สุดยอดชาวประมง – บทที่ 368 โจมตีเมื่อยามไม่ทันระวัง

สุดยอดชาวประมง

บทที่ 368 โจมตีเมื่อยามไม่ทันระวัง

บทที่ 368 โจมตีเมื่อยามไม่ทันระวัง

สองพี่น้องตระกูลฉู่เอาเกราะและอาวุธออกมานับถึงได้รู้ว่าตอนนี้พวกเขามีมากกว่า 80,000 ชุด! มากจนฉู่เหินคาดไม่ถึง ถ้ามีอาวุธและชุดเกาะเยอะขนาดนี้ยังไงพวกเขาก็ต้องชนะแน่นอน

ขณะนี้ที่ห้องฝึกฝนส่วนตัวภายในจวนเจ้าเมืองก็กำลังเกิดการเปลี่ยนแปลงบ้างอย่าง

เสี่ยวชิง แรดเขาเดี่ยว พี่เสือ แมวนพเวทย์ หนึ่งคนสัตว์สามตัว วรยุทธ์ก้าวหน้าราวกับเสือติดปีก เดิมทีพวกเขาฝึกฝนวรยุทธ์อยู่ที่นี่ก็รวดเร็วมากอยู่แล้ว แต่พอท้องฟ้าเปลี่ยนแปลงจนเริ่มสดใสคนที่ได้รับประโยชน์มากที่สุดก็คือพวกเขา ตอนนี้วรยุทธ์ของเสี่ยวชิงไล่หลังฉู่เหินไม่กี่ก้าวเท่านั้น

ไม่เพียงแต่เสี่ยวชิง สัตว์ตัวอื่น ๆ ก็เช่นเดียวกัน โดยเฉพาะแมวนพเวทย์ที่ทะลวงพลังเร็วที่สุด ตอนนี้มันทะลวงถึงขั้นทรราชดาราระดับ 8 แล้ว! เชื่อว่าอีกไม่นานก็จะสามารถทะลวงขั้นราชันดาราได้อย่างแน่นอน ถ้ามันทะลวงขั้นราชันดาราได้แล้ว ต่อให้เป็นซอมบี้ยอดฝีมือขั้นราชันดาราฉู่เหินก็ไม่จำเป็นต้องกลัวอีกต่อไป

ทั้งคนและสัตว์ ไม่รู้ว่าตัวเองต้องฝึกฝนถึงขั้นอะไรถึงจะสามารถออกไปช่วยฉู่เหินได้ ดังนั้นทั้งสี่จึงพยายามฝึกฝนวรยุทธ์อย่างสุดชีวิต พวกเขารู้ว่าวรยุทธ์ของตัวเองต้องสูงเข้าไว้ถึงจะช่วยฉู่เหินได้

ฉู่เหินเองก็เริ่มออกไปข้างนอกเพื่อไล่ล่าซอมบี้ แม้ว่าครั้งนี้เขาจะได้รับชัยชนะมาอย่างหมดจด แต่ก็เท่านั้นเพราะหากอยากให้เมืองโบราณชนะซอมบี้จริง ๆ เขาต้องล้างเผ่าพันธุ์ไม่ให้เหลือถึงจะเรียกได้ว่า ชนะ จริง ๆ

เมืองโบราณทำได้แค่ป้องกันการรุนราน เท่ากับว่าฝ่ายถูกกระทำอยู่ข้างเดียวซึ่งฉู่เหินจะไม่ยอมให้เป็นแบบนั้น เขาอยากเป็นฝ่ายบุกโจมตีมากกว่า เมื่อยืนยันได้ว่าซอมบี้อยู่ตรงไหน เขาก็จะแอบไปสร้างค่ายกลที่นั้น แบบนี้ ก็จะทำให้เมืองโบราณได้รับชัยชนะอีกครั้งหนึ่ง

ที่สำคัญที่สุดคือซอมบี้พวกนี้ต้องไม่รู้ว่าพวกเขาจะเป็นฝ่ายโจมตีก่อน ก่อนอื่นเขาต้องหาที่อยู่ของซอมบี้พวกนี้ให้ได้ พวกมันมีความสามารถในการปิดบังตัวตนเก่งมาก ไม่ง่ายเลยที่จะหาฐานพวกมันเจอ

ธรรมดาตอนที่ออกไปข้างนอกจะพบซอมบี้อยู่กระจัดกระจาย แต่ตำแหน่งที่กลบดานพวกมันจริง ๆ อยู่ที่ไหนก็ยังไม่มีใครรู้ ส่วนพวกที่กลับมาเป็นมนุษย์แล้ว พวกเขาก็ไม่รู้เช่นกันว่าแหล่งกลบดานพวกมันอยู่ที่ไหน

พอคิด ๆ ดูแล้ว ฉู่เหินก็ตัดสินใจพาคนหลายร้อยคนไปหาแหล่งกลบดาน ในเวลาเดียวกันก็ใช้ประโยชน์จากวัตถุดิบในมือ สร้างค่ายกลอำพลางคนนับร้อยเอาไว้ ทุกครั้งที่ออกไปข้างนอกเขาจะสร้างค่ายกลอำพลางแบบนี้ ให้ทุกคน ทำให้พวกเขาสามารถออกไปด้วยกันได้อย่างปลอดภัย

การพาคนไปในครั้งมีจุดมุ่งหมาย 2 ข้อ อย่างแรกหาแหล่งกลบดานซอมบี้ว่าพวกมันมีจำนวนเท่าไหร่กันแน่ อย่างสองไปดูว่าซอมบี้ด้านนอกที่มาบุกโจมตีว่าพวกมันยังเหลืออยู่มากมายแค่ไหน หากสามารถกำจัดกองกำลังเหล่านี้ไปได้ก็จะเป็นเรื่องดีต่อเมืองโบราณ

หลังจากพาคน 200 คนออกไป ผ่านไป 1 วัน 1 คืนสำหรับการค้นหา

ฉู่เหิน ก็ได้รับมีข้อมูลมาหนึ่งอย่าง พวกเขาพบว่ามีสถานที่พิเศษหนึ่งแห่ง ที่นั้นมีซอมบี้ไม่ทราบจำนวนซ่อนตัวอยู่ ซึ่งมีจำนวนเท่าไหร่ก็ยังไม่ชัดเจน พวกเขาสงสัยว่าที่นั้นแหละที่เป็นแหล่งกลบดาน

นอกจากแหล่งกลบดานขนาดใหญ่นั้นแล้ว พวกเขายังพบกับกองกำลังอีก 2 กองด้วยกัน ใน 2 กองนั้น กองกำลังแรกน่าจะมีประมาณ 300,000 ตัว อีกกองกำลังมีประมาณ 200,000 ตัว พอฉู่เหินได้ยินข่าวนี้ดวงตาก็หรี่ลงจากนั้นก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้ เขาคิดวิธีดี ๆ ออกแล้ว 1 วิธี

ครั้งนี้มีคนที่เข้าร่วมกับทางกองทัพเยอะยิ่งกว่าครั้งที่แล้ว พอได้รับชัยชนะไปแล้วครั้งหนึ่ง ชาวเมืองก็ยิ่งมั่นใจแม้แต่พวกที่มีพลังวรยุทธ์ไม่เท่าไรก็ยังมาเข้าร่วมทัพเช่นกัน

นอกจากนั้นคนที่กลับมาเป็นมนุษย์ก็กลายเป็นขั้นผู้พิชิตดาราเกินกว่า 10,000 คนแล้วและทั้งหมดก็ได้เข้าร่วมศึกครั้งนี้เช่นกัน หลังจากรวบรวมทหารทั้งหมดแล้ว ฉู่เหินก็พบว่าครั้งนี้พวกเขามีจำนวนคนทั้งหมด 36,000 คน การจะเอาทหารทั้งหมดเข้าไปในแหวนมิติของเขามันเป็นไปไม่ได้เลย! ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่แหวนมิติใหญ่ไม่พอแล้ว มันยังเสียเวลาเกินไปอีกด้วย

พอทุกคนรวมพลพร้อมแล้ว ฉู่เหินก็สร้างค่ายกลเคลื่อนย้ายกองทัพไว้ด้านนอก ค่ายกลเคลื่อนย้ายอันนี้ไม่เหมือนค่ายกลอันก่อนเพราะมันใหญ่มากทำให้ถ้าสังเกตดี ๆ ก็จะเห็นร่องรอย แต่ข้อดีของมันก็คือเคลื่อนย้ายคนจำนวนมากได้พร้อมกัน ถ้าซอมบี้พวกนี้ประมาท พวกเขาก็จะโจมตีพวกมันแบบที่คนก็ไม่รู้ผีก็ไม่รู้ได้

แน่นอนหากถูกอีกฝ่ายพบเจอก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ก็แค่ต้องสู้กันซึ่ง ๆ หน้า หลังจากกองทัพทั้งหมดรวมตัวกันครบหมดแล้ว ฉู่เหินก็เตรียมวัตถุดิบให้พอสำหรับกองทัพถึงค่อยนำทัพออกไป

จากข่าวได้มา อีกชั่วโมงกว่าก็ถึงที่หมาย ตอนนี้พวกเขาเห็นกลุ่มซอมบี้ข้างหน้า! หลังจากเห็นซอมบี้กลุ่มนี้แล้ว ฉู่เหินก็ยิ้มออกมา เขาเตรียมสร้างค่ายกลทันที แต่เขาไม่ได้สร้างค่ายกลโจมตี แต่สร้างค่ายกลป้องกัน เขามีวัตถุดิบมากพอก็จริง แต่การสร้างค่ายกลป้องกันมันต้องใช้เวลา

ที่เขาสร้างค่ายกลป้องกัน เพราะเขาจะกักขังซอมบี้พวกนี้เอาไว้พร้อมกัน เขาจะฆ่าพวกมันให้หมดไม่ให้เหลือรอดไปได้แม้แต่ตัวเดียว!

หลังจากสร้างค่ายกลเสร็จ 1 อันแล้ว ฉู่เหินก็ให้คน 1,000 คนอยู่เฝ้าที่นี่ คนพวกนี้ได้กระจายไปทั่วค่ายกล และให้ทหารอีกส่วนไปควบคุมค่ายกล เอาไว้ ทำให้พลังของค่ายกลเพิ่มขึ้นหลายเท่า ใช้คนเยอะพลังค่ายกลยิ่งเยอะตาม

เขายังให้คนรออยู่นอกค่ายกลเตรียมสังหารซอบบี้ก็รอดชีวิตออกมาอีก 10,000 คน

หลังจากเตรียมการเสร็จเรียบร้อย เขาสั่งให้คนที่เหลือรวมตัวกันเป็นกลุ่ม แม้คนของเขาจะไม่ค่อยเข้าใจนักว่าทำไมต้องรวมตัวให้ศัตรูรู้ตัว แต่พวกเขาก็ทำตามที่ฉู่เหินสั่งการ ไม่ถามอะไรมากความ

ส่วนซอมบี้อีกกลุ่มหนึ่งฉู่เหินก็ให้ทุกคนทำแบบเดียวกัน ทุกคนไม่เข้าใจอย่างมากว่าการทำแบบนี้มันมีประโยชน์ยังไง ทำไมไม่เข้าไปโจมตีสักที

หลังจากเตรียมการเสร็จสิ้น ฉู่เหินก็สั่งให้ทุกคนเคาะอาวุธของตัวเอง ทหารใต้บัญชาแม้จะไม่รู้ว่าฉู่เหินจำอะไรกันกันแน่ แต่ทุกคนก็เคาะอาวุธของตัวเองพร้อม ๆ กัน

การกระทำเช่นนี้แน่นอนว่าต้องมีเสียงสะท้อนออกไปไกลอย่างแน่นอน มีคนส่งสาร ก็ต้องมีซอมบี้ส่งสารเช่นกัน การที่ฉู่เหินให้ส่งเสียงดังแบบนี้ ไม่ถึง 10 นาทีซอมบี้ทั้งหมดก็ได้ยิน เมื่อพวกมันได้ยิน พวกมันก็รวมกันกันทันที จนพวกทหารสะดุ้งตกใจ เพราะพวกมันไม่ได้มีแค่กองกำลังเดียว

ก่อนหน้านี้พวกซอมบี้สูญเสียไปแล้วถึง 400,000 กว่าตัว ถ้าต้องตายอีกแม้พวกมันจะมีกำลังพลมากมายก็ไม่อาจยอมรับไหวแน่! ดังนั้นครั้งนี้พวกซอมบี้ระดับสูงจึงตัดสินใจว่าจะรวมกำลังแล้วบุกไปพร้อมกัน!

พวกซอมบี้ยังตัดสินใจว่าจะฆ่าฉู่เหินให้ได้ พวกมันใช้กำลังพลที่มากกว่าปิดล้อมทัพของฉู่เหินอย่างรวดเร็ว ถ้าพวกมันบีบทั้งหน้าและหลัง อาศัยกำลังของฉู่เหินจะทำอะไรได้? เมื่อคิดถึงตรงนี้ซอมบี้ระดับสูงก็ให้ทหารกระจายกำลังไปและให้ซอมบี้กว่า 100,000 ตัวมุ่งตรงไปสังหารฉู่เหินทันที

พอฉู่เหินเห็นว่าพวกซอมบี้ติดกับแล้ว ก็ยุติให้ทุกคนเลิกเคาะและเริ่มเปิดฉากสงครามทันทีที่ซอมบี้เหล่านี้พุ่งเข้ามา…

สุดยอดชาวประมง

สุดยอดชาวประมง

Status: Ongoing
ฉู่เหิน เด็กหนุ่มธรรมดาที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านชาวประมง ทุกวันเขาจะออกไปหาปลาที่ทะเลกับพี่ชาย แต่วันนั้นก็มีเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้น มีพายุไต้ฝุ่นขนาดใหญ่เกิดขึ้นตรงหน้า ทั้งสองพยายามหนีจากพายุลูกนั้นอย่างสุดความสามารถแต่ก็ไม่ทัน…ในขณะนั้นเองฉู่เหินรับรู้ได้ถึงความผิดปกติบางอย่าง มีเสียงดังขึ้นในหัวของเขาทันใดนั้นก็มีแหปรากฎออกมาตรงหน้าเขาหลังจากนั้นไม่นานเขาก็หมดสติไป เมื่อเขาตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองอยู่ในโรงพยายาบาลและโดยที่ตัวเขาเองไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลย แต่กลับกันกับพี่ชายของเขาที่อยู่ในห้องผู้ป่วยข้างๆ มีสภาพที่ขาหัก หรืออาจจะต้องเสียขาและพิการไปตลอดชีวิต ซึ่งค่ารักษาพยายาบาลของพี่ชายเขาไม่ใช่เงินน้อยๆ แล้วอย่างนี้ฉู่เหินจะทำยังไงต่อไป….

นิยายแนะนำ

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท