Chapter 52: ฆ่าผู้ตรวจการ
“ยังไม่ตายเหรอ”
หานเฟยตกใจ เขารู้ว่าการโจมตีของเขาทรงพลังเพียงใด แม้แต่นักตกปลาระดับเก้าก็ยังไม่สามารถต้านทานได้ กระนั้นปลาตัวนั้นก็ไม่ได้ถูกฆ่า
“ไอ้เด็กน้อยฉันบอกให้หยุด!”
หานเฟยล้มเหลวในการสังหารหลี่หูในการโจมตีสามครั้ง เป็นผลให้ผู้ตรวจการอยู่ใกล้เข้ามาเพียงสามสิบเมตร
หานเฟยเย็นชา ตอนนี้เขาไม่สามารถกลับหลังไปได้แล้ว
เมื่อเรือของผู้ตรวจเข้ามาใกล้ผู้ตรวจการก็กระโดดเพื่อที่จะข้ามไปหาเขา
ในขณะที่ผู้ตรวจการบินอยู่ในอากาศหานเฟยก็ลุกขึ้นและเปิดตัว เตรียมระเบิดพลังวิญญาณอีกครั้ง
“คุณกล้าดียังไง! “
แน่นอนว่าผู้ตรวจการบางคนแข็งแกร่งกว่าคนอื่น ๆ ผู้ตรวจการส่วนใหญ่ไม่ใช่ครูในโรงเรียนและเป็นเพียงนักตกปลาซึ่งอาจอยู่ในระดับสูงถึงระดับเก้า
เท่าที่หานเฟยสามารถบอกได้ผู้ตรวจการคนนี้ไม่ได้เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการประมงหรือเขาอาจจะใกล้แล้ว หมายความว่าเขาเป็นนักตกปลาที่เก่ง ดังนั้นเขาจึงตั้งใจที่จะลอง
“ระเบิด! “
“คุณบ้า…”
เหอเสี่ยวยูถูกบังคับให้ถอยกลับมาเพราะแรงระเบิด
ตู้ม…
หลังจากการระเบิดทั้งคู่ตกลงไปในมหาสมุทร
“หานเฟย!”
ใบหน้าของเหอเสี่ยวยูซีดเซียวจิตใจของเธอว่างเปล่า การตกลงไปในมหาสมุทรไม่ใช่เรื่องตลก พวกเขามีโอกาสที่จะตายสูงมากถ้าไม่มีใครอยู่รอบนี้ๆ
ผู้ตรวจการตกใจมากที่สุดในบรรดาคนทั้งหมด ชายหนุ่มคนนี้พยายามที่จะตายไปกับเขาหรอ แล้วทำไมเขาถึงระเบิดพลังวิญญาณได้ถึงสี่ครั้ง?
มันน่าเสียดายที่ไม่มีเวลาให้เขาคิด ผู้ตรวจการเติมพลังวิญญาณให้กับร่างกายของเขาในขณะที่เขาค่อยๆ จมลง แต่เขาเห็นลมสีเขียวพัดมาที่เขาหลังจากที่เขาตั้งตัวได้ตัวได้..
ตูม!!
ผู้ตรวจการถูกระเบิดลึกลงไปหลายสิบเมตรและไม่สามารถกลั้นหายใจได้อีกต่อไป ชายหนุ่มคนนี้เป็นใคร? ทำไมเขาถึงแข็งแกร่งขนาดนี้?
แต่มันไม่ใช่เวลาที่จะคิด เขารีบว่ายน้ำขึ้นไปข้างบน เขาเห็น ปลาใบมีดและงูเข็มขัดแล้ว อย่างไรก็ตามหานเฟยยิ้มเหนือเขา
นี่เป็นครั้งแรกที่หานเฟยใช้ความสามารถมังกรพเนจร แต่มันก็ยังมีประโยชน์มากกว่าสิ่งที่เขารู้ มันทำให้เขาสบายๆ เหมือนเป็นปลาใต้น้ำ
แย่แล้ว
เมื่อเห็นว่าหานเฟยกำลังว่ายน้ำเข้าหาเขาอย่างรวดเร็วผู้ตรวจการก็โบกไม้เท้าเพื่อขวางเขา แต่เขาช้าเกินไปและข้อมือของเขาก็ถูกตัด
ผู้ตรวจการสูญเสียอาวุธเลือดไหลหยดจากข้อมือ เมื่อมองดูงูเข็มขัดที่ใกล้เข้ามาหานเฟยก็ทิ้งและโบกมือให้เจ้าหน้าที่ตรวจการ
บนผิวน้ำเหอเสี่ยวยูยังคงเฝ้าสังเกตอยู่บนน้ำและมีเรือหลายสิบลำกำลังล้อมเข้ามา
“ฮ่า…ฮ่าฮ่า…แค่กๆ …เธอไม่สามารถหลีกเลี่ยงสิ่งนี้ได้”
“หุบปากไม่งั้นฉันจะโยนคุณลงทะเล”
“ไม่เธอทำไม่ได้ แม้ว่าฉันจะบาดเจ็บหนัก แต่เธอก็ทำอะไรฉันไม่ได้ มันไม่มีทางรอดในมหาสมุทรนี้ได้ ฮ่าฮ่าฮ่า…”
ซู่ว!
หลังจากที่หลี่หูพูดจบหานเฟยก็โผล่ขึ้นมาจากน้ำและร่อนลงบนดาดฟ้าเรือของเขา
หลี่หูตกใจ “กะ…แกยังมีชีวิตอยู่ได้ยังไง”
เหอเสี่ยวหยู่หลั่งน้ำตาด้วยความยินดี “หานเฟยนายไม่เป็นอะไรใช่มั้ย ฉันกลัวมากเลย ฉันคิดว่านายตายไปแล้ว…”
หานเฟยจับเบ็ดไม้ไผ่สีม่วงและพูดอย่างใจเย็น “เจ้าหน้าที่ตรวจการเจองูเข็มขัดหลังจากที่เขาตกลงไปในน้ำ และฉันก็เห็นว่างูเข็มขัดเลื้อยเข้าไปในปากของเขาน่ะนะ…”
“แหวะ…”
เหอเสี่ยวยูแทบจะอ้วกหลังจากที่เธอนึกภาพตาม
ใบหน้าของหลี่หูซีดลง เขาชี้ไปที่หานเฟยอย่างตัวสั่น “กะ…แกกล้าฆ่าผู้ตรวจการหรอ”
หานเฟยถามกลับ “นายจะรู้ได้ยังไงว่าเขาถูกฉันฆ่า”
หานเฟยเฝ้าดูมหาสมุทรอยู่พักหนึ่งและผู้ตรวจสอบก็ไม่กลับมา ดังนั้นเขาจึงมาหาหลี่หูและพูดอย่างผ่อนคลายว่า “แต่ยังไงฉันก็จะเอาคะแนนของนายมาทั้งหมดอยู่ดี”
ทันใดนั้นปลาหัวเสือซึ่งไม่ได้ถูกฆ่าก็พุ่งเข้าใส่เขาอีกครั้ง
“ระเบิด! “
ทันทีที่หานเฟยเห็นมันกำลังพุ่งเข้ามา เขาก็ะเบิดพลังวิญญาณอีกครั้งและทำให้ปลาหัวเสือกระเด็น
พั๊วะ! พั๊วะ! พั๊วะ!
หานเฟยทุบมันอย่างแรงด้วยเบ็ดไม้ไผ่สีม่วง แรงขนาดที่ทำให้ดาดฟ้าเรือก็พังลงมา สุดท้ายปลาก็ตายไปครึ่งตัว
หลี่หูตัวสั่นขณะที่เขาเฝ้าดู นั่นเป็นปลาที่หายากแม้แต่ในการประมงระดับหนึ่ง! แต่ตอนนี้มันกำลังจะตายเพราะการทุบของหานเฟย
“หัวเสือ…”
หานเฟยกำลังจะจัดการมัน ทันใดนั้นปลาหัวเสือก็กลายเป็นริ้วแห่งความสว่างและควบแน่นเป็นรูปปลาไปอยู่บนข้อมือของหลี่หู
หานเฟยถามเหอเสี่ยวหยู่ด้วยความประหลาดใจ “ปลาตัวนี้แข็งแกร่งมากเลยเหรอ ฉันคิดว่ามันตายไปแล้วนะเนี่ย”
เหอเสี่ยวหยู่อธิบายว่า “นั่นคือพลังแห่งพันธสัญญา ปลาหัวเสือกำลังจะตาย แต่หลี่หูเรียกมันกลับไปก่อนอย่างไรก็ตามคู่หูจะเจ็บปวดเมื่อสัตว์ที่ทำสัญญาได้รับบาดเจ็บ”
หานเฟยมองไปที่หลี่หู เขากำลังอาเจียนเป็นเลือด
ปลาตัวใหญ่ขนาดนั้นถูกเรียกคืนเข้าร่างงั้นหรอ แบบนั้นก็เหมือนกับน้ำเต้าของฉันเลยน่ะสิ ไม่น่าแปลกใจที่หลี่จื๊อหัวหน้าพยัคฆ์สามารถครองการประมงระดับหนึ่งได้ แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่ปลาตัวนี้จะตาย!
“เจ้าโจรปล่อยนายน้อยของเราซะ”
“คุณกล้าโจมตีนายน้อยของหยัคฆ์ได้ยังไง คุณกำลังทำให้ตัวเองถูกฆ่านะ”
“คุณถูกล้อมไว้หมดแล้ว ปล่อยนายน้อยของเรามาถ้าคุณไม่อยากตาย!”
เมื่อมองไปที่เรือหลายสิบลำรอบๆ หานเฟยก็คว้าหลี่หูที่เหมือนตายไปแล้วครึ่งหนึ่งและพูดกับพวกเขาว่า “เอาคะแนนมาหรือจะให้ฉันจัดการเขา”
“เจ้ากล้าขโมยคะแนนของพยัคฆ์งั้นหรอ?”
“อ๊าา!”
มือข้างหนึ่งของหลี่หูหักทันที เขากรีดร้องอย่างอนาถ
หานเฟยถามว่า “ฉันพูดไม่ชัดหรือว่าหูของคุณทำงานไม่ดีกันเนี่ย”
หลี่หูตะโกนว่า “รออะไรอยู่แล่า? เอาให้เขาสิ! “
หานเฟยกล่าวว่า “เติมเรือลำนั้นด้วย”
หานเฟยชี้ไปที่เรือของเหอเสี่ยวยูและพูดกับเธอว่า “พวกเราเป็นเพื่อนร่วมชั้นกันอยู่แล้ว ฉันจะช่วยเอง”
เหอเสี่ยวยูตกตะลึงกับความโหดเหี้ยมของหานเฟย
อย่างไรก็ตามหานเฟยแข็งแกร่งอย่างมาก เขาบดขยี้หลี่หูนักตกปลาระดับแปดฆ่าผู้ตรวจสอบปลอมและปล้นเรือหลายสิบลำพร้อมกัน เขาคือหานเฟยที่เธอรู้จักจริงหรอ
หานเฟยมีเรือสองลำที่เต็มไปด้วยปลา
หลังจากเรือหลายสิบลำถูกปล้นในที่สุดหานเฟยก็ตบหน้าหลี่หูและพูดว่า “ฉันขอได้มั้ย”
หลี่หูเปลี่ยนสีหน้า มีเวลาเพียงแค่หนึ่งชั่วโมงก่อนสิ้นสุดการสอบ หานเฟยจงใจทำให้เขาห่างจากพิธีกรรมปลุกพลังหรือเปล่า
แคร๊ก!
“อ๊าา!”
หานเฟยหักขาของหลี่หูและยิ้มกว้าง “ฉันต้องพูดซ้ำไหม”
หลี่หูกลัวมากในตอนนี้ เขาตระหนักว่าหานเฟยตรงนั้นข้ามกับสิ่งที่คนอื่นพูดกันและถ้าเขาปฏิเสธตอนนี้เขาอาจจะลงเอยที่มหาสมุทร
หลี่หูกัดฟันพูด “ดะ..ได้เอาไปสิ”
…
ผู้ตรวจการตัวจริงตกใจอย่างมากเมื่อเห็นรูปลักษณ์ที่น่าสังเวชของหลี่หูนี่คือเด็กหนุ่มที่โหดเหี้ยมและและปกครอวพยัคฆ์ที่เขารู้จักหรือเปล่า
ก่อนที่เขาจะจากไปหลี่หูจ้องไปที่หานเฟย
หานเฟยกล่าวว่า “นายกำลังมองอะไรอยู่ บอกพ่อนายซะว่าฉันเสียยาเติมวิญญาณไปสิบเม็ดเพราะนาย ปล่อยให้เขาทำในสิ่งที่เห็นสมควร”
หลี่หูหายใจไม่ออก แต่เขาก็กลั้นความโกรธเอาไว้ เขาล้มเหลวในการฆ่าหานเฟย ถ้าหานเฟยขอให้ถังเกอจัดการกับพยัคฆ์เขาจะถึงจุดจบอย่างแท้จริง
หลังจากที่หลี่หูถูกพาตัวไปเหอเสี่ยวหยูถามว่า “ทำไม … ทำไมนายไม่ฆ่าเขาล่ะ”
หานเฟยพูดอย่างเฉื่อยชา “พ่อของเขาคงบ้าแน่เขาตาย”
…
อีกด้านหนึ่งถังเกอพุ่งเข้าหาถังไป่ยู่
ถังเกอกล่าวว่า “เอาให้คะแนนของนายมาฉันจะไม่ฆ่านาย”
หวังไป่ยูเหงื่อออกอย่างหนัก เขาเจอสัตว์ประหลาดแบบนี้ได้อย่างไรในเมื่อการประมงมีขนาดใหญ่มาก
เขาพูดอย่างรีบร้อน “ถังเกอฉันเป็นเพื่อนสนิทของหานเฟย…ใช่แล้วเขาเป็นหนี้บุญคุณฉัน”
ถังเกอขมวดคิ้ว “บอกฉันสิ ถ้าฉันรู้ว่าคุณโกหกล่ะก็นะ…”
หวังไป่ยูกล่าวว่า “หานเฟยถูกจัดฉากและลอยอยู่ในมหาสมุทรเป็นเวลาห้าวัน ฉันเองที่พบเขาและช่วยชีวิตเขาไว้”
“พูดอีกทีซิ”
ถังเกอระเบิดความโกรธและชี้แท่งทองยาวของเขาไปที่หวังไป่ยู
หวังไปยูว่ากล่าวว่า “ทุกคนในท่าเรือรู้ดี ฉันไม่ทราบว่าใครอยู่เบื้องหลัง แต่ทางท่าเรือกำลังตรวจสอบ ฉันคิดว่าหานเฟยรู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้น”
ถังเกอวางเบ็ดลง “ถ้าหานเฟยเป็นหนี้บุญคุณคุณจริงๆ ถ้าฉันปล่อยคุณไปเขาจะไม่เป็นหนี้อะไรคุณอีกต่อไป”
“ได้สิ” หวังไป่ยูกล่าว
