ตอนที่ 123
สงสัยพวกเดียวกัน
“แก้วที่มองเห็นอาร์มเดินออกมาจากตึกกิลด์เสียดฟ้าไม่อาจมองผ่านเรื่องนี้ไปได้จริงๆ ไม่ใช่แค่เรื่องว่าอาร์มเป็นคนทําร้ายเธอที่โลกภายนอก แต่เพราะอาร์มควรจะเป็นลูกน้องของกวีไม่ใช่หรือไง ทําไมถึงได้มาอยู่ที่นี่ได้
” พี่แก้วมีอะไรเหรอครับ” ฮ่องเต้ที่อยู่ด้านหลังเห็นแก้วชะงักไปเฉยๆก็เลยเอ่ยปากถามด้วยท่าทีสงสัย แก้วทําท่าที่เหมือนกับกําลังเจอผีอยู่เลย
“ไม่มีอะไร”แก้วมองตามร่างของพวกอาร์มไปด้วยท่าทีระแวง ไม่รู้หรอกว่าเจ้าพวกนั้นมาทําอะไร แต่พวกมันต้องมีแผนไม่ดีแน่ๆ
” พี่พายัพ แก้วเอารายการไอเทมของเดือนนี้มาให้แล้วนะ” แก้วเดินเข้าไปในห้องของพายัพก่อนจะเอาเอกสารของกิลด์เมฆาไปส่งให้ถึงโต๊ะทํางานของพายัพ สําหรับคนในกิลด์แล้วการที่พายัพลงมือจัดการงานเอกสารต่างๆด้วยตัวเองอย่างจริงจังนั้นถือเป็นเรื่องที่น่าชื่นชมมาก พวกเขาก็เลยไว้ใจให้พายัพดูแลจัดการเรื่องราคาของไอเทมต่อไปโดยไม่ได้คิดสงสัยอะไร คนที่มองออกว่าพายัพมีอะไรแปลกๆก็มีแต่พวกที่เคยโกงเหมือนกันนั่นล่ะ
“อ๋อ ขอบใจมาก แก้ววางไว้ตรงนั้นเลยเดี๋ยวพี่จัดการให้” พายัพว่าพลางก้มหน้าก้มตาเขียน รายการไอเทมต่อด้วยท่าที่จริงจัง รายการที่พายัพเขียนอยู่นี้เป็นรายการไอเทมที่จะให้เรดของอาร์มเป็นคนรับผิดชอบ หรือก็คือเป็นเงินที่คิดจะเอามากลบหนีของตนเองนั้นเอง
“พี่พายัพก่อนหน้านี้แก้วเจอเรื่องแปลกๆมานิดหน่อย”แก้วพูดพลางเดินเข้าไปนั่งเก้าอี้ ตรงข้ามกับพายัพด้วยท่าที่จริงจัง
“ว่าไง” พายัพที่กําลังง่วนอยู่กับงานตรงหน้าถามพลางเขียนตารางของตัวเองต่อเหมือนไม่ค่อยสนใจ แต่สําหรับแก้วก็ชินเสียแล้ว แต่เรื่องนี้แก้วจะไม่พูดก็คงไม่ได้ เพราะก่อนหน้านี้กวีมาสะกิดเรื่องนี้แท้ๆ
” พี่พายัพ เจ้าพวกที่เคยทําร้ายเรานอกเกม ทําไมถึงมาอยู่ในกิลด์เสียดฟ้าได้ล่ะ” ทันทีที่แก้วถาม มือของพายัพก็ชะงักไปทันที ไม่นึกเลยว่าแก้วจะเห็นพวกอาร์มด้วย ไม่สิระดับแก้วแล้วต้องเห็นแน่ๆต่างหาก หรือเพราะว่าอาร์มออกจากห้องของเขาผิดเวลาก็เลยสวนกับแก้วเข้าพอดีกัน
“เรื่องนั้น” พายัพวางปากกาลงก่อนจะทําท่าที่จริงจังไม่ต่างกัน แย่แล้ว แก้วยังจําหน้าของพวกอาร์มได้แถมยังแค้นเรื่องนั้นมากเสียด้วย ถึงตอนนั้นพายัพจะอ้างว่าคนพวกนี้เป็นคนของกวีก็เถอะ แต่รับเข้ากิลด์แบบนี้จะบอกว่ารับผิดก็ไม่ได้ และเหนือสิ่งอื่นใดถ้าบอกว่ารับผิดหรือพวกอาร์มแอบเข้ามาเอง แก้วต้องหาทางไล่พวกนั้นออกไปแน่ๆ ถ้าทําแบบนั้นเรื่องงาน?ที่ตกลงกับพวกอาร์มเอาไว้มีหวังได้เสียหายแน่ๆ
“พวกเขาออกมาจากกวีแล้ว” พายัพคิดอยู่ครู่หนึ่งก็เลือกหาข้ออ้างให้พวกอาร์มเสียอย่างนั้น เรื่องอารมณ์ของแก้วก็สําคัญแต่เขาก็เสียข้อตกลงที่ทํากับอาร์มก่อนหน้านี้ไปไม่ได้ ถ้ายกเลิกไปไม่ใช่แค่ต้องสละแผนที่น่าสนใจทิ้ง เขาคงเข้าหน้าอาร์มไม่ติดแล้วความช่วยเหลือของพวกอาร์มที่ทําให้เขาตอนอยู่ในบ่อนก็จะหายไป บางทีเขาอาจจะโดนตามทวงหนี้ทันที หรือไม่ก็อยู่ละแวกบ้านไม่ได้อีกเลย
“ออกมาจากกวีแล้ว หมายความว่ายังไง”แก้วถามพลางขมวดคิ้วด้วยท่าทีสงสัย
“ดูเหมือนพวกเขาจะทําเรื่องไม่ดีเพราะคําสั่งของกวีเท่านั้น แต่พวกเขาทนต่อไปไม่ไหวแล้วก็เลยออกมาจากกวีแล้วมาพึ่งพาเราเท่านั้นเอง” พายัพตอบพลางยิ้มเงื่อนๆออกมา เพราะเขากําลังหัวหมุนอยู่กับงานแถมยังโดนถามกะทันหันก็เลยไม่ทราบจะตอบอะไรออกไปดีนะสิ
“แล้วก็รับมาเนี่ยนะ พวกนั้นมันทําร้ายพวกเรานะ”แก้วถามด้วยน้ําเสียงที่ไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด ตอนนี้เธออารมณ์ขึ้นสุดๆเลย แค่คิดว่าต้องอยู่กิลด์เดียวกันกับเจ้าพวกนั้นแล้วก็อดโมโหไม่ได้
“เอาน่า พวกเขาทําไปเพราะเป็นคําสั่งของเจ้ากวี ตอนนี้พวกเขาสํานึกแล้วกลับมาเป็นคนดีแล้ว ให้อภัยพวกเขาเถอะ” พายัพเห็นแก้วมีท่าที่โกรธไม่หายก็รีบพยายามปลอบใจทันที แก้วเป็นนักล่าชั้นเยี่ยม ไอเทมที่กิลด์เมฆาหามานั้นทํากําไรให้พายัพไม่น้อยเลย แถมแก้วยังเป็นเพื่อนบ้านของพายัพมาตั้งแต่เด็กเรียกได้ว่าเป็นน้องสาวข้างบ้านก็ได้ แต่พายัพก็หลอกแก้วไปหลายเรื่องทั้งเรื่องที่ตัวเองยักยอกเงินกิลด์ ทั้งเรื่องที่ตัวเองติดการพนั้น รวมถึงเรื่องที่พวกอาร์มมาทําร้ายตอนนั้นไม่ใช่ฝีมือของกวีแต่เป็นเพราะพายัพติดหนี้พนันด้วยความผิดที่พายัพปิดบังแก้วเอาไว้นั้น บางทีอาจจะมากจนแก้วไม่อาจให้อภัยก็ได้
“ ก็ได้ อย่าให้เจ้าพวกนั้นมาก่อเรื่องก็แล้วกัน”แก้วว่าพลางกอดอกแน่น พายัพพูดขนาดนั้นเธอจะดื้อต่อไปได้ยังไง ยังไงสําหรับแก้วแล้วพายัพก็เป็นพี่ชายที่แสนดีเสมอมา
“หัวหน้า นี่มันอะไรกันคะ” อีกฝั่งหนึ่งทางอาณาจักรภาคกลาง เบล และเจ กลับกําลังเดินทางมายังเมืองขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยผู้เล่นมากหน้าหลายตา เมืองซันทราซ่า เป็นเมืองใหญ่อยู่เกือบจะใจกลางแผ่นดิน เป็นเมืองขนาดใหญ่ที่ผู้เล่นยึดเป็นเมืองการค้าของเกมเอคโค่เลยทีเดียว ในเมืองนี้มีสมาคมการค้าหลายสมาคม แถมยังมีพ่อค้าธรรมดามาวางแผงขายของกันมากมายเต็มไปหมด มันเป็นหนึ่งในเมืองที่ผู้คนพลุ่งพล่านที่สุดเลยก็ว่าได้
” ก็มาหาข่าวอาชีพของเบลไง”เจตอบพลางพาเบลเดินเข้าไปในเมืองด้วยท่าทีตื่นตาไม่ต่างกัน เจไม่เคยเดินทางมาที่เมืองนี้หรอก แต่เพราะอีกฝ่ายนัดเจอกันที่นี่ก็เลยต้องเดินทางมาเท่านั้นเอง เพราะแบบนั้นภาพรอบๆเลยน่าตื่นเต้นสําหรับเจเช่นกัน
“เอ๊ะ ข่าวอาชีพเหรอคะ”เบลที่ตามมาด้วยโดยไม่ได้ทราบว่าเจให้ตามมาทําไมทําตาโตด้วยท่าทีตกใจ เธอบอกเรื่องอาชีพให้เจฟังไปก็จริง แต่ไม่นึกว่าเจจะพามาไวแบบนี้นี่นา
“ใช่ พอดีมีคนรู้จักที่สามารถหาข่าวพวกนี้ได้อยู่ก็เลยลองติดต่อไป”เจว่าพลางเปิดหน้าต่างระบบขึ้นมาเพื่อดูเวลา
“แต่ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลานัดเลย พวกเราเดินเล่นกันในเมืองก่อนก็แล้วกัน” เจว่าพลางมองไปตามร้านด้วยท่าทีสนใจ ไม่ใช่แค่อาวุธชุดเกราะ ร้านค้าในเมืองนี้มีทั้งไอเทมแปลกๆรวมไปถึงอาหารอร่อยๆด้วย
“ได้เหรอคะ” ทันทีที่ได้ยินแบบนั้นเบลก็มีท่าทีตื่นเต้นขึ้นมาเสียอย่างนั้น เธอทําท่าเหมือนกับเด็กที่มาทัศนศึกษาแล้วได้รับคําอนุญาตจากอาจารย์ว่าสามารถไปเที่ยวได้ไม่มีผิด เห็นแบบนั้นแล้วเจก็อดยิ้มออกมาไม่ได้
“เงินเดือนผมเพิ่งจะเพิ่มเพราะได้ตําแหน่งหัวหน้ากิลด์ย่อยมาพอดี ถือซะว่าผมพามา เที่ยวก็แล้วกัน”เจว่าพลางยิ้มออกมาด้วยท่าที่ใจดี เพราะก่อนหน้านี้เบลตัดสินใจจะเปลี่ยนอาชีพ
เพื่อช่วยเหลือเจ ทําให้เจรู้สึกว่าเบลเป็นคนที่ดีคนหนึ่งก็เลยอยากจะขอบคุณด้วยการพามาเที่ยวเล่นในเมืองการค้าเสียหน่อย แต่ไม่รู้ทําไมไบรท์กับเก่งถึงไม่ยอมมาด้วยนี่สิ
“ไม่เอาหรอกค่ะ ฉันก็ได้เงินเดือนมาแล้ว ไม่รบกวนหัวหน้าหรอกค่ะ”เบลว่าพลางเดินตามเจเข้าไปในตลาด
” หัวหน้า ไอ้นั่นน่าอร่อยมากเลย” ผิดคาด เจนึกว่าเบลจะเดินตลาดเหมือนผู้หญิงปกติเสียอีก อย่างมายด์เองพอพาไปเดินซื้อของก็จะเข้าแต่ร้านเสื้อผ้าหรือร้านเครื่องสําอางเสียส่วนใหญ่ อย่างมากก็จะมีคนที่เข้าร้านอุปกรณ์เพื่อเพิ่มความสามารถตัวเองอยู่ด้วย แต่เบลนั้นต่างออกไปนิดหน่อย
“ไม่ใช่ว่าเธอจะกินเยอะเกินไปหรือเปล่า”เจถามพลางมองของกินที่เบลถืออยู่ในมือ เพราะเห็นเป็นผู้หญิงตัวบางร่างน้อยก็เลยไม่รู้มาก่อนเลยว่าจะกินเก่งแบบนี้ แถมที่ถืออยู่ยังไม่นับของที่กินไปจนหมดแล้วอีกต่างหาก
“เอ๊ะ…มะไม่ใช่สักหน่อยนะคะ นี่มัน…ฉันซื้อมาเพื่อหัวหน้าต่างหาก”เบลว่าพลางเอาถุงใส่ขนมเหมือนโดนัทชิ้นเล็กๆมาให้เจ แต่ในถุงมันเหลือโดนัทแค่ครึ่งเดียวแล้วไม่ใช่หรือไง
“ กะ ก็ ในเกมกินแล้วไม่อ้วนนี่คะ ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย”เบลที่เห็นว่าข้ออ้างของตัวเองไม่ได้ผลก็ได้แต่ทําหน้ามุ่ยก่อนจะยอมรับสารภาพแต่โดยดี ข้างนอกพวกผู้หญิงกินอะไรก็ต้องใส่ใจเรื่องรูปร่างตลอดเหมือนกันนั่นล่ะ แต่ในเกมมันไม่เกี่ยวเพราะไม่ว่าจะกินอะไรก็ไม่ส่งผลถึงรูปร่างในโลกความจริง ก็เลยมีผู้หญิงจํานวนมากที่ใช้เกมเพื่อสนองความอยากในเรื่องอาหารของตัวเองเชียวนะ
“ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่นา แต่ถ้ากินมากกว่านี้จะไปไม่ทันนัดเอานะ” เจว่าพลางหยิบโดนัทออกมากินเล่น อาหารในเกมอร่อยไม่ต่างจากในโลกความจริงเลย ไม่แปลกที่จะมีร้านอาหารร้านเครื่องดื่มตามเมืองต่างๆเยอะแยะเต็มไปหมดละนะ
“เอ๊ะ ถึงเวลาแล้วเหรอคะ ขอโทษค่ะฉันทําให้เสียเวลาหรือเปล่า”เบลที่ไม่รู้ตัวว่าตัวเองเดินในตลาดมานานแค่ไหนแล้วแสดงท่าที่ตกใจออกมาก่อนจะเปิดดูนาฬิกาอย่างรีบร้อน ใช่จริงๆด้วยนี่มันจะถึงเวลานัดแล้วนี่นา
” หัวหน้า มัวทําอะไรอยู่คะ ไม่ใช่เวลากินแล้วนะ” เบลว่าพลางเอาขนมทั้งหลายเข้าก ระเป๋าไปก่อนจะดันให้เจที่ยังถือโดนัทในมือให้รีบไปตามนัดเสียอย่างนั้น
“ครับหัวหน้า”ระหว่างที่เจกําลังเดินอยู่ในตลาดเมืองซันทราซ่าอยู่นั้น ที่มุมหนึ่งของ ลาดกลับมีชายคนหนึ่งกําลังมองตามเจไม่ให้คลาดสายตาที่อกของเขาไม่มีตราสัญลักษณ์ของกิลด์ แถมเขายังแต่งตัวเหมือนพ่อค้าธรรมดาอีกต่างหาก
“เป็นไง มันติดต่อใครหรือยัง” เสียงปลายสายที่ถูกเรียกว่าหัวหน้าถามกลับมาด้วยท่าที่จริงจัง หากเจได้ยินเข้าละก็ต้องจําได้แน่ๆว่าคนที่กําลังพูดอยู่อีกฝังคือเก้านั้นเอง
“ยังครับ แต่น่าจะใกล้แล้วให้ตามต่อหรือเปล่าครับ” ชายคนนั้นถามพลางมองเจ ที่กําลังโดนเบลดันให้เดินไปเร็วๆ เห็นอยู่ๆเจกวาร์ปมาที่เมืองการค้าโดยไม่ได้แจ้งทางกิลด์หลักเขา ก็เลยส่งเรื่องไปให้เค้าได้รู้ ถ้าเกิดได้ข้อมูลว่าเจติดต่อกับคนของกวีละก็เจต้องเจอปัญหาใหญ่แน่ๆ
“ตามมันไป แล้วเก็บรูปมาให้หมด”เก้าตอบพลางยิ้มออกมาบางๆ เรื่องสายลับในกิลด์นั้นเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว เป็นหน้าที่ของคนในกิลด์แบบเก้านี่ล่ะที่ต้องจับหางพวกมันให้ได้
