ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ ตอนที่ 135 หนานหว่านเยียน，ตายไม่มีที่กลบ
หลังจากคิดได้เช่นนี้ เขาก็เดินไปที่เรือนจู๋หลาน
แตกต่างจากในเรือนเซียงหลินกับเรือนซีเฟิง ในเรือนจู๋หลานดูครึกครื้นมาก
หยุนอี่ว์โหรวใช้การดื่มชาเป็นข้ออ้าง เพื่อทำการเชิญเหล่าคุณหนูจากตระกูลที่มีชื่อเสียงตั้งแต่เช้า
ผู้นำไม่ใช่ใครอื่น แต่คือเจียงหรูเยว่ที่ถูกหนานหว่านเยียนสั่งสอนอย่างหนักในงานเลี้ยงวันเกิด
พอเห็นบุคลิกที่เปล่งประกายของหยุนอี่ว์โหรว เจียงหรูเยว่ก็ยิ้มเยาะเย้ยในใจ แต่ต่อหน้ายังคงมียิ้มแย้ม
“ช่วงนี้พระชายารองหยุนดูเหมือนจะมีความสุขมาก อ๋องอี้ คงจะประคบประหงมดูแลอย่างดี!”
วันนี้หยุนอี่ว์โหรวดูเหมือนจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ นางแสร้งทำเป็นไม่เข้าใจคำพูดที่เสียดสีของเจียงหรูเยว่ยังคงยกยิ้มเช่นเดิม
“น้องเจียงพูดเกินไปแล้ว ท่านอ๋องงานยุ่งมากแต่ก็ยังสละเวลามาเป็นห่วงข้า ดูสิ ท่านอ๋องเห็นว่าปกติข้าไม่ค่อยออกไปข้างนอก จึงอนุญาตให้ข้าเชิญทุกท่านมาที่จวนเพื่อพูดคุยดื่มน้ำชาร่วมกัน”
วันนี้ เป็นวันที่สำคัญต่อนางเพื่อจะเปลี่ยนตัวเองขึ้นมาเป็นใหญ่ในจวน! แม้แต่ท้องฟ้ายังเป็นใจ เหมือนจะบอกให้ทุกคนได้รู้ว่านางจะได้เป็นพระชายาของจวนแห่งนี้อย่างแท้จริง!
เจียงหรูเยว่กำลังจะพูดต่อ ก็ได้ยินคนมารายงาน “ท่านอ๋องเสด็จมา!”
หยุนอี่ว์โหรวไม่สามารถปกปิดความดีใจของนางไว้ได้ นางเดินไปต้อนรับด้วยท่าทางอ่อนหวาน แล้วทำความเคารพกู้โม่หานอย่างอ่อนช้อย “ท่านอ๋องมาได้อย่างไรเพคะ”
เจียงหรูเยว่มองไปที่ใบหน้าที่หล่อเหลาของกู้โม่หานในใจแค้นเคือง และแอบกัดฟันแน่น นางอิจฉาหยุนอี่ว์โหรวและหนานหว่านเยียนที่ได้แต่งงานให้กับผู้ชายอย่างกู้โม่หาน
นางมีตรงไหนสู้สองคนนี้ไม่ได้กัน? !
กู้โม่หานมองไปที่หยุนอี่ว์โหรวแววตาเต็มไปด้วยความอ่อนโยน “หนานหว่านเยียนบอกว่าเขาจะจัดงานเลี้ยงเพื่อขอบคุณข้า และให้พาเจ้าไปด้วย”
พอได้ยินเช่นนี้ บรรดาหญิงสาวที่มาพร้อมกับเจียงหรูเยว่ ต่างก็มองหน้ากันด้วยความตกตะลึง
หนานหว่านเยียนกำลังหาเรื่องใส่ตัวเองหรือไงกัน?
ขอบคุณกู้โม่หาน แต่กลับบอกให้พาหยุนอี่ว์โหรวไปด้วย ดูเหมือนว่าวันนี้ จะมีเรื่องสนุกให้ดูเสียแล้ว
หยุนอี่ว์โหรวแสร้งทำเป็นปิดปากอย่างประหลาดใจ “ไปที่เรือนเซียงหลินหรือเพคะ?”
จากนั้นก็หันกลับมามองเหล่าคุณหนูที่นางเชิณมา “แต่ว่า…”
กู้โม่หานเห็นความกังวลของนางมองไปที่กลุ่มหญิงสาว แล้วพูดว่า “ไปด้วยกัน”
เพราะอย่างไร พอไปถึงเรือนเซียงหลิน ก็ยกให้หนานหว่านเยียนเป็นคนจัดการเอง!
หยุนอี่ว์โหรวแอบยิ้มเยาะ “เพคะ”
ทั้งสองคนเดินนำบรรดาหญิงสาวเดินไปที่เรือนเซียงหลิน
ทันทีที่เดินเข้าประตูไป หยุนอี่ว์โหรวก็เห็นหนานหว่านเยียนซึ่งกำลังยืนสง่าอยู่ด้านหน้า เพื่อรอต้อนรับ
หยุนอี่ว์โหรวในเวลานี้ไม่มีความเกลียดชังในดวงตา มีเพียงความดีใจที่จะได้แก้แค้น
ตัวเอกอยู่ที่นี่ นางย่อมดีใจเป็นธรรมดา ทุกสิ่งที่นางเคยโดนมาในอดีตวันนี้นางจะคืนให้หนานหว่านเยียนเป็นพันๆ เท่า ตอนนี้นางจะโยนความแค้นทั้งหมด ในการเดินหมากรุกในครั้งนี้
พอหนานหว่านเยียนเห็นกู้โม่หานกับหยุนอี่ว์โหรวที่เดินนำหน้า นางจึงยกยิ้มพึงพอใจ
มาถึงเร็วเหมือนกัน
พอเห็นว่าเจียงหรูเยว่ตัวปัญหาก็อยู่ด้วย แล้วยังเหล่าคุณหนูปากมากอีกหลายคนอยู่ด้วย แววตาของนางจึงเคร่งขรึมทันที
หยุนอี่ว์โหรวเดินเข้ามาเคารพอย่างประณีต “คารวะพระชายาเพคะ”
ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด ยิ่งหยุนอี่ว์โหรวทำท่าทางเรียบร้อยและเคารพมากเท่าไหร่ หนานหว่านเยียนก็ยิ่งรู้สึกว่า หยุนอี่ว์โหรวกำลังวางแผนบางอย่างที่น่ากลัวอยู่…
หนานหว่านเยียนเอ่ยตอบเสียงเรียบ “พระชายารองหยุนสุขภาพไม่ดี วันนี้กลับมีเวลาดื่มน้ำชากับบรรดาคุณหนูได้หรือ”
“หม่อนฉันอาการดีขึ้นมากแล้ว อยู่ในจวนค่อนข้างน่าเบื่อ จึงชวนเพื่อนมานั่งคุยกันเพคะ”
หลังจากพูดจบ นางก็หันหน้าไปมองกลุ่มคุณหนูตระกูลใหญ่ และพูดอย่างลำบากใจ “เพียงแต่ว่าวันนี้โหรวเอ๋อร์เป็นคนเชิญบรรดาคุณหนูจากตระกูลต่างๆ มาที่นี่ ถ้าจะให้ทุกคนกลับไปรอที่เรือนจู๋หลานคงเป็นความผิดของโหรวเอ๋อร์”
“แต่งานเลี้ยงของครอบครัวถือเป็นงานเลี้ยงส่วนตัว โหรวเอ๋อร์กลัวว่าจะทำให้พระชายาไม่พอใจเอาได้”
“ไม่ทราบว่า พระชายาจะให้บรรดาคุณหนูเหล่านี้ร่วมทานอาหารด้วยได้หรือไม่เพคะ”
นางมองไปทางหนานหว่านเยียนกับกู้โม่หาน แสดงท่าทีน่าสงสารและขอร้อง
หนานหว่านเยียนยกยิ้มให้กับการแสดงของหยุนอี่ว์โหรว
จะก่อเรื่องแน่นอนว่าต้องไม่รังเกียจที่มีคนเยอะ
“ได้แน่นอน พระชายารองหยุนอยากจะเชิญคนมามากเท่าไหร่ก็ได้ตามที่ต้องการ”
ในแววตาของหยุนอี่ว์โหรวมีประกายเย็นชาส่องผ่าน ก่อนจะยกยิ้ม “เพคะ”
แต่เซียงอวี้กลับรู้สึกว่า วันนี้หยุนอี่ว์โหรวดูท่าทางแปลกๆ นางบอกไม่ถูก รู้สึกเหมือนว่านางคว้าชัยชนะไว้ในกำมือแล้ว
กู้โม่หานชำเลืองมองไปทางหนานหว่านเยียน แต่หนานหว่านเยียนเหมือนจะมองไม่เห็น นางฮัมเพลงเล็กน้อยและเดินเข้าไป
สุดท้ายเพราะมีคนเยอะ จึงย้ายสถานที่จากเรือนเซียงหลินไปที่ห้องโถงของจวน
หยุนอี่ว์โหรวจ้องมองไปที่แผ่นหลังของหนานหว่านเยียนที่ไม่มีการระมัดระวัง ก่อนจะยกยิ้มเยาะ แล้วแววตาดุร้ายในดวงตาของนางก็หายวับไป
หนานหว่านเยียน ครั้งนี้ ข้าจะต้องให้เจ้าตายโดยไม่มีที่ฝังอย่างแน่นอน!
