บทที่ 219 ความจริงก็คือความเป็นจริง
บทที่ 219 ความจริงก็คือความเป็นจริง
เป็นอีกครั้งที่ฉู่เหินซ่อนตัวอยู่ในเขตหุบเขา อีกฝ่ายคงคิดว่าเขาหลีกเลี่ยงไปใช้เส้นทางหลัก แต่ไม่เขายังทำแบบเดิมนี่เรียกว่ากลอุบายของแท้!
ห่างออกไปนับพันลี้จากจุดที่ฉู่เหินอยู่ มีชายรูปงามคนหนึ่งกำลังเท้าโต๊ะด้วยมือข้างเดียว ทันใดนั้นก็เสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น
“บอสค่ะ ตอนนี้นอกจากฉันทุกคนตายหมดแล้ว แมมมอธตัวนั้นก็ด้วย!” คำพูดของโบตั๋นดังออกมาจากโทรศัพท์ของเขา
“ฉันส่งกำลังเสริมไปอีกรอบแล้ว มันไม่ง่ายหรอกนะที่จะจัดการกับฉู่เหิน” ตลอดการฟังรายงาน สีหน้าของเขาเย็นชามาก แต่ทว่าก็ยังไม่อาจปกปิดความโกรธในดวงตาของเขาได้
“แล้วพวกเราจะไปหาเขาที่ไหนคะบอส ทางหลักหรือเส้นทางในภูเขา?” โบตั๋นคิดว่าฉู่เหินน่าจะเดินทางไปตามเส้นทางหลัก เพราะเขาไม่มีทางที่จะโง่ใช้ทางเดิมแน่ๆ
“ถ้าเธอเป็นเขา เธอจะเลือกออกทางไหนล่ะ?”
หลังได้ยินคำถามจากบอสของเธอโบตั๋นก็ตอบออกไปอย่างมั่นใจ “ถ้าเป็นฉันก็ต้องไปทางหลักเพราะถ้ายังใช้เส้นทางตามภูเขามันคือการฆ่าตัวตายชัดๆ!”
หลังได้ยินคำตอบ คนฟังก็หัวเราะร่วนในทันที “งั้นตอนนี้เขาน่าจะไปทางภูเขา อย่าคิดว่ามีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ ความจริงก็คือความจริง”
โบตั๋นนั้นมึนงงไปสักพัก แล้วก็ตอบตกลงไปอย่างค่อนข้างที่จะลังเล เธอได้แต่คิดว่าทั้งฉู่เหินและเจ้านายของเธอต่างก็มีความคิดที่ไม่เหมือนคนธรรมดาซะจริง!
ฉู่เหินเดินทางไปเรื่อยๆ อย่างระมัดระวังระหว่างที่ข้ามภูเขา ตอนนี้เขาตามหาที่นั่งสำหรับพักผ่อน พร้อมมองออกไปไกลๆ ตามพื้นที่รอบภูเขา
มาถึงตรงนี้เขาเห็น ภูเขาไฟเล็กๆ 3 ลูกที่อยู่ตรงหน้าเขา เขาเคยได้ยินมาว่าพวกมันเคยปะทุมาแล้วครั้งหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้รุนแรงมากนัก รัศมีการทำลายของมันมากสุดก็แค่ร้อยเมตรรอบๆเท่านั้น แต่ฉู่เหินสัมผัสได้ว่าภูเขาไฟทั้งสามดูโดดเด่นมาก
เมื่อเขาเดินไปด้านหน้าก็พบว่า ภูเขาไฟนี้มีความสูงมากกว่า 16,900 เมตร ถือว่าสูงที่สุดในละแวกนี้ ฉู่เหินมองว่านี่เป็นจุดที่เหมาะมากในการซุ่มโจมตี ด้วยเหตุนี้เขาจึงจัดเตรียมที่นี่ให้พร้อมรับมือทันที
ส่วนอีกฝ่ายจะหาเขาเจอหรือไม่นั้นฉู่เหินไม่ได้สงสัยเลย เพราะคนที่ไล่ตามมาฉลาดมาก อีกฝ่ายจะต้องรู้แน่ว่าเขาซ่อนตัวอยู่ที่ไหน ฉะนั้นสำหรับฉู่เหินมันเป็นอะไรที่ท้าทายมาก
ใกล้ๆ ภูเขานั้นมีทั้งใบหญ้าและก้อนหินกระจัดกระจายไปทั่วทั้งบริเวณ มันเหมาะจะเป็นสถานที่ซุ่มโจมตีที่ดีอย่างจนน่าตกใจ
แต่สิ่งที่ทำให้ฉู่เหินรู้สึกแปลกๆ คือเมื่อเขาลองงสังเกตอย่างละเอียด กลับพบว่าที่นี่ไม่มีใครเลย หรือคนที่ไล่ตามเขาจะหาเขาไม่เจอจริงๆ? มันไม่น่าจะเป็นไปได้ เพราะทั่วบริเวณเต็มไปด้วยร่องรอยของเขา ตอนนี้แม้แต่กระต่ายต้องสาปเองก็สัมผัสอะไรไม่ได้เช่นกัน
หลังจากพยายามตั้งสมาธิเต็มที่ ฉู่เหินก็หอบความสงสัยพร้อมเดินเข้าไปด้านหน้าอย่างช้าๆ จนใกล้ถึงภูเขาด้านหน้าแล้ว เขาก็ยังไม่พบใครอยู่ดี หรือว่าเขาจะคิดมากไปเองจริงๆ
ภูเขาไฟไม่ได้ใหญ่อะไรมาก มันมีเส้นผ่านศูนย์กลางแค่ 100 เมตรเท่านั้น ระยะทางเท่านี้ฉู่เหินสามารถข้ามมันไปได้อย่างรวดเร็ว แต่เขาก็ยังไม่ลดการป้องกันลง เขาปล่อยประสาทสัมผัสทุกอย่างออกไปอย่างตื่นตัว แต่ผลก็ยังเหมือนเดิม
ตอนนี้เขาข้ามภูเขาไฟลูกแรกมาแล้ว ภูเขาไฟลูกที่สองก็ปรากฏในสายตา แต่รอบด้านนั้นยังคงเงียบเชียบเหมือนเดิม ความสับสนยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ เขารู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างติดตามเขาอยู่ ทำให้เขาไม่อาจวางใจได้
เดิมทีที่นี่อาจไม่จะไม่มีสิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่ แต่เป็นเขาที่หลอนไปเอง ในใจ
ฉู่เหินก็ยังคงแอบคิดว่ามันไม่ถูกต้อง เพราะยิ่งมันดูปลอดภัยเท่าไหร่ก็ยิ่งอันตรายมากเท่านั้น
จะทำยังไงถ้าเขาถูกซุ่มโจมตี? ทันใดนั้นฉู่เหินก็สังเกตเห็นปัญหาบางอย่างแล้วก็มองไปทางรอบๆ ตัว หากซุ่มโจมตีที่นี่ต้องเป็นการระเบิดของภูเขาไฟอย่างแน่นอน และเขาตายแน่!
หลังจากคิดได้ดังนั้นเขาก็อดสะดุ้งนิดๆ ไม่ได้ เพราะเขาคิดถึงความเป็นไปได้ที่พวกไล่ล่าทำไมถึงไม่ยอมปรากฏตัวออกมาซะที พวกมันอาจจะถือระเบิดเอาไว้ในมือ ถ้ามันจวนตัวจริงๆ พวกมันคงจะระเบิดภูเขาไฟนี้เพื่อจัดการเขาก็ได้
หลังจากที่มองจุดนี้ออก ฉู่เหินก็รีบตรวจสอบหลุมภูเขาไฟทั้ง 3 ลูกในทันที ซึ่งสำรวจแล้วก็พบว่ามันเงียบจนผิดปกติ สัตว์ป่าที่มักจะมาอยู่แถวภูเขาไฟก็ไม่มี
ตอนนี้ภูเขาไฟทั้ง 3 นั้นเงียบมาก มีความเป็นไปได้แค่อย่างเดียวคือ อีกฝ่ายได้ลงมือทำอะไรบางอย่างกับภูเขาไฟเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
แต่ฉู่เหินไม่เข้าใจว่าถ้าภูเขาไฟสามลูกนี้ระเบิด พวกมันก็ต้องตายไปด้วยอย่างไม่ต้องสงสัย หรือว่าหัวหน้านักฆ่าเหล่าจะเป็นบ้าไปแล้ว เพื่อฆ่าเขาอีกฝ่ายยอมทิ้งชีวิตลูกน้องตัวเองทั้งหมดเลยเหรอ! ไม่คิดว่าแผนแบบนี้ก็ยังมีคนเอาด้วย ลูกน้องไอ้หมอนี้มันเชื่อฟังดีจริงๆ เลยแฮะ
ฉู่เหินรู้สึกว่าการต่อสู้ครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย อีกฝ่ายเพื่อที่จะฆ่าเขาถึงกับเอาชีวิตลูกน้องมาแลก ศัตรูแบบนี้น่ากลัวมาก
ถ้าไม่ใช่เพราะเส้นทางบังคับทางเดียว เขาคงหาทางอื่นไปแล้ว แต่เพราะ อย่างนั้นไม่ว่าจะยังไงเขาก็ต้องผ่านทางนี้ไปให้ได้
หลังจากคิดได้แล้วฉู่เหินก็เพิ่มความระวังตัวมากขึ้น พร้อมกับเพิ่มความเร็วในการเดินด้วยเช่นกัน ด้วยวิธีนี้เป็นตัวเลือกที่เขาจะผ่านคนซุ่มโจมตีได้ปลอดภัยรวดเร็วที่สุด
ขณะที่ฉู่เหินกำลังเดินด้วยท่าทางพิลึกอยู่นั้น เขาไม่รู้เลยว่า โบตั๋นที่กำลังยืนมองสถานการณ์อยู่จากระยะไกลกำลังทำตัวไม่ถูก เวลานี้เธอรู้สึกชื่นชมเจ้านายของเธออย่างมาก ที่เดาทางฉู่เหินออกและดักซุ่มโจมตีล่วงหน้าตั้งนานแล้ว
ทันทีที่ฉู่เหินก้าวเข้าไปยังจุดที่เธอวางกับดัก ภูเขาไฟก็จะระเบิดในทันที
ฉู่เหินรู้ดีว่าถึงเป็นเขาก็อาจตายได้ตลอดเวลา ไม่ต้องพูดถึงระเบิดภูเขาไฟเลย แถวๆนี้ต้องมีบางส่วนรอเก็บเขาถ้ารอดจากระเบิดแน่ๆ
เพียงแค่รอเวลาเท่านั้น โบตั๋นดูการเคลื่อนไหวของฉู่เหินที่เชื่องช้าแล้วภาวนาให้ฉู่เหินเดินไปตามแผนของตัวเองอยู่เงียบๆ
