ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ บทที่ 89 นางช่วยเขาแล้ว
ไม่รู้ว่าอี๋เหนียงสามออกจากงานไปตั้งแต่เมื่อไร ตอนนี้กำลังหน้าแดงหูแดง โอบบ่าวไพร่หนุ่มคนหนึ่งราวกับอดอยาก กอดจูบกับเขาอย่างกับธาตุไฟเข้า!
บ่าวไพร่คนนั้นพยายามขัดขืนเต็มกำลัง ผลักอี๋เหนียงสามออกด้วยท่าทางที่เห็นความตายคือทางออก แต่อย่างไรก็ผลักออกไปไม่ได้
ต่างบอกว่าผู้หญิงผู้หญิงอายุสามสิบะยานอยาก สี่สิบหื่นกระหาย แต่อดอยากไม่เลือกกินเหมือนอี๋เหนียงสามอย่างนี้ ทุกคนเพิ่งจะเคยเจอเป็นครั้งแรก!
หนานฉีซานหน้าเขียวทันที “อี๋เหนียงสาม! เจ้ากำลังทำอะไรน่ะ! หยุดเดี๋ยวนี้!”
ออกแรงข้อนิ้วบีบจอกเหล้า อารมณ์พลุ่งพล่านเทียมฟ้าราวกับเหมี่ยวต่อมาจะกินอี๋เหนียงสาม ผู้ไม่รู้จักยางอายคนนี้
ฮูหยินมองจนปากอ้าตาค้าง ครั้งได้สติก็รีบราดน้ำมันบนกองเพลิง
“ไอ้หยา อี๋เหนียงสาม! นี่เจ้าเป็นอะไรไปน่ะ! ถึงกับทำเรื่อง ทำเรื่องผิดศีลธรรมต่อหน้าทุกคนอย่างนี้ได้…”
วันนี้นางเพิ่มความรู้แล้ว อี๋เหนียงสามไม่เพียงแต่อาละวาดสองครั้งติดกัน ทั้งยังอย่างกับเปลี่ยนเป็นคนละคน ถึงกับกล้าสมคบคิดอนาจารไร้ยางอายต่อหน้าเฉิงเซี่ยงแบบนี้!
“ท่านแม่!”
สีหน้าหนานอี่ว์น่าสนุกที่สุด นางรู้ว่าในจอกเหล้าใบหน้ามียา แต่คิดไม่ถึงว่าฤทธิ์ยาจะไวขนาดนี้!
กลับต้องมาเสียยาดีอย่างนี้กับอี๋เหนียงสามที่ไม่เอาไหน หนานอี่ว์รู้สึกเสียดายมาก ถ้าหนานหว่านเยียนไม่ยื่นมือมาแทรก ตอนนางกับกู้โม่หานก็ข้าวสารเป็นข้าวสุกแล้ว จากนั้นก็ทะยานสู่ความรุ่งโรจน์!
ต้องโทษหนานหว่านเยียน!
หนานอี่ว์กัดฟันกรอด รีบเข้าไปฉุดอี๋เหนียงสามไว้ “อี๋เหนียง! ท่านดื่มมากเกินไปใช่หรือไม่ อี่ว์เอ๋อร์ไม่ดีเอง รู้ว่าท่านดื่มมากไม่ได้ แต่กลับไม่ห้ามท่าน!”
ตอนนี้นางได้แต่หาข้ออ้างแบบนี้มาแก้สถานการณ์ให้อี๋เหนียงสาม ยัยบ้านี่จะได้ไม่แบไต๋ออกมาจนหมด โยนความผิดมาทำให้นางต้องพลอยเดือดร้อนไปด้วย
สายตากู้โม่หานมีความมืดปราดผ่าน แต่ไม่นานก็นึกขึ้นได้ เหลือบมองหนานหว่านเยียนที่กำลังพยายามกลั้นขำด้วยสายตาลุ่มลึกไม่อาจคาดเดา
ทุกคนต่างตะลึงกับภาพนี้ มีเพียงนางที่อยู่ในความคาดหมาย
หนานหว่านเยียนมองกู้โม่หาน “มองข้าทำไม ข้าไม่รู้อะไรทั้งนั้น”
นางแค่เติม ‘ของ’ ลงในจอกเหล้านั้นนิดหน่อย ช่วยให้ฤทธิ์ยาทำงานได้มีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น ใครจะรู้ว่าอี๋เหนียงสามจะออกอาการกะทันหันแบบนี้ แล้วยัง…ร่านขนาดนี้ด้วย
ดูท่ายานี้จะไม่ธรรมดา ถ้ากู้โม่หานดื่มลงไปจริงๆ…
อยู่ๆ นางก็นึกถึงภาพที่เห็นเมื่อไม่นานมานี้ เพ้ย! ผู้หญิงได้เหนื่อยตายแน่
กู้โม่หานเบนเส้นจักษุออก ใบหน้าหล่อเหลาเย็นชาดุจน้ำค้างแข็ง
ดูท่าเหล้าจอกนั้นจะมีปัญหา อี๋เหนียงสามกับลูกสาวจงใจคารวะเหล้าเขา ต้องการเล่นงานเขาชัดๆ!
กู้โม่หานดวงตาเรียวยาวหรี่อย่างเย็นชา เผยความอันตรายออกมา
ตระกูลหนานไม่มีดีสักคนอย่างที่คิด!
แต่เขาคิดไม่ตก ทำไมเมื่อครู่หนานหว่านเยียนต้องยื่นมือมาช่วยด้วย…
ครั้นฮูหยินเห็นท่าทางรุ่มร่ามของอี๋เหนียงสามแล้ว ก็รีบเพิ่มเชื้อไฟอยู่ข้างๆ
“อี่ว์เอ๋อร์ ข้าจำได้ว่าอี๋เหนียงสามคอแข็งเหมือนกันนี่ ทำไมดื่มเหล้าของเจ้าแล้วเป็นอย่างนี้ไปได้”
นางมีความสุขที่ได้เห็นสองแม่ลูกตกที่นั่งลำบาก ทางที่ดีหนานฉีซานก็ขับพวกนางออกจากจวนเฉิงเซี่ยงไปเสียเลย นางจะได้ไม่ต้องเห็นหน้าน่ารำคาญของสองคนนี้อีก
อย่าพูดเลยว่าหนานฉีซานโมโหขนาดไหน
เขากำหมัดแน่น ยกถ้วยน้ำเย็นขว้างไปทางอี๋เหนียงสามด้วยความโกรธเทียมฟ้า “อี๋เหนียงสาม วันนี้ยังขายหน้าไม่พออีกหรือ! ยังไม่รีบไสหัวกลับห้องของเจ้าไปอีก!”
เขาโมโหพลุ่งพล่าน เพราะถูกสวมเขาต่อหน้าทุกคน ขายหน้าจวนเฉิงเซี่ยงหมดแล้ว!
แต่ที่เขางุนงงมากกว่าคือ เขาไม่เชื่อว่าการที่อี๋เหนียงสามเสียกิริยาในตอนนี้ รวมถึงที่ฮูหยินกล่าวเมื่อตอนบ่าย จะเป็นเรื่องที่อี๋เหนียงสามซึ่งมักพะเน้าพะนอในยามปกติทำออกมาได้
แต่ตอนนี้ ต่อหน้าเขา อี๋เหนียงสามกลับทำให้คน ‘เปิดหูเปิดตา’ จริงๆ
ตอนนี้ ฤทธิ์ยาในตัวอี๋เหนียงสามกำลังทำงานเต็มประสิทธิภาพ นางใกล้เคียงกับความบ้าคลั่ง เอาแต่พุ่งเข้าหาบ่าวไพร่คนนั้น โดยไม่สนใจการฉุดกระชากของหนานอี่ว์และน้ำเย็นของหนานฉีซานที่สาดออกไป
ปากยังเอาแต่พูดว่า “อย่างไร รูปร่างข้าอย่างนี้ยังไม่พอให้เจ้าสุขสมหรือ มาสิ ไม่ต้องอาย!”
ครั้นพูดออกมา ก็ทำให้คนจำนวนมากต้องปิดตาถอยหนี
อี๋เหนียงสาม…หน้าไม่อายจริงๆ!
หนานฉีซานหน้าเขียวปนม่วง กำลังจะชักกระบี่ตรงเอวขององครักษ์ด้านข้าง
หนานอี่ว์พลันนัยน์ตาหดเล็ก ดวงตาแดงฟาดมือไปตบอี๋เหนียงสามสองที “อี๋เหนียง! ท่านได้สติหน่อย! นั่นไม่ใช่ท่านพ่อนะ! ท่านเมาแล้ว!”
“เพียะๆ” อี๋เหนียงสามพ่นเลือดออกมาหนึ่งคำทันที ดวงตากระจ่างขึ้นเล็กน้อย
หนานฉีซานวาวโรจน์ถลึงตามองสองแม่ลูก ไฟในอกพุ่งปรี๊ดขึ้นสมอง “หนานอี่ว์ หลีกไป!”
หน้าตาที่เขาเฝ้ารักษามาอย่างดีถูกพวกนางขายไปหมดแล้ว!
หนานอี่ว์ฉุดอี๋เหนียงสามที่กึ่งเพ้อกึ่งตื่น “ตุบ” นางคุกเข่าตรงหน้าหนานฉีซาน “ท่านพ่อ ข้าไม่ดีเอง ไม่ได้ดูแลอี๋เหนียงให้ดี ช่วงนี้นางไม่ค่อยสบาย หมอในจวนมาตรวจจ่ายยาแล้ว บอกว่าดื่มเหล้าไม่ได้ แต่วันนี้…”
ว่าแล้วนางก็แอบกวาดสายตามองอี๋เหนียงสามแรงๆ ทีหนึ่ง อี๋เหนียงสามคนนี้ เรื่องดีไม่ทำ แล้วยังทำให้เสียเรื่องอีก
แต่บนใบหน้านางยังน้ำหูน้ำตาไหลเอ่ย “วันนี้อี๋เหนียงดื่มเหล้า แล้วยังทำให้เกิดเรื่องขายหน้าอย่างนี้อีก เป็นความผิดของอี่ว์เอ๋อร์เอง! ท่านพ่อโปรดอนุญาตให้ข้าส่งนางกลับไปกักตัวอยู่ในห้องด้วย! จนกว่าท่านพ่อจะหายโกรธ!”
อี๋เหนียงสามมองเลิ่กลั่ก ไม่รู้ว่าพวกเขากำลังพูดอะไรกันอยู่ รู้แต่เพียงหัวร้อน จากนั้นก็เริ่มไม่ได้สติอีก
เมื่อนั้นหนานหว่านเยียนก็เอ่ยขึ้นลอยๆ
“ท่านพ่อ หนานอี่ว์ไม่ผิด อาจเป็นเพราะช่วงนี้อี๋เหนียงสามรู้สึกว่าท่านทอดทิ้งนาง คิดถึงคะนึงหาจนป่วย ถึงได้ทำเรื่องแบบนี้ เฮ้อ…ถ้าข่าวแพร่ออกไป คงไม่เป็นผลดีกับจวนเฉิงเซี่ยง”
ครั้นหนานฉีซานได้ฟังก็ยิ่งเดือดดาล ตวาดเสียงกร้าวกับสองแม่ลูก “โยนอี๋เหนียงสามลงสระน้ำเย็น หนานอี่ว์ เจ้าเฝ้าเอาไว้ ห้ามไปไหนแม้แต่ก้าวเดียว!”
ฮูหยินลอบยิ้มเย็นชา สมน้ำหน้า!
“เจ้าค่ะ ท่านพ่อ” หนานอี่ว์ถลึงตามองหนานหว่านเยียนหนักๆ แค้นไม่มีสิ้นสุด
หนานหว่านเยียน! ทำไมตอนนี้นางแพศยานี่ถึงน่ารำคาญอย่างนี้!
ไม่เพียงแต่ทำให้นางเสียเรื่อง ทั้งยังราดน้ำมันบนกองไฟอีก!
รอให้นางได้ลืมตาอ้าปากสักพักหนึ่งก่อนเถอะ ต้องทำให้นางแพศยานี่อยู่ไม่สู้ตายแน่!
หนานอี่ว์กัดฟันเคียดแค้น ลากอี๋เหนียงสามออกจากห้องโถงงานเลี้ยงทั้งอย่างนั้น
อี๋เหนียงสามถูกถูลู่ถูกังตลอดทาง แล้วยังกระชากเสื้อผ้าไม่หยุด “เจ้าทำอะไรน่ะ! ปล่อยข้า! ข้ายังไม่ได้…”
หนานอี่ว์ตบหน้านางอีกสองฉาด อี๋เหนียงสามจึงจะสงบไปโดยสมบูรณ์…
