ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ บทที่ 535 ข้าตามหาเจ้าเจอแล้ว
แต่ผลลัพธ์ก็เหมือนกัน หากนางตายไปแล้ว กู้โม่หานก็จะต้องได้รับผลกระทบอย่างสาหัส
เป็นใครกันแน่ ถึงได้เหี้ยมโหดอำมหิตขนาดนี้ หรือว่า….
เมื่อคิดถึงคนที่น่าจะเป็นไปได้อยู่ในหัวสมอง หนานหว่านเยียนก็รู้สึกเหมือนตกลงไปอยู่ในเหวลึก
สายตาเริ่มพร่ามัว คอก็ถูกควันไฟแทรกซึมจนกลายเป็นคาวหวาน กู้โม่หลิงพังหน้าต่างเปิดออก ตอนนี้กลายเป็นสิ่งที่ล้ำค่ามาก แต่ระยะทางอันสั้น กลับทำใหหนานหว่านเยียนเดินอย่างยากลำบาก
คิดอีกทางหนึ่งเกิดเหตุไฟไหม้ในวังก็ถือว่าเป็นเรื่องดี แบบนี้ไม่นานก็จะมีคนพบเห็น นางจะต้องอดทนจนถึงตอนนั้น
ควันไฟลุกไหม้มาตามกรอบหน้าต่างที่พังแล้ว หนานหว่านเยียนอาศัยภาพที่มองเห็นอย่างพร่ามัว พยายามขยับไปใกล้ข้างหน้าต่าง
มือก็พยายามใช้เศษกระเบื้องตัดเชือก ไม่กล้าหยุดพักเลย
แต่จู่ๆ ท่ามกลางควันเทาดำ ปรากฏเงาร่างสีม่วง รูปร่างสูงใหญ่ ดูคุ้นเคยอย่างมาก
คือกู้โม่หาน?
ไม่ใช่ วันนี้เขาสวมชุดสีดำ….
หนานหว่านเยียนไม่สนใจแล้ว ร้องเรียกขึ้นว่า “มาที่นี่ ช่วยด้วย ข้าอยู่ที่นี่”
วินาทีต่อมา เสียงอันตื่นเต้นก็ดังขึ้นมาว่า “หนานหว่านเยียน”
หนานหว่านเยียนหดตาหรี่ลงอย่างหนัก พร้อมพูดขึ้นว่า “กู้โม่หาน?”
ใช่เขาจริงๆด้วย?
ยังพูดไม่เสร็จ กู้โม่หานก็กระโดดเข้ามาทางหน้าต่าง มองเห็นหนานหว่านเยียนถูกมัดมือทั้งคู่ไว้ด้านหลัง ท่าทีย่ำแย่อย่างมาก
บนใบหน้าหล่อเหลาของเขาเต็มไปด้วยความดีใจ คว้ากอดนางไว้แนบอก พร้อมพูดขึ้นว่า “หว่านเยียน ในที่สุดข้าก็ตามหาเจ้าจนเจอ”
หนานหว่านเยียนลืมตาโตขึ้นมาหน่อย ใบหน้าของนางถูกบีบให้ซบแนบอกเขา ใบหูได้ยินเสียงหัวใจเต้นแรงอย่างไม่เป็นจังหวะของเขา แต่จมูกเต็มไปด้วยควันไฟ อดไม่ได้ที่จะไอขึ้นมา
“ไม่ต้องกอดข้าแล้ว แค่กๆ….”
“ไป” กู้โม่หานได้ยินเสียงนางไอ ก็รีบได้สติขึ้นมา คว้าเอาเสื้อผ้าข้างๆ นางมาคลุมร่างกายนางไว้ แล้วอุ้มนางขึ้นมา ใช้เท้าเตะเสาที่มีไฟลุกไหม้ พังประตูออกไปได้อย่างง่ายดาย
ในที่สุดหนานหว่านเยียนก็สามารถหนีเอาชีวิตรอด ไอจนหายใจไม่ทัน กู้โม่หานมองดูหนานหว่านเยียนที่ยังมีอาการตกใจอยู่ในอ้อมอกเขา ใบหน้าเต็มไปด้วยขี้เถ้าดำ พร้อมถามขึ้นว่า “บาดเจ็บตรงไหนไหม?”
มือทั้งคู่ของหนานหว่านเยียนยังถูกมัดอยู่เลย นางหันหลังมา บ่งบอกให้เขาแก้มัด
“ข้าไม่ได้บาดเจ็บ มีคนลักพาตัวข้า เอาข้ามายังที่นี่ ใช่แล้ว ยังมีองค์หญิงฮั่นเฉิง ข้าเห็นนางถูกคนพาตัวไป เจ้าตามหานางเจอหรือยัง?”
“ยังตามหาไม่เจอ” เขาแก้เชือกในมือให้นาง มองดูข้อมือที่ถูกรัดจนแดง ภายในดวงตาคู่งามดั่งหงส์แอบซ่อนความเจ็บปวดไว้ ยังแฝงไปด้วยรัศมีสังหาร พร้อมพูดขึ้นว่า “สมควรตายจริงๆ”
กล้าวางแผนทำร้ายนาง ทำให้นางได้รับบาดเจ็บ
“แค่รอยรัด ไม่เป็นไร” หนานหว่านเยียนเคลื่อนไหวมือ แล้วก็หันมา มองดูเขาด้วยสีหน้าจริงจัง
“กู้โม่หาน แผนในวันนี้ คนพวกนั้นลักพาตัวข้า แล้วก็วางยากู้โม่หลิง กักขังตัวข้ากับกู้โม่หลิงไว้ด้วยกัน ตอนนี้กู้โม่หลิงหนีไปแล้ว แต่พวกเขายังลักพาตัวองค์หญิง เห็นได้ชัดว่า กำลังวางแผนการใหญ่”
คนที่สามารถวางแผนนี้ได้ ยังไงก็ต้องเป็นคนในวัง และยังเป็นศัตรูของนางกับกู้โม่หาน
ไม่อย่างนั้นก็เป็นหนานชิงชิง ศัตรูที่สามารถมองเห็น ไม่อย่างนั้นก็เป็นศัตรูในที่ลับ แต่ไม่น่าใช่ฮ่องเต้ ต่อให้ฮ่องเต้คิดอยากหาเรื่อง ก็จะไม่มีทางสร้างเรื่องเกี่ยวข้องวุ่นวายไปถึงในวัง ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเป็นข่าวอื้อฉาว
แต่ไม่ว่าเป็นใคร คนที่อยู่เบื้องหลัง วันนี้ต้องตายแน่
กู้โม่หานขมวดคิ้วแน่น พร้อมพูดขึ้นว่า “ข้ารู้แล้ว ให้เฉิงอ๋องไปตามหาองค์หญิงแล้ว แต่ว่าเจ้าเจ็ด เกิดอะไรขึ้น?”
ก่อนหน้านี้ บ่าวใช้มารายงานว่า ฉินมู่ไป๋กับหนานหว่านเยียนล้วนหายตัวไป กู้โม่เฟิงก็เร่งเร้าให้ไปตามหาฉินมู่ไป๋ก่อน
ฉินมู่ไป๋ต้องตามหา แต่หนานหว่านเยียนยิ่งต้องตามหา และเห็นได้ชัดว่าเป็นแผนการร้าย ดังนั้นเขากับกู้โม่เฟิงจึงเปลี่ยนเสื้อผ้ากัน ให้กู้โม่เฟิงไปตามหาองค์หญิง เขากลับแอบตามหาหนานหว่านเยียน
หนานหว่านเยียนชี้ไปที่หน้าต่างที่ถูกกระแทกพัง พร้อมพูดขึ้นว่า “ดูเหมือนเขาก็ถูกวางยา ฤทธิ์ยาไม่น้อยด้วย แต่เพื่อไม่ให้เกิดเรื่องไม่คาดคิด เขาเลือกพังหน้าต่างหลบหนีไป”
“ยังไม่ต้องสนใจเรื่องพวกนี้ ตอนนี้ไปตามหาองค์หญิงฮั่นเฉิง ตามจับคนที่อยู่เบื้องหลังสำคัญกว่า ข้ามีวิธีจบคดีโดยเร็ว เจ้าจะฟังความคิดเห็นของข้าไหม?”
กู้โม่หานเช็ดขี้เถ้าบนใบหน้าของนาง พร้อมพูดขึ้นว่า “เจ้าว่ามา”
หนานหว่านเยียนปล่อยให้เขาเช็ดตามอำเภอใจ สายตาแลดูเงียบสงบ
“เมื่อกี้ข้าถูกคนลักพาตัว ข้าให้เข็มปักบนฝ่ามือคนคนนั้น บนเข็มมียาพิษ ไม่ถึงแก่ชีวิต แต่จะล้างไม่ออก ข้ามีวิธีตามหาเขาเจอ”
เมื่อกี้ในสถานการณ์แบบนั้น นางวิ่งหนีไม่พ้น จึงวางแผนระยะยาว
ดังนั้นนางจึงให้ความร่วมมือ เพราะต้องการดูว่าคนคนนั้นคิดอยากทำอะไร ถึงตอนนั้นเมื่อนางหนีออกมาได้ ค่อยรวบตัวพวกเขาทั้งหมด แต่ก็เกินความคาดหมายของนางไปหน่อย
พวกเขาอยากให้นางกับกู้โม่หลิงมีอะไรกัน สร้างความโกลาหลภายในวัง
ยังจุดไฟเผาห้อง อยากให้นางกับกู้โม่หลิงกลายเป็น คู่รักที่ตายไปด้วยกัน
การกระทำสองอย่างนี้ ทำให้เป้าหมายดูแปลกประหลาด อย่างแรกอยากให้นางกับกู้โม่หลิงเสื่อมเสียชื่อเสียง ตายอย่างไร้ที่ฝัง อย่างหลังสามารถยืนยันได้เพียงว่า นางกับกู้โม่หลิงถูกทำร้ายจนตาย ไม่สามารถยืนยันว่านางกับกู้โม่หลิงมีอะไรกัน
ดังนั้น นางจึงยังคิดอะไรไม่ออก ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร
กู้โม่หานเช็ดหน้าของนางสะอาดแล้ว สายตาเยือกเย็น พร้อมพูดขึ้นว่า “ล้วนทำตามที่เจ้าบอก เจ้าต้องการให้ข้าให้ความร่วมมือยังไง?”
หนานหว่านเยียนกำลังจะพูด จู่ๆก็ได้ยินด้านข้าง มีเสียงฝีเท้าเร่งรีบดังขึ้นมา ยังมีเสียงดังขึ้นมาอย่างตื่นเต้นว่า
“ไท่จื่อเตี้ยนเซี่ย”
กู้โม่หานขมวดคิ้ว หันไปมองคนที่มา พร้อมพูดขึ้นว่า “มีเรื่องอะไร?”
คนที่มาคือองครักษ์หลายคน เห็นว่าสถานการณ์ทางหนานหว่านเยียนก็ไม่ค่อยดี ในใจรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาทันที
“เรียนไท่จื่อเตี้ยนเซี่ย ตามเจอตัวองค์หญิงฮั่นเฉิงแล้ว แต่ เกิดเรื่องใหญ่กับองค์หญิงแล้ว…..”
