มู่หนานจือ – บทที่ 320 แขก

มู่หนานจือ

เซียงจื่อ​หวาดกลัว​ไป​ครู่หนึ่ง​

นาง​รู้​ว่า​เกา​เมี่ยวหรง​อารมณ์ไม่ดี​มาก​

หลาย​วันนี้​อากาศ​ค่อยๆ​ ร้อน​ขึ้น​ ตอนเช้า​ยัง​ดี​ พระอาทิตย์​ยัง​ไม่ขึ้น​สูงขนาด​นั้น​ ความ​เย็น​ที่​หลงเหลือ​จาก​ตอนกลางคืน​ยัง​ไม่หาย​ไป​ นั่ง​อยู่​นิ่ง​ๆ เหงื่อ​ก็​ไม่ถึงกับ​เปียก​เสื้อ​ด้านหน้า​ ทว่า​พอ​ถึงตอนเที่ยง​ก็​ไม่เหมือนกัน​แล้ว​ ไม่เพียงแต่​พระอาทิตย์​แขวน​อยู่​เหนือศีรษะ​และ​เปล่งประกาย​แวววาว​ คลื่น​ความร้อน​พุ่ง​มาอย่าง​สูงขึ้น​เรื่อยๆ​ ต่อให้​นั่ง​อยู่​นิ่ง​ๆ ก็​ร้อน​จน​รู้สึก​หงุดหงิด​อยู่ดี​ เดิมที​เกา​เมี่ยวหรง​ไป​สอน​คุณหนู​ห​ลี่​กับ​คุณหนู​เห​อ​ที่​ลาน​บน​ทุก​บ่าย​ ใน​ห้อง​ของ​คุณหนู​ห​ลี่​มีภูเขาน้ำแข็ง​ จึงเย็นสบาย​มาก​ เกา​เมี่ยวหรง​ก็ได้​ฉวยโอกาส​คลาย​ร้อน​พอดี​

ใคร​จะรู้​ว่า​คำพูด​เพียง​ประโยค​เดียว​ของ​ท่านหญิง​เจีย​หนาน​ ก็​ทำให้​เกา​เมี่ยวหรง​พัก​อยู่​ใน​ห้อง​แล้ว​

แต่​ปี​นี้​ตระกูล​ห​ลี่​ไม่ได้​จอง​น้ำแข็ง​ล่วงหน้า​ ตนเอง​ยัง​ใช้น้ำแข็ง​ไม่พอ​ แล้​วจะ​มีให้​เกา​เมี่ยวหรง​ได้​อย่างไร​!

นาง​แอบ​ถอนหายใจ​ใน​ใจ และ​เอ่ย​อย่าง​ระมัดระวัง​มากว่า​ “คุณหนู​ วันนี้​มีลม​ใต้​พัด​เข้ามา​ ไม่ค่อย​ร้อน​…ม่าน​เตียง​หนา​เกินไป​หรือเปล่า​? ไม่อย่างนั้น​ข้า​เปิด​หน้าต่าง​ดีกว่า​ ดึก​ขนาด​นี้​แล้ว​ เรือน​ด้านใน​ลงกลอน​แล้ว​ หลาย​วันก่อน​ท่านหญิง​จัดระเบียบ​งาน​ภายใน​ไม่ใช่หรือ​? พวก​แม่บ้าน​ที่​ลาดตระเวน​ตอนกลางคืน​จึงไม่กล้า​แอบ​ขี้เกียจ​แม้แต่​นิดเดียว​ ว่า​กัน​ว่า​ท่านหญิง​กำหนดให้​พวก​นาง​ต้อง​ลาดตระเวน​ทุก​หนึ่ง​เค่อ​ พวก​นาง​ก็​ไม่กล้า​ลาดตระเวน​ทุก​สอง​เค่อ​ พวก​แม่บ้าน​ที่​เข้าเวร​ตอนกลางคืน​ก็​ไม่กล้า​เล่นไพ่​และ​ดื่มเหล้า​แล้ว​เช่นกัน​ จะไม่มีใคร​มาอย่าง​แน่​นอ​น.​..”

เซียงจื่อ​ไม่เอ่ยถึง​เจียง​เซี่ยน​ก็​ยัง​ดี​ พอ​นาง​เอ่ยถึง​เช่นนี้​ ความโกรธ​ใน​ใจของ​เกา​เมี่ยวหรง​ก็​แผดเผา​รุนแรง​มากขึ้น​

เป็น​สะใภ้เหมือนกัน​ คนอื่น​เป็น​สะใภ้อย่างไร​ก็​ต้อง​ทำให้​แม่สามีมีความสุข​ทุกอย่าง​ แล้ว​เจียง​เซี่ยน​มีสิทธิ​อะไร​กลับ​ทำให้​แม่สามีเอาใจ​และ​ยอมให้​ทุกอย่าง​ ถือ​นาง​เป็นหลัก​เหมือนกับ​คุณชาย​ใหญ่​?!

เกา​เมี่ยวหรง​ขยำ​ผ้าเช็ดหน้า​จน​เป็น​ก้อน​ นาง​สูด​หายใจ​ลึก​สอง​สามครั้ง​ ถึงจะใช้กำลัง​กด​ความไม่พอใจ​ใน​ใจลง​ไป​ แล้ว​ค่อยๆ​ นอนลง​ และ​เอ่ย​ด้วย​น้ำเสียง​ไม่พอใจ​ว่า​ “นอน​เถอะ​! ข้า​ร้อน​มาก​ จึงอารมณ์ไม่ดี​…”

อธิบาย​ที่​ตนเอง​ลืมตัว​เมื่อ​ครู่​

เซียงจื่อ​โล่งอก​ทันที​ และ​เอ่ย​ว่า​ “คุณหนู​ ข้า​ก็​รู้​ว่า​แค่​เพราะ​สอง​วันนี้​ร้อน​มาก​ ท่าน​จึงไม่สบายใจ​ไป​ชั่วขณะ​เท่านั้น​ ไม่อย่างนั้น​พรุ่งนี้​ท่าน​ก็​ไป​นั่ง​คุย​เล่น​ที่​เรือน​ของ​ท่านหญิง​เจีย​หนาน​เถอะ​? ข้า​ได้ยิน​คน​บอ​กว่า​ ทาง​ท่านหญิง​เจีย​หนาน​เพิ่ม​สาวใช้​ใหม่​อีก​สิบ​คน​ เพื่อ​พัด​ให้​ท่านหญิง​โดยเฉพาะ​ ห้อง​ของ​นาง​ก็​เย็นสบาย​ ได้ยิน​แม่นม​บอ​กว่า​ ฮูหยิน​กับ​ท่าน​ป้า​ต่าง​ก็​ไป​ทุกวัน​ พอ​ไป​ก็​อยู่​ทั้งวัน​จน​ไม่อยาก​กลับ​เลย​เจ้าค่ะ​!”

เจียง​เซี่ยน​อยาก​ไล่​นาง​ไป​ชัด​ๆ นาง​ไม่มีทาง​ที่จะ​วิ่ง​ไป​เอาใจ​เจียง​เซี่ยน​อย่าง​ไร้ยางอาย​หรอก​

เกา​เมี่ยวหรง​หัวเราะเยาะ​ และ​หลับตา​นอน​อย่าง​ไม่สนใจ​เซียงจื่อ​อีกแล้ว​

—————————————————–

วันรุ่งขึ้น​ คน​สกุล​หยาง​ฮูหยิน​ของ​ห​ลี่​ขุย​เจ้าเมือง​ไท่​หยวน​กลับ​ฝ่าพระอาทิตย์​ดวง​ใหญ่​ที่​แสบตา​ไป​เยี่ยม​ฮูหยิน​ของ​ติง​หลิว​ผู้ว่าราชการ​มณฑล​ซาน​ซี

จะว่า​ไป​ ทั้งสอง​ตระกูล​ยัง​เป็น​ญาติ​ที่​เกี่ยวดอง​กัน​ด้วย​

ลูกพี่ลูกน้อง​ที่​มีศักดิ์​เป็น​พี่สาว​ของ​ติง​หลิว​แต่งงาน​กับ​ลูกพี่ลูกน้อง​ที่​มีศักดิ์​เป็น​พี่ชาย​ของ​เหยา​เซียน​จือ​รอง​เสนาบดี​กรม​อาญา​ และ​ฮูหยิน​ของ​เหยา​เซียน​จือ​กับ​คน​สกุล​หยาง​ฮูหยิน​ของ​ห​ลี่​ขุย​ก็​เป็น​พี่น้อง​ท้อง​เดียวกัน​ เวลานี้​ทั้งสอง​ตระกูล​เป็น​ขุนนาง​ที่​เดียวกัน​ ฮูหยิน​ติง​เห็น​ฮูหยิน​ห​ลี่​ก็​ย่อม​รู้สึก​สนิทสนม​เป็น​เท่าตัว​

นาง​มาต้อนรับ​ฮูหยิน​ห​ลี่​ที่​หน้า​ประตู​ฉุย​ฮวา​ด้วย​ตนเอง​

ฮูหยิน​ห​ลี่​เห็น​เด็กสาว​อายุ​สิบ​หก​ที่​หน้าตา​งดงาม​ ราวกับ​ไข่มุก​และ​หยก​ และ​ใบหน้า​สวย​มาก​ยืน​อยู่​ข้าง​กาย​ฮูหยิน​ติง​ ก็​อด​ที่จะ​เอ่ย​ด้วย​รอยยิ้ม​ไม่ได้​ว่า​ “อา​หวั่น​กลับมา​แล้ว​หรือ​! อาการป่วย​ของ​ย่า​ของ​เจ้าดีขึ้น​แล้ว​หรือ​?”

เด็กสาว​คน​นี้​คือ​บุตรสาว​คน​รอง​ของ​ติง​หลิว​ ติง​หวั่น​คุณหนู​รอง​ของ​ตระกูล​ติง​

นาง​เรียก​ว่า​ “ท่าน​ป้า​” และ​เข้ามา​คารวะ​ฮูหยิน​ห​ลี่​ด้วย​สีหน้า​เต็มไปด้วย​รอยยิ้ม​ แล้ว​เอ่ย​ว่า​ “ท่าน​ย่า​เพียงแค่​อายุ​มาก​แล้ว​ บังเอิญ​เป็นหวัด​ กังวล​ว่า​ตนเอง​จะเหลือ​เวลา​อีก​ไม่มาก​ อยาก​พบ​ท่าน​พ่อ​สักครั้ง​ ทว่า​ตั้งแต่​อดีต​เป็นต้นมา​ความจงรักภักดี​กับ​ความกตัญญู​เลือก​ได้​เพียง​อย่าง​เดียว​ ท่าน​พ่อ​ปลีกตัว​จาก​ที่นี่​ไม่ได้​ แล้วก็​ขาด​การ​ดูแล​ของ​ท่าน​แม่ไม่ได้​ ท่าน​แม่จึงส่งข้า​กลับ​บ้านเกิด​ หลังจาก​ท่าน​ย่า​หาย​ดี​ ก็​ไม่สนใจ​แล้ว​เช่นกัน​ นาง​กลัว​ว่า​ข้า​แยกจาก​ท่าน​พ่อ​ท่าน​แม่แล้ว​จะคิดถึงบ้าน​ จึงสั่งข้า​ ให้​ข้า​กลับมา​เร็ว​หน่อย​”

ฮูหยิน​ห​ลี่​ยิ้ม​พลาง​พยักหน้า​

และ​แอบ​คิด​ว่า​ติง​หวั่น​ช่างรู้จัก​พูด​จริงๆ​

ทั้งๆ ที่​มารดา​ของ​ติง​หลิว​ไม่ชอบ​ลูกสะใภ้​ ป่วย​แล้วก็​ไม่ให้​ลูกสะใภ้​ดูแล​ต่อหน้า​ตนเอง​ ติง​หลิว​กลัว​ว่า​จะมีข่าวลือ​แพร่​ออกมา​ จึงส่งลูกสาว​คน​เล็ก​กลับ​ไป​ปิดปาก​มารดา​กับ​คนใน​ตระกูล​เดียวกัน​ ทว่า​พอ​ถึงปาก​ของ​ติง​หวั่น​ กลับกลาย​เป็นเรื่อง​แม่เมตตา​ต่อ​ลูก​และ​ลูก​กตัญญู​ต่อ​พ่อแม่​

ความคิด​เหล่านี้​ฉาย​วาบ​ผ่าน​ไป​ใน​สมอง​ นาง​ก็​อด​ที่จะ​คิดถึง​เจียง​เซี่ยน​ไม่ได้​

คน​ๆ นั้น​มักจะ​นั่ง​อยู่​ที่​มุมอย่าง​เงียบสงบ​ ต่อให้​มีเรื่อง​อะไร​ก็​ไม่เกี่ยวกับ​ตนเอง​ ดูท่าทาง​เหมือน​ไม่สนใจ​อะไร​แม้แต่​นิดเดียว​ แต่​ความจริง​แล้ว​กลับ​มีจิตใจ​ที่​อ่อนไหว​และ​บริสุทธิ์​…ก็​ไม่รู้​เหมือนกัน​ว่า​หลังจาก​เด็กสาว​ผู้​นี้​แต่ง​ไป​ตระกูล​ห​ลี่​เป็น​อย่างไรบ้าง​?

ดูท่าทาง​บุตรชายคนโต​ของ​ตระกูล​ห​ลี่​จะชอบ​ท่านหญิง​เจีย​หนาน​มาก​

ทว่า​จะว่า​ไป​ ใครก็ตาม​ได้​แต่งงาน​กับ​ภรรยา​อย่าง​เจียง​เซี่ยน​ สอง​สามปี​แรก​ก็​จะมีความ​แปลกใหม่​เล็กน้อย​ เพียงแต่​พอ​ความ​แปลกใหม่​นี้​ผ่าน​ไป​ กลับ​ไม่รู้​ว่า​ท่านหญิง​เจีย​หนาน​จะมีหน้ามีตา​ได้​สัก​กี่​ปี​

นาง​ส่ายหน้า​ใน​ใจ และ​เข้าไป​ใน​เรือน​ด้านใน​กับ​ฮูหยิน​ติง​

ผ่าน​ไป​ครึ่ง​ถ้วย​ชา ฮูหยิน​ติง​ถามถึงจุดประสงค์​ที่​ฮูหยิน​ห​ลี่​มา

ฮูหยิน​ห​ลี่​เอ่ย​อย่าง​มีเลศนัย​ว่า​ “ท่านหญิง​เจีย​หนาน​จัด​งานเลี้ยงต้อนรับ​ น้อง​หญิง​คิด​ว่า​จะใส่ชุด​อะไร​ไป​?”

ติง​หลิว​อายุ​น้อยกว่า​ห​ลี่​ขุย​สอง​ปี​

เดิมที​ตอนที่​ฮูหยิน​ติง​อยู่​เมืองหลวง​ก็​เป็น​คน​ระมัดระวัง​เช่นกัน​ ทว่า​ตั้งแต่​ติง​หลิว​ถูก​แต่งตั้ง​ให้​เป็น​ขุนนาง​ใหญ่​ที่​ปกครอง​มณฑล​ต่างๆ​ และ​นาง​กลาย​เป็นหนึ่ง​ใน​เหล่า​ฮูหยิน​ที่​ระดับสูง​ที่สุด​ นาง​ก็​ค่อยๆ​ กลับมา​ร่าเริง​เหมือน​ตอนที่​รอ​แต่งงาน​แล้ว​

“พี่​หญิง​อยาก​ถามข้า​ว่า​จะไป​หรือไม่​ใช่หรือไม่​?” ฮูหยิน​ติง​เอ่ย​ด้วย​รอยยิ้ม​ว่า​ “นี่​เป็น​งานเลี้ยง​ครั้งแรก​หลังจาก​ท่านหญิง​เจีย​หนาน​แต่ง​มาซาน​ซี ข้า​จะไม่ไป​ได้​อย่างไร​? ข้า​ไม่เพียงแต่​คิด​ว่า​จะไป​เอง​ ยัง​คิด​ว่า​จะพา​อา​หวั่น​ไป​ด้วย​”

ความนัย​ที่​แฝงใน​นั้น​คือ​ ไม่เพียงแต่​จะไป​สนับสนุน​เจียง​เซียน​ ทว่า​ยัง​จะผูกมิตร​กับ​เจียง​เซี่ยน​ด้วย​

นี่​ก็​ตรง​กับ​ที่​ฮูหยิน​ห​ลี่​คิด​พอดี​

ฮูหยิน​ห​ลี่​ถอนหายใจ​ และ​ยิ้ม​พลาง​เอ่ย​ว่า​ “ข้า​ก็​คิด​เช่นนี้​เหมือนกัน​ เสียดาย​ที่​ตระกูล​ของ​เรา​ไม่มีเด็กสาว​ที่​อายุ​เหมาะสม​ ไม่อย่างนั้น​จะได้​อยู่​เป็นเพื่อน​อา​หวั่น​!”

ติง​หวั่น​กำลัง​สั่งให้​พวก​สาวใช้​วาง​จาน​คริสตัล​ที่​ใส่ผลไม้​เอาไว้​ พอ​ได้ยิน​ก็​ยิ้ม​ให้​ฮูหยิน​ห​ลี่​ และ​เอ่ย​ว่า​ “ท่าน​ป้า​ ข้า​ได้ยิน​คน​บอ​กว่า​ คุณหนู​สามตระกูล​ซือ​ถูก​ปฏิเสธ​ทางอ้อม​ที่​เรือน​ของ​ท่านหญิง​เจีย​หนาน​ มีเรื่อง​นี้​หรือไม่​เจ้าคะ​?”

ใน​สายตา​ของ​ตระกูล​ที่​ทั้ง​ทำไร่ไถนา​และ​เรียนหนังสือ​มาหลาย​ชั่วอายุคน​อย่าง​ติง​และ​ห​ลี่​ ตระกูล​ซือ​ที่​มาจาก​ตระกูล​ที่​ยากจน​ก็​เหมือน​ตัวตลก​

ฮูหยิน​ห​ลี่​มอง​ฮูหยิน​ติง​เหมือน​กำลัง​สื่อ​ถึงอะไร​บางอย่าง​ และ​ไม่เพียงแต่​บอก​เรื่อง​ที่​ตระกูล​ซือ​ถูก​ปฏิเสธ​ที่​เรือน​ของ​เจียง​เซี่ยน​กับ​ฮูหยิน​ติง​และ​ติง​หวั่น​ ทว่า​ยัง​บอก​นาง​เรื่อง​ที่​เจียง​เซี่ยน​แต่ง​เข้ามา​ไม่ถึงหนึ่ง​เดือน​ก็​จัดระเบียบ​งาน​ภายใน​ของ​ตระกูล​ห​ลี่​แล้ว​ และ​ยัง​ไล่​หญิง​รับใช้​หลาย​คน​ไป​ที่​ไร่นา​ด้วย​

ฮูหยิน​ติง​ได้ยิน​แล้วก็​ขมวดคิ้ว​ตลอด​

ฮูหยิน​ห​ลี่​ก็​เอ่ย​ด้วย​รอยยิ้ม​ว่า​ “เรื่อง​แบบนี้​ล้วน​แพร่​ออกมา​อย่าง​ง่ายดาย​ ที่​แปลก​คือ​จนถึง​วันนี้​ข้า​ก็​ยัง​สืบ​ไม่ได้​ว่า​ท่านหญิง​ชอบ​กิน​อะไร​บ้าง​? และ​ปกติ​มีงานอดิเรก​อะไร​?”

นี่​เป็น​ธรรมเนียม​ของ​ใน​วัง​

หาก​ไม่ใช่เพราะ​ตัว​เจียง​เซี่ยน​ปกครอง​ผู้​ที่อยู่​ใต้​บังคับบัญชา​อย่าง​เข้มงวด​ก็​เพราะ​ข้าง​กาย​นาง​มีหญิง​รับใช้​ที่​มีความสามารถ​ที่​รู้​ว่า​จะปกครอง​ผู้​ที่อยู่​ใต้​บังคับบัญชา​อย่างไร​

ไม่ว่า​จะเป็น​อย่าง​แรก​หรือ​อย่าง​หลัง​ พวก​นาง​ต่าง​ก็​ต้อง​ปฏิบัติ​อย่าง​ระมัดระวัง​ จะทิ้ง​เรื่อง​ที่​เป็น​ขี้ปาก​คน​เอาไว้​ไม่ได้​ สุดท้าย​สูญเสีย​ผลประโยชน์​อัน​ใหญ่​เพราะ​ผลประโยชน์​อัน​เล็ก​

ฮูหยิน​ติง​เงียบ​ไป​นาน​มาก​ และ​เอ่ย​กับ​ติง​หวั่น​อย่าง​จริงจัง​ว่า​ “เจ้าไป​เอา​รายการ​ของขวัญ​ที่​พวกเรา​เตรียม​ให้​ท่านหญิง​เจีย​หนาน​มาให้​ข้า​ดู​หน่อย​ เกรง​ว่า​จะต้อง​เพิ่ม​หรือ​ลด​ของ​บางอย่าง​”

ฮูหยิน​ห​ลี่​เห็น​ฮูหยิน​ติง​เข้าใจ​จุดประสงค์​ที่​ตนเอง​มาแล้วก็​วางใจ​ และ​เอ่ย​ด้วย​รอยยิ้ม​ว่า​ “ใน​เมื่อ​เป็น​เช่นนี้​ วัน​ที่สอง​พวกเรา​ก็​ไป​จวน​สกุล​ห​ลี่​ด้วยกัน​เถอะ​!”

ฮูหยิน​ติง​ตกลง​ด้วยความยินดี​

แต่​ทาง​ตระกูล​ซือ​กลับ​รอ​ข่าว​ของ​ตระกูล​ติง​อยู่​

ทว่า​จน​วันสุดท้าย​ของ​เดือน​หก​ ฮูหยิน​ติง​ก็​ไม่แสดงท่าที​ว่า​จะไป​ร่วม​งานเลี้ยง​ของ​เจียง​เซี่ยน​หรือไม่​

นี่​ทำให้​ฮูหยิน​ซือ​ร้อนใจ​มาก​

นาง​จึงส่งแม่นม​ที่​ติดตาม​อยู่​ข้าง​กาย​แอบ​ไป​พบ​เกา​เมี่ยวหรง​

มู่หนานจือ

มู่หนานจือ

Status: Ongoing
นิยายรักย้อนยุค จากนักเขียนดัง ‘จือจือ’ กับการฟาดฟันอันดุเดือดของนางเอกสุดแกร่งในวังหลวง!แม้ เจียงเซี่ยน เป็นถึงสตรีผู้สูงศักดิ์ ทั้งยังได้แต่งงานกับ ‘จ้าวอี้’ ผู้เป็นฮ่องเต้ ทว่าเขามิเคยร่วมหออุ่นเตียงกันจนกระทั่งจากนางไปเมื่อนางต้องกลายเป็นไทเฮา จึงได้โอบอุ้ม ‘จ้าวสี่’ ลูกชายคนเดียวของจ้าวอี้ว่าราชการหลังม่าน ประคองราชวงศ์อย่างยากเข็ญแต่แล้วนางกลับถูกฆ่าตายด้วยถ้วยยาพิษ ที่อยู่ในอุ้งมือของฮ่องเต้น้อยอย่างจ้าวสี่!เมื่อลืมตาตื่นมาอีกครั้ง ก็พบว่าได้ย้อนกลับมาช่วงชีวิตวัยสิบสามปี… ก่อนมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในราชสำนัก‘เหตุใดจ้าวสี่จึงมอบความตายให้นาง?’…แม้โอกาสในการมีชีวิตอาจทำให้ไขปริศนานี้ได้แต่นางขอเลือกเดินในเส้นทางใหม่ ไม่เข้าไปข้องเกี่ยวกับตระกูลจ้าว ไม่สนใจการผลัดเปลี่ยนแผ่นดินนางขอเพียงมีชีวิตครอบครัวเล็กๆ กับสามีที่วางใจได้ และลูกที่แสนน่ารักทว่า เมื่อนางได้นำพบกับ หลี่เชียน แม่ทัพหนุ่มที่นางเคยรู้สึกเกลียดทุกคราที่พบหน้าชีวิตและความรักของนางจึงกำลังจะพบกับจุดเปลี่ยนอีกครั้ง…หรือ ‘โชคชะตา’ จะนำพาให้เกิดเรื่องราวและวังวนที่ไม่เหมือนเดิม!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท