คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา – ตอนที่ 519 ขั้นแรกของแผนการ ตอนที่ 520 จะไปจริงๆ

คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา

ตอนที่​ 519 ขั้นแรก​ของ​แผนการ​

นี่​เกรง​ว่า​จะไม่ใช่ความคิด​ของ​เขา​เพียง​คนเดียว​ แต่​เป็น​ความคิด​ของ​คน​ส่วนใหญ่​

ไม่แปลก​เลย​บน​โลก​ใบ​นี้​!

“ท่าน​จอมพล​ ท่าน​เคย​ได้ยิน​คำพูด​นี้​หรือไม่​ เบื้องหลัง​ความสำเร็จ​ของ​บุรุษ​ทุกคน​ ล้วน​มีสตรี​คอย​คิด​คำนวณ​ให้​”

จอมพล​หวัง​ชะงักงัน​ ไม่รู้​ว่า​นาง​กำลัง​พูด​อะไร​ เพียง​ส่ายหน้า​อย่าง​งุนงง​ บ่งบอก​ว่า​ไม่เคย​ได้ยิน​มาก่อน​

เดิมที​ไป๋​จื่อ​อยาก​อธิบาย​ให้​เขา​ฟังอย่าง​ชัดเจน​ แต่​เมื่อ​คิดดู​อีกครั้ง​ ยิ่ง​พูด​เรื่อง​นี้​ไป​ก็​ยิ่ง​ไม่มีวัน​จบสิ้น​ ไว้​ว่า​กัน​วันหลัง​ ตอนนี้​พูด​เรื่องสำคัญ​ก่อน​ดีกว่า​

นาง​โบกมือ​บ้าง​ “ช่างเถอะ​เจ้าค่ะ​ อย่า​เพิ่ง​พูด​เรื่อง​นี้​เลย​ เมื่อวาน​ท่าน​พบ​จิ้น​อ๋อง​แล้ว​หรือ​”

จอมพล​หวัง​พยักหน้า​ ฉีก​ยิ้ม​ยินดี​จน​แทบจะ​ถึงรูหู​ “พบ​แล้ว​ ได้​พบ​ฟู่เจิงและ​โจว​กัง​ด้วย​ ข้า​ได้​ฟังเรื่อง​ทุกอย่าง​จาก​จิ้น​อ๋อง​แล้ว​ ที่​โจว​กับ​และ​ฟู่เจิงปลอดภัย​ออกมา​ได้​ ล้วน​เป็น​ผลงาน​ของ​เจ้า”

ไป๋​จื่อ​หัวเราะ​เบา​ๆ “ข้า​ไม่ได้​ทำ​อะไร​เลย​เจ้าค่ะ​ ง่าย​เหมือน​พลิก​ฝ่ามือ​” นาง​วาง​กรง​งูใน​มือ​ลง​ แล้ว​หันไป​มอง​จอมพล​หวัง​ เอ่ย​ถามว่า​ “ต่อไป​พวก​ท่าน​ตั้งใจ​จะทำ​อย่างไร​”

“ข้า​มีแผนการ​หนึ่ง​ ไม่ใช่สิ ควรจะเป็น​ว่า​จิ้น​อ๋อง​มีแผนการ​หนึ่ง​ ข้า​คิด​ว่า​ยอดเยี่ยม​ทีเดียว​” จอมพล​หวัง​กล่าว​

เด็กสาว​รีบ​ถามทันที​ “แผนการ​อะไร​หรือ​เจ้าคะ​”

“ขั้นแรก​ของ​แผนการ​นี้​ ก็​คือ​ส่งเจ้าไป​จาก​ที่นี่​ก่อน​” เขา​เอ่ย​

ไป๋​จื่อ​ชะงัก​ “ส่งข้า​ไป​? เพราะเหตุใด​ ข้า​เป็น​อุปสรรค​ของ​ใคร​หรือ​ไร​กัน​”

จอมพล​หวัง​กล่าว​ด้วย​สีหน้า​จริงจัง​ “เจ้าไม่ได้​เป็น​อุปสรรค​ของ​ใคร​หรอก​ ทั้ง​ยัง​ช่วย​พวก​ข้า​ได้​มาก​ทีเดียว​ แต่​เจ้ารู้​หรือไม่​ เหตุผล​ที่​ก่อนหน้านี้​เขา​กลายเป็น​เทพ​สงคราม​พิชิต​สมรภูมิ​ได้​ นั่น​เป็น​เพราะ​เขา​มีจิตใจ​แน่วแน่​ ไม่มีสิ่งใด​ต้อง​เป็นห่วง​ ไม่ต้อง​สนใจ​ความเป็นความตาย​ ดังนั้น​เมื่อ​เขา​ทำ​สิ่งใด​จึงเด็ดขาด​รวดเร็ว​ เข่นฆ่า​โดย​ไร้​ความลังเล​”

“แต่​วันนี้​เขา​มีเจ้าอยู่​ข้าง​กาย​ เขา​เป็น​คน​ให้​เป็นห่วง​ มีจุดอ่อน​ เมื่อ​ทำ​สิ่งใด​ย่อม​มีความกังวล​ เช่นนี้​แล้ว​ไม่มีทาง​ทำ​เรื่องใหญ่​ให้​สำเร็จ​ได้​”

ไป๋​จื่อ​มุ่น​คิ้ว​ “เขา​พูด​เช่นนี้​หรือ​เจ้าคะ​”

จอมพล​หวัง​ส่ายหน้า​ “จิ้น​อ๋อง​ไม่ได้​พูด​ เขา​เพียง​พูดว่า​จะส่งเจ้าจากไป​ และ​ไม่ได้​พูด​อะไร​อย่าง​อื่น​อีก​ คำพูด​เมื่อครู่นี้​เป็น​เพียง​คำแนะนำ​อัน​ตื้นเขิน​ของ​ข้า​ก็​เท่านั้น​”

นาง​เงียบ​ไป​ครู่หนึ่ง​ สุดท้าย​ก็​พยักหน้า​ “ดี​เหมือนกัน​เจ้าค่ะ​ ข้า​ก็​ควรจะ​กลับ​ไป​เช่นกัน​ ท่าน​แม่ของ​ข้า​ต้อง​เป็นห่วง​มาก​แน่นอน​” จากไป​ก็ดี​เช่นกัน​ เขา​จะได้​วางใจ​ไป​ทำ​สิ่งที่​เขา​ต้องการ​ทำ​

บัดนี้​เขา​มีฟู่เจิงและ​โจว​กัง​แล้ว​ ทั้ง​ยังมี​จอมพล​หวัง​ นาง​เชื่อ​ว่า​ไม่นาน​เขา​จะต้อง​ช่วงชิง​อำนาจ​ทหาร​กลับมา​ได้​ หวนคืน​สู่จุดสูงสุด​อีกครั้ง​

ทว่า​เมื่อ​ถึงเวลา​นั้น​แล้ว​ เขา​จะยัง​เป็น​หู​เฟิงอยู่​หรือไม่​

ฉู่เยี่ยน​ ชื่อ​นี้​ช่างไม่คุ้นหู​เอา​เสีย​เลย​

นาง​รู้สึก​ห่อเหี่ยว​อยู่​บ้าง​ ความรู้สึก​นี้​ฉาย​ชัด​อยู่​ใน​แววตา​ของ​นาง​

“ท่าน​จอมพล​ ข้า​จะมอบ​สูตร​ยา​ให้​หมอ​เฉิน​ที่นี่​ เพราะ​พิษ​ใน​ร่างกาย​ของ​ท่าน​สะสมมานาน​เกินไป​ ไม่อาจ​กำจัด​ให้​หมดสิ้น​ภายใน​คราว​เดียว​ได้​ ต้อง​ค่อยๆ​ บำรุง​ร่างกาย​เจ้าค่ะ​” นาง​หยิบ​ยา​ปี้​ซินอ​อก​มาจาก​ใน​อก​เสื้อ​ คืน​นั้น​นาง​ลืม​มอบ​มัน​ให้​หู​เฟิง โชคดี​ที่​วันนี้​นาง​นำ​ติดตัว​มาด้วย​

“นี่​คือ​ยา​ปี้​ซิน​เจ้าค่ะ​ ท่าน​กิน​ทุก​สามวัน​ วัน​ละ​หนึ่ง​เม็ด​ แล้วก็​ระวัง​อย่า​ให้​ร่างกาย​ป่วยไข้​นะ​เจ้าคะ​”

จอมพล​หวัง​รับ​ยา​ปี้​ซิน​ไว้​ กล่าวว่า​ “ไป๋​จื่อ​ เจ้าอย่า​ได้​หัวเสีย​ไป​เลย​นะ​ จิ้น​อ๋อง​ส่งเจ้าไป​เพราะ​เขา​เป็นห่วง​เจ้า เขา​กลัว​ว่า​หาก​ใน​ค่ายทหาร​วุ่นวาย​ขึ้น​มา เขา​จะปกป้อง​เจ้าไม่ได้​”

นาง​พยักหน้า​ “ข้า​รู้​เจ้าค่ะ​ เอาละ​ ข้า​ต้อง​ไป​แล้ว​ ท่าน​บอก​เขา​แทน​ข้า​ที​ ว่า​ข้า​จะรอ​เขา​อยู่​ที่​บ้าน​”

อีก​ฝ่าย​ชะงัก​ “เจ้าจะไม่บอก​เขา​เอง​หรือ​ ถึงบอ​กว่า​จะส่งเจ้าไป​ แต่​ก็​ไม่ได้​บอ​กว่า​ต้อง​รีบร้อน​ถึงเพียงนี้​”

เด็กสาว​ยิ้มเจื่อน​ “ไป​เร็ว​ก็​คือ​การ​จากไป​ ไป​ช้าก็​คือ​การ​จากไป​อยู่ดี​ ไม่สู้จากไป​เร็ว​หน่อย​ ท่าน​แม่ของ​ข้า​จะได้​เป็นห่วง​ข้า​น้อยลง​สักวัน​”

จอมพล​หวัง​โน้มน้าว​นาง​ไม่ได้​ จึงทำได้​เพียง​พยักหน้า​ “ข้า​จะสั่งคน​พา​เจ้ากลับ​ไป​”

นาง​โบกมือ​ “อย่า​ดีกว่า​เจ้าค่ะ​ ตอนนี้​ไม่มีใคร​สงสัย​ฐานะ​ของ​ข้า​ ข้า​นึก​เหตุผล​ที่จะ​จากไป​ได้​มากมาย​ แต่​หาก​ท่าน​สั่งคน​พา​ข้า​ไป​ นั่น​ยิ่ง​ทำให้​มีคน​รู้​ว่า​ความสัมพันธ์​ของ​พวกเรา​ไม่ธรรมดา​ พวก​หู​จื้อ​จะต้อง​ทำให้​เรื่อง​นี้​เป็น​เรื่องใหญ่​ เช่นนั้น​ก็​ไม่เข้าท่า​แล้ว​เจ้าค่ะ​”

……….

ตอนที่​ 520 จะไป​จริงๆ​

หลังจาก​จอมพล​หวัง​คิด​อย่าง​ละเอียด​แล้วก็​รู้สึก​ว่า​มีเหตุผล​ จึงกล่าวว่า​ “เช่นนั้น​ระหว่างทาง​เจ้าต้อง​ระวังตัว​ให้​มาก​”

ไป๋​จื่อ​บอกลา​หมอ​เฉิน​และ​ต้วนเฉิง​ หลังจาก​กลับ​ไป​ถึงกระโจม​หน่วย​แพทย์​แล้ว​

หมอ​เฉิน​ไม่รู้สึก​แปลกใจ​เลย​สักนิด​ ตั้งแต่​วันนั้น​ที่​ไป๋​จื่อ​บอ​กว่า​ต้องการ​ส่งน้ำแกง​งูข้น​ไป​ให้​จอมพล​หวัง​ เขา​ก็​รู้​แล้ว​ว่า​เด็ก​คน​นี้​เข้ามา​ใน​ค่ายทหาร​เพราะ​มีเป้าหมาย​ นั่น​ก็​คือ​การ​พบ​จอมพล​หวัง​ วันนี้​ได้​พบ​แล้ว​ย่อม​ต้อง​จากไป​

ต้วนเฉิง​กลับ​อาลัยอาวรณ์​มาก​ ขอให้​นาง​อยู่​ต่อ​ อ้อนวอน​อยู่​นาน​นาง​ก็​ไม่เห็น​พยักหน้า​ จึงกลับ​ไป​ที่​กระโจม​พักผ่อน​ด้วย​ความน้อยใจ​

ไป๋​จื่อ​เขียน​สูตร​ยา​ที่​จอมพล​หวัง​ต้องการ​จะใช้เอาไว้​ กำชับ​หมอ​เฉิน​อยู่​หลาย​คำ​ ก่อน​จะบอกลา​เขา​อย่าง​เด็ดขาด​ “อาจารย์​ แม้ท่าน​จะเป็น​อาจารย์​ข้า​เพียง​ไม่กี่​วัน​ แต่​วันนี้​เป็น​อาจารย์​แล้ว​ ก็​เท่ากับ​ว่า​เป็น​อาจารย์​ตลอดไป​ ต่อไป​ท่าน​อย่า​ได้​ลืม​ศิษย์​อย่าง​ข้า​คน​นี้​นะ​ขอรับ​”

หมอ​เฉิน​ยินดี​ยิ่ง​ “เจ้าอย่า​ลืม​อาจารย์​คน​นี้​ก็​พอ​ ไป​เถอะ​ ที่นี่​มีแต่​การ​สู้รบ​ รีบ​ไป​จาก​ที่นี่​ให้​เร็ว​ย่อม​ดีกว่า​”

นาง​พยักหน้า​ โค้ง​ให้​หมอ​เฉิน​ครั้งหนึ่ง​ แล้ว​หมุน​กาย​ออกจาก​กระโจม​หน่วย​แพทย์​ไป​ กลับ​ไป​เก็บ​ของ​ที่​กระโจม​พักผ่อน​

ต้วนเฉิง​นั่ง​ถลึงตา​มอง​นาง​อยู่​บน​หัว​เตียง​ “เป็น​ศิษย์​น้อง​ของ​ข้า​ไม่กี่​วัน​ก็​จะไป​แล้ว​หรือ​ เจ้าดูถูก​ศิษย์​พี่​เช่น​ข้า​คน​นี้​ใช่หรือไม่​”

ไป๋​จื่อ​เก็บ​ของ​ใส่ห่อ​ผ้า​อย่าง​คล่องแคล่ว​ กล่าว​โดย​ไม่เงยหน้า​ขึ้น​มามอง​ “ใช่เสีย​ที่ไหน​ เจ้าเป็น​ศิษย์​พี่​ของ​ข้า​ ข้า​จะดูถูก​เจ้าได้​อย่างไร​ ที่​ข้า​จะไป​ตอนนี้​เพราะ​มีธุระ​จริงๆ​”

“มีธุระ​อะไร​” เขา​ถาม

“ข้า​มีธุระ​ที่​สำคัญ​มาก​ แต่​ไม่สะดวก​จะพูด​ใน​ตอนนี้​ ต้วนเฉิง​ หาก​มีวาสนา​พวกเรา​ต้อง​ได้​พบกัน​อีก​แน่​” นาง​แบก​ห่อ​ผ้า​ขึ้น​หลัง​ เหมือนกับ​วันที่​มาถึงไม่มีผิด​

ต้วนเฉิง​มุ่น​คิ้ว​ “หาก​มีวาสนา​…แล้ว​ถ้าหาก​ไม่มีวาสนา​ ก็​จะไม่ได้​พบกัน​ชั่วชีวิต​เลย​หรือ​”

ไป๋​จื่อ​ยิ้ม​กล่าว​ “ผู้คน​มากมาย​ดุจ​น้ำทะเล​ พวกเรา​ก็​ยัง​มาพบกัน​ที่นี่​ได้​ นั่น​เพราะ​พวกเรา​มีวาสนา​ต่อกัน​มาก​ วาสนา​เช่นนี้​ข้า​เชื่อ​ว่า​ไม่มีทาง​ขาดสะบั้น​ไป​โดยง่าย​ พวกเรา​ต้อง​ได้​พบกัน​อีก​แน่​”

“จะไป​จริงๆ​ หรือ​”

“จะไป​จริงๆ​”

“…”

ในที่สุด​ต้วนเฉิง​ก็​ไม่รั้ง​นาง​ไว้​อีก​ มอง​ส่งนาง​จนกระทั่ง​รถม้า​ของ​นาง​หาย​ลับตา​ไป​ เขา​ถึงจะได้สติ​คืน​มา และ​นึก​ขึ้น​ได้​ว่า​ตน​ยัง​ไม่เคย​ถามว่า​บ้าน​ของ​นาง​อยู่​ที่ใด​ แม้แต่​นาง​อยู่​ที่ใด​ก็​ยัง​ไม่รู้​ แล้ว​ต่อไป​จะสานต่อ​วาสนา​นี้​ได้​เช่นไร​

เขา​วิ่ง​ตาม​ไป​อย่าง​สุด​ชีวิต​ ออกแรง​เต็มกำลัง​ ใช้เรี่ยวแรง​ทั้งหมด​ที่​ตน​ที​ ทว่า​สอง​ขา​นี้​ของ​เขา​ก็​สู้สี่ขา​ของ​ม้าไม่ได้​อยู่ดี​…

ริมถนน​บน​เขา​ห่าง​จาก​ค่ายทหาร​ นาง​เห็น​คน​สามคน​อยู่​แต่ไกล​ เมื่อ​พวกเขา​ได้ยิน​เสียง​ห้อ​ม้า สายตา​ของ​พวกเขา​ก็​มอง​มายัง​นาง​อย่าง​พร้อมเพรียง​

คน​ที่​ยืน​อยู่​ข้างหน้า​สุด​ไม่ใช่หู​เฟิงหรอก​หรือ​นี่​

นาง​รีบ​สั่งรถม้า​ให้​หยุด​

“ไย​เจ้ามาอยู่​ที่นี่​”

หู​เฟิงส่งห่อ​ผ้า​ใน​มือ​ให้​นาง​ “นี่​คือ​มันเทศ​เผา​ ข้า​ขุด​ได้​จาก​ใน​ป่า​ พวก​เจ้านำ​ไป​กิน​ระหว่างทาง​นะ​”

พวก​เจ้า?

นาง​เลิกคิ้ว​ ไม่รู้​ว่า​พวก​เจ้าที่​เขา​ว่า​หมายถึง​ใคร​

โจว​กัง​รีบ​กล่าวว่า​ “แม่นาง​ไป๋​ จิ้น​อ๋อง​ให้​ข้า​กลับ​ไป​กับ​เจ้าด้วย​ ข้า​อยาก​พบ​เสี่ยว​เฟิงและ​อา​อู่​ อีก​สอง​สามวัน​ค่อย​กลับมา​”

ที่แท้​เป็น​เช่นนี้​นี่เอง​ นาง​จึงพยักหน้า​ “ได้​เจ้าค่ะ​ เสี่ยว​เฟิงเป็นห่วง​ท่าน​อยู่​เสมอ​ พวก​ท่าน​พ่อ​ลูก​หาก​ได้​พบ​หน้า​กัน​ เขา​จะได้​เรียนหนังสือ​ได้​อย่าง​สบายใจ​”

อีก​ฝ่าย​กล่าว​ขอบคุณ​นาง​ไม่ยอม​หยุด​ จิ้น​อ๋อง​ช่วย​บุตรชาย​ของ​เขา​ แม่นาง​ไป๋​ยัง​มอบ​อนาคต​อัน​สดใส​ให้​บุตรชาย​ของ​ขา​อีก​ เพียง​คำ​ว่า​ขอบคุณ​ไม่อาจ​บรรยาย​ความ​ซาบ​ซึ่งใน​ใจของ​เขา​ได้​เลย​ด้วยซ้ำ​

โจว​กัง​กระโดด​ขึ้น​บน​รถม้า​ แล้ว​กล่าว​กับ​หู​เฟิงและ​ฟู่เจิงว่า​ “จิ้น​อ๋อง​ ท่าน​รีบ​กลีบ​ไป​เถอะ​ขอรับ​ อย่า​ให้​คน​พบ​ว่า​ท่าน​ลอบ​ออกมา​”

หู​เฟิงพยักหน้า​ สายตา​จับจ้อง​ไป​ที่​ร่าง​ของ​ไป๋​จื่อ​ เด็กสาว​คน​นี้​คล้าย​กับ​ไม่ค่อย​พอใจ​ เพราะ​เขา​ต้องการ​ให้​นาง​ไป​อย่างนั้น​หรือ​

เขา​อยาก​พูด​อะไร​บางอย่าง​ ทว่า​ไป๋​จื่อ​กลับ​ไม่ให้โอกาส​นั้น​แก่​เขา​ นาง​ส่งแส้ม้าใน​มือ​ให้​โจว​กัง​ แล้ว​ตรง​กลับ​เข้าไป​ใน​ตัว​รถ​ทันที​

คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา

คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา

Status: Ongoing
จู่ๆ แพทย์หญิงยอดฝีมือจากยุคปัจจุบัน ดันตื่นขึ้นมาในร่างของเด็กสาวชาวบ้านยุคโบราณที่ถูกย่าและป้าสะใภ้ตีจนตายทั้งเป็นครั้นรอดชีวิตมาได้ ก็ถูกโขกสับไม่ต่างกับสาวใช้ในบ้าน ทั้งยังจะถูกจับขายแลกเงินให้แต่งกับบุรุษอายุคราวพ่อแต่ไป๋จื่อคนใหม่นี้จะไม่ปล่อยให้พวกนางใช้งานข่มเหงรังแกได้ตามใจชอบอีกต่อไปแล้วให้ตายอย่างไรก็ต้องออกจากบ้านที่เหมือนกับขุมนรกแห่งนี้ไปให้ได้ จึงตัดสินใจสร้างอุบายทำให้ตนเองเสียชื่อเพื่อแยกบ้านกับเหล่าคนสกุลไป๋ได้อย่างสมบูรณ์ เพื่อให้มีชีวิตอยู่ต่อไปได้ เพื่อให้มีข้าวกินอิ่มท้องสักมื้อหญิงสาวที่เคยมีชื่อเสียงไปทั่วทั้งประเทศในยุคปัจจุบันต้องถกแขนเสื้อทำไร่ทำนา ใช้วิชาแพทย์แผนปัจจุบันรักษาคนไข้และจัดการกับเหล่าคนในหมู่บ้านที่เข้ามาเอารัดเอาเปรียบนางด้วยแต่ขณะเดียวกัน… ก็ต้องรักษาโรคความจำเสื่อมให้ชายหนุ่มกล้ามโตขี้น้อยใจอีก!เดิมทีคิดจะใช้ชีวิตอย่างสงบสุข หาเช้ากินค่ำ เลี้ยงชีพให้ตนและท่านแม่มีชีวิตที่ดีแต่ความหวังพรรค์นั้นน่าจะไม่มีทางเป็นจริงได้ หนทางข้างหน้าไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบเอาเสียเลย!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท