อยากจะยิงให้แม่นในระหว่างที่บินอย่างรวดเร็วนั้นเป็นเรื่องที่ยากมาก นอกจากนี้โดยพื้นฐานแล้วผู้ควบคุมหุ่นรบไพ่ราชาต่างก็สามารถใช้วิธีการหลบหลีกโดยการบินอย่างไร้กฎเกณฑ์ได้ ถึงขนาดที่มีบางคนสามารถพุ่งหลบไร้หลักเกณฑ์เป็นเวลานาน ดังนั้นการที่ผู้ควบคุมระดับสูงขึ้นไปอยากจะอาศัยปืนใหญ่จัดการคู่ต่อสู้ระดับเดียวกันในการต่อสู้ตัวต่อตัวนั้น…นี่แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย
อย่างไรก็ตาม เดิมทีหลิงหลานก็ไม่คิดจะอาศัยปืนไรเฟิลเลเซอร์มาทำร้ายฝ่ายตรงข้ามอยู่แล้ว แต่ทำเพื่อสร้างภาพหลอกๆ ว่าเธอกำลังต่อสู้สุดชีวิต อันที่จริงเธอเตรียมตัวล่อฝ่ายตรงข้ามให้ไปที่ภูเขาหินโดยที่เขาไม่รู้ตัว
ปืนที่อยู่ในมือหุ่นรบสองตัวยิงใส่กันไปมา แต่มันก็สร้างความเสียหายให้กับอีกฝ่ายไม่ได้เลย ทว่าเนื่องจากปืนใหญ่พลังงานของผู้หุ่นรบฮิงูเระมีอานุภาพที่ทรงพลังมาก ดังนั้นมันจึงยิงกดดันหลิงหลานไว้
หลิงหลานที่อยู่ในสภาพเสียเปรียบเช่นนี้เลยจำเป็นต้องสู้ไปพลางถอยไปพลาง ล่อให้ฝ่ายตรงข้ามมาที่ภูเขาหินช้าๆ
กระสุนเลเซอร์สิบแปดนัดไม่ถือว่าเยอะ หลิงหลานวางแผนอย่างรอบคอบแล้ว พริบตาเดียวก็ใช้จนหมด เธอรู้อยู่แก่ใจแล้วว่าไม่มีกระสุนแล้ว แต่ก็ยังแสร้งทำเป็นไม่รู้ ลั่นไกใส่หุ่นรบฮิงูเระอีกครั้ง….
ไม่มี? ตื่นตระหนกแล้ว บังคับหุ่นรบให้ลั่นไกติดต่อกันอีกครั้งด้วยความร้อนรน…แต่ว่ามันไม่มีกระสุนอีกแล้ว!
ผู้ควบคุมหุ่นรบชิกามารุเห็นหุ่นรบของสหพันธรัฐเคลื่อนไหวอย่างแตกตื่นสับสนอยู่บ้าง เหนี่ยวไกติดต่อกันแล้ว แต่ปืนไรเฟิลเลเซอร์กลับไม่ได้ยิงกระสุนเลเซอร์ออกมา เขาอึ้งไปทันใด เอ่ยขึ้นในใจว่า นี่จะเป็นแผนการหลอกล่อเขาหรือเปล่า?
จะโทษชิกามารุที่ระแวดระวังขนาดนี้ไม่ได้ จริงๆ แล้วการที่หัวหน้าทีมตกหลุมพรางติดต่อกันจนสุดท้ายก็เสียชีวิตจากการระเบิดตัวเองทำให้เขาหวาดผวาอย่างมาก เมื่อเห็นสถานการณ์ผิดปกติ ปฏิกิริยาแรกก็คือ ฝ่ายตรงข้ามมีแผนการร้ายหรือเปล่า
อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาเห็นว่าท้ายที่สุดหุ่นรบของสหพันธรัฐทิ้งปืนไรเฟิลเลเซอร์ด้วยความลนลาน ก่อนจะหันกายวิ่งหนีหัวซุกหัวซุน เขาก็รู้แล้วว่าปืนไรเฟิลของฝ่ายตรงข้ามไม่มีพลังงานแล้ว
ผู้ควบคุมหุ่นรบชิกามารุดีอกดีใจมาก นี่หมายความว่าฝ่ายตรงข้ามไม่มีการยิงโจมตีระยะไกลแล้ว ขอเพียงไม่โดนอีกฝ่ายเข้าประชิดตัว การโจมตีระยะไกลก็คือโลกของเขาแล้ว เขารีบบังคับหุ่นรบให้ไล่ตามหุ่นรบสหพันธรัฐที่หนีเตลิดไป
แน่นอนว่าสิ่งที่ทำให้ผู้ควบคุมหุ่นรบชิกามารุไล่ตามด้วยความวางใจแบบนี้เป็นเพราะว่าหลิงหลานทิ้งปืนไรเฟิลเลเซอร์ไปแล้ว ถ้าเกิดฝ่ายตรงข้ามถือปืนไรเฟิลหนีไปละก็ เขาจะเตรียมการป้องกันล่วงหน้าไว้ก่อน ไม่มีทางไล่ตามอีกฝ่ายติดๆ แบบนี้แน่นอน
หุ่นรบสองตัวไล่ตามกัน ในช่วงเวลานี้หุ่นรบฮิงูเระยิงปืนใหญ่พลังงานไปหนึ่งครั้ง แต่ก็ถูกความเร็วปราดเปรียวของผู้ควบคุมหุ่นรบสหพันธรัฐหลบหลีกไปได้ ทำให้ผู้ควบคุมหุ่นรบชิกามารุลอบแค้นเคืองอยู่ลับๆ ต่อสู้ติดต่อกันมาสามรอบแล้ว ทำไมสมาธิของอีกฝ่ายยังคงดีขนาดนั้น?
“เสี่ยวซื่อ คำนวณออกมาแล้วหรือยัง?” หลิงหลานเอ่ยถามอย่างใจเย็น ไม่ได้รับผลกระทบจากสัญญาณเตือนสีแดงที่ปกคลุมทั่วทั้งหน้าจอ
“เวลาในการเติมพลังงานของปืนใหญ่ลำแสงอยู่ที่ประมาณ 55 วินาที แต่ไม่ได้กำจัดความเป็นไปได้ว่าอีกฝ่ายจงใจปกปิดความสามารถไว้” เสี่ยวซื่อตอบ เสี่ยวซื่อเก็บข้อมูลวิเคราะห์ช่วงเวลาที่ฝ่ายตรงข้ามเว้นระยะในการยิงปืนใหญ่พลังงานนี้มาตลอด อย่างไรก็ตาม ข้อมูลที่เขาวิเคราะห์ได้เป็นเพียงข้อมูลที่ฝ่ายตรงข้ามแสดงออกมาให้เห็นเท่านั้น ถ้าเกิดเขาก็เป็นคนเจ้าเล่ห์เพทุบายเหมือนกับลูกพี่เขาล่ะ มีความเป็นไปได้สูงว่าการวิเคราะห์พวกนี้จะผิดหมดเลย
“นี่มีความเป็นไปได้เท่าไหร่?” หลิงหลานเอ่ยถาม
“ประมาณ 15%” เสี่ยวซื่อตอบ ถึงยังไงมันก็เป็นแค่ข้อมูลที่เก็บในช่วงเวลาสั้นมากๆ ย่อมต้องมีข้อผิดพลาดตกหล่นบ้างแน่นอน ดังนั้นความเป็นไปได้นี้ยังคงสูงมาก
“พูดอีกอย่างก็คือ โอกาสชนะมีอยู่ 85% ถ้าไม่เสี่ยงก็เรียกว่าโง่แล้ว” มุมปากของหลิงหลานเผยรอยยิ้มออกมา ตอนที่อยู่ในมิติการเรียนรู้ ขอเพียงมีอัตราชนะมากกว่าครึ่งก็คุ้มค่าพอให้เธอสู้สุดชีวิตแล้ว เพราะว่าถ้าเกิดคุณไม่สู้สุดชีวิต คุณก็ต้องตาย
“อืม อีกอย่าง อัตราความเสียหายของหุ่นรบไปถึง 75% แล้ว จากนี้ไปสภาพความเสียหายของหุ่นรบจะเพิ่มเป็นเท่าตัว มีความเป็นไปได้สูงว่าจะฝืนทนได้ไม่ถึงสองนาที….” เสี่ยวซื่อมองอัตราความเสียหายรวมไปถึงพลังงานที่แทบจะหมดอย่างน่าตกใจนั้นพลางเอ่ยเตือนขึ้นมาอีกครั้ง
หลิงหลานไม่ได้ตอบ ทว่าความเร็วในการโบกสะบัดนิ้วมือเพิ่มขึ้นมาอีกแล้ว นิ้วมือของเธอหายไปอีกครั้ง เพียงแต่หลิงหลานที่ใจจดใจจ่อกับการควบคุมไม่ได้สังเกตเห็นเลย ส่วนเสี่ยวซื่อก็ไม่กล้าส่งเสียงเพราะกลัวว่าจะส่งผลกระทบต่อหลิงหลาน
หุ่นรบของหลิงหลานเริ่มบินอ้อมภูเขาหิน ตอนนี้เธอยังต้องรอคอยโอกาส
“ตูม!” ในที่สุดหุ่นรบฮิงูเระที่ตามหลังเธอมาติดๆ ก็ยิงปืนใหญ่พลังงานออกมาอีกครั้ง พลังงานมหาศาลยิงตรงมาจากแนวทแยงมุมบนฟ้า หลิงหลานทำการเคลื่อนไหวอย่างไร้กฎเกณฑ์ในขอบเขตพื้นที่เล็กๆ อย่างเยือกเย็นอีกครั้ง หลบการโจมตีท่านี้ไป
การเคลื่อนไหวไร้กฎเกณฑ์ทำให้หุ่นรบได้รับภาระหนักค่อนข้างมาก หลิงหลานถึงขนาดสัมผัสได้ว่าร่างของหุ่นรบส่งเสียงดังเอี๊ยดๆ มีความเป็นไปได้สูงว่าวินาทีต่อมามันจะพังทลายเป็นชิ้นๆ
อย่างไรก็ตามหลิงหลานไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้เลย เธอทำการเคลื่อนไหวที่ทำให้ผู้คนตกตะลึงต่อ เธอปิดเครื่องยนต์ของหุ่นรบในชั่วพริบตา ควบคุมหุ่นรบให้ทำท่าแขนขาทั้งสี่ข้างยันกับพื้นไว้ ให้แขนขาเป็นจุดที่ร่วงหล่นลงไปยังภูเขาหินด้านล่าง
เดิมทีระดับความสูงที่หลิงหลานอยู่ห่างจากภูเขาหินนั้นก็ไม่ได้สูงมาก กอปรกับหุ่นรบมีมวลน้ำหนักมากมาย ไม่ถึงสิบวินาทีมันก็กระแทกเข้ากับภูเขาหินอย่างหนักหน่วง
เสียง ‘ตูม!’ ดังสนั่น! พลังงานมหาศาลทำให้ภูเขาหินสั่นสะเทือนฉับพลัน ฝุ่นควันตลบอบอวลปกคลุมไปทั่วร่างหุ่นรบของหลิงหลานทันที
ผู้ควบคุมหุ่นรบชิกามารุรีบบังคับหุ่นรบให้หยุดตรงที่หลิงหลานร่วงลงไปกะทันหัน และรักษาระยะห่างกับเธอไว้ในระดับหนึ่ง เขาตั้งปืนใหญ่พลังงานเล็งไปตรงจุดฝุ่นควันนั้นด้วยความระมัดระวังสุดขีด ขอเพียงมีการเคลื่อนไหวผิดปกติ เขาก็จะหลบและทำการยิงออกไป ความเจ้าเล่ห์เพทุบายตั้งแต่เริ่มแรกของหลิงหลานทำให้เขารู้สึกกังวลมาก
แน่นอนว่านี่เป็นแค่เวลาในชั่วพริบตาเท่านั้น ผู้ควบคุมหุ่นรบชิกามารุเพิ่งจะเตรียมตัวเสร็จก็เห็นร่างสีน้ำเงินขาวพุ่งออกมาจากในฝุ่นควัน กระโจนเข้ามาหาเขาอย่างโหดเหี้ยมด้วยความเร็วที่น่ากลัวสุดขีด
ความเร็วนี้ไม่ใช่ความเร็วที่การเคลื่อนไหวของผู้ควบคุมหุ่นรบระดับสูงสามารถไปถึงได้ ปฏิกิริยาแรกของผู้ควบคุมหุ่นรบชิกามารุคือถอยกลับ หลังจากนั้นก็เหนี่ยวไกปืนใหญ่พลังงานตามจิตใต้สำนึก แต่กลับพบว่าปากกระบอกปืนไม่มีการเคลื่อนไหวเลย เขาเพ่งมองไปที่การแจ้งเตือนบนหน้าจอแวบหนึ่งถึงค่อยพบว่ายังไม่ผ่านพ้นช่วงเวลาเติมพลังงาน 55 วินาทีเลย ยังคงเหลืออีกสิบเอ็ดวินาที
ผู้ควบคุมหุ่นรบชิกามารุกัดฟัน ผลักดันเครื่องยนต์จนเต็มกำลัง ทำให้ความเร็วในการถอยของหุ่นรบไปถึงขีดจำกัดสูงสุด เขาต้องทนผ่านช่วงเวลาสิบเอ็ดวินาทีสั้นๆ นี้ไปให้ได้ ขอเพียงอดทนผ่านพ้นมัน ขอเพียงยิงปืนใหญ่พลังงานออกไป เขาก็จะสามารถกำจัดหุ่นรบสหพันธรัฐที่น่าชิงชังตรงหน้านี้ได้
เวลานี้รูปลักษณ์ภายนอกของหุ่นรบสหพันธรัฐที่กระโจนเข้าใส่หุ่นรบฮิงูเระนั้นได้บุบสลายไปอย่างสุดจะทานรับไหวแล้ว ตอนนี้ขาซ้ายที่แต่เดิมมีสภาพสมบูรณ์เพียงหนึ่งเดียวก็หายไปแล้วเหมือนกัน ตรงต้นขาเหลือเพียงสายขาดๆ บางอย่าง เปลือกนอกทั่วทั้งร่างของหุ่นรบเองก็เต็มไปด้วยร่องรอยความเสียหายเช่นกัน ถึงขนาดที่มีหลายจุดเผยส่วนประกอบภายใน การร่วงลงมาเมื่อสักครู่นี้ทำให้ตัวหุ่นรบได้รับความเสียหายไม่น้อย
“หุ่นรบฝืนทนได้มากสุดแค่ 50 วินาทีเท่านั้น…” เสี่ยวซื่อพยายามรักษาหุ่นรบไว้อย่างสุดความสามารถ ไม่ให้มันพังทลายในวินาทีถัดไป
หลิงหลานคล้ายกับไม่ได้ยินคำเตือนของเสี่ยวซื่อ ตอนนี้เธอรู้สึกว่าเธอเหมือนกับคนนอก มองดูตัวเองบังคับหุ่นรบด้วยสายตาเย็นเยียบ ความรู้สึกของเธอราวกับเครื่องจักรอยู่บ้าง ขับเคลื่อนเครื่องยนต์อย่างแม่นยำให้ไปถึงความเร็วสูงสุดเท่าที่หุ่นรบจะแบกรับไหว ทำให้หุ่นรบพุ่งไปหาอีกฝ่ายจนเกือบจะเป็นความเร็วแสง
เวลานี้การไล่จับกันของหุ่นรบสองตัวได้สลับบทบาทกันแล้ว และระยะห่างของหุ่นรบทั้งสองก็เข้าใกล้กันมากขึ้นเรื่อยๆ เช่นกัน…หนึ่งในพวกเขารอคอยการเติมพลังงานของปืนใหญ่พลังงานลำแสงด้วยความร้อนใจ ส่วนอีกคนรอคอยให้ถึงการเข้าประชิดตัวสุดท้าย อะไรที่ควรทำก็ทำไปแล้ว ท้ายที่สุดก็ได้แต่ดูว่าเทพีแห่งโชคลาภปกปักษ์รักษาใครกันแน่
ผู้ควบคุมหุ่นรบชิกามารุเห็นว่าหุ่นรบสหพันธรัฐเข้ามาใกล้มากขึ้นทุกที สิบเมตร ห้าเมตร สามเมตร…ใบหน้าเขาเผยรอยยิ้มแสยะที่บ้าคลั่งออกมา “ตายซะเถอะ!”
เขากดปุ่มยิงปืนใหญ่พลังงานอย่างเฉียบขาด ในที่สุดตอนนี้พลังงานของปืนใหญ่ก็เติมเสร็จเรียบร้อยแล้ว สามารถยิงออกไปได้อีกครั้ง
เสียง ‘ซ่า’ ดังขึ้นมาอย่างใสกระจ่างและก้องกังวาล ขอบตาของผู้ควบคุมหุ่นรบชิกามารุเห็นว่าตรงไหล่ขวาของหุ่นรบระเบิดออกเป็นสะเก็ดไฟ หลังจากนั้นเขาก็ตระหนักขึ้นมาได้ด้วยความตื่นตะลึงว่า ปืนใหญ่พลังงานบนแขนขวาไม่ได้ยิงออกไป…
“คำเตือน ระบบการควบคุมของแขนขวาถูกทำลาย โปรดรีบทำการซ่อมแซม!” ออปติคัลคอมพิวเตอร์รายงานสภาพความเสียหายที่หุ่นรบได้รับอย่างทื่อๆ
ชิกามารุไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เขาก็รู้ดีว่า หุ่นรบของตัวเองต้องถูกฝ่ายตรงข้ามใช้กลอุบายอะไรบางอย่างทำให้ปืนใหญ่พลังงานที่มือขวาหยุดการใช้งานไปในชั่วพริบตา…หน้าผากเขาหลั่งเหงื่อเย็นๆ ออกมา เขาฝืนผลักดันเครื่องยนต์ให้สูงขึ้นไปอีก พยายามเว้นระยะห่างกับฝ่ายตรงข้ามไว้โดยไม่ใคร่ครวญเลยสักนิดเดียว
ขอเพียงเว้นระยะห่าง มือซ้ายของเขาก็สามารถใช้อาวุธของมือขวาได้ เวลานั้นชัยชนะก็ยังคงเป็นของเขา
ผู้ควบคุมหุ่นรบชิกามารุคิดได้สวยงามมาก แต่ความเป็นจริงกลับไม่ได้งดงามเหมือนกับที่เขาจินตราการไว้ขนาดนั้น เขารู้สึกได้ว่าหุ่นรบลดต่ำลงไปทันที ที่แท้หุ่นรบสหพันธรัฐที่ชั่วช้าได้กอดหุ่นรบของเขาไว้แน่นๆ พูดอีกอย่างก็คือ ไม่ว่าเขาจะเร่งถอยหลังยังไง ก็ไม่สามารถสลัดหุ่นรบสหพันธรัฐพ้น
การเคลื่อนไหวติดต่อกันเป็นชุดทำให้สีหน้าของหลิงหลานซีดเผือดราวกับกระดาษขาว เลือดสดๆ ในปากกระอักออกมาคำใหญ่อย่างควบคุมไม่ได้ อย่างไรก็ตาม หลิงหลานยังคงฝืนพยายามอีกเฮือกหนึ่ง ดึงกลไกติดตั้งการทำลายตัวเองของหุ่นรบ ในขณะเดียวกันก็กดปุ่มให้ห้องคนขับดีดตัวออกมาอย่างเฉียบขาด
“เสี่ยวซื่อ หลังจากนี้ต้องพึ่งนายแล้ว” นี่เป็นคำพูดประโยคสุดท้ายที่หลิงหลานทิ้งไว้ก่อนจะหมดสติลง แน่นอนว่านี่ก็เป็นเพราะว่าหลิงหลานเชื่อใจเสี่ยวซื่อ ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่มีทางปล่อยให้ตัวเองหมดสติไปง่ายๆ
เมื่อห้องคนขับดีดตัวออกมา ก็จะมอบอำนาจควบคุมให้ออปติคัลคอมพิวเตอร์รับผิดชอบ ให้ออปติคัลคอมพิวเตอร์คำนวณแรงสะท้อนที่ดีที่สุดของห้องคนขับในการเปิดใช้แรงผลักดันรวมไปถึงจุดลงจอด ซึ่งเรื่องนี้เสี่ยวซื่อน่าเชื่อถือได้มากกว่าออปติคัลคอมพิวเตอร์อย่างไม่ต้องสงสัย
“ให้ฉันจัดการเถอะ! ลูกพี่!” เสี่ยวซื่อเอ่ยอย่างเคร่งขรึม เขารู้ดีว่าความจริงแล้วหลิงหลานมอบชีวิตของเธอไว้ที่ตัวเขา นี่เป็นความเชื่อใจของหลิงหลานที่มีต่อเขา เมื่อคิดถึงตรงนี้ แผ่นชิปของเสี่ยวซื่อก็ร้อนผ่าวขึ้นมาอีกครั้ง นี่ทำให้เสี่ยวซื่อกังวลใจอยู่บ้างว่ามันจะไหม้หรือเปล่า
ผู้ควบคุมหุ่นรบชิกามารุเห็นว่าห้องคนขับของหุ่นรบสหพันธรัฐดีดตัวออกมาในหน้าจอด้านข้าง เขาก็ตระหนักได้ทันทีว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาควบคุมแขนจักรกลทั้งสองข้างของหุ่นรบด้วยความตื่นตระหนก อยากจะงัดหุ่นรบสหพันธรัฐที่กอดหุ่นรบเขาไว้ให้ลงมา แต่เป็นไปได้ว่าหลิงหลานควบคุมหุ่นรบให้กอดไว้แน่นมากๆ และก็อาจเป็นไปได้ว่าเขารู้สึกลนลาน จึงไม่สามารถหาวิธีที่ถูกต้องได้ ดังนั้นเขาจึงอับจนหนทางไปชั่วขณะหนึ่ง
เวลานี้พวกฉีหลงมาถึงจุดที่ห่างจากการต่อสู้ของหุ่นรบไม่ถึงหนึ่งกิโลเมตรแล้ว ตอนที่หุ่นรบสหพันธรัฐร่วงลงมาที่ภูเขาหินจนเกิดการสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง พวกเขาเองก็เห็นเช่นกัน ในใจอดรู้สึกวิตกและผิดหวังไม่ได้ แต่เมื่อเห็นหุ่นรบสหพันธรัฐยิงระเบิดออกมาจากในฝุ่นควันอีกครั้ง พวกเขาก็แทบจะกระโดดขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น
พวกเขายังเห็นอีกว่า ตอนที่หุ่นรบสหพันธรัฐอยู่ห่างจากหุ่นรบฮิงูเระประมาณสามเมตร มือขวาของหุ่นรบสหพันธรัฐพลันยิงแสงสีขาวออกมาสายหนึ่ง กระบวนท่านี้มาอย่างกะทันหันทำให้หุ่นรบฮิงูเระไม่รู้ตัวเลยสักนิดเดียว
…………………….
