Chapter 57: โยนปลาเล่น
สิ่งแรกที่หานเฟยทำหลังจากที่เขากลับไปที่เกาะลอยคือให้หลี่กังทำบาร์บีคิว
ในตอนกลางคืนมีผู้คนหลายร้อยคนมารวมตัวกันที่ร้านบาร์บีคิวในตลาด
หลีกังเหงื่อออกอย่างหนักขณะที่เขาย่างอาหาร เขาตะโกนว่า “ไม่ต้องรีบร้อน! จะมีการลดครึ่งราคาในร้านของเราในสามวันถัดไป! คุณสามารถมาเมื่อใดก็ได้ที่คุณต้องการ”
หลี่กังยุ่งเกินกว่าจะดื่มน้ำได้ แต่เขาก็ดีใจ เขาเคยเกลียดตัวเองเมื่อก่อนตอนที่เขาทำหน้าที่เก็บค่าคุ้มครองให้พยัคฆ์ แต่ตอนนี้บาร์บีคิวของเขาเป็นที่ต้องการสูงมากจนมีคนโยนเงินให้เขาโดยสมัครใจ
หลี่กังและแฟนสาวของเขายุ่งอยู่ในตลาดส่วนหานเฟยถังเกอและเหอเสี่ยวยูก็กำลังเพลิดเพลินกับบาร์บีคิวในบ้านของหานเฟยพวกเขากำลังปวดหัวกับวิธีจัดการกับปลาที่จับมาได้
เรือสามลำของเหอเสี่ยวยูถูกเหอหมิงถังนำออกไป หลังจากหานเฟยแยกเรือเหล่านั้นออกไปแล้วเขาก็ยังมีเรือสิบห้าลำ แม้ว่าเขาจะให้หลี่กังไปสามลำ แต่เขาก็ยังมีเรืออีกสิบสองลำที่เขาไม่รู้จะเอามันไปทิ้งที่ไหน
ถังเกอกล่าวว่า “อร่อยมาก!นี่มันอร่อยมาก! เราควรทำปลาทั้งหมดให้เป็นบาร์บีคิว เราจะทำเงินได้มากเลยนะเนี่ย”
หานเฟยกล่าวว่า “พวกมันมีมากเกินไป เรามีปลาหลายแสนกิโลกรัม”
เหอเสี่ยวยูกล่าวว่า “เมื่อพิจารณาถึงสภาพอากาศในตอนนี้ปลาจะตายและเสียภายในหนึ่งสัปดาห์แน่ๆ”
ถังเกอเสนอว่า “เราควรขายมันไหม”
หานเฟยครุ่นคิดอยู่นานว่า “พวกมันถูกพามาจากมหาสมุทรดังนั้นพวกมันควรจะถูกส่งกลับไปที่มหาสมุทร ทำไมเราไม่ทิ้งมันลงไปในมหาสมุทรล่ะ”
“โยนมันกลับไปหรอ”
ถังเกอและเหอเสี่ยวยูมองไปที่หานเฟยราวกับว่าเขาเป็นคนงี่เง่า เขาลืมวันที่ขมขื่นในอดีตได้เร็วขนาดนี้เลยหรอ
ฮันเฟยกล่าวว่า “แท่นวางบาร์บีคิวของเราสามารถใช้จัดการปลาในเรือได้เพียงสองลำภายในคืนพรุ่งนี้อย่างดีที่สุด ส่วนปลาที่เหลือจะเสียเปล่า”
เมื่อสังเกตเห็นความเหยียดหยามของพวกเขา หานเฟยจึงพูดทันทีว่า “คุณไม่เข้าใจเหรอ เราดูดซับทรัพยากรจากมหาสมุทรมาโดยตลอด ตอนนี้ทรัพยากรมีมากเกินไปเราควรคืนมันกลับก่อนที่มันจะตายและถูกปล่อยให้เน่าเสียใช่ไหม”
ถังเกอเกาหัวของเขา “แล้วทำไมคุณถึงเอาปลาพวกนั้นกลับมาล่ะ คุณสามารถขายได้ที่ท่าเรือนี่นา”
หานเฟยกัดกุ้งมังกรและพูดว่า “พวกเขาโดดเดี่ยวเกินไปในมหาสมุทร ฉันเลยพาพวกเขาขึ้นมานั่งเรือเล่น”
ถังเกอ: “???”
เหอเสี่ยวยู: “???”
จากนั้นหานเฟยกระโดดขึ้นเรือโดยไม่สนใจพวกเขา เขาเช่าเรือทั้งหมดจากท่าเรือและพวกเขาผูกไว้ที่ไหนสักแห่งใกล้บ้านของเขาในตอนนี้
เหอเสี่ยวยูสะกิดถังเกอและพูดว่า “นายสังเกตไหมว่าแม้ว่าเขาจะเติบโตอย่างรวดเร็ว แต่สมองของเขาก็ทำงานผิดปกติในบางครั้งอยู่นะ”
ถังเกอพูดอย่างไม่พอใจ “คุณพูดถึงอะไรน่ะ เขาจะได้ที่หนึ่งได้ยังไงกันหากมีบางอย่างผิดปกติกับสมองของเขา”
เหอเสี่ยวยูกล่าวว่า “ฉันรู้สึกว่าเขาเปลี่ยนไปหลังจากที่เขาถูกช่วยขึ้นจากน้ำครั้งนั้น”
ถังเกออยู่ในความคิดลึกๆ นี่คือธรรมชาติที่แท้จริงของหานเฟยหรือเปล่านะ
จากนั้นเหอเสี่ยวยูลังเล “คุณคิดว่าเป็นไปได้ไหมที่ปลากลายร่างมา ว่ากันว่ามีปลาที่สามารถเปลี่ยนเป็นมนุษย์ได้ในดินแดนที่ไม่รู้จักนี่นะ”
ถังเกอมองไปที่เหอเสี่ยวยูและพูดว่า “ฉันคิดว่าพี่ชายของฉันสบายดี ในทางกลับกันคุณนั่นแหละต้องตรวจสมองแล้วนะ”
ในขณะนี้หานเฟยเริ่มโยนปลา เขายิ้มอย่างมีความสุขทุกครั้งที่โยนปลาลงไปถังเกอและเหอเสี่ยวยูต่างก็มึนงง
เหอเสี่ยวยูกล่าวว่า “ฉันจะช่วยนายเอง”
“อยู่นั่นแหละ” หานเฟยดุเหอเสี่ยวยูที่กำลังจะกระโดดลงไป “เด็กผู้หญิงไม่ควรทำงานหนัก นั่งตรงนั้นและเพลิดเพลินกับบาร์บีคิวดีกว่า”
ถังเกอยิ้มและพูดว่า “ให้ฉันช่วยนะ”
“นายก็อยู่ตรงนั้นแหละ”
ถังเกอ: “???”
หานเฟยกลอกตาและพูดว่า “เอ่อ..การโยนปลาไม่ใช่งานเร่งด่วน ฉันจะสอนคุณเกี่ยวกับเอกสารที่ไม่สมบูรณ์ที่เกี่ยวกับ 108 วิธีในการปรับสภาพร่างกายดีกว่านะ”
เหอเสี่ยวยูเม้มริมฝีปากของเธอและกล่าวว่า “โอเค! งั้นฉันกลับแล้วนะ”
หานเฟยถามว่า “ทำไมคุณจะกลับแล้วล่ะ คุณสามารถเรียนรู้ด้วยกันได้นะ”
“ห้ะ”
เหอเสี่ยวยูมองไปที่หานเฟยด้วยความตกใจ “จริงหรอ ฉันก็เรียนได้เหมือนกันหรอ”
หานเฟยโบกมือและพูดอย่างจริงใจว่า “ฉันไม่มีเพื่อนมากนัก ฉันจะลืมคุณได้ยังไงกัน”
หานเฟยที่ปีนขึ้นไปบนหน้าผาพึมพำกับตัวเองฉันจะไม่บอกคุณว่าฉันแค่สอนคุณเพราะฉันไม่ต้องการให้คุณโยนปลาของฉัน!
เหอเสี่ยวยูค่อนข้างตื่นเต้น ตามที่ฟางเจ๋อบอกมันเป็นเทคนิคการต่อสู้ชั้นยอดของผู้อาวุโสในตำนาน! เธอไม่รู้ว่าผู้อาวุโสคือใครหรืออะไร แต่พวกเขาต้องแข็งแกร่งแน่นอน
ถังเกอก็คิดเหมือนกัน เขาคิดว่าหานเฟยแทบจะไม่ผ่านการทดสอบตกปลา แต่ตอนนี้หานเฟยสามารถสอนเทคนิคการต่อสู้ให้เขาได้แล้ว
หานเฟยกล่าวว่า “ยืนอยู่ตรงนั้นและเลียนแบบฉัน พยายามให้เหมือนกันทุกอย่างเลยนะ”
ถังเกอกล่าวว่า “ได้เลย”
เหอเสี่ยวยู “ไม่ใช่ปัญหา”
การเคลื่อนไหวครั้งแรกคือการงอหลังและเอื้อมมือข้างหนึ่งไปที่พื้นและอีกข้างหนึ่งไปที่เท้า
หานเฟยทำเสร็จอย่างง่ายดายถังเกอหน้าแดงเพราะรู้สึกว่าการเคลื่อนไหวนีน้เป็นเรื่องยาก ในทางกลับกันเหอเสี่ยวยูก็ล้มลงบนพื้น
หานเฟยกล่าวว่า “เหอเสี่ยวยูมีความสามารถแค่นี้หรอ เด็กผู้หญิงควรมีความยืดหยุ่นมากกว่าผู้ชายสิ แล้วคุณล้มได้ยังไง”
เหอเสี่ยวยู: “ก็มันยากมากนี่”
หานเฟยถามว่า “แล้วคุณยังต้องการเรียนอยู่หรือเปล่า”
เหอเสี่ยวยูพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “ฉันทำได้ๆ”
หนึ่งสองสาม…
หานเฟยสอนการเคลื่อนไหวสิบแปดท่าติดต่อกัน ทั้งถังเกอและ เหอเสี่ยวยูต่างเหงื่อออกอย่างหนักและแทบจะล้มลงหลังจากเสร็จสิ้น
หานเฟยรู้สึกงงงวย มันเป็นเรื่องยากสำหรับเขาในตอนเริ่มต้น แต่เขาสามารถเคลื่อนไหวได้ถึงสามสิบหกครั้ง ผลงานของพวกเขาแย่เพราะการสอนที่ไม่ดีของเขาหรือเปล่า
ฟางเจ๋อสังเกตทุกอย่างจากบนท้องฟ้า เขาพยักหน้า ทุกการเคลื่อนไหวของเทคนิคการต่อสู้ชั้นยอดจำเป็นต้องใช้กล้ามเนื้อทั้งหมดในร่างกายมนุษย์ เขาสงสัยว่าเขาควรศึกษามันด้วยดีหรือไม่
“ลืมมันซะ เป็นเรื่องดีสำหรับรุ่นน้องที่จะเรียนรู้ แต่ถ้าฉันทำ…”
ถังเกอและเหอเสี่ยวยูหายใจอย่างหนักราวกับว่าพวกเขาเพิ่งออกมาจากมหาสมุทร ในขณะที่พวกเขาดำเนินต่อไปเรื่อยๆ ถังเกอก็สัมผัสได้ถึงบางสิ่ง “ฮะความสามารถของพลังงานทางจิตวิญญาณของฉันเพิ่มขึ้นหรอก”
เหอเสี่ยวยูกล่าวว่า “จริงเหรอเนี่ย อา…นั่นคือเรื่องจริง จริงๆ ด้วย!”
พวกเขากำลังจะแจ้งข่าวดีแก่หานเฟย แต่หานเฟยก็ไม่อยู่ให้เห็นที่ไหนเลย พวกเขาเดินออกจากห้องและพบว่าหานเฟยกำลังโยนปลาและผิวปากด้วยความดีใจ
หานเฟยโกรธที่เห็นพวกเขา “คุณหยุดแล้วเหรอ คุณไม่สามารถหยุดได้จนถึงเช้าวันพรุ่งนี้”
“ห้ะ”
เหอเสี่ยวยูรู้สึกหวาดกลัว โลกกำลังแตกสลายสำหรับเธอหลังจากที่เธอเสร็จสิ้นการเคลื่อนไหวทั้งสิบแปด เธอต้องทำซ้ำจนถึงพรุ่งนี้เช้าหรือไม่
ริมฝีปากของถังเกอก็กระตุกเช่นกัน เขาสงสัยว่าเขาจะทำได้ไหม
ทันใดนั้นหานเฟยตบหัวเขาและพูดว่า “เฮ้ฉันลืมไปว่าฉันยังมีน้ำยาขัดตัวปลาเหล็กอยู่ รับไปบางส่วนแล้วคุณจะไม่รู้สึกอะไรเลยในระหว่างการฝึดฝน ฉันฝึกฝนตัวเองเป็นเวลาสามวันติดต่อกันในตอนนั้น”
ถังเกอมองไปที่หานด้วยความตกใจ มันยากสำหรับเขาที่จะทำการเคลื่อนไหวที่ยากลำบากให้เสร็จภายในครั้งเดียวและหานเฟยทำมันเป็นเวลาสามวัน นอกจากนี้ทั้งหมดยังรวมถึงอีก 108 ท่า!
ทันทีถังเกอก็กล่าวว่า “เหอเสี่ยวยูไปฝึกซ้อมต่อไปเถอะ”
…
ขณะที่หานเฟยกำลังโยนปลาและถังเกอและเหอเสี่ยวยูกำลังฝึกฝน เหอหมิงถังโกรธมากระหว่างเดินทางไปบ้านของหานเฟยคุณช่วยลูกสาวของฉันในการทดสอบตกปลาก็จริง แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าคุณจะลักพาตัวเธอได้ ดูสิเธอยังไม่ถึงบ้านเลยนี่มันกี่โมงกี่ยามกันแล้ว
ก่อนที่เหอหมิงถังจะไปถึงบ้านของหานเฟยมีคนปรากฏตัวต่อหน้าเขาและทำให้เขาตกใจ
เขาตกตะลึงหลังจากจำได้ว่าคน ๆ นั้นคือใคร “คุณทูตสวรรค์”
ฟางเจ๋อถามว่า “คุณเป็นใคร ทำไมถึงอยู่ที่นี่หรอ”
เหอหมิงถังตอบอย่างรีบร้อน “คุณทูตสวรรค์ฉันมาที่นี่เพื่อมาหาลูกสาวของฉัน พรุ่งนี้จะเป็นวันปลุกวิญญาณ แต่ลูกสาวของฉันยังไม่กลับบ้านดังนั้นฉันมาที่นี่เพื่อตามหาเธอ”
ฟางเจ๋อถามอย่างไม่เป็นทางการว่า “เหอเสี่ยวยูคือลูกสาวของคุณหรือเปล่า”
เหอหมิงถังพยักหน้าเหอเสี่ยวยูอยู่ที่สถานที่ของหานเฟย
ฟางเจ๋อโบกมือและพูดว่า “กลับไปดีกว่า เหอเสี่ยวยูโชคดีที่มีโอกาสฝึกฝนสุดยอดเทคนิค เธอจะเข้าร่วมพิธีกรรมปลุกพลังในวันพรุ่งนี้”
“ห่ะ สุดยอดเทคนิคหรอ นั่นดีเลย งั้นผมกลับดีกว่า”
เหอหมิงถังตกใจ นางฟ้าบอกว่าสุดยอดเทคนิคงั้นหรอ! ลูกสาวของเขาดีจริงๆ! ความโกรธของเขาหายไปและแทนที่มาด้วยความยินดี..
