Chapter 85: หลุมฝังเรือ
…
“พี่สาวซินคุณช่วยฉันได้ไหม”
“หืม”
หานเฟยมองไปที่เธอ “คุณสามารถยกเลิกการห้ามฉันได้หรือเปล่า? ฉันไม่ได้ไปทะเลมานานกว่าหนึ่งเดือนแล้วและฉันรู้สึกเหมือนหายใจไม่ออกเลย”
เจียงซินไม่คิดว่านี่เป็นความคิดที่ดี “ไม่มีทาง ความแข็งแกร่งของหลี่จื๊อได้รับการฟื้นฟูแล้ว ถ้าคุณไปทะเลเขาอาจจะไปฆ่าคุณได้ อย่าประเมินความแข็งแกร่งของคุณมากเกินไป หลี่จื๊อไม่ใช่ของง่ายๆที่จะรับมือ คุณยังฆ่าเขาไม่ได้หรอก”
“ฉันจะไม่บอกให้เขารู้ว่าฉันไปทะเลแล้วฉันจะรีบกลับมา อย่าลืมว่าฉันมีเรือประมงที่ฟางเจ๋อให้ฉัน เรือของหลี่จื๊อจะไปตามทันฉันได้อย่างไร”
เจียงซินไม่เชื่อ “อย่าแม้แต่จะคิด! สิ่งที่คุณควรทำตอนนี้คือการฝึก สร้างความก้าวหน้าในการเป็นนักตกปลาแล้วฉันจะปล่อยคุณไป”
หานเฟยไม่พอใจ คุณคิดว่าฉันไม่ต้องการที่จะพัฒนาหรือยังไง แต่ฉันไม่สามารถทำได้หากไม่มีพลังวิญญาณเพียงพอ!
หานเฟยถอนหายใจ เมื่อเร็ว ๆ นี้เขาทำการต่อสู้บ่อยครั้งดังนั้นพลังวิญญาณของเขาจึงถูกใช้อย่างรวดเร็ว เขาได้รับยาเติมวิญญาณและผลไม้ทางวิญญาณทั้งหมดจากพยัคฆ์ อย่างไรก็ตามรวมถึงพลังวิญญาณของเขาเองเขามีเหลือน้อยกว่า 60,000 จุดของพลังวิญญาณซึ่งไม่เพียงพอสำหรับเขาที่จะเจาะผ่านเพื่อเป็นปรมาจารย์ตกปลา ตามกฎของตกความว่างเปล่าเขาต้องการพลังวิญญาณอย่างน้อย 50,000 จุดเพื่อผ่านมัน จากนั้นเขาก็ต้องสร้างร่างกายขึ้นมาใหม่และผลักดันตัวเองไปสู่จุดสูงสุดของปรมาจารย์ตกปลาระดับแรก เขาต้องการพลังงานวิญญาณมากกว่า 50,000 จุด
ในคืนนั้น
ตอนที่ทั้งหมดเงียบสงัด
หานเฟยแอบออกไปและมุ่งหน้าไปที่ท่าเรือ เรือประมงสีขาวของเขายังคงจอดอยู่ที่นั่นซึ่งแขวนอยู่ตรงกลางหน้าผาของเกาะลอย
มีทีมงานประจำอยู่ที่ท่าเรือกำลังคุยกันขณะกินเมล็ดแตงโมทะเล ทันใดนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงและดูเหมือนว่ามีบางอย่างถูกกระแทก
“ใครน่ะ?”
“ไปดูกันดีกว่า”
หานเฟยเดินจากอีกด้านหนึ่งอย่างรวดเร็ว ทันทีที่เขาเดินผ่าน ใครบางคนมองมาทางด้านนี้และเกือบจะพบเขา โชคดีที่ในขณะนั้นหานเฟยห้อยตัวอยู่ที่ริมหน้าผาซึ่งคนส่วนใหญ่ไม่กล้าทำเพราะถ้าเขาตกลงไปเขาจะต้องตายอย่างแน่นอน
ฮึ ห้ามไม่ให้ไปทะเลงั้นหรอ? เพื่ออะไรกัน? คราวนี้ฉันจะอยู่ที่ทะเล…อย่างน้อยห้าวันห้าคืนเลยคอยดู
จากนั้นหานเฟยขับเรือประมงที่ถูกขโมยไปเพื่อไปหาเรือของเขาเอง หลังจากนั้นไม่นานหานเฟยก็ไปที่ทะเล เขาโห่ร้องด้วยความดีใจและตื่นเต้น
“ฮ่าฮ่า! ในที่สุดฉันก็เป็นอิสระ คุณต้องการห้ามฉันไม่ให้ไปทะเลหรอ? เป็นไปไม่ได้หรอก!”
…
ในแปลงเพาะปลูก
เฒ่าเจียงถามว่า “ทำไมเจ้าถึงปล่อยเด็กนั่นไปทะเลล่ะ”
“คุณไม่เห็นเหรอว่าเขาเกลียดการอยู่บนบกขนาดไหน” เจียงซินตอบ
“เหอะ! เขาควรอธิษฐานขอพระเจ้าไม่ให้ถูกฆ่าตายในทะเล เพียงแค่เป็นผู้เก็บเกี่ยววิญญาณเท่านั้น ก็น่าจะพอใจไม่ใช่หรือ ทำไมเขาต้องหาปัญหาเพิ่มด้วย”
แน่นอนว่าหานเฟยไม่ได้ยินพวกเขาในขณะนี้ เขาถือแผนที่ขุมทรัพย์ไว้ในมือและกำลังกำหนดทิศทางที่จะมุ่งหน้าไป
…
ครึ่งชั่วโมงต่อมาหานเฟยหยุดกังวลและตื่นเต้นแทน การล่าขุมทรัพย์ของฉันจะเริ่มต้นอีกครั้งมั้ยนะ
หานเฟยตื่นเต้นมาก เขามีวิธีการมากกว่าหลี่จื๊อและเขามั่นใจว่าเขาแข็งแกร่งกว่าเขาด้วย นอกจากนี้เขายังคววามสามารถมังกรพเนจร แม้ว่าจะมีอันตรายเขาก็จะสามารถหลบหนีได้!
หานเฟยตื่นเต้นมากเขาเรียกเจ้าขาวและเจ้าดำและพวกเขาก็กระโดดลงทะเลพร้อมกับปัด หลังจากให้อาหารนานกว่าหนึ่งเดือนเจ้าดำและเจ้ายาวได้อัพเกรดเป็นระดับ 6 และสามารถล่าปลาได้เกือบทุกชนิดในเขตการประมงระดับหนึ่ง
หลังจากนั้นไม่นานหานเฟยก็ปีนขึ้นไปบนเรือจากทะเลเกาหัวขณะจ้องแผนที่ขุมทรัพย์
“ฮะ? ทำไมด้านล่างไม่มีเรืออับปาง ฉันไปผิดทางหรือเปล่า? หลี่จื๊อเจ้าคนงี่เง่าทำไมไม่ทำเครื่องหมายบอกทางละเนี่ย? ช่างเสียเวลาเสียจริง!”
ครึ่งชั่วโมงต่อมา
หานเฟยตะโกนใส่เจ้าดำ “คุณพร้อมหรือยัง ไปหาขุมทรัพย์กันเถอะ”
…
ใต้น้ำมืดสนิท แต่หานเฟยไม่กลัวเลย เขามาถึงจุดล่างสุดของการตกปลาดังนั้นสายตาของเขาจึงสามารถปรับให้เข้ากับผืนน้ำสีเข้มส่วนใหญ่ได้แล้ว
ฮะ ที่นี่ก็ยังมีปลาเยอะแยะ ฉันมาผิดทิศทางอีกแล้วหรอ
ใต้น้ำสามสิบเมตรหานเฟยเห็นเข็มขัดงูยาวถึงสี่หรือห้าเมตร เปลือกตาของเขากระตุก ช่างเป็นงูเข็มขัดตัวใหญ่อะไรอย่างนี้! ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองเลย!
“เจ้าดำกินมัน”
หานเฟยยังคงดำน้ำต่อไป แต่ยิ่งเขาลงไปมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งพบปลาน้อยลง ด้วยเหตุผลบางอย่างหัวใจของเขาก็เต้นรัว
มีบางอย่างจ้องมองมาที่ฉันรึเปล่านะ? แต่ฉันไม่เห็นอะไรเลย!
เมื่อเขาดำน้ำต่อไปอีก 30 เมตรเขารู้สึกหนาวสั่นลงไปที่กระดูกสันหลัง สิ่งที่ดึงดูดสายตาของเขาคือร่องลึกยาวน้อยกว่า 10 เมตร ซึ่งไม่ทราบความลึกของมัน ทั้งสองข้างของร่องลึกมีซากเรืออับปางเต็มไปหมดแน่นขนัดจนไม่สามารถนับได้
ในขณะนี้หานเฟยรู้สึกปวดข้อมือ น้ำเต้าของเขารู้สึกบางอย่างหรือ
หะ?
หานเฟยกระพริบตาและเริ่มต้นดวงตาแห่งวิสัยทัศน์ จากนั้นเขาก็เห็นว่าพลังวิญญาณที่นี่อุดมสมบูรณ์เป็นพิเศษโดยเฉพาะอย่างยิ่งพลังที่ล้นออกมาจากในร่องลึก
ว้าว! มันต้องมีอะไรบางอย่างแน่ๆ!
ในตอนนี้เจ้าดำได้ฆ่างูเข็มขัดไปแล้ว หานเฟยโบกมือให้เจ้าดำเคลื่อนไหวเพื่อเข้าไปในร่องลึกและสำรวจมัน ร่องลึกนั้นแคบมาก เมื่อมีเหตุการณ์ที่ไม่รู้จักเกิดขึ้นมันไม่ใช่เรื่องง่ายที่เขาจะหนีไปดังนั้นเขาควรระวังให้ดี
ในเวลาเดียวกันหานเฟยก็ลงไปบนเรือที่จมอย่างระมัดระวัง การที่มันแช่ตัวในน้ำตลอดทั้งปีทำให้ตัวเรือเกือบจะถูกปกคลุมไปด้วยพืชน้ำสีเขียวเข้มดังนั้นมันจึงลื่นเล็กน้อยที่จะเหยียบ
มีชิ้นส่วนกระดูกมนุษย์จำนวนมากอยู่ใกล้ซากเรือ เห็นได้ชัดว่าคนเหล่านี้เสียชีวิตไปนานแล้ว กระดูกหลายชิ้นหักซึ่งดูเหมือนจะเกิดจากการทุบตี
“ฟ่อ…”
ฮะ?
หานเฟยรีบหันกลับมาถือเบ็ดไผ่สีม่วงไว้ในมือและพุ่งออกจากซากเรือทันที วินาทีต่อมาเขาเห็นปูยาว 2 เมตรปรากฏขึ้นบนซากเรือ
แต่ทันใดนั้นมีบางอย่างโจมตีเขาและหานเฟยโต้กลับทันที ด้วยเสียงดังก้องเขาถูกตีกลับไปหลายเมตร เขาหันกลับไปและพบปาดาบตัวใหญ่ยาวสามถึงสี่เมตร
เกือบจะในทันทีหานเฟยเติมพลังวิญญาณและพุ่งเข้าหาปลาตัวนั้นอย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาก็แทงมีดเข้าที่หัวของปลาดาบโดยไม่ให้จังหวะมันทำอะไร
“แปลกแหะสิ่งมีชีวิตที่นี่มีขนาดใหญ่มาก…”
หานเฟยจ้องอย่างใกล้ชิดไปที่ปลาดาบ หลังจากผ่านไปหนึ่งหรือสองนาทีก้ามปูก็ปรากฏขึ้นตามด้วยปูเขียวตัวใหญ่หลายตัว ในขณะที่พวกมันรวมตัวกันและฉีกร่างของปลาดาบออก และเขายังพบว่าปูเขียว ขนาดใหญ่อีกจำนวนมากคลานออกมาจากซากเรือที่อยู่ใกล้ ๆ
หานเฟยรู้สึกขนลุกเล็กน้อยละเขาพยายามปลอบตัวเอง ไม่เป็นไร มันแค่ตัวใหญ่กว่าปกติเฉยๆ แล้วเจ้าดำตรงนั้นล่ะ?
ทันใดนั้นเจ้าก็ว่ายน้ำไปที่ร่องลึกอย่างรวดเร็ว
“เจ้าขาวกลับมา!”
หานเฟยรู้สึกกังวล เจ้าดำตกอยู่ในอันตรายหรอ แต่มีสิ่งมีชีวิตที่สามารถมองเห็นเจ้าดำได้หรอ
หานเฟยมองไปรอบ ๆ แม้ว่าจะมีปูเขียวตัวใหญ่อยู่มากมาย แต่มีเพียงไม่กี่ตัวเท่านั้นที่คลานเข้าไปในร่องลึก
ฉันลองเสี่ยงดูดีกว่า!
หานเฟยไม่กลัวเมื่อต้องเข้าไป เขาเคยชินกับการข้ามถ้ำใต้น้ำโดยไม่สวมหน้ากากออกซิเจน เขารู้ลักษณะของปลา พวกเขาอาจล่าสัตว์ที่พวกเขาคุ้นเคยและมีเพียงส่วนน้อยที่ก้าวร้าวมากเท่านั้นที่สนใจสิ่งมีชีวิตแปลกๆเช่นมนุษย์ แต่แน่นอนว่าเขาไม่แน่ใจเกี่ยวกับปลาที่นี่
ส่วนที่ตื้นที่สุดของร่องลึกไม่ลึกมาก มันลึกประมาณ 50 เมตรเท่านั้น แต่ขณะที่หานเฟยลงไปจนสุดเขาก็พบว่าส่วนที่ลึกที่สุดที่นี่ลึกประมาณ 300 เมตร หานเฟยค่อนข้างภูมิใจ ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาจะลงไปที่เขตน้ำลึก 90 เมตรได้อย่างไรกัน?
ด้านล่างของร่องลึกยังปกคลุมไปด้วยซากเรือซึ่งบางส่วนคว่ำลง หานเฟยยืนอยู่บนซากเรือและอ้าปากค้าง เขาเห็นถ้ำขนาดใหญ่ที่ด้านล่างของร่องลึก
จากด้านบนดูเหมือนว่าด้านล่างของร่องลึกจะแคบพอ ๆ กับช่องเปิด แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะไม่เป็นเช่นนั้นเลย ถ้ำใต้น้ำที่ด้านล่างของร่องลึกดูเหมือนจะนำไปสู่สถานที่ที่ห่างไกลและไม่เป็นที่รู้จัก ดูเหมือนว่าพื้นที่ภายในจะไม่เล็กเหมือนที่เขาคิดไว้ใในตอนแรก แต่หานเฟยไม่ได้ทำอะไรบุ่มบ่าม
เจ้าขาวว่ายรอบหานเฟยและทำท่าพุ่งไปที่ถ้ำเป็นครั้งคราวราวกับกวักมือเรียกหานเฟยให้เข้าไปข้างใน
“ไม่ต้องรีบร้อน ไหนให้ฉันดูหน่อยซิ”
หานเฟยหยิบเบ็ดตกปลาที่อยู่ด้านหลังของเขาออกมาแล้วจับกริชพันเข้ากับเบ็ดปลาด้วยสายเบ็ดแล้วยิงมันเข้าไปในถ้ำ ทันทีที่มีดสั้นเข้าไปในถ้ำไม่ถึง 30 เมตรสัตว์ประหลาดก็กระโดดขึ้นมาจากพื้นทรายด้านล่างและตะครุบกริช
หานเฟยประหลาดใจมาก ขอบคุณพระเจ้าที่เขาไม่ได้ทำอะไรบุ่มบ่าม ไม่งั้นเขาคงโดนงับไปแล้วแน่ ๆ
เขาดึงสายเบ็ดออกอย่างรวดเร็วและสัตว์ประหลาดก็กระโดดขึ้นและไล่ตามกริช ไม่เพียงแค่นั้นหานเฟยยังสังเกตเห็นก้อนทรายโดยรอบและดูเหมือนจะมีบางอย่างที่กำลังจะขยับ
“หือ ฉันอยากเห็นจังว่ามันคืออะไร”
เมื่อสิ่งนั้นทะลุพื้นทรายและเผยให้เห็นตัวเต็มหานเฟยก็ดีดตัวไปข้างหลังทันทีและลอยขึ้น เขาเห็นอะไรงั้นหรอ? มันยาวสองหรือสามเมตรแต่มันไม่ใช่ปลา แต่กั้งตัวใหญ่พิเศษ!
เวรแล้ว…
