูเจวียนมองของเหล่านี้แล้วพูดกับจี้เจี้ยนเหอ
“เข้าใจแล้ว ยังจำเป็นต้องพูดอะไรอีก” จี้เจี้ยนเหอเอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์นัก
ถึงอย่างนั้นเมื่อเห็นว่าภรรยาของเขามีความสุขมาก ในใจของเขาก็รู้สึกว่ามันคุ้มค่าอยู่ไม่น้อย
“จริงสิ เดือนนี้ประจำเดือนฉันยังไม่มาเลย มีโอกาสถึง 9 ใน 10 ว่าจะต้ังท้อง” ซูเจวียนพูดขึ้นมาอีกครั้ง
จี้เจี้ยนเหอไม่ได้สนใจนัก “ท้องก็ท้องสิ”
ก่อนหน้านี้ใช่ว่าจะไม่เคยท้อง หลังจากแต่งงานได้ไม่นางหล่อนก็ตั้งครรภ์ แต่ตอนนั้นทั้งคู่ต่างไม่ได้สังเกต ซูเจวียนเพิ่งเข้ามาอยู่ในบ้านนี้ได้ไม่นานจึงอยากแสดงความความขยันหมั่นเพียรของตัวเองด้วยการไปหาบน้ำ ทว่าไม่ทันระวังจึงสะดุดล้ม จากนั้นก็ไม่มีความเคลื่อนไหวอะไรอีกเลย
ซูเจวียนรู้ว่าเขาไม่สนใจเรื่องลูก 2 ปีมานี้โอกาสในการตั้งครรภ์ของหล่อนไม่มีแววว่าจะคืบหน้า เขาก็ไม่พูดอะไรสักคำ แต่หญิงแก่ที่ไม่มีอะไรทำมักจะมาหาเรื่องหล่อนอยู่บ่อยครั้ง “ชีวิตของพวกฉัน 2 คนแม่ลูก ขึ้นอยู่กับคุณแล้ว หากอยากมีชีวิตที่ดี งานนี้จะให้พลาดไม่ได้เด็ดขาด!”
หล่อนได้ลิ้มรสความหวานแล้ว ซึ่งนับเป็นข้อดีของการมีญาติที่ร่ำรวย ดูแล้วจี้เจี้ยนอวิ๋นก็ดูแลสามีของเธออย่างดี ครั้งล่าสุดที่กลับมาจากปักกิ่ง ยังให้ลูกอมตรากระต่ายขาวมาห่อใหญ่ หล่อนแบ่งครึ่งหนึ่งกลับไปที่บ้านเพื่อให้หลาน ๆ ได้กิน พวกเขามีความสุขมาก และหล่อนก็ยังได้หน้าอีกด้วย
ดูเถอะว่าปีใหม่นี้เขาให้ของมาเท่าไหร่? เนื้อหมู 2 ชั่งซึ่งตอนนี้ราคาแพงมาก ทั้งหมดนี้ราคาเท่าไหร่กัน?
นอกจากนี้ยังมีไข่อีกครึ่งตะกร้า น้ำตาลทรายแดงกับน้ำตาลทรายขาวอีกอย่างละถุง ล้วนแล้วแต่เป็นของดีทั้งนั้น ยังไม่ต้องพูดถึงเมล็ดแตงโมที่ได้มาอีกมากมาย
หลังปีใหม่ยังสามารถนำของบางอย่างกลับไปเยี่ยมบ้านเดิมได้ ตอนนี้พี่สะใภ้คนอื่น ๆ ต่างต้องเกรงใจหล่อน
ดังนั้นหล่อนจะไม่ปล่อยให้สามีพลาดงานนี้เป็นอันขาด
“จะต้องให้พูดอีกกี่ครั้งว่าผมรู้แล้ว” จี้เจี้ยนเหอกล่าว
ซูเจวียนจึงไม่สนใจเขาอีกต่อไป
ป้าหลี่รออยู่ครึ่งค่อนวันก็ไม่เห็นลูกชายคนเล็กเอาของมาให้เพื่อแสดงความกตัญญูต่อนาง คราวนี้จี้เจี้ยนอวิ๋นฆ่าหมูไปหลายตัวแต่นางไม่ได้อะไรเลยนอกจากหัวใจหมูครึ่งหนึ่ง ไม่มีอะไรไปมากกว่านั้นแล้ว
แต่ตาเฒ่าสามีของนางยังเอาของบางอย่างมาให้ เป็นเนื้อหมูครึ่งชั่งกับน้ำตาลทรายขาว 1 ถุง แม้จะไม่มากนักแต่ก็รับมาแล้ว ทว่านางรอแล้วรอเล่าเจ้าลูกชายคนเล็กก็ยังไม่มา จนกระทั่งเห็นว่าซูเจวียนถือของกลับเข้าบ้าน สีหน้าของป้าหลี่พลันน่าเกลียดขึ้นมาทันที
แต่ไม่ว่าจะทำหน้าตาอย่างไร ชีวิตความเป็นอยู่ของนางก็ยังคงเหมือนเดิม
หลังจากเชือดหมูแล้ว หลังจากนี้ก็จะเชือดแกะในวันที่ 28
ปีนี้จี้เจี้ยนเหวินกับอวิ๋นลี่ลี่ยังไม่กลับมาจนกระทั่งวันนี้ ไม่มีเหตุผลอื่นใดนอกจากทั้งคู่ต่างก็ทำงานหนักมาก พวกเขารับสอนพิเศษครึ่งเดือน เพื่อหารายได้เสริม แม้ว่าจะเป็นวันหยุดแต่ก็ยังได้เงิน ซึ่งแน่นอนว่าค่าจ้างเหล่านี้เทียบได้กับเงินเดือนถึง 2 เท่า