ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ บทที่ 475 ใจเต้น
หนานหว่านเยียนชอบมองหญิงงาม หญิงงามผู้นี้รูปร่างผอมสูงขาเรียวยาว หน้าตาก็ยิ่งมีเสน่ห์ทำให้คนลุ่มหลง นางกำลังมองอย่างเพลิดเพลิน ก็ถูกกู้โม่หานหยิกเอวไปทีหนึ่ง ทั้งแรง ทั้งเจ็บ
นางถูกทำให้หลุดจากภวังค์และมองไปยังกู้โม่หาน แล้วเอ่ยอย่างไม่พอใจ: “ท่านทำอะไร?”
กู้โม่หานใบหน้าเรียบเฉย และต้องการป้อนส้มนาง หนานหว่านเยียนไม่ต้องการ แต่ก็เกือบจะถูกสายตาของเขาฆ่าเอา นางจึงอ้าปาก ยอมกินส้มที่เขาป้อน
องค์หญิงฮั่นเฉิงเห็นว่ายั่วเย้าไม่สำเร็จ ก็แสดงสีหน้า ไม่พอใจในทันที แต่ก็รู้ว่าเพลานี้ไม่สามารถก่อเรื่องได้ จึงไปจากเบื้องหน้าของกู้โม่หานอย่างรวดเร็ว
พอจบเพลง มีเสียงชื่นชมดังกึกก้อง องค์หญิงฮั่นเฉิงเชิดหน้าขึ้นด้วยความภูมิใจอย่างยิ่ง แล้วโค้งตัวคำนับให้กู้จิ่งซานตามประเพณีต่างแคว้น “องค์หญิงสามแห่งแคว้นเทียนเซิ่ง——ฉินมู่ไป๋คารวะฝ่าบาท!”
กู้จิ่งซานมองดูฉินมู่ไป๋ ด้วยสายตาชื่นชม “ฉินมู่ไป๋ กลุ่มเมฆยามสนธยา หิมะขาวโพลนไร้ที่ติ ช่างเป็นชื่อที่ดีจริงๆ”
ฉินอี้หรานมองดูน้องสาวของตัวเอง จากนั้นก็มองไปยังกู้จิ่งซาน “ฝ่าบาท ปกติแล้วน้องถูกตามใจจนเคยตัว ไม่ค่อยรู้จักการปฏิบัติตัว วันนี้หากทำให้ฝ่าบาทขุ่นเคือง ขอให้ฝ่าบาทโปรดให้อภัย”
กู้จิ่งซานยิ้มแล้วเอ่ยอย่างเบิกบาน: “จะขุ่นเคืองได้อย่างไร องค์หญิงฮั่นเฉิงไม่เพียงแต่บรรเลงขิมไพเราะ ท่วงท่าในการเต้นรำก็ยังอ่อนช้อยงดงามทำให้ผู้คนที่ได้พบเห็นจดจำไม่ลืมอีก ทหาร! นำเหล้าชั้นเยี่ยมสองถัง กำไลหยกมันแพะสิบคู่ ผ้าไหมและผ้าแพรอีกห้าสิบผืนมาเป็นรางวัลให้องค์หญิงที!”
“ขอบพระคุณเพคะฝ่าบาท!” ตาแมวคู่นั้นของฉินมู่ไป๋โค้งจนเป็นพระจันทร์เสี้ยว จากนั้นก็กลับไปนั่งข้างๆ ฉินอี้หรานอย่างงดงาม
แต่สายตาของนาง กลับหันไปมองกู้โม่หานที่ไม่สนใจนางใหม่อีกครั้ง
หนานหว่านเยียนเห็นเช่นนั้น ก็เข้าใจที่ไทเฮากับองค์ชายสิบและพระชายาบอกว่า “ยุ่งยาก” ทันที ว่าคืออะไร
องค์หญิงฮั่นเฉิงมาเพื่ออภิเษกสมรส และคนที่นางชื่นชอบ ก็เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเป็นกู้โม่หาน!
หนานหว่านเยียนมองดูกู้โม่หานอย่างมีความหมายลึกซึ้ง
ใบหน้านี้น่าดึงดูดมากจริงๆ นางนึกถึงเจ้าของเดิมที่ชอบกู้โม่หานขึ้นมา ก็ไม่ใช่เพราะใบหน้านี้เช่นกันหรือ
ใบหน้างดงามจริงๆ
เป็นแบบที่หญิงสาวชอบเลย
กู้โม่หลิงมองดูสายตาขององค์หญิงฮั่นเฉิง แววตาของเขาไม่พอใจ แต่ไม่นานก็กลับมาเป็นปกติ ยิ้มอย่างไม่มีพิษมีภัย
งานเลี้ยงดำเนินไปอย่างสนุกสนานเพลิดเพลิน ทันใดนั้นกู้จิ่งซานก็วางจอกที่ถือมาด้วยลง แล้วเอ่ยขึ้นอย่างช้าๆ: “องค์หญิงฮั่นเฉิงก็อายุมากพอที่จะแต่งงานได้แล้ว แต่ข้าได้ยินเสด็จพี่บอกว่า อยู่ที่แคว้นเทียนเซิ่งเจ้ายังหาพระสวามีที่ถูกใจไม่ได้ ไม่ยอมแต่งงานเลยทำให้ล่าช้า ไม่รู้ว่าวันนี้ องค์หญิงฮั่นเฉิงสัมผัสได้ถึงความมีเสน่ห์ของบุรุษแห่งซีเหย่ของเราได้หรือไม่?”
เสียงพูดจบลง ทุกคนก็หยุดพูดคุยกัน ฉินมู่ไป๋ก็จ้องมองกู้โม่หานอย่างใจจดใจจ่อแทบไม่หายใจ
คำพูดของฮ่องเต้ชัดเจนยิ่งนัก คือต้องการให้เจ้าหญิงเลือกพระสวามี แล้วเริ่มพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องอภิเษกสมรส
ใบหน้าที่งดงามของฉินมู่ไป๋แดงก่ำ สายตาจับจ้องไปที่กู้โม่หาน แล้วเอ่ยกับฮ่องเต้ว่า: “ฝ่าบาท บุรุษแห่งซีเหย่องอาจห้าวหาญยิ่งนัก รูปโฉมก็งดงาม เทียบกับบุรุษแห่งแคว้นเทียนเซิ่งของเราแล้วช่างแตกต่างกัน มู่ไป๋ชอบยิ่งนัก”
กู้จิ่งซานเอ่ยด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม “เช่นนั้นองค์หญิงก็มีคนที่ชอบแล้ว?”
ฉินมู่ไป๋ชี้ไปที่กู้โม่หาน อย่างไม่เอียงอายสักนิด
“ฝ่าบาท มู่ไป๋ชอบเขา ไม่ทราบว่าเป็นลูกท่านหลานเธอท่านใดกันหรือ?”
องค์หญิงฮั่นเฉิงชอบกู้โม่หาน?!
ทุกคนตะลึงงัน กู้โม่หานขมวดคิ้ว หนานหว่านเยียนกินผลไม้อย่างใจเย็นอย่างยิ่ง
กู้โม่หานกู้โม่หลิงเก็บพัด แล้วหรี่ตาจิ้งจอกลง และเก็บซ่อนแววตาที่คมกริบไว้
สีหน้าของกู้จิ่งซานเย็นเยือกขึ้นทันที แต่ก็ยังเอ่ยอย่างสงบนิ่ง “คิดไม่ถึงเลย ว่า องค์หญิงฮั่นเฉิงจะพึงพอใจไท่จื่อ ไท่จื่อ เจ้าคิดเห็นอย่างไร?”
“เขาคือไท่จื่อแห่งซีเหย่ เทพสงครามที่ชื่อเสียงเลื่องลือหรือ?” ตาทั้งคู่ของฉินมู่ไป๋เปล่งประกายทันที จากนั้นก็ลุกขึ้น ในแววตาซ่อนความรู้สึกชื่นชมและความรู้สึกรักที่มีต่อกู้โม่หานเอาไว้ไม่อยู่ “ข้าได้ยินท่านพี่พูดถึงท่านมานานแล้ว บอกว่าท่านทรงปรีชาสามารถ ไม่เพียงแต่รูปโฉมงดงามเหนือบรรยาย และเก่งทั้งบุ๋นและบู๊เท่านั้น แต่ยังกล้าหาญและชำนาญด้านการต่อสู้อย่างยิ่งอีกด้วย ไม่เหมือนกับองค์ชาง แม่ทัพแห่งแคว้นเทียนเซิ่งเลยสักนิด ตอนแรกข้ายังไม่เชื่อ ว่าจะมีคนที่สมบูรณ์แบบถึงเพียงนี้ได้อย่างไร แต่วันนี้พอได้เห็นท่าน ก็เชื่อเลย”
“อีกอย่างตอนที่ข้าเต้นรำอยู่ ท่านไม่สะทกสะท้านเลยสักนิด ควบคุมตัวเองได้มากยิ่งนัก ไม่เหมือนกับบุรุษที่ไร้รสนิยมเหล่านั้นเลย แท้ที่จริงแล้ว บุรุษที่ข้าชื่นชอบ ก็คือคนที่ดีที่สุดในใต้หล้า!”
คำพูดสารภาพรักนี้ ทั้งทะนงตัวและมั่นใจในตัวเองยิ่งนัก
เพียงแต่ นางไม่รู้มาก่อนว่าผู้ใดคือกู้โม่หานหรือ พอเห็นกู้โม่หานก็ถูกใจเลยในทันที
หนานหว่านเยียนเลิกคิ้ว แล้วก็กินส้มต่อ
กู้โม่หานขมวดคิ้ว แล้วเอ่ยกับฉินมู่ไป๋โดยตรง “เป็นความกรุณาอย่างยิ่งที่องค์หญิงฮั่นเฉิงรักและเมตตา แต่น่าเสียดาย ข้ามีพระชายาแล้ว ไม่เหมาะที่จะสมรสกับองค์หญิงดอก”
“มีพระชายาแล้วอย่างไร?” ฉินมู่ไป๋จิตใจหนักแน่นไม่ยอมแพ้ ตอนนี้ได้ยินกู้โม่หานเอ่ยเช่นนี้ ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยอย่างไม่ยอม “คนซีเหย่ส่วนใหญ่นั้นก็มากชู้หลายเมียอยู่แล้ว ในเมื่อข้าต้องการแต่งเข้ามาที่นี่ ก็ย่อมเป็นไปตามธรรมเนียมของที่นี่อยู่แล้ว ไม่ถือสาดอก”
ฉินอี้หรานเลิกคิวขึ้น ขยับจอกเหล้าในมือไปมา มองดูเหตุการณ์นี้อย่างเงียบๆ
กู้โม่หานปฏิเสธไม่ได้ เห็นหญิงสาวที่นั่งข้างๆ ยังกินเม็ดแตงอย่างสบายอกสบายใจอยู่ สายตาของเขาก็ปรากฏความโกรธอย่างรุนแรงทันที
เขาโอบกอดหนานหว่านเยียนที่ชมการแสดงอยู่ แล้วเอ่ยกับฉินมู่ไป๋ว่า: “น้ำใจขององค์หญิงฮั่นเฉิง ข้ารับรู้และขอบคุณด้วยใจจริง แต่พระชายาของข้าหึงหวงง่ายยิ่งนัก พอโกรธแล้วก็ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น หากทำให้องค์หญิงฮั่นเฉิงได้รับความน้อยใจ จักต้องไม่เป็นการดีเป็นแน่”
หนานหว่านเยียนสีหน้างงงวย ในมือยังคงกำเม็ดแตงอยู่
กู้โม่หานร้ายยิ่งนัก ไม่นึกเลยว่าจะดึงนางมาเป็นไม้กันหมา เช่นนี้นางจักต้องทำให้องค์หญิงผู้นี้ไม่พอใจเป็นแน่
เป็นเช่นนั้นจริงๆ ความโกรธของฉินมู่ไป๋ก็เปลี่ยนมาที่หนานหว่านเยียนที่นั่งกินเม็ดแตงอยู่ในทันที
นางเดินไปข้างหนานหว่านเยียนด้วยความไม่ยอมเล็กน้อย แล้วพินิจพิจารณาดูหนานหว่านเยียนอย่างละเอียดถี่ถ้วน แต่ยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกว่างดงามยิ่งนัก โดยเฉพาะนัยน์ตาคู่นั้น งดงามเปล่งประกายไม่เหมือนใครอย่างยิ่ง
ในโลกนี้ยังมีสตรีที่งดงามกว่านางอีกหรือ
ภายในใจของฉินมู่ไป๋ไม่สบายใจเป็นอย่างยิ่ง และอดไม่ได้ที่จะจ้องมองหนานหว่านเยียนอย่างโหดเหี้ยม แต่กลับหันไปยิ้มให้กู้โม่หาน
“เตี้ยนเซี่ย ข้าสามารถเป็นพี่น้องกับพี่สาวได้ จะไม่ทะเลาะกันเพราะความหึงหวง จะว่านอนสอนง่าย ขอเพียงในใจของเตี้ยนเซี่ยมีข้า ข้าก็ไม่มีทางน้อยใจ”
“อีกอย่าง รูปโฉมของข้าก็ไม่ได้ดูธรรมดา ทั้งยังรู้จักหนังสือ สามารถเล่นขิม เล่นหมากรุก เขียนพู่กัน และวาดภาพได้อีก มาตกหลุมรักเตี้ยนเซี่ยตั้งแต่แรกเห็นเช่นนี้ หรือเตี้ยนเซี่ย ไม่ใจเต้นกับข้าเลย……”
